Δηλητήρια - Βάκιλλοι - Πολεμικά Αέρια - Νευροτοξίνες:10 από τα πλέον Φονικά στοιχεία...(Κάποια δε εξ' αυτών απολύτως προσιτά στην διεθνή τρομοκρατία και στην Εγκληματικότητα)

Επιμέλεια - σχόλια: Γιώργος Ανεστόπουλος

Τα φονικά στοιχεία, χημικά ή φυσικά, δηλητήρια ή βάκιλοι ή ιοί ή μικρόβια ή βακτήρια, είτε νευροτοξίνες είτε εντεροτοξίνες είτε αιμοτοξίνες, είναι γνωστά από την αρχαιότητα. Ο κατάλογός τους είναι δε ατελείωτος. 

Η δραστικότητά τους (προθανάτια αγωνία/ταλαιπωρία θύματος) κυμαίνεται (αντίστροφα) από εβδομάδες ή/και μήνες μέχρι δευτερόλεπτα.

Ανέκαθεν, ιστορικά, θεωρούνταν επαχθής και απεχθής μέθοδος φόνου.

Παρ' όλα αυτά συνέχισε απρόσκοπτα να χρησιμοποιείται ως "συνήθης μέθοδος".

Αυτοκτονίας ή φόνου.
Ατομικού ή μαζικού.

Μια ύπουλη συνήθως μέθοδος.

Ο φόβος και ο τρόμος του υποψήφιου στόχου ήταν πάντα δεδομένος.

Καθώς και όλων όσων βρίσκονταν πέριξ αυτού στους οποίους "επικοινωνιακά απευθύνονταν" ως "συμβολική ενέργεια" - όταν ήταν τέτοια.

Φριχτή μέθοδος, ακόμη κι όταν χρησιμοποιούνταν εν μέσω πολέμου και άφηνε πίσω της χιλιάδες θύματα.
Ακόμη κι όταν οι υπόλοιπες μέθοδοι προκαλούσαν πολλαπλάσια θύματα.

Παρ' όλα αυτά, συνεχίζει ακόμη και σήμερα η παραγωγή και η χρήση τέτοιων θανάσιμων τοξινών.

Με σκοπό βεβαίως όχι μόνον την φαρμακευτική χρήση.

Και όλα αυτά τα "προϊόντα" είναι χιλιάδες.

Πολλά δε εξ' αυτών με ακραία δραστικότητα.

Παρακάτω είναι μια μικρή μόνον λίστα 10 από τα πιο φονικά τέτοια στοιχεία.

10. ΥΔΡΟΚΥΑΝΙΟ (CYANIDE)

 Το Υδροκυάνιο είναι γνωστό ως ένα από τα πιο φονικά «γνωστά» δηλητήρια αλλά ταυτόχρονα έχει και κάποια «καλή ιστορία». Πολλοί επιστήμονες πιστεύουν πως είναι ένα από τα χημικά στοιχεία που «ευθύνονται» για την έλευση της ζωής στη γη.

Σήμερα όμως είναι περισσότερο γνωστό ως ένα στοιχείο που «αφαιρεί ζωή». Μια μικρή δόση αυτού του δηλητηρίου είναι ικανή να αφαιρέσει μια ανθρώπινη ζωή σε λίγα λεπτά. Το κυανίδιο, όταν μπαίνει στο σώμα, πρώτα «συνδέεται» με τον «σίδηρο» των κυττάρων του αίματος και εμποδίζει την κυκλοφορία του οξυγόνου στο σώμα.

 Είναι 35 φορές πιο τοξικό από το μονοξείδιο του άνθρακα (CO).

Εισέρχεται στο σώμα με απορρόφηση, με εισπνοή ή κατάποση και προσβάλλει την καρδιά και τον εγκέφαλο.

Καθιστά το θύμα ανίκανο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Οι σημαντικότερες διαδικασίες βιομηχανικής παραγωγής υδροκυανίου χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη το μεθάνιο ή το προπάνιο.

Όμως:

Το υδροκυάνιο παρασκευάζεται σε περιορισμένες ποσότητες από διάφορους συνδυασμούς αντιδράσεων μεταξύ υδρογόνου, άνθρακα, αμμωνίας ή αζώτου. Σε μεγάλες ποσότητες παράγεται ως παραπροϊόν της παραγωγής ακρυλονιτριλίου από την επεξεργασία αποβλήτων.

