Η "ΚΟΚΚΙΝΟΤΡΙΧΗ ΦΟΡΑΔΑ" ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ "ΠΡΑΣΙΝΕΣ ΒΟΣΚΕΣ" ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ...

 

Κοντράροντας την τραμουντάνα για ένα δεκαπεντάωρο, πιάσαμε αραξοβόλι στο Δεκελί, απέναντι από τη Λέσβο. Κοιτώντας αυτή την καρπερή γη που κατεβαίνει ομαλά και σμίγει με το Αιγαίο, οι μνήμες της φυλής ζωντανεύουν και με παιδεύουν οι ατταβικά επιβιωμένες στο αίμα μου εμπειρίες...
Χιλιάδες πρόγονοι αρχίζουν ένα τρελλό ζεϊμπέκικο μες στο αίμα μου...

Η Ασία, η Ασία! Ολάκερη μοιάζει σαν κοκκινότριχη φοράδα που γεννοβολάει πληθυσμούς αμέτρητους στα καπούλια της. Έχει συνέχεια στραμμένο το κεφάλι της προς τη Δύση, μαρμαρωμένη σ’ έναν ξέφρενο καλπασμό. Η ανθρωπομυρμηγκιά που την κατοικεί, την σπειρουνίζει ανελέητα, κι αυτή χυμάει την κάθε φορά προς τη Δύση, χρεμετίζοντας· την τραβάνε τόσο οι πράσινες βοσκές της Ευρώπης...

Αλλά, καταδικασμένη καθώς είναι σε αυτόν τον άβολο, αιώνιο σχηματισμό της γεωγραφικής ακινησίας, μεταδίδει ενστικτωδώς την κίνηση στους κατοίκους της! Κι η τούρκικη χερσόνησος, το κεφάλι της ─κόκκινο από μούστο και αίμα─ γυμνώνει δόντια, άσπρα από τον αιγαιοπελαγίτικο αφρό, προς το μέρος της Γιουνανιστάν, προς τις θάλασσες και τη γη της παλιάς Ελλάδας.

Αυτεινής της έλαχε η μοίρα να ετοιμάζει και να φοράει καπίστρι σε τούτο το κεφάλι! Γι’ αυτό και από πανάρχαια χρόνια την κατοικούσαν τούτη τη χερσόνησο της «Μικρής Ασίας», όπως χαϊδευτικά την ονόμασαν οι ίδιοι- εννοώντας ότι, «άμα το κεφάλι είναι καπιστρωμένο, τότε τα καπούλια ησυχάζουν»... 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΑΘΥΡΗΣ. ΟΙ ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΦΩΝΕΣ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ -Παραπλέοντας την Μικρασία, σελ. 68. ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ,

Αθήνα 1994.