αποδοκιμάζει τη βλασφήμια. Συγκεκριμένα, μόνον η Γαλλία και το Βέλγιοαπολαμβάνουν εδώ και καιρό αυτή την κατάσταση.
Η ποινική απαγόρευση τής βλασφήμιας, που αναλύεται σε ιστορική, θεωρητική και πολιτική προοπτική στο υπό κρίση
βιβλίο, συνιστά μια μεσαιωνική επιβίωση, που διατηρείται ως σήμερα σε πολλές χώρες. Έχουμε εδώ μια εκπληκτική αντίφαση τού σύγχρονου δικαίου, η οποία δείχνει πόσο βαθιά θρησκευόμενο είναι το «φιλελεύθερο» κράτος.
Κανένας «ρεαλισμός» δέν πρέπει να αποτρέπει από τη νομικοπολιτική κριτική και τον κοινωνικό αγώνα, για την εξάλειψη ρυθμίσεων, που το κράτος θα όφειλε να καταργήσει, για λόγους συνέπειας προς τις συνταγματικές εξαγγελίες του. Όσο δέν το πράττει, θα εξακολουθεί να είναι εσωτερικά αντιφατικό και
διάστικτο από μεσαιωνικές επιβιώσεις.
Αν βλασφημήσω τα τριαντάφυλλα, διαπράττω άραγε το αδίκημα τής κακόβουλης βλασφήμιας, επειδή κάποιος μπορεί να ισχυριστεί, ότι πιστεύει στη θεία δύναμη τής φύσης; Αν εξετάσουμε το ζήτημα από τη συνταγματική οπτική τής θρησκευτικής ελευθερίας, η απάντηση πρέπει να είναι θετική. Η κρατική επιλογή τού ποιά θρησκεία είναι άξια προστασίας αντιτίθεται στη συνταγματική επιταγή για ίση μεταχείριση των φορέων θρησκευτικής συνείδησης.
Ακολουθεί δειγματοληπτική σταχυολόγηση τού τί ακριβώς ισχύει σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες με την παράθεση των σχετικών άρθρων από τους ποινικούς κώδικές τους.
ΠΗΓΗ:http://www.freeinquiry.gr/pro.php?id=3088&PHPSESSID=024d97dbe75ca7716b404dbc27b0e230
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html