Αυτό είναι το ξύπνημά σου

Όταν στη μέση όλων των φόβων και της παραφροσύνης σου, θα σταματήσεις και θα σταθείς ακίνητος και η φωνή μέσα στο κεφάλι σου θα φωνάζει … ΑΡΚΕΤΑ! Φτάνουν οι μάχες, οι τσακωμοί, οι κατηγορίες, τα κλάματα και ο αγώνας για να κρατηθείς από κάπου. Στην συνέχεια, όπως ένα παιδί που ησυχάζει μετά από ένα ξέσπασμα, καθαρίζεις τα δάκρυά σου, ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου και αρχίζεις να βλέπεις τον κόσμο μέσα από νέα μάτια.

Αυτό είναι το ξύπνημά σου.

Αντιλαμβάνεσαι ότι ήρθε η ώρα να σταματήσεις να ελπίζεις και να περιμένεις κάτι να αλλάξει αυτόματα, ή η ευτυχία και η ασφάλεια που θέλεις να νιώσεις να εμφανιστούν μαγικά μπροστά σου.

Αντιλαμβάνεσαι ότι στον πραγματικό κόσμο δεν υπάρχουν πάντα οι ευτυχισμένες καταλήξεις των παραμυθιών και ότι οποιαδήποτε εγγύηση ευτυχίας πρέπει να αρχίσει από μέσα σου… και μια αίσθηση γαλήνης γεννιέται μέσα από την αποδοχή.

Ξυπνάς και βλέπεις κατάματα το γεγονός ότι δεν είσαι τέλειος και ότι δεν θα σε αγαπάνε πάντα όλοι, ούτε θα σε εκτιμάνε πάντα όλοι, ούτε θα εγκρίνουν ποιός ή τι είσαι… και θα είσαι οκ μ’ αυτό. Έχουν το δικαίωμα της δικής τους άποψης και γνώμης.

Μαθαίνεις την σημασία της αγάπης του εαυτού σου και της προάσπισης του … και μια νέα αίσθηση αυτοπεποίθησης γεννιέται μέσα από την αυτοαποδοχή.

Σταματάς να γκρινιάζεις και να κατηγορείς άλλους γι’αυτά που κάνανε σε εσένα ή που δεν κάνανε για εσένα και μαθαίνεις ότι στο μόνο που μπορείς να βασιστείς είναι το απροσδόκητο.

Μαθαίνεις ότι οι άνθρωποι δεν λένε πάντα αυτό που εννοούν ή δεν εννοούν πάντα αυτό που λένε και ότι δεν θα είναι πάντα εκεί για σένα και δεν αφορούν όλα εσένα.

Οπότε μαθαίνεις να στέκεσαι όρθιος μόνος σου και να φροντίζεις τον εαυτό σου… και μια αίσθηση ασφάλειας γεννιέται μέσα από την αυτοδυναμία σου.

Σταματάς να κρίνεις και να δείχνεις με το δάχτυλο και αρχίζεις να αποδέχεσαι τους ανθρώπους όπως είναι και να παραβλέπεις τις αδυναμίες τους… και μια αίσθηση ειρήνης και ικανοποίησης γεννιέται μέσα από την συγχώρεση.

Μαθαίνεις να ανοίγεσαι σε νέους κόσμους και διαφορετικές οπτικές γωνίες. Αρχίζεις να επαναξιολογείς και να επαναπροσδιορίζεις ποιός είσαι και τι πραγματικά πρεσβεύεις.

Μαθαίνεις την διαφορά ανάμεσα σε αυτά που θέλεις και σε αυτά που χρειάζεσαι και αρχίζεις να απορρίπτεις τα δόγματα και τις αξίες που σου επιβάλλανε χωρίς να είναι δικά σου.

Μαθαίνεις ότι υπάρχει δύναμη στην δημιουργία και στην συνεισφορά και σταματάς να περνάς την ζωή σου ψάχνοντας ποιό θα είναι το επόμενο πράγμα που θα αγοράσεις.

Μαθαίνεις ότι αξίες όπως η ειλικρίνεια και η ακεραιότητα δεν είναι ξεπερασμένα ιδανικά μιας άλλης εποχής αλλά το κονίαμα που κρατά τα θεμέλια πάνω στα οποία θα χτίσεις την ζωή σου.

Μαθαίνεις ότι δεν τα ξέρεις όλα, δεν είναι δουλειά σου να σώσεις τον κόσμο και δεν μπορείς να διδάξεις σε ένα γουρούνι πώς να τραγουδήσει.

Μαθαίνεις ότι ο μόνος σταυρός που θα κουβαλήσεις είναι αυτός που θα διαλέξεις και ότι οι μάρτυρες καίγονται στην πυρά.

Μετά μαθαίνεις για την αγάπη. Μαθαίνεις να βλέπεις τις σχέσεις σου όπως πραγματικά είναι και όχι όπως θα ήθελες να είναι. Μαθαίνεις ότι μοναχικός δεν σημαίνει μόνος.

