Η ψεύτικη πραγματικότητα: Γιατί ο χριστιανισμός απαιτεί άγνοια

Αναδημοσίευση από Church and State 

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι ή όπως λένε οι Άγγλοι, ignorance is bliss (η άγνοια είναι ευδαιμονία). Πριν διαβάσω τη Βίβλο, είχα μόνο μια ασαφή αντίληψη του χριστιανισμού και του Θεού. Μετά την ανάγνωση της Βίβλου, όμως, οδηγήθηκα στο συμπέρασμα ότι ο Θεός δεν είναι πραγματικός. Τώρα καταλαβαίνω γιατί η
θρησκεία βασίζεται στην πίστη. Η πίστη, εξ ορισμού, απαιτεί άγνοια. Ήξερα ότι οι άνθρωποι που έχουν την ισχυρότερη πίστη είναι εκείνοι που προστατεύονται από κάθε πληροφορία που αντικρούει αυτό που πιστεύουν. Δημιουργούν τη δική τους πραγματικότητα από την εκ προθέσεως άγνοια και μεταφέρουν τις απόψεις τους σε όποιον τις ακούει. Αυτό, με τη σειρά του, επηρεάζει την αντίληψη για την πραγματικότητα των ατόμων που μας εμπιστεύονται περισσότερο και των πιο ευάλωτων ατόμων της κοινωνίας μας: των παιδιών μας και εγώ δεν αποτέλεσα εξαίρεση.

Ψεύτικη πραγματικότητα
Ως παιδί η άποψή μου για την πραγματικότητα επηρεάστηκε από την αντίληψη του μπαμπά μου για την πραγματικότητα, που διαμορφώθηκε κυρίως από τις πεποιθήσεις και απόψεις του. Είχε την τυπική χριστιανική άποψη ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα και ότι αν θέλετε να ζήσετε στον ουρανό, αφού πεθάνετε, πρέπει να ζητήσετε από τον γιο του, τον Ιησού, να σας σώσει.

Όλα όσα «γνώριζε» για την πραγματικότητα προέρχονταν από βιβλία που γράφτηκαν από αρχαίους ανθρώπους. Αυτή ήταν η άποψή τους για την πραγματικότητα, η οποία, παρεμπιπτόντως, δεν περιλάμβανε οποιεσδήποτε έννοιες του διαστήματος, των πλανητών ή των γαλαξιών. Νόμιζαν ότι η γη ήταν το μόνο πράγμα που υπήρχε. Δεν είχαν ιδέα ότι η γη ήταν μια σφαίρα γύρω από τον ήλιο. Παρόλο που αυτή ήταν μια αρχαία άποψη, ο μπαμπάς μου επέλεξε να την υιοθετήσει επειδή του έδωσε όλες τις απαντήσεις που ήθελε. Πήρε μια συνειδητή απόφαση ότι αυτή η πραγματικότητα ήταν πραγματική και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν θα του έλεγε κάτι διαφορετικό.

