Το σώμα σου είναι ένα δάσος ολάκερο

" Το σώμα σου δεν είναι ναός. Οι ναοί μπορούν να γκρεμιστούν και να βεβηλωθούν. Το σώμα σου είναι ένα δάσος, σκιάδα από φύλλα σφενδάμων, μυρωδάτα αγριολούλουδα που βλασταίνουν δίπλα σε θάμνους ανάμεσα στα δέντρα. Θα γεννηθείς ξανά και ξανά, όσες
φορές κι αν έχεις καταστραφεί "

Eγώ με τη σειρά μου να τονίσω ότι ο διαχωρισμός της ευαίσθητης συνείδησης ή διάνοιας του σώματος από τη διάνοια του πνεύματος είναι καταστροφική για κάθε ανθρώπινο πλάσμα. Αυτά τα δυο αποτελούν μια αδιαίρετη ολότητα, όπου το ένα συμπληρώνει το άλλο και βρίσκεται σε διαλεκτική σχέση μαζί του, χωρίς το καθένα να απωλέσει την αυτονομία του. Μέσα στους κύκλους, τους πόνους, τις στιγμές της γαλήνης, της ομορφιάς ή των δεινών και την αντάρα της ζωής. Για την επίτευξη της λεγόμενης φυσικής και πνευματικής ευεξίας.

 Κι επειδή η φύση του ανθρώπου ολοκληρώνεται μέσα στο φυσικό της περιβάλλον, είναι σημάδι υγείας να διατηρεί ο άνθρωπος αρμονική σχέση με τη φύση και ακόμη κι αν λυγίζει στην πνοή των άγριων ανέμων να καταφέρνει να μη σπάει. Σαν ένα ανθεκτικό δεντράκι που δεν το πτοεί το σφυροκόπημα των στοιχείων της φύσης. 

Και ειδικά η γυναίκα, η, αρχέγονη σαν τη Φύση-μεγάλη Μητέρα θεά, πηγή της ζωής και μάλλον το πραγματικά ισχυρό φύλο, διαθέτει τόσο συναισθηματική ευφυία και αυθεντική εσωτερική φωνή όσο και εκείνες όλες τις ιδιότητες -που τόσο απεχθάνθηκαν και στοχοποίησαν οι μονοθεϊστικές θρησκείες- για να αφουγκραστεί τη δύναμη και τη γεμάτη ευωδιές υφή της δικής της φύσης. Και να συντονιστεί με την ιδιαίτερη σοφία και τις φυσικές κινήσεις του σώματός της.

 Ακόμη κι αν κακοποιείται και πνίγεται από τα παράσιτα και "σαπρόφυτα" της ζωής-εχθρούς της ίδιας της ανθρώπινης φύσης και των "αιώνιων χαρών" της. Αυτών που δεν μπορούν απ'τη φύση τους να κλειστούν μέσα σε κάθε είδους ναούς, που κάποτε έρχεται η ώρα τους να γκρεμιστούν με πάταγο στη γη, να στριμωχτούν μέσα σε πνιγηρούς κώδικες, να εκφυλιστούν μέσα σε κελιά από αρρωστημένη ηθική και μπετόν.

http://antidras.blogspot.gr/2017/05/blog-post_25.html