Εμείς οι Ροδίτες, εμείς οι Δωδεκανήσιοι και η Νέμεση - Του Παναγιώτη Χαμουζά

Οι διοικούντες δεν έσκυψαν πάνω από τα προβλήματά μας, αντίθετα, ενέσκηψαν ως κακοκαιρία ευτελισμού

Οι ιστορικές περίοδοι τής Ρόδου αρχίζουν, τον 16ο π. Χ αιώνα, με τους Προέλληνες-Τελχίνες-

Μινωίτες- Κρήτες-Αχαιούς-Δωριείς.

--6ος π. Χ αιώνας. Περσική μας υποτέλεια.

--5ος π Χ αιώνας. Οι τρεις πόλεις, Λίνδος, Ιαλυσός, Κάμειρος ορίζουν κοινή τους εστία τη Ρόδο.
--1ος μετά Χριστό αιώνα. Κατακτητές οι… Ρωμαίοι.
--13ος αιώνας. Η Βυζαντινή μας περίοδος.
--14ος αιώνας. Ιπποτική εποχή.
--16ος αιώνας. Η Ρόδος στην κοινή των ελλήνων μοίρα. Οθωμανική εποχή.
--1912 Ιταλική κατοχή.
-- 7η Μαρτίου 1948. Οριστική επικύρωση προσάρτησης Δωδεκανήσου στην Μητέρα Ελλάδα.
Συνολικός χρόνος ιστορικού βίου τής Ρόδου… 3.600 χρόνια. Στον χρόνο αυτό εμείς, οι Ροδίτες, μείναμε στον τόπο μας, τη Ρόδο, ακραιφνείς Έλληνες Δωριείς, ακριβώς, όπως συμβαίνει και για όλους τους άλλους τού γεωγραφικού χώρου των Δωδεκανήσων μας.

Η δική μας γενιά, μες σ’ αυτά τα 3.600 χρόνια, στάθηκε η πιο τυχερή… Ευχαριστούμε την πατρίδα. Τής είμαστε ευγνώμονες. Με δυσκολία συγκρατούμε τα δάκρυα. Ευχαριστούμε τον θεό που γεννηθήκαμε Έλληνες, κι αν ξανάρθουμε στη Γη, Θεέ μου, ξανά Έλληνες στη Ρόδο και στα νησιά μας να μας κάνεις!
Ο Περικλής, στον Επιτάφιο λόγο του, περηφανεύεται για την εντοπιότητά του, ως Αθηναίος: «Εμείς, οι Αθηναίοι, ντόπιοι Ίωνες, κατοικώντας, συνεχώς, οι ίδιοι σ’ αυτόν, τον τόπο, με το ήθος και την αρετή μας την κρατήσαμε μέχρι, σήμερα, ελεύθερη!»
Όμοια, κι απαράλλακτα, λειτούργησαν σε μας, τούς Δωδεκανήσιους, τα 3.600 χρόνια της αδιάλειπτης ιστορικής μας συνέχειας!
Αλλά, το όνειρο των χιλιάδων χρόνων, την… ελευθερία μας, την πλήγωσαν ελάχιστοι ανιστόριτοι που μάς ήρθαν, ως…ξέχωρη… Άρια φυλή αξιωματούχων Άγγλων Αρμοστών που… βάλθηκαν, να μας βάλουν σε τάξη και να διδάξουν σ’ εμάς, τα αδαή «υποτελή» τους «πρόβατα, την απόλυτη συμμόρφωσή μας προς τις… υποδείξεις τους…
Το : «Εμείς…οι Έλληνες, εσείς…οι Ροδίτες!» ως φράση, στην συνειδητή της διατύπωση αποτελεί ιστορικό… ολίσθημα.
Κι αν…κακώς κάνουμε αναφορά, αυτή δεν θα γινόταν αν δεν διαπιστωνόταν… υποτροπή στο… ενεργό τους αμάρτημα.
Στη διάχυτη, πάντως, φασιστική, ρατσιστική, συμπεριφορά, στην επί χρόνια, στενοκέφαλη υπεροψία ορισμένων, αναβλύζει την πικρία μιας, μόνιμα, ανοιχτής μας πληγής…
« Αλλά… έλη μή…τάραττε» Αλλά… μην αναταράζεις τα έλη (Ηράκλειτος) ακριβώς γιατί αποπνέουν… δυσοσμία.
Όμως, και οι μη γηγενείς ηγέτες καλό είναι να διαθέτουν το πρέπον ήθος και τον πρέποντα σεβασμό προς τον τόπο που ζουν και υπηρετούν. Γιατί η προσωπική περηφάνια και αξιοπρέπεια τού κάθε ατόμου απορρίπτει ως τελείως, απαράδεκτη κι ασυμβίβαστη την κάθε Κρεόντεια οίηση και υπεροψία που συνιστά προσβολή στο πρόσωπο οποιουδήποτε πολίτη!
Κατά τον Αριστοτέλη, οι διεφθαρμένοι και κακοήθεις δεν πιστεύουν σε αξίες και στην αχρειότητά τους ούτε τίς ξέρουν ούτε τίς… γεύονται και, άρα, ούτε πρέπει να εκλέγονται. Και οι ίδιοι, πολιτικοί πρέπει να γνωρίζουν ποιούς… επιλέγουν για συνεργάτες τους!
Μια επένδυση στην πολιτική έρχεται ως εμπιστοσύνη, ως αναγνώριση μιας προσωπικής κοινωνικής ικανότητας ή αξίας, που απονέμεται από το κοινωνικό σύνολο είτε ως δοτή ή ως αιρετή εξουσία. Ωστόσο επιβάλλεται το «Ευχαριστώ». Το τηρεί όμως ο εγωισμός ή το αγνοεί;