Από τα ζωικά απορρίμματα των σφαγείων (αίμα, τρίχες οπλές κ.ά.) με σύντηξη μαζί με σίδηρο και ανθρακικό κάλιο (K2CO3) σχηματίζεται – μεταξύ άλλων - σιδηροκυανιούχο κάλιο, από το οποίο με επίδραση καλίου ή νατρίου παράγεται κυανιούχο άλας, που δίνει με επίδραση θειικού οξέος το υδροκυάνιο.

Το 1995, στο σταθμό Καγιαμπάτσο (Kayabacho) του μετρό του Τόκιο ανακαλύφθηκε μια συσκευή, ελεγχόμενη με τηλεχειρισμό, που περιείχε σακούλες με κυανιούχο νάτριο και θειικό οξύ.

Πιστεύεται ότι ήταν μια προσπάθεια παραγωγής αερίου υδροκυανίου από τη θρησκευτική αίρεση Aum Shinrikyo.

(δείτε και το http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/02/blog-post_18.html

9. ΑΝΘΡΑΚΑΣ (ANTHRAX)

 

Ο άνθρακας δεν είναι δηλητήριο. Είναι βάκιλος. Υπάρχει όμως μια «τάση» να χρησιμοποιείται από την διεθνή τρομοκρατία «σαν δηλητήριο». Η περιβόητη «σκόνη μέσα στο φάκελο». Γι’ αυτό και συμπεριλαμβάνεται σ’ αυτή την λίστα.

Έγινε κυρίως γνωστή σαν «τακτική» τις ημέρες αμέσως μετά τους δίδυμους πύργους, όταν «μολυσμένοι με άνθρακα» φάκελοι στάλθηκαν σε «στοχευμένους παραλήπτες» στις ΗΠΑ.

Ο Άνθρακας είναι μια επικίνδυνη, οξείας μορφής μολυσματική ασθένεια που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν ένα όπλο μαζικής καταστροφής στο βιολογικό πόλεμο.

Εάν αγγίξετε άνθρακα, μολύνεστε. Ο πιο θανάσιμος τρόπος να εισέλθει στο σώμα είναι μέσω της αναπνοής. Η περίοδος επώασης συνήθως είναι μεγάλη. Κι αυτό ανήκει στα «μείον». Καθώς, για να αντιμετωπιστεί, πρέπει να ληφθεί αντιβίωση ΠΡΙΝ τα συμπτώματα.

Υπάρχουν τριών ειδών μολύνσεις:

Αναπνευστικού, Δέρματος και Γαστρεντερολογικού (κατανάλωση μολυσμένης τροφής).

Τα συμπτώματα στην πρώτη περίπτωση μοιάζουν με αυτά της γρίπης και του κρυολογήματος, τα οποία δεν υποχωρούν, ούτε απομακρύνονται, με αποτέλεσμα να μπλοκάρει το αναπνευστικό σύστημα και το θύμα να πεθάνει από ασφυξία.

Αν δεν ληφθεί πριν τα συμπτώματα αντιβίωση, συνήθως, ο θάνατος επέρχεται σε μια εβδομάδα και το 90% των μολυνθέντων από άνθρακα πεθαίνουν.
(περισσότερα στο http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/02/blog-post_35.html )

8. ΑΕΡΙΟ ΝΕΥΡΩΝ - SARIN

Το sarin είναι ένα πολύ επικίνδυνο και θανάσιμο αέριο νεύρων.

 Όπως και άλλοι νευροτοξικοί παράγοντες, το σαρίν προσβάλλει το νευρικό σύστημα. Σταματά την ενεργοποίηση των νεύρων των μυών. Ο θάνατος συνήθως προκύπτει ως αποτέλεσμα της ασφυξίας λόγω της αδυναμίας των μυών που εμπλέκονται στην αναπνοή να λειτουργήσουν.

 Τα αρχικά συμπτώματα είναι σφίξιμο στο στήθος και «μύτη που τρέχει». Πολύ σύντομα το θύμα δεν μπορεί να αναπνεύσει. Μετά από λίγο «χάνει τον νευρομυϊκό έλεγχο» και το σώμα παύει να είναι «λειτουργικό». Ο θάνατος μερικές φορές έρχεται σε 60΄΄. Το θύμα βιώνει πολλή ασφυξία προτού πεθάνει.

