Χρυσόστομος: «Οι αρχαιολάτρες και οι δωδεκαθεϊστές δεν είναι απολογητές του Χριστού». ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ

Η ιστορία του παραθρησκευτικού ιδεαλισμού τουλάχιστον όσο μπορούμε να θυμηθούμε η να αναγνωρίσουμε στην ιστορία των τελευταίων 60 χρόνων της νεότερης ελληνικής ιστορίας έχει ένα πρωταγωνιστή την ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία. Είναι η ίδια ταυτότητα του παραθρησκευτικού ιδεαλισμού. Έχει και όνομα, Ελληνοχριστιανισμός, Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών. Τι …

Αυτό το «μωρό» ποιος θα το «θηλάσει»;

Η ιστορία του παραθρησκευτικού ιδεαλισμού τουλάχιστον όσο μπορούμε να θυμηθούμε η να αναγνωρίσουμε στην ιστορία των τελευταίων 60 χρόνων της νεότερης ελληνικής ιστορίας έχει ένα

πρωταγωνιστή την ορθόδοξη χριστιανική εκκλησία. Είναι η ίδια ταυτότητα του παραθρησκευτικού ιδεαλισμού. Έχει και όνομα, Ελληνοχριστιανισμός, Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών. Τι υπερασπίζεται ο “Ελληνοχριστιανισμός”; Την αδιάσπαστη φυλετική συνέχεια από τους αρχαίους χρόνους μέσω του Βυζαντίου και της Τουρκοκρατίας το ανάδελφον του ελληνικού έθνους δηλαδή της καθαρότητας.

Παίρνοντας ως παράδειγμα ένα αντικειμενικό συγγραφέα τον Γιάννη Κορδάτο που μόνο για Πολυθεϊστής δεν θα μπορούσε να κατηγορηθεί (ίσως να μην είναι αρεστός στην δεξιά και σε ένα μέρος της αριστεράς αλλά αυτό δεν αφορά εμάς) και στο πολύ καλό βιβλίο του “Τα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας” σε μια υποσημείωση διαβάζουμε από τον ίδιο:

Εδώ πρέπει να δώσω μια εξήγηση: Λέω Ρωμαίοι και όχι Έλληνες γιατί οι Ρωμαίοι – όπως λέγονταν – της Βυζ. Αυτοκρατορίας καμιά σχέση εθνογραφική – φυλετική δεν είχαν με τούς αρχαίους Έλληνες. Φυσικά το Ρωμαίος εδώ δεν έχει σχέση με το εθνικό Ρωμαίος – κάτοικος της Ρώμης η απόγονος Λατίνων. Πρόκειται για μια νέα εθνότητα, που βγήκε από το ανακάτεμα Σλάβων, Ασιατών, Λατίνων (=Ρωμαίων), Φράγκων και Ελλήνων. Το όνομα Ρωμαίοι πιο ύστερα, στα χρόνια της τουρκοκρατίας, έγινε στο στόμα του λαού ρωμιοί.

Φυσικά αυτές οι ιστορικές πληροφορίες δεν είναι άγνωστες στον οποιοδήποτε έχει στοιχειώδη παιδεία, επίσης δεν είναι άγνωστη η ιστορική αλήθεια που περιγράφει το εξής:

“Το Άγιον Όρος – γράφει ο ίδιος Σμυρνάκης, που μας δίνει την παραπάνω πληροφορία – φαίνεται ότι αναγνώρισε την κυριαρχίαν των Οθωμανών, ότε η έδρα αυτών ήν έν Προύση, ίσως επί Σουλτάνου Ορχάν του Νικητού (1326 − 1360). Οι δε πατέρες του Αγίου Όρους, προβλέποντας ότι η πρωτεύουσα του βυζαντινού κράτους θέλει περιέλθει είς χείρας των Οθωμανών, ένεκεν των έν αυτή επικρατουσών τότε απείρων καταμελιστών και διενέξεων, έσπευσαν είς Προύσαν και υπέβαλον την υποταγή αυτώ τω Σουλτάνω, παρ΄ου έλαβον την επικύρωσιν των κτημάτων και προνομίων αυτών”. (Σμυρνάκη: Το Άγιον Όρος. Αθ. 1903, σελ. 109).

