Ας αποφασίσουμε.

 

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Όχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα

πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Aν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει

εκείνο τ’ όχι — το σωστό —  εις όλην την ζωή του.

Ο τίτλος του ποιήματος είναι: Che fece... il gran rifiuto. Στον τίτλο και στο κλείσιμο ο Καβάφης δίνει το
απόσταγμα της ειρωνείας ή του δράματος. Τότε θα λέγαμε ότι καταλαβαίνουμε εάν μας λέει εκείνο που θέλει να μας πει. Για το συγκεκριμένο ποίημα ο Σεφέρης θα γράψει στις δοκιμές , "άκουσα τόσους και τόσους να το απαγγέλνουν με τον στόμφο εκείνων που δεν ξέρουνε τι λένε." 
Ο τίτλος του ποιήματος είναι ένας στίχος παραμορφωμένος από μία περικοπή της Κόλασης του Δάντη. Η ίδια περικοπή μοιάζει να έχει εμπνεύσει τον Λιαντίνη τόσο στην Κυκλώπεια, όσο και στο υπόλοιπο έργο του. Δείγμα και αυτό του πόσο είχε επηρεάσει ο Αλεξανδρινός τον δάσκαλο. Ας δούμε τι λέει ο Δάντης στην συγκεκριμένη περικοπή:
Κι εγώ που κοίταζα, είδα ένα φλάμπουρο που στροβιλιζόταν κι έτρεχε τόσο γλήγορα, που μου φαίνονταν να καταφρονά κάθε ανάπαυλα,
και πίσω του ερχόταν ένα τόσο μακρύ κοπάδι ανθρώπων, που ποτέ μου δεν θα το πίστευα ότι ο θάνατος είχε ξεκάνει τόσο πολλούς.
Αφού αναγνώρισα μερικούς ανάμεσά τους, είδα και γνώρισα τον ίσκιο εκείνου που από την δειλία έκανε την μεγάλη άρνηση.
Κατάλαβα αμέσως και ήμουν βέβαιος πως αυτό ήταν το τσούρμο των τιποτένιων που αποστρέφεται και ο Θεός και οι εχθροί του.
Αυτοί οι κακόμοιροι που ποτές τους δεν ήταν ζωντανοί...
Η φράση που δανείστηκε ο Καβάφης είναι "εκείνος που έκανε την μεγάλη άρνηση". Ο Δάντης παρουσιάζει αυτούς που έκαναν την μεγάλη άρνηση, να τους αποστρέφεται και ο θεός και ο διάολος. Είναι αυτοί που "δεν ήταν ποτέ ζωντανοί". Ζωντανός είσαι όταν παίρνεις αποφάσεις, με το μεγάλο και το μεγάλο όχι. Η άρνηση στην απόφαση, είναι και άρνηση στην ζωή. 

ΠΗΓΗ: http://emmanouilpapas.blogspot.gr/2013/10/blog-post_22.html