Σχέδιο εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη είχε
παρουσιάσει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το
καλοκαίρι του 2012 στον τότε Αμερικανό ομόλογό του Τίμοθι Γκάιτνερ, όπως
αποκαλύπτει ο ίδιος ο Γκάιτνερ στο βιβλίο του
«Stress Test», που μόλις κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ.
Τότε δεν ήταν που μας έλεγαν ότι πρόκειται για απειλές άνευ αντικρίσματος που μόνο στόχο έχουν την υφαρπαγή της ψήφου του ελληνικού λαού;
Ουδείς οργίλος πολιτικός θα μπει στον κόπο να σχολιάσει τα τότε λεγόμενα του και ποιος παραμύθιαζε τον κόσμο;
Δύο χρόνια μετά, οι αναφορές αυτές υπάρχουν για να μας υπενθυμίζουν πόσο σημαντικές ήταν τελικά οι εκλογές του 2012 και τι πραγματικά διακυβεύτηκε τότε.
Τελικά, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων οι επιλογές ήταν δύο: κάποια πολύ δύσκολα χρόνια ή κάποια χρόνια καταστροφικά.
Αν θα περισώναμε κάτι από την κρίση, ή θα τα καταστρέφαμε όλα για να φτιάξουμε από την αρχή.
Αν θα βγαίναμε με σχέδιο από την ύφεση, ή αν θα περιμέναμε την ευνοϊκή διεθνή συγκυρία για την ανάταξη.
Στη δεύτερη περίπτωση, οι «παράπλευρες απώλειες» (πολιτών εκτός οικονομικής ζωής) θα ήταν πολλαπλάσιες.
Το γεγονός ότι δεν ζήσαμε άτακτη χρεοκοπία ή άτακτη έξοδο από το ευρώ, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε κίνδυνος. Υπήρχε και μάλιστα τεράστιος. Για την ακρίβεια, ήταν όλα έτοιμα για το Grexit: όλα μιλημένα, όλα κοστολογημένα.
Η Γερμανία ήλπιζε επίσης ότι με μια τέτοια κίνηση θα «ανάγκαζε» την Ευρώπη να αυξήσει το τείχος προστασίας. Αλλά αυτή η κουβέντα δεν θα μας αφορούσε. Θα βρισκόμασταν εκτός
Τώρα, η ατάκα είναι μία: το «πίσω» τέλος.
Μόνο μπροστά και καλούς απογόνους.
Και μη βιαστείτε να λοιδορήσετε τον Αμερικανό θέλει να παντρευτεί το λάπτοπ του, που το έχει «φορτωμένο» με τσόντες. Για τις αρπαχτές έχει το smartphone.
Το ερώτημα είναι αν σε αυτές τις ατραπούς τον οδήγησε η κρίση ή οι ιδεοληψίες του.
Έτσι και η στάση στις επερχόμενες ευρωεκλογές: είναι κατανοητό το μήνυμα που θέλει να στείλει ο κόσμος λόγω της οικονομικής δυσπραγίας.
Αλλά η εκλογική συμπεριφορά που την υπαγορεύουν εμμονές -μην κάνετε λάθος- είναι άλλο θέμα.
http://www.antinews.gr/Antitheseis/to-piso-telos/
«Stress Test», που μόλις κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ.
Τότε δεν ήταν που μας έλεγαν ότι πρόκειται για απειλές άνευ αντικρίσματος που μόνο στόχο έχουν την υφαρπαγή της ψήφου του ελληνικού λαού;
Ουδείς οργίλος πολιτικός θα μπει στον κόπο να σχολιάσει τα τότε λεγόμενα του και ποιος παραμύθιαζε τον κόσμο;
Δύο χρόνια μετά, οι αναφορές αυτές υπάρχουν για να μας υπενθυμίζουν πόσο σημαντικές ήταν τελικά οι εκλογές του 2012 και τι πραγματικά διακυβεύτηκε τότε.
Τελικά, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων οι επιλογές ήταν δύο: κάποια πολύ δύσκολα χρόνια ή κάποια χρόνια καταστροφικά.
Αν θα περισώναμε κάτι από την κρίση, ή θα τα καταστρέφαμε όλα για να φτιάξουμε από την αρχή.
Αν θα βγαίναμε με σχέδιο από την ύφεση, ή αν θα περιμέναμε την ευνοϊκή διεθνή συγκυρία για την ανάταξη.
Στη δεύτερη περίπτωση, οι «παράπλευρες απώλειες» (πολιτών εκτός οικονομικής ζωής) θα ήταν πολλαπλάσιες.
Το γεγονός ότι δεν ζήσαμε άτακτη χρεοκοπία ή άτακτη έξοδο από το ευρώ, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε κίνδυνος. Υπήρχε και μάλιστα τεράστιος. Για την ακρίβεια, ήταν όλα έτοιμα για το Grexit: όλα μιλημένα, όλα κοστολογημένα.
Η Γερμανία ήλπιζε επίσης ότι με μια τέτοια κίνηση θα «ανάγκαζε» την Ευρώπη να αυξήσει το τείχος προστασίας. Αλλά αυτή η κουβέντα δεν θα μας αφορούσε. Θα βρισκόμασταν εκτός
Τώρα, η ατάκα είναι μία: το «πίσω» τέλος.
Μόνο μπροστά και καλούς απογόνους.
Και μη βιαστείτε να λοιδορήσετε τον Αμερικανό θέλει να παντρευτεί το λάπτοπ του, που το έχει «φορτωμένο» με τσόντες. Για τις αρπαχτές έχει το smartphone.
Το ερώτημα είναι αν σε αυτές τις ατραπούς τον οδήγησε η κρίση ή οι ιδεοληψίες του.
Έτσι και η στάση στις επερχόμενες ευρωεκλογές: είναι κατανοητό το μήνυμα που θέλει να στείλει ο κόσμος λόγω της οικονομικής δυσπραγίας.
Αλλά η εκλογική συμπεριφορά που την υπαγορεύουν εμμονές -μην κάνετε λάθος- είναι άλλο θέμα.
http://www.antinews.gr/Antitheseis/to-piso-telos/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html