Το σαρίν έχει υψηλή πτητικότητα (ευκολία με την οποία ένα υγρό μπορεί να μετατραπεί σε αέριο) σε σχέση με παρόμοιους νευροτοξικούς παράγοντες, και ως εκ τούτου η εισπνοή του μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη, ακόμα και αν οι συγκεντρώσεις ατμών μπορεί να διαπεράσουν το δέρμα αμέσως.

Τα ρούχα ενός ατόμου μπορούν να απελευθερώσουν σαρίν για περίπου 30 λεπτά μετά την επαφή με το αέριο, το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε έκθεση των άλλων ανθρώπων

Το σαρίν εκτιμάται ότι είναι πάνω από 500 φορές πιο τοξικό από το κυάνιο.

Ακόμη και σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις, το σαρίν μπορεί να αποβεί μοιραίο. Ο θάνατος μπορεί να ακολουθήσει μέσα σε ένα λεπτό μετά την άμεση κατάποση μιας θανατηφόρου δόσης εκτός και αν χορηγηθεί γρήγορα αντίδοτο, τυπικά ατροπίνη και πραλιδοξίνη.

 Το αέριο αυτό χρησιμοποιήθηκε στην Ιαπωνία από τρομοκρατική ομάδα. Το 1994 στο Ματσουμότο και το 1995 μετρό του Τόκιο.

7. AMATOXIN

Αυτό το είδος δηλητηρίου υπάρχει σε κάποια επικίνδυνα μανιτάρια. Το δηλητήριο θα «προσβάλλει» το θύμα ακόμη κι αν καταναλώσει ένα και μόνον μανιτάρι αυτού του είδους. Είναι ένα από τα πλέον θανάσιμα, γνωστά στον άνθρωπο, δηλητήρια.

Αυτό το δηλητήριο επιτίθεται κατευθείαν στους νεφρούς και το συκώτι του ανθρωπίνου σώματος. Αυτό συνεχίζεται για λίγες ημέρες και κατόπιν το θύμα πέφτει σε κώμα από το οποίο δεν βγαίνει ποτέ. Ο θάνατος παίρνει ημέρες για να επέλθει.

Πιο αναλυτικά:

Κατά την έκθεση σε amatoxins, το ήπαρ είναι το κύριο όργανο που επηρεάζεται καθώς  είναι και το πρώτο όργανο που έρχεται σε επαφή με την τοξίνη αφού αυτή απορροφηθεί από το γαστρεντερικό σύστημα.

Ενώ η κατάποση είναι ο κύριος τρόπος της έκθεσης σε amatoxins κάλλιστα αυτές  μπορούν να απορροφηθούν μέσω του δέρματος ή και επίσης να εισπνευστούν, επηρεάζοντας έτσι άλλα ευαίσθητα όργανα όπως τα νεφρά και την καρδιά.

Πιο συγκεκριμένα, η έκθεση σε amatoxins μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό της αναπνευστικής οδού, κεφαλαλγία, ζάλη, ναυτία, δύσπνοια, βήχα, αϋπνία, διάρροια, γαστρεντερικές διαταραχές, πόνος στην πλάτη, συχνουρία, το ήπαρ και νεφρική βλάβη ή θάνατο σε περίπτωση κατάποσης ή εισπνοής .

Για παράδειγμα, αν β-αμανιτίνη έρθει σε επαφή με το δέρμα, μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό, εγκαύματα, ερυθρότητα, έντονο πόνο, και μπορεί να απορροφηθεί από το δέρμα, προκαλώντας παρόμοια αποτελέσματα με έκθεση μέσω της εισπνοής και της κατάποσης.

Επαφή με τα μάτια ενδέχεται να προκαλέσει ερεθισμό του κερατοειδούς, εγκαύματα και οφθαλμικές βλάβες. Άτομα με προϋπάρχοντα προβλήματα σε δέρμα, μάτια, ή διαταραχές του κεντρικού νευρικού συστήματος, εξασθενημένο ήπαρ, νεφρούς ή πνευμονική λειτουργία ενδέχεται να είναι πιο ευαίσθητα στις επιπτώσεις της ουσίας αυτής.