Φόβος του θανάτου
Νομίζω ότι ο βασικός λόγος γι' αυτή την επιλογή του μπαμπά μου ήταν επειδή φοβόταν τον θάνατο. Δεν φοβόταν μόνο τον θάνατό του, φοβόταν για μένα και ειδικά για τον αδερφό μου. Δεν ήθελε να πεθάνουμε και νόμιζε ότι βρήκε ένα τρόπο για να γλυτώσουμε από τον θάνατο. Έτσι μας πήγαινε στην εκκλησία. Εκεί μας παρουσίαζαν μια πραγματικότητα που δεν μας επιτρεπόταν να αμφισβητούμε. Ενώ ο αδερφός μου αποδέχτηκε πλήρως αυτήν την πραγματικότητα, εγώ ήμουν σκεπτικός. Λόγω του σκεπτικισμού μου, δεν είχα ποτέ το επίπεδο αποδοχής από τον μπαμπά μου, που είχε ο αδερφός μου. Εν πάση περιπτώσει, το θέμα είναι ότι, παρά τις προσπάθειες του μπαμπά μου, ο αδελφός μου πάλι πέθανε. Σκοτώθηκε από ένα χτύπημα καθώς οδηγούσε το ποδήλατό του. Ήταν ένα τραγικό γεγονός και νομίζω ότι η πίστη του μπαμπά, στην πραγματικότητα που επέλεξε, του παρείχε ένα τρόπο να το εξορθολογήσει. Για τον μπαμπά μου, γνωρίζοντας ότι ο αδελφός μου συμμεριζόταν τη γνώμη του και ότι έκανε ό,τι όφειλε να κάνει για να εξασφαλίσει τη θέση του στη μετά θάνατο ζωή, διευκόλυνε την διαχείριση του θανάτου του. Τον έκανε να αισθάνεται ότι ο γιος του ήταν ακόμα εντάξει. Το κατανοώ αυτό και έτσι άρχισα να αναρωτιέμαι αν υπήρχε κάποια αλήθεια σε όσα έλεγε. Ήταν ο αδερφός μου ακόμα ζωντανός, με κάποιο τρόπο, σε κάποιο είδος μετά θάνατον; Ο πατέρας μου είχε ήδη την απάντησή του, ήταν πεπεισμένος ότι ο αδελφός μου έπρεπε να είναι στον ουρανό. Όπως πολλοί άνθρωποι, ο μπαμπάς μου βρήκε τις απαντήσεις του από τη θρησκεία και η εκκλησία τον διαβεβαίωσε ότι όσο κάνει ότι του λένε, θα ζήσει στον ουρανό αφού πεθάνει. Αυτή ήταν η πραγματικότητα στην οποία γεννήθηκε, στην οποία κατηχήθηκε από τους γονείς του και την πλειοψηφία της κοινωνίας.

Κατήχηση
Αυτή η κατήχηση ξεκινάει στην εκκλησία. Η εκκλησία παρουσιάζει ως γεγονός ότι ο Θεός δημιούργησε όλα όσα υπάρχουν, ότι είναι η αρχή για το σωστό και το λάθος και ότι το γνωρίζουμε αυτό από τα δικά του λόγια, όπως καταγράφηκαν στη Βίβλο. Κηρύττουν ότι γεννιόμαστε με μια θανατική καταδίκη, εξαιτίας των πράξεων των προγόνων μας Αδάμ και Εύας, που δεν υπάκουσαν τον Θεό και έφαγαν από το δέντρο που τους είπε να μην φάνε. Λόγω της ανυπακοής τους, ο Θεός δεν μπορούσε πλέον να τους επιτρέψει να έχουν αιώνια ζωή. Στη Βίβλο η ανυπακοή ονομάζεται αμαρτία και η ποινή για την αμαρτία είναι ο θάνατος. Επειδή δεν υπάρχει κανένας τρόπος για να ζήσετε μια τέλεια ζωή χωρίς αμαρτία, θα πεθάνετε. Θα πεθάνετε, αλλά δεν θα πάτε στην κόλαση. Η ιδέα των αιώνιων βασανιστηρίων στην κόλαση, σε αντίθεση με την απλή θανάτωση, εφευρέθηκε από την Εκκλησία. Η Βίβλος δεν λέει ότι θα πάτε στον παράδεισο ή στην κόλαση, αν και οι περισσότερες εκκλησίες αυτό κηρύττουν. Λέει ότι όλοι πεθαίνουν και ότι αργότερα ο Θεός θα αναστήσει όλους για να κριθούν. Όποιος ζητήσει να σωθεί, θα έχει αιώνια ζωή στον ουρανό, ενώ οι υπόλοιποι, συμπεριλαμβανομένου του Σατανά και των αγγέλων του, θα καούν μέχρι θανάτου στη γη ενώ αυτή καταστρέφεται. Λόγω του γεγονότος ότι κανείς δεν μπορεί να ζήσει μια ζωή απαλλαγμένη από την αμαρτία, ο Θεός αποφάσισε να κατέβει στη γη, να γίνει ένας άνθρωπος με το όνομα Ιησούς, να ζήσει ο ίδιος μια ζωή χωρίς αμαρτία, να αναλάβει την ευθύνη για όλες τις αμαρτίες της ανθρωπότητας και να εκπληρώσει τη θανατική ποινή, πεθαίνοντας στον σταυρό. Τρεις μέρες αργότερα επανέφερε τον εαυτό του στη ζωή και υποσχέθηκε να γίνει μέρος μας, μέσα μας, ως κάτι που ονομάζεται Άγιο Πνεύμα, αποδεχόμενος την ευθύνη για τις ατομικές αμαρτίες μας, ώστε να έχουμε αιώνια ζωή. Θα πεθάνεις, αλλά αν ζητήσεις από τον Ιησού να σε σώσει, τότε θα αναστηθείς και θα οδηγηθείς στον παράδεισο.