Ό, τι εκφράζει το σώμα ως στολίδι είναι ψεύτικο και…απατηλό,γιατί αποσκοπεί στο να ξεγελάσει και να…παρασύρει! Όμοια το πάθος μιας πόζας και ενός… ύφους δεν έχει καμιά σχέση με το μεγαλείο μιας περήφανης ψυχής. Όποιος έχει ανάγκη να προβάλλει με πόζα είναι υποκριτής, ψεύτης. Γι’ αυτό πρέπει να δυσπιστούμε στους επιδειχτικούς ανθρώπους. (Νίτσε)
Πίσω από τα σκούρα γυαλιά, τα τατουάζ, τα διάσπαρτα τρίχινα νησίδια στο πρόσωπο κ.λπ. κρύβεται η ματαιοφροσύνη και η έλλειψη πίστης κάποιου στις δυνάμεις του.

Σήμερα, μες στη μοναξιά σου, μες στον κόσμο της υποκρισίας, ακούς, μελαγχολικό κι ανούσιο το…τραγούδι της ζωής. Οι αξίες χάθηκαν. Κι αλήθεια. για ποια κουλτούρα μιλάμε, για ποιο ήθος, ιδανικά, και παιδεία, για ποιον σεβασμό και προγονική, εθνική περηφάνια, για ποιο Ελληνικό φιλότιμο και σε τίνος παράδειγμα να ακουμπήσουν οι νέοι μας, όταν πολιτικοί επιλέγουν εν ψυχρώ το…όποιο ήθος, για την δική τους προβολή και εκλογή;
Και οι καιροί που ζούμε, δεν είναι απλά, διαγνωστικά, δύσκολοι, είναι καιροί μιας εθνικής δυσδιάκριτης επιβίωσής μας, και μιάς μας τοπικής, επί πλέον Ροδίτικης παρακμιακής εικόνας. Οι διοικούντες δεν έσκυψαν πάνω από τα προβλήματά μας, αντίθετα, ενέσκηψαν ως κακοκαιρία ευτελισμού, διάλυσης και υποβάθμισης της εικόνας της πόλης μας.
Ήρθε, τώρα, ο καιρός να αποδείξουμε εμπράγματη την διάθεσή μας: Να στρατευθούμε με ομοφροσύνη για την αναβάθμιση τής φαινόμενης φθίνουσας εικόνας τής πόλης μας.
Δεν τής πάει, δεν τής ταιριάζει το τέλμα και το ατημέλητό της πρόσωπο.
Εμείς οι κάτοικοι της Ρόδου, εμείς οι Δωδεκανήσιοι, στην κοινή μας φωνή, στην κοινή μας ντόπια ψήφο, να γίνουμε το ντόπιο…Κουμάντο στον τόπο μας!

 http://www.grafida.net/el/index.php?itemID=16&view=16&pageID=215721