Οι παραπάνω ιστορικές περιγραφές θέτουν το ωμό ερώτημα ποια καθαρότητα και ποια συνέχεια ποιου έθνους ο ελληνοχριστιανικός παραθρησκευτικός ιδεαλισμός υπερασπίζεται και ποιες υποτιθέμενες “Θερμοπύλες” στις δύσκολες ώρες του όποιου γένους φύλαξε η ορθοδοξία;

Ο παραθρησκευτικός ιδεαλισμός υπάρχει καλλιεργείται γιατί εξυπηρετεί καλά ένα κύριο σκοπό. Την ακύρωση κάθε υγιούς πνευματικής η θρησκευτικής εκδήλωσης. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε ομάδα σύνολο η ατομικότητα κινείται προς εξωτερίκευση ενός υγιούς πνευματικού στοχασμού η θρησκευτικότητας (παράδειγμα Ελληνικός Πολυθεϊσμός) εκεί παρεμβαίνει ο παραθρησκευτικός ιδεαλισμός εμφυτεύοντας ξένα ασύμβατα και εχθρικά στοιχεία πνευματικότητας στην υγιή πνευματικότητα, ώστε να παρεκκλίνει να αλλοιωθεί να απογοητεύσει τον ψυχισμό και τελικά να ακυρωθεί από τις ίδιες τις ομάδες οι ατομικότητες που την επιλέξανε.

Το ποσοστό επιτυχίας εξαρτάται από την ένταση και το είδος των μέσων (μηχανισμών) που χρησιμοποιεί ο εκάστοτε εξουσιαστής. Στην περίπτωση μας ονομάζεται θεοκρατία, ορθόδοξη θεοκρατία. Αυτό που θα εξελιχθεί σε αποκλίνουσα πνευματικότητα (παραθρησκευτικός ιδεαλισμός) ξεκινάει με τον νηπιοβαπτισμό. Ο νηπιοβαπτισμός είναι το πρώτο και κύριο στάδιο που εξελίσσεται παράλληλα και με το συγγενικό περιβάλλον του νηπίου. Η βιαιότητα της πράξης η αίσθηση πνιγμού χαράσσεται στην μνήμη, είναι το πρώτο στάδιο του φόβου απαραίτητο στοιχείο για το χτίσιμο μελλοντικά μιας διχασμένης προσωπικότητας και μιας διχασμένης πνευματικότητας. Το συγγενικό περιβάλλον έχει προ πολλού ευνουχισθεί έχει προ πολλού ενστερνιστεί το φόβο σε όλα τα στάδια του, ο νηπιοβαπτισμός είναι μια πράξη η οποία λειτουργεί σαν ένα είδος ξενιστή, η πράξη συνεχίζεται για να μπορεί το άτομο να νοιώθει ασφαλή μέσα στο φόβο του. Σε αυτόν τον φόβο που δεν είχε πριν και δεν είχε την δυνατότητα να τον αρνηθεί.

Με την απαραίτητη γαλούχηση των ήδη προγραμματισμένων ομάδων η ατόμων το σχολείο έπειτα της επιδοτούμενης ορθόδοξης θεοκρατίας μπορεί και κάνει “καλά” το έργο της. Με πλειάδα αστοιχείωτων και εχθρικών θεολόγων ανίκανων εκπαιδευτικών ισοπεδώνει η προσπαθεί (εδώ χαμογελάμε) χωρίς οίκτο να συντρίψει την όποια ικμάδα ελεύθερης έκφρασης η τουλάχιστον αμφισβήτησης. Η εχθρότητα προς την αρχαιοελληνική θρησκεία και φιλοσοφία η απέχθεια προς τις κλασικές σπουδές και την αισθητική είναι πρώτιστο και απαραίτητο έργο. Άλλωστε αυτό είναι εύκολο αφού δεν υπάρχει και δεν επιτρέπεται να υπάρχει επίσημος αντίλογος ούτε καν εκείνη η βιβλιογραφία που ανατρέπει τις σχιζοειδής ιστορίες και τα παραμύθια της αποκαλούμενης θρησκείας της “αγάπης” της “μοναδικής αλήθειας”. Μόνο που δεν ρώτησαν την αλήθεια.