Αποφυγή των συνεπειών
Σκεφτείτε το αυτό για ένα λεπτό. Είναι πραγματικά ηθικό; Αξίζετε να πεθάνετε ακόμα κι αν δεν υπάρχει τίποτα που μπορείτε να κάνετε για να αποφύγετε την αμαρτία; Και δεν έχει σημασία αν ήσαστε καλός ή κακός άνθρωπος στη ζωή, γιατί όταν ζητήσετε να σωθείτε θα σας δοθεί η αιώνια ζωή και θα γλυτώσετε το κάψιμο μέχρι θανάτου. Έτσι, μπορώ να διαπράττω οποιοδήποτε έγκλημα θέλω, αρκεί να θυμάμαι να ζητήσω από τον Ιησού να με σώσει πριν πεθάνω; Πώς είναι αυτό το ηθικό; Εάν πραγματικά παραβιάζετε ορισμένους θεϊκούς νόμους και ο θάνατος είναι αυτό που σας αξίζει, τότε το ΣΩΣΤΟ που πρέπει να κάνετε είναι να δεχτείτε τις συνέπειες των πράξεών σας (και προφανώς του Αδάμ και της Εύας). Πρέπει να αναγνωρίσετε ότι αυτό που κάνατε ήταν λάθος και να ζητήσετε συγχώρεση, αλλά δεν ΠΡΕΠΕΙ να έχετε την απαίτηση να σωθείτε και επιπλέον να μην περιμένετε κάποιον άλλο, δηλαδή τον Ιησού, να πληρώσει για τις δικές σας αμαρτίες, καθώς και του Αδάμ και της Εύας!

Ηθική
Αν επρόκειτο να σκοτώσω κάποιον, θα ανέμενα ότι θα πάω στη φυλακή και πιθανόν να καταδικαστώ με τη θανατική ποινή. Μπορώ να μετανιώσω και να λυπάμαι για την πράξη μου, αλλά δεν θα έχω δικαίωμα να ζητήσω να γλυτώσω τη φυλακή και να ζητήσω από κάποιο τρίτο πρόσωπο να πάρει την ευθύνη! Αλλά αυτό φαίνεται να είναι απολύτως αποδεκτό για τους χριστιανούς, οι οποίοι το αποκαλούν Χάρις. Θα έλεγαν ότι ήμουν απλώς υπό την επιρροή του Σατανά και ότι σε αντίθετη περίπτωση, αν με επηρέαζε ο Ιησούς, τότε δεν θα είχα διαπράξει το έγκλημα. Πιστεύουν ότι οι άνθρωποι εκ φύσεως συμπεριφέρονται ανήθικα. Πιστεύουν ότι χωρίς φόβο για θεϊκές συνέπειες τίποτα δεν εμποδίζει τους ανθρώπους από το να κάνουν κάθε είδους φοβερά πράγματα, λες και η θρησκεία πρέπει να διδάσκει τους ανθρώπους το λάθος και ότι χωρίς τον Θεό οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να λαμβάνουν ηθικές αποφάσεις. Πιστεύουν ότι τα πράγματα είναι λάθος επειδή ο Θεός λέει ότι είναι λάθος, επειδή, σύμφωνα με τη Βίβλο, η ηθική εξαρτάται από την υπακοή στον Θεό. Αυτό είναι γελοίο. Η αλήθεια είναι ότι οι άνθρωποι είναι ικανοί να παίρνουν τις δικές τους ηθικές αποφάσεις. Ποτέ δεν υπήρξε δολοφονία όπου ο δολοφόνος ήταν εντελώς έκπληκτος επειδή συνελήφθη. Μπορεί να μην νοιαζόταν γι' αυτό που έκανε, αλλά ήξερε ότι ήταν λάθος. (Φυσικά μιλώ για άτομα των οποίων οι εγκέφαλοι λειτουργούν σωστά). Δεν χρειάζεται κανένας κανόνας που να δηλώνει «μην σκοτώσεις». Γνωρίζετε ήδη ότι είναι λάθος. Δεν είναι επιστήμη πυραύλων. Εάν οι πράξεις ή τα λόγια σας πρόκειται να επηρεάσουν αρνητικά κάποιον άλλο, τότε είναι λάθος. Το γνωρίζετε ήδη επειδή έχετε την ενσυναίσθηση για τους άλλους, εκτός αν, φυσικά, είστε ψυχοπαθής. Το πρόβλημα προκύπτει όταν επιλέγετε να αγνοήσετε την ηθική με την οποία γεννηθήκατε, τη συνείδησή σας, κάνοντας πράγματα που ξέρετε ότι είναι λάθος.

