Η βιασύνη των όψιμων "Μακεδονομάχων"

Οι φιλελεύθεροι που χορεύουν στους ρυθμούς της ακροδεξιάς και η ανησυχία που υπαγορεύει την τακτική "ή αυτοί ή εμείς".
Μάνος Χωριανόπουλος

Η συμφωνία για το Σκοπιανό, προϊόν διαπραγμάτευσης και
συμβιβασμού μεταξύ των ηγεσιών της Ελλάδας και της πΓΔΜ, αποτελεί την αρχή της λύσης σε ένα διπλωματικό πρόβλημα 25 ετών και ένα πραγματικό ζήτημα, που πάει στις αρχές του 20ού αιώνα.Η τελευταία φορά που είχε παρουσιαστεί ευκαιρία επίλυσης με κέρδη για την Ελλάδα, ήταν 25 χρόνια πριν, όταν για να χτίσουν κάποιοι πολιτική καριέρα, φτάσαμε να απορρίπτουμε προτάσεις, που σήμερα θα δεχόμασταν ασμένως.

Η ιστορία μετρά τα χρόνια της με αιώνες και μπορεί να μη χρειαστεί να περιμένουμε τόσο για να μάθουμε τα αποτελέσματα της συμφωνίας που υπέγραψαν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Ζόραν Ζάεφ στις Πρέσπες, ωστόσο μόνο το μέλλον θα δείξει πώς οι δύο χώρες θα διαχειριστούν τα νέα δεδομένα.

Αν το κάνουν με διάθεση συνεργασίας και καλής γειτονίας, μόνο να κερδίσουν θα έχουν.

Αυτό, προσποιείται ότι δεν το κατανοεί η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πρόκειται για μια στάση, που υπαγορεύεται από την προσπάθεια πτώσης της κυβέρνησης με κάθε μέσο.

Είχε γίνει ανάλογη προσπάθεια με τους "παραιτηθείτε", αλλά τώρα το υλικό ανάφλεξης είναι σαφώς ανώτερο.

Στην προσπάθεια αυτή, συμμετέχουν με άκομψο τρόπο ΜΜΕ και δημοσιολογούντες, οι μεταμφιέσεις των οποίων, είναι αξιοσημείωτες. Κάποιοι ξεκίνησαν φιλελεύθεροι για να φτάσουν να χορεύουν με χαρά στους ρυθμούς της ακροδεξιάς. Στην πραγματικότητα, οι ταμπέλες δεν έχουν καμία σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι να φύγουν αυτοί για να έρθουν οι άλλοι.

Είναι απορίας άξιο όμως το γιατί αν και σε λίγους μήνες μπαίνουμε σε εκλογικό έτος, συγκεκριμένα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης, σέρνουν το κόμμα τους σε έναν πόλεμο μέχρις εσχάτων, επιχειρώντας παράλληλα να λύσουν και εσωκομματικούς λογαριασμούς.

Οι πρωτοστατούντες στον νέο "Μακεδονικό αγώνα", οι οποίοι εκμεταλλεύονται πραγματικές ανησυχίες των πολιτών, ίσως να φοβούνται εξελίξεις σε άλλα μέτωπα.

Αυτός ο φόβος οδηγεί σε κινήσεις πανικού και στην προσπάθεια να δημιουργηθεί μια εικόνα διχασμού και έντασης, που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
ΠΗΓΗ