6. ΣΤΡΥΧΝΙΝΗ (STRYCΗNINE)

Η στρυχνίνη είναι κρυσταλλική λευκή σκόνη, άοσμη, με εξαιρετικά πικρή και μεταλλική γεύση.

Πρόκειται για μια φυσική ουσία που βρίσκεται στα σπέρματα του δέντρου Strychnos nux vomica (στρύχνος ο εμετικός) που στα Ελληνικά είναι γνωστά ως: "εμετικά κάρυα", όπως και στα σπέρματα ενός είδους θάμνου του Strychnos ignatii .

Είναι ενδημικό δέντρο της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Ινδονησίας.

Κατά τη θέρμανση (της σκόνης) εκπέμπει τοξικούς ατμούς.

Το δηλητήριο αυτό μπορεί να ληφθεί από στόματος ή να εισπνευστεί. Ακόμη και μια μικρή ποσότητα αυτού του δηλητηρίου μπορεί να επιφέρει το θάνατο.

Πιο αναλυτικά:

Χρήσεις

Η κυριότερη χρήση της είναι για την θανάτωση ζώων κυρίως τρωκτικών ενώ έχει χρησιμοποιηθεί και ως δολοφονικό εργαλείο.

Ωστόσο η χρήση της έχει απαγορευθεί στην Ενωμένη Ευρώπη, λόγω του επώδυνου θανάτου που προκαλεί. Επίσης σε μικρές ποσότητες η στρυχνίνη διεγείρει την αναπνευστική λειτουργία σε περιπτώσεις όπου καταρρέει ο οργανισμός, παρουσιάζει κάποια καρδιοτονωτική δράση, αλλά λόγω της υψηλής τοξικότητάς της δεν χρησιμοποιείται πλέον στην ιατρική.

Ωστόσο, τα σπέρματα της nux-vomica και ειδικότερα αραιά εκχυλίσματά τους χρησιμοποιούνται σήμερα ως ομοιοπαθητικά φάρμακα. Εξαιτίας της εξαιρετικά πικρής της γεύσης προκαλεί έντονη σιελόρροια και αυξάνει την όρεξη.

Αποβάλλεται ολοκληρωτικά από τον οργανισμό μετά από 48 με 72 ώρες.

Στρυχνίνη και Ντόπινγκ

H χρήση της στρυχνίνης ως διεγερτικής ουσίας σε πολύ μικρές ποσότητες ήταν γνωστή σε πολλούς λαούς. Στις αρχές του 20ου αιώνα, στους Ολυμπιακούς αγώνες και ειδικά στους δρόμους αντοχής, άρχισε σταδιακά να κάνει την εμφάνισή της η στρυχνίνη ως τονωτική ουσία, την οποία οι αθλητές ελάμβαναν με υποδόριες ενέσεις.

Ενέσεις στρυχνίνης έκανε και ο αθλητής στο αγώνισμα του Μαραθωνίου δρόμου Thomas Hicks (1875-1963) στους Ολυμπιακούς του 1904 (St. Louis, Missouri), όπου αναδείχθηκε νικητής, αλλά η νίκη αυτή λίγο έλειψε να του στοιχίσει τη ζωή. Σήμερα δεν χρησιμοποιείται ως βοηθητική ουσία από τους αθλητές.

Συμπτώματα δηλητηρίασης

Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης από στρυχνίνη είναι από τα πλέον φρικτά και οδυνηρά σε σχέση με άλλα δηλητήρια, αν ληφθεί μάλιστα υπόψη το γεγονός ότι δεν προκαλεί ακαριαίο θάνατο.

Ενδεικτικά συμπτώματα δηλητηρίασης από δυνητικά θανάσιμη δόση είναι κατά σειρά εμφάνισης τα εξής – τα οποία και ξεκινούν να εκδηλώνονται μόλις λίγα λεπτά μετά την λήψη της στρυχνίνης:

- Σοβαρή ναυτία.

- Συσπάσεις όλων των ομάδων μυών, οι οποίες συνεχώς αυξάνουν σε συχνότητα και διάρκεια.

- Σπασμοί των μυών του προσώπου που αρχίζει να μελανιάζει, οι κόρες των ματιών διαστέλλονται, οι βολβοί των ματιών προεξέχουν και το στόμα αφρίζει.

- Το σώμα αρχίζει να αποκτά διάφορες τοξοειδείς στάσεις.