Ευθύνη
Η λογοδοσία για τις αποφάσεις των ανθρώπων για το σωστό ή το λάθος πράγμα, δεν είναι ούτε στον Σατανά, ούτε στον Θεό, αλλά στους ίδιους. Δυστυχώς η θρησκεία αφαιρεί αυτή τη λογοδοσία από το άτομο. Οι άνθρωποι σταματούν να σκέπτονται για τον εαυτό τους, πιστεύοντας ότι είναι απλώς ένα «δοχείο» για να το χρησιμοποιεί ο Θεός. «Ο Θεός με χρησιμοποιεί για να πραγματοποιήσω τη θέλησή του». Αυτό θεωρείται ευγενές, αφήνοντας όλο τον έλεγχο στον Θεό. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο η εκκλησία σας κατευθύνει να σκέφτεστε: «Μην επιχειρήσετε να καταλάβετε γιατί ο Θεός θέλει να κάνετε πράγματα, απλώς να τα κάνετε». Αυτό είναι λάθος. Θα πρέπει πάντα να σκέπτεστε πριν ενεργήσετε. Έχετε τον έλεγχο των δικών σας ενεργειών! Είστε σε θέση να λαμβάνετε τις δικές σας αποφάσεις! Η ζωή σας είναι αποτέλεσμα των αποφάσεων και ενεργειών σας και η κοινωνία στο σύνολό της είναι αποτέλεσμα των αποφάσεων και ενεργειών του καθενός, όχι μέρος κάποιου προκαθορισμένου σχεδίου! Ο μόνος λόγος που εμείς ως κοινωνία χρειαζόμαστε νόμους είναι επειδή μερικοί άνθρωποι επιλέγουν να αγνοήσουν τη συνείδησή τους και να κάνουν πράγματα που ξέρουν ότι είναι λάθος.

