Κότα: Από πού κρατά η σκούφια της

Εσχάτως, μέγα και τρανό μέλος της ακροδεξιάς πτέρυγας του Κοινοβουλίου, κάλεσε από το βήμα της Βουλής τον στρατό να αναλάβει τις ευθύνες του και να κάνει πραξικόπημα, αλλά όταν σφίξανε τα γάλατα, και κινήθηκε δίωξη εναντίον του για εσχάτη προδοσία, ο γραφικός βουλευτής ανέκρουσε πρύμναν. Έστειλε
επιστολή όπου έλεγε πως όλα ήταν μια παρεξήγηση, και ακολούθως εξαφανίστηκε προς άγνωστο κατεύθυνση, αποφεύγοντας με κινηματογραφικό τρόπο τα μπλόκα της αστυνομίας σαν να είναι ο Τσακ Νόρις, για να συλληφθεί τελικά χθες στην Αθήνα.


Πολλοί ήταν αυτοί που τον χαρακτήρισαν κατ’ ιδίαν αλλά και στα κοινωνικά δίκτυα «κότα». Δηλαδή φοβιτσιάρη και θρασύδειλο, άνθρωπο που πουλάει τσαμπουκά εκ του ασφαλούς, και όταν τον στριμώξουν, αυτός κακαρίζει ταπεινά. Συνεπώς, η λέξη «κότα» αξίζει την προσοχή μας.

Η κότα είναι το γνωστό πουλερικό, η όρνιθα, η οποία έχει μια ενδιαφέρουσα ετυμολογική προέλευση: η κότα είναι το θηλυκό του «κόττος», με δύο ταυ, που θα πει στα αρχαία ελληνικά «πετεινός». Συνώνυμο του πετεινού, αυτού που πετάει δηλαδή, είναι βέβαια και ο κόκορας, μια ηχομιμητική λέξη από την κραυγή του πουλιού, ενώ η «κλώσσα» είναι η κότα που κλωσσά τα αβγά της, αλλά και, μειωτικά, η φλύαρη γυναίκα, σύμφωνα με το Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας.

Η κότα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη λαϊκή μας παράδοση, κι αυτός ο δεσμός αντικατοπτρίζεται στη γλώσσα. Μακαρίζουμε αυτούς που περνούν ζωή και κότα, που βρήκαν την κότα με τα χρυσά αυγά, που έχουν λεφτά να φαν’ κι οι κότες, αλλά δεν ζηλεύουμε καθόλου αυτόν που ανακατεύεται με τα πίτουρα και τον τρων οι κότες, ή αυτόν που γελούν κι οι κότες μαζί του, ενώ, εάν αλλού φαίνεται να συντελείται κάτι, και αλλού γίνεται στην πραγματικότητα, λέμε «αλλού τα κακαρίσματα, κι αλλού γεννούν οι κότες». Κάτι που είναι πολύ συχνό στην πολιτική, να προσθέσω, όταν οι κρατούντες προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή του κόσμου μακριά από τα θέματα που έχουν όντως σημασία.

Να πω τελειώνοντας πως τα δημόσια πρόσωπα θα πρέπει να προσέχουν περισσότερο την συμπεριφορά τους, τα λόγια και τις πράξεις τους, και να κρατούν χαμηλό προφίλ, καθώς είναι πολύ εύκολο να καταρρεύσει, από τη μια στιγμή στην άλλη, η βιτρίνα του Καραϊσκάκη, και να αποκαλυφθεί η αλανιάρα κότα που κρυβόταν από κάτω όλο αυτόν τον καιρό.