Σταμάτιος Κριμιζής: μια ομιλία για το Σύμπαν από την αστροφορούσα Ρόδο…

Η γη μας οδεύει σε μια καταστροφική πορεία παρά τις εύσχημες εξαγγελίες των αναπτυγμένων χωρών.


Γράφει o αρχιτέκτονας
Αγαπητός Ξάνθης
Στην ανοιχτή ομιλία του 77χρόνου καθηγητή και ακαδημαϊκού κου. Σταμάτιου Κριμιζή που έγινε στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του Πανεπιστήμιου Αιγαίου στις 20. Φεβρ. με τίτλο: «Εξερεύνηση των πλανητών-από τον Ερμή στον Πλούτωνα σε 50 χρόνια: Μια προσωπική Οδύσσεια» με πρωτοβουλία της νεοσύστατης Ομάδας φυσικών επιστημών ν. Δωδ/σου  προσήλθα με τις μεγαλύτερες επιφυλάξεις ως προς τη δυνατότητα αντίληψης του περιεχόμενου ενός αμιγούς επιστημονικού περιεχομένου.
Και όμως διαψεύστηκα οικτρά.
Ήταν μια ομιλία με πάθος, μεταδοτική,  με συνοχή και κυρίως μια επιστημονική ομιλία για την μαγεία του Σύμπαντος. Σ΄ ένα τόπο όπου μεγαλούργησε ο Ίππαρχος (190 π.χ έως 120 π.χ) ο οποίος θεωρείται ο «πρίγκιπας της παρατήρησης της αρχαιότητας» σε μια περιοχή όπου τότε το Σύμπαν θεωρείτο στοιχείο φιλοσοφίας εκτιμήθηκε ότι η απογείωση που προσφέρθηκε από τον κ. Καθηγητή στον αστρονομικό κόσμο ήταν παράλληλα και φτερούγισμα ψυχής. Και εμείς στη Ρόδο έστω και δύο ώρες το ζήσαμε έντονα.

Έξω από τις γεωλογικές προσεγγίσεις, τις μαθηματικές συχνότητες, το μυστήριο των πλανητών αυτό που μου άφησε εντύπωση είναι η λατρεία ενός γηραιού επιστήμονα για την έρευνα. Μια λέξη «ηδονή» για την εύρεση του επόμενου, του μελλοντικού και όχι του κορεσμού, του στατικού, του «φτάνει μέχρι εδώ». Είναι η αλματώδης προσπάθεια του ανθρώπου να εξερευνήσει το Σύμπαν και τα μυστικά του. Ποίηση!!

Γιατί το Σύμπαν εμπεριέχει το χάος και μέσα από το χάος αναγνωρίζουμε το χώρο, μιας και ο χώρος είναι το όριο του χάους.
Λέξεις όπως αξιολόγηση, ήθος, δράση, αγώνας, μέλλον έρχονται πολύ εύκολα επικαλούμενος την ομιλία του. Ο καθηγητής μεστός, με ροή σκέψης, με απέραντες γνώσεις, πολλές φορές αυτοσαρκαζόμενος ανέδειξε στο πολυπληθές κοινό τη σημασία του Σύμπαντος και τα όρια της ανθρώπινης διάστασης.

Διατύπωσε με έμφαση την μη ύπαρξη  Unidentified Flying Object (UFO), ξεκαθάρισε ότι η επόμενη επανδρωμένη αποστολή για τον ΑΡΗ πρόκειται να γίνει μετά από 50 περίπου χρόνια μόνο για έρευνα, το μεγάλο εγχείρημα της προσσελήνωσης τον Ιούλιο του ’69 από το αμερικανικό Απόλλων 11 είναι πραγματικό παρά τα σχόλια  για την υποτιθέμενη σκηνοθεσία που στήθηκε από τους αμερικανούς.

Μίλησε ακόμη ότι το μαγνητικό μας πεδίο της Γης ακόμη αντέχει και έτσι η ζωή μας δεν κινδυνεύει και αποτύπωσε παράλληλα την ύπαρξη νερού σε απομακρυσμένους πλανήτες χωρίς τη βεβαιότητα αυτό να διασφαλίζει ζωή βιοτικών στοιχειών.