Γνώμες/Απόψεις
«Αλλά υποθέτω ότι αυτό είναι μόνο η άποψή μου. Ακριβώς όπως κι εσείς, δικαιούμαι να έχω τις δικές μου απόψεις». Δεν υπάρχει τίποτα κακό με τις απόψεις, εφόσον αναγνωρίζετε ότι είναι απόψεις και δεν τις παρουσιάζετε ως γεγονότα. Μπορείτε, είτε να πιστεύετε ότι η γνώμη σας είναι σωστή, είτε να δεχτείτε ότι η γνώμη σας μπορεί να είναι λάθος. Ναι, οι απόψεις μπορεί να είναι λάθος. Για παράδειγμα, μπορεί να έχετε τη γνώμη ότι η ζάχαρη κάνει τα παιδιά υπερκινητικά (χρησιμοποιώ αυτό το παράδειγμα γιατί ίσως πιστεύετε ότι αυτό είναι αλήθεια), αλλά η γνώμη ίσως είναι λάθος. Εάν εμμένετε στην άποψή σας, τότε η αρχική σας αντίδραση σε αυτή τη δήλωση μπορεί να είναι: «Όχι, αυτό δεν είναι αλήθεια! Ξέρω ότι η ζάχαρη κάνει τα παιδιά υπερκινητικά γιατί το έχω δει!». Αλλά αυτό είναι λάθος. Ο μόνος τρόπος για να διαπιστώσετε εάν μια άποψη είναι σωστή ή λάθος, είναι να χρησιμοποιήσετε λογική συλλογιστική (ορθολογισμό). Έχουμε μια λέξη γι' αυτό, την Επιστήμη. Όταν η επιστήμη εφαρμοστεί στο ερώτημα εάν η ζάχαρη προκαλεί υπερδραστηριότητα στα παιδιά, η απάντηση που αποδεικνύεται είναι ότι δεν προκαλεί. Τα αποτελέσματα δημοσιεύθηκαν στο τεύχος 22, του Νοεμβρίου του 1995, του περιοδικού της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης. Δεν έχει σημασία αν συμφωνείτε με αυτήν την απάντηση ή όχι, αυτό ισχύει. Δεν έχει σημασία πόσο έντονα αισθάνεστε ότι έχετε δίκαιο, ΕΙΣΤΕ ΛΑΘΟΣ! Μην έχετε λοιπόν τη στάση του «ξέρω ότι είναι αλήθεια, δεν με νοιάζει αυτό που λέει κάποιος». Αυτό είναι σκόπιμη άγνοια και σας κάνει ένα ηλίθιο. Αν νιώθετε ότι η γνώμη σας είναι σωστή, τότε κάντε την απαραίτητη δουλειά για να μάθετε. Ή τουλάχιστον βρείτε κάποιον που έχει κάνει αυτή τη δουλειά. Αν έχετε δίκαιο, τότε θα έχετε τα στοιχεία, αλλά εάν κάνετε λάθος, τότε αποδεχτείτε το και συνεχίστε.

Επιστήμη
Ο στόχος της επιστήμης ήταν πάντοτε να ανακαλύπτει πως είναι στην πραγματικότητα ο κόσμος και όχι πως φανταζόμαστε ότι είναι. Αλλά για κάποιο λόγο οι άνθρωποι, είτε δεν έχουν σωστή επιστημονική παιδεία, είτε απλώς δεν τους νοιάζει καθόλου. Αν δεν γνωρίζετε τίποτα ή γνωρίζετε ελάχιστα για την επιστήμη, τότε η άποψή σας για την πραγματικότητα είναι ΛΑΘΟΣ! Σίγουρα ορισμένες από τις απόψεις σας μπορεί να είναι σωστές, αλλά δεν είστε σε θέση να γνωρίζετε ποιες απόψεις είναι σωστές και ποιες λανθασμένες. Χωρίς την επιστήμη δεν έχουμε κανένα τρόπο να μάθουμε τι είναι πραγματικό και τι δεν είναι. Η επιστήμη είναι η αναζήτηση των ΣΩΣΤΩΝ απαντήσεων στις ερωτήσεις μας. Δεν είναι απλώς ένα άλλο πράγμα που πιστεύετε, είναι μια μέθοδος για να διαπιστώσετε αν η πεποίθησή σας, δηλαδή η γνώμη σας, είναι αλήθεια.

Πίστη
Για να μάθω αν η πίστη στον χριστιανικό Θεό ήταν αληθινή, έπρεπε να μελετήσω τις μόνες διαθέσιμες πληροφορίες που τον περιγράφουν: τη Βίβλο. Ήταν δύσκολο για μένα από την αρχή, γιατί η ιστορία της δημιουργίας στη Γένεση δεν ταιριάζει καθόλου με τα επιστημονικά δεδομένα. Αλλά σκέφτηκα ότι ίσως δεν κατάλαβα καλά την επιστήμη ή την αρχαία εβραϊκή γλώσσα. Έτσι επέκτεινα τις επιστημονικές μου γνώσεις, καθώς και τις γνώσεις μου για την ίδια τη βιβλική γλώσσα. Αυτό είναι το αντίθετο από αυτό που κάνουν οι περισσότεροι θρησκευόμενοι. Κάθε φορά που η επιστήμη αντικρούει ένα θρησκευτικό κείμενο τότε λένε «...η Βίβλος είναι ο Λόγος του Θεού και είναι αλάθητος... αν τα επιστημονικά δεδομένα δεν ταιριάζουν, τότε η επιστήμη είναι προφανώς λάθος... φυσικά ο Θεός δεν είναι λάθος...». Αρνούνται να σκέφτονται λογικά επειδή δεν θέλουν η πεποίθησή τους να είναι ψευδής. Αυτό ονομάζεται πίστη, δηλαδή να θεωρείς ότι κάτι είναι αληθές χωρίς κανένα στοιχείο που να το υποστηρίζει. Η πίστη δεν είναι καλό πράγμα. Απαιτεί να αγνοήσετε γεγονότα που έρχονται σε αντίθεση με αυτά που πιστεύετε.

