Τα επινοήματα των σχιζοφρενών πιστών.

Η ειδοποιός διαφορά που αποδεικνύει ότι οι δήθεν εκτελέσεις των ψευτοηρώων της χριστιανικής παραμυθολογικής προπαγάνδας είναι αποκύημα της αρρωστημένης σαδομαζοχιστικής τους φαντασίας, είναι ο
τελικός θάνατος του... θύματος.
Το θύμα υπόκειται σε χίλια δυό βασανιστήρια τα οποία ένας υγιής νους ακόμη κι αν ήταν αληθινά θα απέφευγε να τα αναφέρει.
Για να ικανοποιηθούν όμως οι ανώμαλοι αλγολάγνοι πιστοί βάζουν τους κακούς Ρωμαίους να βασανίζουν την όμορφη παρθένα ή το αγάμητο παλληκάρι με χίλιους δυό τρόπους.
Την ίδια στιγμή ο... θεός που δεν έχει με τι άλλο να ασχοληθεί επεμβαίνει και σώζει συνεχώς τον ήρωα.
Θεός-πυροσβέστης, θεός - ψεκαστήρι, θεός-χειρούργος και διάφορα άλλα κωμικοτραγικά επινοήματα των σχιζοφρενών πιστών.
Στο τέλος, επιτέλους - ο... ήρωας πεθαίνει αλλά μόνον με αποκεφαλισμό!!!
Γιατί όμως;
Ο δια ξίφους αποκεφαλισμός ή η αυτοκτονία με ξίφος είναι ένας τιμητικός θάνατος γιά τα Ρωμαϊκά ήθη.
Οι εκρωμαϊσμένοι πλέον  χριστιανοί μιμούνται την κυρίαρχη τάξη που θαυμάζουν και προσπαθούν γλύφοντας να αναρριχηθούν όπως οι γυμνοσάλιαγκες στο ύψος της.
Ταυτόχρονα ο Ιουδαϊκός επαναστατικός χριστιανισμός έχει ήδη εκφυλισθεί στο τρισάθλιο οικοδόμημα του 4ου μ.Χ. αι.
Εμφανίζονται οι... τριάδες των θεών, οι παρθένες θεές κι ένα σωρό άγιοι στο ρόλο των μεσαζόντων του θεού με ειδικές ο καθένας ιδιότητες. Άγιοι γιατροί πολλαπλών ειδικοτήτων, άγιοι πολεμιστές άγιοι γεωργοί, κτηνοτρόφοι, ταχυδρόμοι, ναυτικοί κτλ. κτλ.
Πως όμως οι "Άγιοι" ζουν και παριστάνουν τους προστάτες;
Υποτίθεται ότι οι  χριστιανοί περιμένουν την β' παρουσία για να κρίνει ο θεός τους δικαίους από τους αδίκους.
Πως λοιπόν οι ήρωες-μάρτυρες χριστιανοί αναστήθηκαν προ β'παρουσίας; Και που ακριβώς αναφέρεται αυτό;
Ποιός τους έκρινε αγίους;
ΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ του κυρίαρχου πλέον Δόγματος. Οι ίδιες απαιτήσεις δημιούργησαν την παραμυθολογία των διωγμών και την αγιοποίηση των φανταστικών ηρώων.
Τι σημασία έχει αν ο χριστιανός σύμφωνα με το ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΔΟΓΜΑ της θρησκείας του "προσδοκά ανάσταση νεκρών".
Ε, το παγκάρι των  χριστιανών, επειδή έτσι γουστάρει να  βγάζει ΧΡΗΜΑ ανασταίνει νεκρούς πριν της ώρας τους.
Τον θεό θ' ακούσουν τώρα οι  χριστιανοί “Δεσπότες” ή τις ανάγκες της τσέπης τους;
Ε, ας βάλουμε το θεό να κάνει μιά εξαιρεσούλα ρε παιδί μου...
Να μην έχουμε καμμιά δεκαριά χιλιάδες αγίους;

Eν τω μεταξύ πολλά παλληκάρια της χριστιανικής μυθολογίας όπως π.χ. ο Άγιος Γεώργιος και ο Άγιος Δημήτριος τα οποία εκτελέσθηκαν από τον κακό Εθνικό βασιλιά (συνήθως βάζουμε τον Διοκλητιανό) ήταν γενναίοι και πιστοί στρατιώτες του Ρωμαϊκού στρατού. Το ερώτημα βέβαια που προκύπτει σε κάθε έλλογο ον είναι
ΤΙ ακριβώς έκαναν αυτά τα παλληκάρια σ' έναν στρατό στις  υπηρεσίες ενός Εθνικού αυτοκράτορα.
ΣΚΟΤΩΝΑΝ λοιπόν ΠΟΙΟΥΣ; Και στο όνομα τίνος σκότωναν;
Μπήκαν δηλαδή στην υπηρεσία Εθνικού στρατού και ως στρατιώτες εκτελούσαν τους εχθρούς των Εθνικών Ρωμαίων;
Το πρωί δηλαδή προσεύχονταν στον... θεό (Ιαχωβά) και το βράδυ έσφαζαν τους εχθρούς του...Διοκλητιανού;
Δηλαδή δασκάλα το πρωί και πόρνη το βράδυ;
Γνωρίζουν οι μυθοπλάστες  χριστιανοί τι εστί Ρωμαϊκή Λεγεώνα;  Οι ευσεβείς λοιπόν χριστιανοί Γεώργιος και Δημήτριος τι ακριβώς έκαναν; Πολεμούσαν με... γενναιότητα!!!
Βουτηγμένοι λοιπόν και με αίμα αθώων και συνεργάτες μιάς από τις πιό σκληρές πολεμικές μηχανές της Ιστορίας οι παραπάνω δολοφόνοι το μόνο πρόβλημα που έχουν είναι αν αρνηθούν ή όχι την... πίστη τους!
ΜΠΟΡΟΥΝΕ δηλαδή ως χριστιανοί να σφάζουνε στο όνομα του οποιουδήποτε στρατού αρκεί να παραμένουν χριστιανοί.
Σημασία έχει το... όνομα εξάλλου όχι η πράξη.
Υπάρχει θεός  γι αυτά τα παράσιτα;
Για εκείνο:
Ότι έχει ετοιμαστεί γι αυτούς, για τα γεννήματα εχιδνών η Γέενα του πυρός. Εκεί που θάναι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.