- Απώλεια της συνείδησης.

- Εντονότατα αντανακλαστικά.

- Θάνατος από ασφυξία μέσα σε 30΄, αφού οι αναπνευστικοί μύες σταδιακά πέφτουν κι αυτοί σε κατάσταση παράλυσης.

5. ΥΔΡΑΡΓΥΡΟΣ

Ο υδράργυρος που βρίσκεται στα ψάρια, όταν αυτά καταναλώνονται, δεν είναι επικίνδυνος εάν η περιεκτικότητά του σε αυτά είναι μικρή.

Αλλά ο εξατμισμένος υδράργυρος που θα εισπνευστεί μπορεί να γίνει επικίνδυνος.

Επιτίθεται απευθείας στο νευρικό σύστημα και στους πνεύμονες. Στην κυριολεξία «κλείνει ολοκληρωτικά» το νευρικό σύστημα του ανθρώπου. Ακόμη και μια απλή σταγόνα υδραργύρου πάνω στο χέρι μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη. Είναι γνωστό σαν ένα από τα πλέον επικίνδυνα γνωστά στον άνθρωπο δηλητήρια.

Πιο αναλυτικά:

(από το http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/02/blog-post_86.html ) «...Ο υδράργυρος επηρεάζει το ανθρώπινο μυαλό, την σπονδυλική στήλη, τα νεφρά και το συκώτι. Επηρεάζει την ικανότητα να αισθάνεσαι, να βλέπεις, να γεύεσαι και να κινείσαι. Μπορεί να προκαλέσει μυρμήγκιασμα στα δάχτυλα, ένα μούδιασμα γύρω από το στόμα και προβλήματα όρασης. Μακροχρόνια έκθεση στον υδράργυρο μπορεί να οδηγήσει σε συμπτώματα τα οποία προοδευτικά χειροτερεύουν και οδηγούν σε αλλαγές στην προσωπικότητα, λήθαργο και κώμα. Τα παιδιά είναι πιο ευαίσθητα απ' τους ενήλικες στη δηλητηρίαση από υδράργυρο και είναι πιο πιθανό να έχουν σοβαρές παρενέργειες από την έκθεση σε ατμούς υδραργύρου.
     Πολλές κατηγορίες ζώων, ιδιαίτερα κάποια πουλιά, παρουσιάζουν ήδη παρενέργειες από τη δηλητηρίαση από υδράργυρο. Υπάρχει τόσο μεγάλης έκτασης ρύπανση από υδράργυρο που σε πολλές χώρες οι κάτοικοι προειδοποιούνται να μην τρων συγκεκριμένα είδη ψαριών που πιάνονται σε όλες ή μερικές λίμνες και ποταμούς των περιοχών αυτών.
     Σε έγκυες γυναίκες, ο υδράργυρος μπορεί να περάσει μέσω του πλακούντα, όπου επηρεάζει την εμβρυϊκή ανάπτυξη εμποδίζοντας το μυαλό και το νευρικό σύστημα από τη φυσιολογική ανάπτυξη. Παιδιά που έχουν επηρεαστεί εμφανίζουν χαμηλότερη ευφυΐα και εξασθενημένη ακοή. Οι λεκτικές και κινητικές ικανότητες τους μπορεί να επιβραδυνθούν. Λόγω αυτών των απειλών στο αναπτυσσόμενο έμβρυο, οι γυναίκες (ιδιαίτερα οι έγκυες) δεν πρέπει να τρώνε ψάρια μολυσμένα από υδράργυρο...»

4. TETRODOTOXIN (TTX)

Αυτό το δηλητήριο βρίσκεται σε κάποια είδη ψαριών (πχ puffer fish, λαγοκέφαλος, γαλάζιο χταπόδι, κάποιοι αστερίες, σκουλήκια της θάλασσας, κλπ) και είναι 10,000 φορές πιο θανατηφόρο από το υδροκυάνιο.

Μπλοκάρει την επικοινωνία εγκεφάλου και σώματος προκαλώντας παράλυση του νευρομυϊκού συστήματος.

Το δηλητήριο παραλύει τους μυς, ενώ το θύμα μένει πλήρως συνειδητό, και τελικά πεθαίνει από ασφυξία. Σήμερα δεν υπάρχει αντίδοτο, και η τυποποιημένη ιατρική προσέγγιση είναι να προσπαθήσει να στηρίξει το αναπνευστικό και το κυκλοφορικό σύστημα μέχρι την απομάκρυνση του δηλητηρίου από τον οργανισμό.