Σε μια κατάμεστη αίθουσα η απόλυτη ησυχία πιστοποιεί το ενδιαφέρον της ομιλίας. Το συγκλονιστικότερο ήταν η απόληξη της παρουσίασης:
«να μην γίνουμε αποικιοκρατίες του πλανήτη μας και να σώσουμε τη γη μας»
Όταν ακούς για την άρνηση της αποικιοκρατίας το συνδυάζεις με τη ισχύ του ανθρώπου και τη μοναδικότητας του.

Ο κος Κριμιζής κατέχοντας εξέχουσες θέσεις στην επιστημονική πυραμίδα έδειξε με αυτή τη φράση την ταπεινότητα και τη σεμνότητα ακόμη μια φορά προτάσσοντας τα όρια της ανθρωπινής διάστασης μέσα στα πλαίσια της συνύπαρξης, της συνδιαχείρισης, της συνέργειας. Σε αυτόν κόσμο είμαστε όλοι με ίσα δικαιώματα επιβίωσης.

Αλλά και να σώσουμε το γη μας όπως ελέχθηκε από τον καθηγητή εμπεριέχει όλα τα νοήματα της περιβαλλοντικής ηθικής. Είναι το πρόταγμα για μια αειφόρο ανάπτυξη που θα αποδίδει ίσες ευκαιρίες για τις επόμενες γενναίες με τον περιορισμό των αναγκαίων αγαθών για τις σημερινές.
Ο Γιώργος  Γραμματικάκης γράφει: «Σήμερα γνωρίζουμε ότι ούτε το ηλιακό μας σύστημα ούτε καν ο ίδιος ο Γαλαξίας μας αποτελούν το κέντρο του σύμπαντος.

Ο πλανήτης Γη είναι μια ασήμαντη κουκίδα που ανήκει σ΄ ένα σχετικά ασήμαντο ηλιακό σύστημα, κι’ εκείνο πάλι ανήκει σ΄ έναν γαλαξία από τους αναρίθμητους που υπάρχουν. Η ιδιαιτερότητα της Γης είναι ότι φιλοξενεί ζωή. Και δυστυχώς για τον πλανήτη μας υπάρχουν σήμερα  σοβαροί κίνδυνοι από ανθρώπινη προέλευση. Χρειάζεται ένας καινούργιος ανθρωπισμός που θα στηρίζεται στη γνώση και στην πεποίθηση ότι ένας καλύτερος γήινος κόσμος είναι όχι μόνο αναγκαίος αλλά και εφικτός».

Η γη μας οδεύει σε μια καταστροφική πορεία παρά τις εύσχημες εξαγγελίες των αναπτυγμένων χωρών. Από τις αρχές του ’70 η πορεία της μεγέθυνσης δεν άφησε πολλά περιθώρια μέτρου και ελεγχόμενης ανάπτυξης. Όλα κινιόντουσαν στον τρελό ρυθμό της ανοδικής πορείας της οικονομίας θυσιάζοντας φυσικές πηγές, αγαθά, κοινωνική συνοχή.

Το ξύπνημα για την παγκόσμια κοινότητα έρχεται μέσα από διεθνείς Συνδιασκέψεις, με τις πλούσιες ατζέντες όμως με την υστέρηση μέτρων αποτελεσματικότητας και γενναίων αποφάσεων υπέρ της καταπονημένης φύσης. Το μεγάλο ζητούμενο είναι η πολιτική επιλογή για μια ριζική αλλαγή στην κατεύθυνση της βιωσιμότητας.

Είμαστε ενοικιαστές, δεν είμαστε οικοπεδούχοι του πλανήτη γη…είμαστε περαστικοί στο διάβα της ανθρωπότητας, είμαστε ένας/μια σαν τους άλλους/άλλα…το «βροντοφώνησε» ο κ.Σταμάτιος Κριμιζής…τον όποιο ευχαριστούμε για το ονειρεμένο ταξίδι με το διαστημόπλοιο του «Voyager» στην απεραντοσύνη του ουρανού…από την αστρολάμπερη Ρόδο.  


Πηγή : Σταμάτιος Κριμιζής: μια ομιλία για το Σύμπαν από την αστροφορούσα Ρόδο… | Η ΡΟΔΙΑΚΗ