Τα αποτελέσματα λίγο πολύ γνωστά. Η τουλάχιστον δωδεκάχρονη εκπαιδευτική προπαγάνδα, επαναλαμβάνουμε η κρατική επιδοτούμενη προπαγάνδα της θεοκρατίας θα κατασκευάσει ένα τύπο ανθρώπου εχθρικά διακείμενου σε οτιδήποτε διαφορετικό σε οτιδήποτε δεν έχει την έγκριση της “μοναδικής αλήθειας” πέρα από αυτήν την “αλήθεια” έξω από αυτήν ο πνευματικά ευνουχισμένος δεν μπορεί να υπάρξει. Μάλιστα θεωρεί καθήκον του να “συμμαζέψει” γιατί έτσι είναι το “σωστό” έτσι του έχουν μάθει εκείνους που δεν “κατανόησαν” την “αλήθεια”. Όταν αυτό δεν επιτυγχάνεται κάνουν πράξη την γνωστή μέθοδο του χριστιανισμού την διαπόμπευση. Το ιστορικό γεγονός της φυσικής εξόντωσης της φιλοσόφου Υπατίας είναι ίσως το πιο γνωστό αλλά φυσικά δεν είναι και το μόνο. Βέβαια η φυσική εξόντωση δεν ταιριάζει ως μέθοδος στις μέρες μας, η Γαλλική επανάσταση και η παράδοση που μας άφησε δεν επιτρέπει και πολλά πάνω σε αυτό. Πάντα όμως οι μέρες της ορθόδοξης θεοκρατίας επιτρέπανε την εξόντωση και την διαπόμπευση μέσω άλλων μεθόδων. Διασπορά ψευδών ειδήσεων, κοινωνικός αποκλεισμός, οικονομικός και επαγγελματικός αποκλεισμός, σιωπηλή επιτήρηση δραστηριοτήτων και υποτίμηση και χλευασμός του ατόμου η των ομάδων που τις ασκούν. Ο χριστιανός απολογητής η ακόμα και εκείνος που απλά θεωρεί τον εαυτό του καλό χριστιανό λειτουργεί ακόμα και εν ύπνωση του επειδή έτσι του έχουν μάθει έτσι του έχουν πει ότι είναι το σωστό ως ο καταδότης του διπλανού του, είναι ο στρατιώτης σε ένα υπεράνω σχέδιο, έτσι αισθάνεται.

Ένα δείγμα αυτής της πνευματικής καθοδήγησης είναι το παρακάτω που δημοσιεύθηκε στο Αγιορείτικο Βήμα:

Την θέση του αρχιεπισκόπου διεκδικούσε με μεγάλες πιθανότητες εκλογής, ο Σεβασμιότατος Σπάρτης, Ευστάθιος. Ξαφνικά τότε ο Σεβασμιότατος Μεσσηνίας «τάραξε τα νερά» βγάζοντας στην επιφάνεια ένα «μεγάλο σκάνδαλο» κατά του Σπάρτης. Ο Μεσσηνίας κατήγγειλε τότε τον Σεβασμιότατο Σπαρτής ουσιαστικά για τραμπουκισμό σε βάρος του, καθώς, , όπως ισχυρίστηκε, τον εκβίαζε για να τον υποστηρίξει στην εκλογή του σαν αρχιεπίσκοπο. Όπως είναι φυσικό, η κοινή γνώμη είχε εκπλαγεί με τα καταγγελθέντα από το Μητροπολίτη Μεσσηνίας, ο οποίος συνέταξε και γραπτή καταγγελία που έγινε διά δελτίου Τύπου από το κανάλι του Alpha μετά τον Εσπερινό της εορτής της Υπαπαντής. Ο κ. Χρυσόστομος τόνισε χαρακτηριστικά τότε ότι, «δεν μπορεί η Ιεραρχία να οδηγηθεί με αστυφυλακίστικες και χωροφυλακίστικες μεθόδους στην εκλογή του νέου Αρχιεπισκόπου». Ανέφερε επίσης: «Είμαι πάρα πολύ ενοχλημένος εδώ και πολύν καιρό, και με τοπικούς παράγοντες οι οποίοι φαίνονται (ή «φέρονται» -δεν ακούστηκε ευκρινώς) ότι υποστηρίζουν την υποψηφιότητα του Αγίου Σπάρτης και γυρίζουν δεξιά και αριστερά μέσα στις εφημερίδες και γράφουν ασύστολα ψεύδη».