Η επιστημονική μέθοδος
Οι θρησκείες απαιτούν να έχετε πίστη επειδή ισχυρίζονται ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια που αποκαλύπτει ο Θεός. Η επιστήμη, ωστόσο, δεν ισχυρίζεται τίποτα, απλά αποκαλύπτει τι πρέπει να είναι αληθινό με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες. Η επιστημονική γνώση διευρύνεται και αλλάζει καθώς συγκεντρώνουμε περισσότερες πληροφορίες. Όσο περισσότερες πληροφορίες συλλέγουμε, υποστηρίζοντας μια συγκεκριμένη θεωρία, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να είναι αλήθεια. Εάν υπάρχουν πληροφορίες που αντιβαίνουν μια συγκεκριμένη θεωρία, τότε αυτή η θεωρία, είτε πρέπει να είναι λανθασμένη, είτε χρειάζεται αναθεώρηση. Ο λόγος για τον οποίο επινοήθηκε η επιστημονική μέθοδος είναι για να μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτό που πιστεύουμε ότι γνωρίζουμε είναι πραγματικά αληθινό και δεν παραπλανούμε απλώς τον εαυτό μας με μια ψεύτικη πραγματικότητα.

Έλεγχος δεδομένων
Σκέφτηκα ότι αν μπορούσα τελικά να ριζώσω τα βιβλικά «γεγονότα» σε πραγματικά γνωστά γεγονότα, τότε θα μπορούσα να είμαι βέβαιος ότι αυτό που διαβάζω είναι στην πραγματικότητα αλήθεια. Έπρεπε να το κάνω αυτό γιατί αν η ιστορία της δημιουργίας είναι ψευδής, τότε αυτό αναιρεί την υπόλοιπη Βίβλο. Δεν υπάρχουν αντιφάσεις στην αλήθεια. Η εβραϊκή γλώσσα επιτρέπει τις διαφορετικές ερμηνείες επειδή κάθε λέξη μπορεί να έχει διαφορετικές έννοιες, ανάλογα με τον τρόπο που χρησιμοποιείται ή ακόμα και το πως είναι γραμμένη. Λόγω αυτής της παρέκκλισης μπόρεσα να συνδέσω χαλαρά κάθε ημέρα της δημιουργίας με τα επιστημονικά δεδομένα. Αλλά η γραφή έπρεπε ακόμα να ερμηνευτεί με κάποιο τρόπο για να έχει νόημα και έτσι άρχισα να λοξοδρομώ από τα γνωστά επιστημονικά δεδομένα, σε αυτό που ήταν απλώς επιστημονικά εφικτό. Έπρεπε να κάνω πολλές υποθέσεις, με σημαντικότερη την υπόθεση ότι οι έξι ημέρες δημιουργίας ήταν μαθηματικά ισοδύναμες με 13,7 δισεκατομμύρια χρόνια. Μια άλλη υπόθεση είναι ότι η πρώτη ημέρα της δημιουργίας ξεκίνησε με την αρχή του Σύμπαντος, παρόλο που η Βίβλος περιγράφει σαφώς την αρχή της Γης, με τα πάντα στον ουρανό να προστέθηκαν αργότερα. Αυτό που συμπέρανα ήταν, τουλάχιστον, μια επιστημονικά αποδεκτή ιστορία δημιουργίας στη Γένεση, ασύμβατη, όμως, με τις πραγματικές αποδείξεις...

