όταν το έτος αυτό, αφού προηγουμένως είχε καταργήσει όλους τους αντι-ιουδαϊκούς νόμους του θείου του
Κωνσταντίνου, προσπάθησε να ξανακτίσει τον Ναό της Ιερουσαλήμ, διαθέτοντας ένα τεράστιο ποσό και αναθέτοντας στον Αντιοχέα αρχιτέκτονα Αλύπιο το μεγάλο έργο (*), το οποίο όμως δεν ολοκληρώθηκε
ποτέ, όχι τόσο λόγω του θανάτου του Ιουλιανού, όσο λόγω των επαναλαμβανόμενων σαμποτάζ των χριστιανών, που τελικά ολοκλήρωσαν την αντίδρασή τους με μία καταστροφική πυρκαγιά.
Εκείνη η απόφαση του Ιουλιανού είχε διπλή στόχευση: από την μία θα επιδείκνυε το μεγαλείο του Εθνισμού, δείχνοντας συμπάθεια ακόμη και σε μία αποδεδειγμένα προβληματική θρησκεία που ωστόσο συνείχε, σε έστω και εύθραυστη, «εθνότητα» τους πιστούς της, και από την άλλη θα ακύρωνε την προπαγάνδα των χριστιανών, ότι η καταστροφή του Ναού της Ιερουσαλήμ ήταν τάχα τιμωρία από τον Θεό, επειδή δεν δέχθηκαν, αλλ’ αντιθέτως θανάτωσαν, τον υποτιθέμενο «υιό» του, και μάλιστα θα διαρκούσε αιώνια, άρα ο Ναός δεν θα ξανακτιζόταν ποτέ.
Απο τον χριστιανό συγγραφέα του «Συριακού Χρονικού» πληροφορούμαστε ότι οι Ιουδαίοι πλήρωσαν ακριβά την εύνοια του Ιουλιανού μετά τον θάνατό του: στην πόλη Έδεσσα της Συρίας, οι χριστιανοί κατέσφαξαν όλους τους Ιουδαίους, ως τιμωρία για το ότι είχαν συνεργαστεί με τον «αντίχριστο» και «Έλληνα» Ιουλιανό (είχαν επιπροσθέτως καταστρέψει και μερικές εκκλησίες στην Γάζα, την Δαμασκό και την Αλεξάνδρεια).
(*) Ο Ιουλιανός πάντως αιφνιδιάστηκε με το χαμηλό ηθικό των Ιουδαίων, που έδειχναν να διστάζουν να αναλάβουν οι ίδιοι την ανέγερση του Ναού τους, όπως και να ακολουθήσουν οι νέοι τους τον στρατό του, κατά των Περσών. Ενώ κάποιοι έβλεπαν τον Ιουλιανό ως απρόσμενο «σωτήρα», οι περισσότεροι Ιουδαίοι ανακύκλωναν την φοβισμένη εντολή του ραββίνου Σιμόν Μπεν Ελιεζέρ έπειτα από την καταστολή της εξέγερσης του Μπαρ Κοχεβά: «εάν κάποια παιδιά έλθουν να σάς πουν, εμπρός, κτίστε τον Ναό, εσείς κλείστε τα αυτιά σας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html