«Περιττό να πούμε ότι οι συκοφαντικές αυτές καταγγελίες έγειραν αποφασιστικά την πλάστιγγα στην εκλογή του Σεβασμιότατου Ιερώνυμου στην θέση της αρχιεπίσκοπου. Κάνεις δεν γνωρίζει ποια θα ήταν η στάση της εκκλησίας στην σημερινή οικονομική και κυρίως εθνική κρίση, αν την θέση αυτή την κατελάμβανε ο Σπάρτης. Το φοβερό όμως στην περίπτωση αυτής της συκοφαντικής καταγγελίας, είναι ότι οι ανακρίσεις και οι έρευνες που έγιναν στην συνέχεια από τις νόμιμες αρχές απέδειξαν ότι όλα ήταν μια μυθοπλασία του Σεβασμιότατου Μεσσηνίας που με αυτό τον «μη κανονικό», για να μη πούμε κάτι χειρότερο, κατάφερε να βγάλει αρχιεπίσκοπο της αρεσκείας του. Είναι το λιγότερο κρίμα η εκλογή του ηγέτη της ελληνικής εκκλησίας να γίνετε με βάση διάφορες συκοφαντίες. Είναι ενδεικτικό ότι στη συνέχεια ο Μεσσηνίας «τα μάζεψε», ενώ ο Μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης, Ευστάθιος, δήλωσε τότε χαρακτηριστικά: «Έχω πληγωθεί… όλη η ιστορία αυτή είναι θεμελιωμένη σε ψέμα».
http://www.agioritikovima.gr/2011-07-14-22-28-56/4687

Υπάρχουν όμως πολλοί άλλοι που την κατάλαβαν πολύ νωρίς και πολύ καλά αυτή την “αλήθεια” και εκεί είναι το μεγάλο πρόβλημα της θεοκρατίας, πως θα διαχειριστεί πλέον το “πρόβλημα” γιατί να το εξαλείψει όπως ήταν ο προγραμματισμός έχει πλέον αποτύχει. Βέβαια οι προσπάθειες θα συνεχιστούν και θα ενταθούν, αλλά ούτε εμείς είπαμε την τελευταία μας λέξη και για να πούμε την δική μας αλήθεια ακόμα δεν είπαμε πολλά.

Πολλοί είναι που θυμούνται τον “παραθρησκευτικό ιδεαλισμό” στα χρόνια εξορίας της Μακρονήσου και των άλλων τόπων εξορίας, εκεί που στρατιωτικοί ιερείς με ψυχολογική βία αλλά και σωματική ζητούσαν δηλώσεις μετανοίας από τα θύματα τους, θυμούνται τα γελοιώδη φεστιβάλ των χουντικών με τις παρελάσεις ντυμένων αρχαίων Σπαρτιατών να τους οδηγούν οι ορθόδοξοι Αρχιερείς μέσα στο Παναθηναϊκό στάδιο. Αυτή είναι η κληρονομιά που παρέδωσε η Ορθόδοξη θεοκρατία η Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών στα “άξια” παιδιά της την Χρυσή Αυγή, για να απαντήσουμε και εμείς τώρα στην συκοφαντία ενός ήδη ψευδόμενου και κατά των ομοθρήσκων του όπως αναφέραμε πιο πάνω στο δείγμα “πνευματικής καθοδήγησης”, μιλάμε για τον Μητροπολίτη Μεσσηνίας Χρυσόστομο που κατηγορεί εμάς για όσα συμβαίνουν και πράττει η Χρυσή Αυγή στην συνέντευξή του στο Έθνος με τα παρακάτω:

Την συνέντευξη την βρήκαμε στο http://www.messiniaportal.gr/news/3896/mitropolitis-hrysostomos-epikindyno-gia-toys-polites-syndromo-tis-baimaris

Πότε οι αρχαιολάτρες και οι δωδεκαθεϊστές έγιναν ομολογητές και προασπιστές της πίστης του Χριστού; ΄Η πώς είναι δυνατόν να συνδυάζουν τη βία με τον Σταυρό και την πίστη με τη συνθηματική ιδεολογία; Φαίνεται ότι έχουμε πλέον περάσει από τον κοινωνικό ρατσισμό στον παραθρησκευτικό ιδεαλισμό.

Προφανώς όμως δεν μπορούσε να κρύβεται άλλο από την αλήθεια και στο τέλος παραδέχθηκε:

Φαίνεται ότι στα σπλάγχνα της ελληνικής κοινωνίας και της Εκκλησίας εκτρέφουμε ένα «θηρίο» που αργότερα, εάν δράσει ανεξέλεγκτα, «οι εν τη Ιουδαία φευγέτωσαν εις τα όρη».