Πιο αναλυτικά:

Στάδια τοξικότητας TTX

Το πρώτο σύμπτωμα της δηλητηρίασης είναι ένα μικρό μούδιασμα των χειλιών και της γλώσσας, που εμφανίζονται μεταξύ 20 λεπτών με τρεις ώρες μετά την λήψη του δηλητηρίου πχ μέσω της κατανάλωσης ενός δηλητηριώδους ψαριού pufferfish (ή λαγοκέφαλο στην ελληνική περίπτωση).

Το επόμενο σύμπτωμα είναι αυξανόμενη παραισθησία στο πρόσωπο και στα άκρα, που μπορεί να ακολουθείται από αισθήσεις "λάμψεων"  ή "πλεύσης".

Πονοκέφαλος, πόνο στο επιγάστριο, μπορεί να εμφανιστούν ναυτία, διάρροια και / ή έμετο.

Περιστασιακά, μπορεί να προκύψει κάποια δυσκολία στο περπάτημα.

Το δεύτερο στάδιο της δηλητηρίασης είναι αυξανόμενη παράλυση.

Πολλά από τα θύματα δεν είναι σε θέση να κινηθούν.

Ακόμη και το να καθίσουν μπορεί να τους φαίνεται δύσκολο.

Υπάρχει αυξανόμενη αναπνευστική δυσχέρεια.

Ομιλία επηρεάζεται, και το θύμα συνήθως επιδεικνύει δύσπνοια, κυάνωση και υπόταση. Η παράλυση αυξάνεται και μπορεί να εκδηλωθούν σπασμοί, νοητική ανεπάρκεια και καρδιακή αρρυθμία.

Το θύμα, αν και εντελώς παράλυτος, μπορεί να είναι συνειδητό και, σε ορισμένες περιπτώσεις, εντελώς διαυγής μέχρι και ακόμη και λίγο πριν από το θάνατο.

Ο θάνατος επέρχεται συνήθως μέσα σε 4 έως 6 ώρες, με ένα γνωστό εύρος από περίπου 20 λεπτά έως 8 ώρες.

3. RICIN (ΡΙΣΙΝ)

Αυτό το δηλητήριο εξάγεται από τους σπόρους του φυτού Ρίκινος ο κοινός και θεωρείται ως ένα από τα πιο θανατηφόρα γνωστά στον άνθρωπο δηλητήρια. Το φυτό είναι επίσης γνωστό – στην Ελλάδα – ως Ρετσινολαδιά.

Το έλαιο που εξάγεται από τους σπόρους είναι το γνωστό Καστορέλαιο (ρετσινόλαδο).

Αυτό που μένει στους σπόρους (πολτός) μετά την εκχύλιση του ελαίου απ’ αυτούς, περιέχει το δηλητήριο (το οποίο κατά το προηγούμενο στάδιο εκχύλισης δεν περνάει στο (καστορ)έλαιο).

Ακόμη και μια μικρή ποσότητα απ’ αυτό μπορεί να προκαλέσει το θάνατο.

Λιγότερο από 2 mg ρικίνης -όσο περιέχουν λίγοι σπόροι- μπορούν να σκοτώσουν έναν άνθρωπο σε περίπτωση εισπνοής ή χορήγησης με ένεση.

Το δηλητήριο εμποδίζει τη σύνθεση πρωτεϊνών στα κύτταρα – κάτι που είναι ζωτικό για την ανθρώπινη επιβίωση - και τα συμπτώματα – το θύμα εισέρχεται σε «σοκ» - εμφανίζονται συνήθως έπειτα από αρκετές ημέρες.

Μπορεί να παραχθεί πολύ εύκολα επειδή ακριβώς παράγεται από το παραπάνω φυτό το οποίο συναντάται ευρέως και παντού (και στην Ελλάδα) ως καλλωπιστικό.

Πολλές χώρες μέσα από το πρόσχημα της βιομηχανικής/φαρμακευτικής χρήσης το παράγουν και για πολεμικούς σκοπούς, ακριβώς επειδή παράγεται τόσο εύκολα.

Από την εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και η Ρωσία προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τη ρικίνη ως βιολογικό όπλο.

