Αυτοκτονίες : Εγκλήματα χωρίς τιμωρία, για τα οποία είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι

 

 

Ας αρχίσουμε επιτέλους, να μιλάμε κατά προτεραιότητα για τα κοινά μας προβλήματα και όχι ιταμά να στρουθοκαμηλίζουμε!
Περισσότερο, ας δράσουμε, για να βγούμε από το λάκκο των λεόντων, την παγίδα του θανάτου! Ας γίνουμε υπεύθυνοι συμπολίτες κι όχι «ό,τι εμείς φάμε, πιούμε κι ό,τι...».

Την ώρα αυτή, που εσύ μπορεί να κάνεις τις βουτιές σου στη θάλασσα, κάποιος συνάνθρωπός σου μπορεί να πνίγεται στο αίμα του, ή να βουτάει στο κενό.
Ας σταματήσουμε επομένως, σαν μηρυκαστικά να αναμασάμε την «τροφή» που μας σερβίρει καθημερινά με κοκορομαχίες και σικέ αντεγκλήσεις το χαραμοφάϊκο πολιτικό προσωπικό ένθεν κακείθεν. Ας βγούμε επιτέλους απ τα "διανοουμενίστικα καβούκια", που μας φυλάκισε το σύστημα. Δεν υπάρχουν ταμπού, όταν πρόκειται για τη ζωή, την ελευθερία και την αξιοπρέπεια.

Τα μμε (αυτά τα κατάπτυστα μέσα μαζικής εξαπάτησης) θα έπρεπε να ασχολούνται με τις τραγικές καταλήξεις συνανθρώπων μας. Θάπρεπε να δημοσιεύουν ολόκληρες τις επιστολές με τα παράπονα και τα κατηγορώ των αυτόχειρων, όπως στην περίπτωση του συμπολίτη μας, που αυτοκτόνησε στη Θεσσαλονίκη δραματικά με σουγιά κόβοντας τις φλέβες του κι οποίος άφησε 15σέλιδη επιστολή! Για μας την έγραψε! Ποιος κερατάς ανέλαβε το ρόλο της διαπαιδαγώγησής μας; Στο διάολο όλοι οι αυτόκλητοι δάσκαλοί μας. Πρέπει να προβάλλονται τέτοιες ειδήσεις ολοκληρωμένα, όσο κι αν πονάνε. Να γίνει συνείδηση σε όλους εμάς -αλλά και σ αυτούς- τους ΒΛΑΚΕΣ, ότι είμαστε, ότι είναι τα επόμενα θύματα. Ότι πρέπει, να κάνουμε κάτι τώρα, που μπορούμε... Αύριο θα ναι αργά!

Αύριο θα μαστε στη σειρά στα συσσίτια σαν παρείσακτα οικόσιτα στα λουριά των αιμοβόρων πλουτοκρατών και των πανηλίθιων οργάνων τους. Πολλοί άλλοι θα ναι με τη θηλιά, το σπίρτο ή το σουγιά -όπως ο εν λόγω δυστυχής αυτόχειρας- στο χέρι ή θα ψάχνουν βολικό ύψος, για να φουντάρουν!

Αν συμβαίνουν τόσες αυτοκτονίες καθημερινά, φανταστείτε πόσοι συμπολίτες μας, μπορεί και της διπλανής πόρτας, να βασανίζονται μερόνυχτα με τέτοιες αποτρόπαιες σκέψεις! Δυστυχώς, η λαθεμένη αντίληψη, ότι καλύτερη και λυτρωτική επιλογή είναι η προσφυγή στο θάνατο από το αναφαίρετο δικαίωμα για τη ζωή και το αυτοκαταστροφικό life style, οδηγούν συμπολίτες μας να δίνουν τέρμα στη ζωή τους έτσι τραγικά όσο και παθητικά. Γιατί, η λύτρωση ποτέ δεν δωρίζεται. Κερδίζεται! Είναι άδικο και εξοργιστικό, να σου αφαιρεί ο άλλος τη ζωή και να μένει ατιμώρητος!

Ας γίνει επιτέλους συνείδηση όλων : «’Η μαζί θα αντισταθούμε ή ένας ένας θα πέφτουμε. Τρίτη επιλογή δεν υπάρχει». Και λατινιστί «Tertium non Datur»! Το γνωρίζω, ότι γίνομαι κυνικός και μη αρεστός. Όμως τολμώ –αδιάντροπα- να παραβιάσω το άβατο της συνυπεύθυνης σιωπής μας!

Εμπρός λοιπόν, να γίνουμε συνεργαζόμενα-αλληλέγγυα μέλη του κοινωνικού σώματος, χωρίς αυτοκαταστροφικά ταμπού και συμπεριφορές ντροπής για αλλότριες κακουργίες! Ας γίνουμε κοινωνία!

Αθανάσιος Καρανάσιος 7/6/2014

ΥΓ: Για το παραπάνω άρθρο δεν αναμένονται πολλά θετικά σχόλια, γιατί πρόκειται για ταμπού. Γιατί, δυστυχώς οι μαζάνθρωποι στους οποίους ανήκουμε αρέσκονται στο μύθο, την ουτοπία και τον διαφορισμό από την αληθινή πραγματικότητα! Φευ!

drachmi5.gr