Αλλά έρχεται και σε αντίθεση και με τον ομόθρησκο του Μητροπολίτη Παύλο που δήλωσε τα εξής και δέχθηκε απειλές για την ζωή του:

Επίσης ξεκαθάρισε πως το κόμμα του Νίκου Μιχαλολιάκου δεν έχει σχέση ούτε με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό ούτε με το Ευαγγέλιο «το οποίο διδάσκει ότι εκ του περισσεύματος της καρδίας λαλεί η γλώσσα και όχι από έναν ξαφνικό θυμό».
http://tvxs.gr/news/ellada/nea-pyra-toy-mitropoliti-payloy-kata-tis-xrysis-aygis

Κρίνουμε ότι με το παρόν κείμενο συμπυκνώσαμε και ξεσκεπάσαμε όσο ήταν δυνατόν την παραφιλολογία περί της “Δωδεκαθεϊστικής” απειλής που οι μηχανισμοί της ορθόδοξης θεοκρατίας προσπαθούν να διασπείρουν. Η μέθοδος είναι απλή το “υλικό” των πνευματικά διχασμένων ανθρώπων υπάρχει σε αφθονία έχει δημιουργηθεί από τους ίδιους, με κατάλληλες ενέργειες και την κατάλληλη στιγμή διοχετεύεται στην κοινωνία. Η κατασκευασμένη κοινωνία του φόβου δεν μπορεί να αντέξει περισσότερο φόβο, θα απαρνηθεί την αυτόκλητη βία του “παραθρησκευτικού ιδεαλισμού” και θα γυρίσει ξανά στις αγκάλες του υπαίτιου για σιγουριά και ασφάλεια. Άλλωστε έτσι πολύ απλά εξηγούνται και οι χαρές που έκαναν όλοι οι αριστερίζοντες χριστιανοί που επιτέλους οι Μητροπολίτες “μίλησαν”. Μια άλλη αρνητική συνέπεια αυτής της κατάστασης είναι η ακύρωση οποιουδήποτε αιτήματος χωρισμού κράτους – εκκλησίας αφού το “διασωθέν” κοινωνικό υπόστρωμα θα αντιδράσει στην “διασάλευση” της ασφάλειας του.

Πίσω από τον καλλιεργούμενο φασισμό βρίσκεται η Ορθόδοξης θεοκρατία και οι εμπνεόμενες πνευματικά και ιδεολογικά ομάδες συμμορίες τύπου Χρυσής Αυγής. Τα υποκριτικά δάκρυα της ορθόδοξης θεοκρατίας υπέρ της Δημοκρατίας αυτή την στιγμή δείχνουν ότι το χαρτί Χρυσή Αυγή δεν μπορεί να λειτουργήσει όπως αρχικώς είχε σχεδιαστεί άλλωστε εναλλακτικές υπάρχουν και σιγά σιγά παραμερίζεται.

Κλείνοντας αυτό το κείμενο επιλέγουμε ένα μικρό απόσπασμα του Κορνήλιου Καστοριάδη από το βιβλίο “Η ελληνική ιδιαιτερότητα” που περιγράφει με σαφήνεια μέσα σε λίγες γραμμές την προβληματική του ζητήματος.

“Πρώτον, αυτό που σχεδόν πάντα σκιάζει σαν ένα είδος πέπλου τα μάτια των συγχρόνων, είτε το θέλουν είτε όχι, είναι η προσύλληψη τους για τη θρησκεία. Διότι, με τον όρο θρησκεία εννοούν τη θρησκεία μας, όπως και με τον όρο πολιτισμός εννοούν τον δικό μας πολιτισμό, με τον όρο λογοτεχνία τη λογοτεχνία μας, με τον όρο ηθική τη δική μας ηθική, με τον όρο χρηστά ήθη ή ευγένεια τα δικά μας χρηστά ήθη και τη δική μας ευγένεια. Αυτό που σας λέω μπορεί να σας φανεί στοιχειώδες και ανόητο, είναι όμως έτσι. Βεβαίως, η προσύλληψη αυτή είναι βαθιά σημαδεμένη από τις μονοθεϊστικές δοξασίες και από το σύνολο της οντο-θεολογίας που τις περιβάλλει”.

Αριστοτέλης Τριάντης

Βιβλιογραφία:

Γιάννης Κορδάτος «Τα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας»

Κορνήλιος Καστοριάδης «Η ελληνική ιδιαιτερότητα»

πηγή:

 http://pansyrinx.org/blog/