Σταματάς να θέλεις να ελέγχεις τους ανθρώπους γύρω σου, τις καταστάσεις και τα αποτελέσματα. Μαθαίνεις να καταλαβαίνεις την διαφορά ανάμεσα στις τύψεις και στην ευθύνη, την σημαντικότητα του να θέτεις όρια και να λες ΟΧΙ.

Επίσης, σταματάς να προσπαθείς συνέχεια να αγνοήσεις τα συναισθήματά σου και τις ανάγκες σου.

Μαθαίνεις ότι το σώμα σου είναι ο ναός σου. Αρχίζεις να ενδιαφέρεσαι για το σώμα σου και να το σέβεσαι. Τρως ισορροπημένα, πίνεις περισσότερο νερό και γυμνάζεσαι.

Μαθαίνεις ότι η κούραση τροφοδοτεί τον φόβο και την ανασφάλεια γι’αυτό βρίσκεις περισσότερο χρόνο για να ξεκουράζεσαι. Και όπως το φαγητό τροφοδοτεί το σώμα, το γέλιο τροφοδοτεί την ψυχή. Γι’αυτό βρίσκεις περισσότερο χρόνο να γελάς και να παίζεις.

Μαθαίνεις ότι τις περισσότερες φορές στην ζωή παίρνεις αυτό που σου αξίζει κι ότι η ζωή είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.

Μαθαίνεις ότι οτιδήποτε άξιο να επιτευχθεί είναι και άξιο δημιουργίας και ότι το να εύχεσαι κάτι να γίνει είναι διαφορετικό από το να το κάνεις.

Μαθαίνεις ότι για να επιτύχεις αυτό που θες χρειάζεσαι κατεύθυνση, πειθαρχία και επιμονή. Μαθαίνεις ότι κανένας δεν μπορεί να τα καταφέρει μόνος του και ότι δεν είναι κακό να ρισκάρεις να ζητήσεις βοήθεια.

Μαθαίνεις ότι το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβάσαι είναι ο φόβος. Μαθαίνεις να μπαίνεις και να περνάς μέσα από τους φόβους σου γιατί ξέρεις ότι ό,τι κι αν συμβεί μπορείς να αντεπεξέλθεις κι ότι αν ενδώσεις στους φόβους σου είναι σαν να παραδίνεις το δικαίωμα να ζήσεις την ζωή σου όπως εσύ θέλεις.

Μαθαίνεις να αγωνίζεσαι για την ζωή σου και να μην ζεις κάτω από ένα σύννεφο επικείμενης καταστροφής.

Μαθαίνεις ότι η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη, δεν παίρνεις πάντα αυτό που νομίζεις ότι αξίζεις, κακά πράγματα συμβαίνουν σε καλούς ανθρώπους… και μαθαίνεις να μην το παίρνεις προσωπικά.

Μαθαίνεις ότι κανένας δεν σε τιμωρεί και δεν είναι όλα κάποιου άλλου λάθους. Είναι απλά η ζωή που συμβαίνει. Μαθαίνεις να παραδέχεσαι τα λάθη σου και να χτίζεις γέφυρες αντί για τοίχους.

Μαθαίνεις ότι τα αρνητικά συναισθήματα όπως ο θυμός, ο φθόνος και η δυσαρέσκεια πρέπει να κατανοηθούν και να ανακατευθυνθούν αλλιώς θα πνίξουν την ζωή σου και θα δηλητηριάσουν ό,τι σε περιβάλλει.

Μαθαίνεις να είσαι ευγνώμων και να απολαμβάνεις τα απλά πράγματα που συνήθως παίρνουμε ως δεδομένα, πράγματα που εκατομμύρια άνθρωποι στην Γη δεν έχουν όπως ένα γεμάτο με τρόφιμα ψυγείο, καθαρό, τρεχούμενο νερό, ένα μαλακό, ζεστό κρεβάτι και ένα χαλαρωτικό καυτό μπάνιο.

Μετά αρχίζεις να αναλαμβάνεις την ευθύνη του εαυτού σου και υπόσχεσαι στον εαυτό σου να μην τον προδώσεις ποτέ και πότε να μην συμβιβαστείς με τίποτα λιγότερο από αυτό που η καρδιά σου επιθυμεί.

Χαμογελάς, εμπιστεύεσαι και μένεις ανοιχτός σε όλες τις υπέροχες πιθανότητες.

Και τελικά, με πολύ κουράγιο που βγαίνει από την καρδιά σου, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και αρχίζεις να σχεδιάζεις την ζωή που θες να ζήσεις.


Μετάφραση Αγγελίνα Αγγελακοπούλου

Educate Inspire Change

spiritscience.gr

awakengr.com

Το διαβάσαμε από το: Αυτό είναι το ξύπνημά σου http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/07/blog-post_47.html#ixzz4DE2qDbYQ