Σε ένα πιο γνωστό περιστατικό, ένα σφαιρίδιο καλυμμένο με ρικίνη, το οποίο εκτοξεύτηκε από ένα αυτοσχέδιο όπλο μεταμφιεσμένο με ομπρέλα, χρησιμοποιήθηκε το 1978 για τη δολοφονία του αντιφρονούντα συγγραφέα Γκεόργκι Μαρκόφ από τη μυστική αστυνομία της Βουλγαρίας.

Το συγκεκριμένο δηλητήριο, για τους ίδιους λόγους εύκολης «απόκτησης/παραγωγής» είναι επίσης προσιτό από την διεθνή τρομοκρατία.

Γνωστότερο περιστατικό ήταν η αποστολή ταχυδρομικών φακέλων με ρισιν στον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ομπάμα, σε Δικαστή και σε Γερουσιαστές την άνοιξη του 2013.

2. VX

Το vx είναι γνωστό ως το πιο επικίνδυνο αέριο νεύρων. Αρχικά, μπήκε στην αγορά ως παρασιτοκτόνο αλλά πολύ γρήγορα απαγορεύτηκε η διακίνησή του καθώς αποδείχτηκε πολύ επικίνδυνο για τον άνθρωπο.

Είναι το πιο θανατηφόρο τεχνητό δηλητήριο που παρήχθη ποτέ. Μια απλή σταγόνα vx πάνω στο ανθρώπινο δέρμα μπορεί να αποβεί μοιραία. Αν και απαγορεύτηκε ως παρασιτοκτόνο, πολύ γρήγορα τράβηξε την προσοχή κυβερνήσεων πολλών χωρών που άρχισαν να το χρησιμοποιούν ως πολεμικό όπλο σε διάφορους πολέμους.

1. ΑΛΛΑΝΤΙΑΣΗ (BOTULINUM)

  Η «αλλαντίαση» είναι το πιο φονικό γνωστό δηλητήριο στην ανθρώπινη ιστορία. 

Κι εδώ είναι το πρώτο "παράδοξο".

Γιατί λέμε δηλητήριο αφού πρόκειται περί "βακτηρίου";
Το βακτήριο Clostridium botulinum και τα σπορίδιά του δεν είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο από μόνα τους.

Επικίνδυνη είναι η τοξίνη που παράγουν όταν βρεθούν στον οργανισμό του ανθρώπου.
Όταν ο άνθρωπος έρχεται σε επαφή μ’ αυτήν, τότε αιφνίδια, σε δευτερόλεπτα το νευρικό του σύστημα «κλείνει ολοκληρωτικά» και το θύμα πεθαίνει ταχύτατα μέσα σε αφόρητους πόνους.

Ένα κουταλάκι απ’ αυτό το δηλητήριο μπορεί να σκοτώσει εκατομμύρια ανθρώπους.

Το χειρότερο είναι πως μπορεί να γεννηθεί και να αναπαραχθεί παντού. Στο χώμα (όπου επιβιώνει για χρόνια), στο γαστρεντερικό σύστημα των ζώων, πάνω σε φρούτα και λαχανικά, στην κουζίνα.

Στο 90% των περιπτώσεων όμως έχει σχέση με την "ελλειπή" ιδιοπαραγωγή κονσερβοποιημένων τροφίμων.

πχ περιεκτικότητα αλατιού κάτω από 7%, ζάχαρης κάτω του 50%, ph άνω του 4,6% (χαμηλή οξύτητα), κλπ

Κάτι που ισοδυναμεί με "εφιάλτη" σε συνθήκες εκτάκτου ανάγκης και επιβίωσης.

2ο Παράδοξο:

Τα παραπάνω επίσης σημαίνουν πως εξίσου εύκολη (και ανέξοδη) είναι και η "εσκεμμένη" παραγωγή του "χειρότερου δηλητηρίου"  που υπάρχει, της "αλλαντίασης", από "κακόβουλα στοιχεία"... δηλαδή, "έγκλημα και τρομοκρατία"...

 (περί αλλαντίασης περισσότερα στο: http://aegeanhawk.blogspot.gr/2015/02/blog-post_28.html )

(πηγή: στοιχεία - όπου δεν γίνεται ιδιαίτερη αναφορά - αντλήθηκαν από την wikipedia)