Με όρους... χαμένων ευκαιριών;

Γράφει ο Γ Γλαρός

Ως γνωστόν, με το γενικό και αόριστο όρο “πολιτική” εννοούμε το σύνολο των μέτρων που λαμβάνονται, των μεθόδων και διαδικασιών που ακολουθούνται, μέσω των οποίων, ομάδες ανθρώπων οργανώνονται και λειτουργούν, προκειμένου να πετύχουν κατά τον καλύτερο τρόπο και με το μικρότερο δυνατό κόστος τους σκοπούς που επιδιώκουν σε διάφορους τομείς δραστηριοτήτων.


Όμως, η “πολιτική” συχνά-πυκνά βρίσκεται αντιμέτωπη με κρίσεις. Συντελεστές της Αλήθειας και του Φωτός σε κάθε πολιτική, ιδεολογική θεωρία και πρακτική, αποτελούν το σύνολο των δραστηριοτήτων και συνηθειών του πολίτη, οι οποίες συνθέτουν μια συνηθισμένη μέρα του.


Καίριος συντελεστής είναι: η συμβατότητα του πολιτικού εγχειρήματος και της πολιτικής με το ανόθευτο σημείο εξέλιξης της ανθρώπινης ψυχής.

Η Αυτογνωσία, ο Προβληματισμός, τα Ασυνείδητα αιτήματα, οι ανάγκες της ψυχής δηλαδή τα αρχέτυπα “Anima”, “ Animus” και "Σκιά" (κατά τον Carl Gustav Jung), η Ανατροφοδότηση, η Δικαιοσύνη, η Αλήθεια, η Επίγνωση και το Φως αποτελούν “παράγοντες”, οι οποίοι πρέπει να κατατείνουν στην προοδευτικότητα των Αξιών και Αρχών και στην ολοκλήρωση της ανθρώπινης ψυχής.


Στοχεύοντας σε μια υγιή πολιτική συνείδηση, οφείλουμε, ως ενεργοί πολίτες, ν' αναπτύξουμε έντονη συμμετοχική διάθεση στα κοινά -όχι σαν δικαίωμα αλλά σαν υποχρέωση, ν' αξιολογήσουμε την ανάγκη του ανθρωπολογικού υποβάθρου αλλά και του ανθρωπολογικού εποικοδομήματος της πολιτικής σε νέα βάση, με νέους ορίζοντες, με νέα προοπτική και με το βλέμμα μας στον κοινωνικό κομφορμισμό.


Αυτή η δυναμική οφείλει να είναι διαγενεακή, Εκπαιδευτικού, Θεσμικού και πολιτισμικού χαρακτήρα.

Τέλος, πιστεύουμε ότι έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να βάλουμε ένα τέλος στην ένδεια των Αξιών που αφήνει κενό και δημιουργεί...το “Σκότος”.