Η πίστη βασίζεται στο συναίσθημα
Οι χριστιανοί προσπάθησαν να δώσουν νόημα σε ένα ανόητο γεγονός χωρίς να σκεφτούν αν έχει λογική. Αλλά η θρησκεία δεν είναι λογική, είναι θέμα συναισθήματος. Τα συναισθήματα είναι μη λογικά, γι' αυτό είναι μάταιο να έχουμε μια ορθολογιστική συζήτηση με ένα χριστιανό για την πίστη του. Δεν πιστεύουν αυτά που πιστεύουν επειδή έχουν λογικό νόημα, τα πιστεύουν λόγω του τρόπου που αισθάνονται. Αγαπούν τον Ιησού. Όταν κάποιος αμφισβητεί ή επιτίθεται στην πίστη τους, το εκλαμβάνουν ως επίθεση σε βάρος κάποιου που αγαπούν και φυσικά αμύνονται ή αντεπιτίθενται. Όταν αγαπάς κάποιον δεν σε νοιάζει αν έχει νόημα ή όχι.

Η επιστήμη παρέχει πραγματικές απαντήσεις
Συνειδητοποιώ ότι οι άνθρωποι θέλουν απαντήσεις και θέλουν να αισθάνονται ότι τα πράγματα συμβαίνουν για κάποιο λόγο (τελεολογία). Θέλουν να υπάρχει κάποιος σκοπός στη ζωή, όπως ακριβώς συνέβη κατά τη στιγμή της συγγραφής των γραφών. Η εκκλησία τους παρέχει εύκολες απαντήσεις. Δυστυχώς αυτές οι απαντήσεις προέρχονται από τη φιλοσοφία της εκκλησίας, η οποία βασίζεται χαλαρά στην λανθασμένη θεμελίωση της Βίβλου. Δεν λέω ότι είναι λάθος να αγαπάς τον Ιησού, ποτέ δεν είναι λάθος να αγαπάς οποιονδήποτε... Δεν λέω ακόμη ότι είναι λάθος να πηγαίνετε στην εκκλησία, αν η εκκλησία προωθεί την αγάπη και όχι το μίσος. Λέω ότι αν θέλετε πραγματικές απαντήσεις πρέπει να χρησιμοποιήσετε λογική συλλογιστική, γνωστή και ως επιστήμη, αντί να βασίζεστε μόνο στις δικές σας απόψεις ή να υιοθετείτε τις απόψεις ενός αρχαίου λαού, στην προκειμένη περίπτωση των ισραηλιτών.

Τύχη όχι μοίρα/πεπρωμένο
Υπάρχουν λόγοι για τα πράγματα που συμβαίνουν, αλλά αυτοί οι λόγοι δεν προέρχονται από κάποιο σχέδιο που επινόησε ένα ανώτερο ον. Προκύπτουν από μια σύνθετη σειρά αιτιών και αποτελεσμάτων και από τις επιλογές που κάνουν τα ζωντανά όντα, ανταποκρινόμενα σε αυτά τα γεγονότα. Στην περίπτωση του θανάτου του αδελφού μου, ο λόγος που πέθανε ήταν επειδή επέλεξε να πάει με το ποδήλατό του στη δουλειά, ενώ την ίδια στιγμή ένας πλήρως ασυνείδητος άγνωστος επέλεξε να οδηγεί απερίσκεπτα στον ίδιο δρόμο. Οτιδήποτε θα μπορούσε να έχει αλλάξει το αποτέλεσμα. Θα μπορούσε να υπήρχε μια κυκλοφοριακή συμφόρηση, το ελαστικό του ποδηλάτου του αδερφού μου θα μπορούσε να σκάσει, ο οδηγός θα μπορούσε να αποφασίσει να μείνει στο σπίτι ή να επιβραδύνει, ο αδελφός μου θα μπορούσε να ακολουθήσει μια εναλλακτική διαδρομή ή να φύγει λίγο νωρίτερα ή αργότερα... Υπάρχουν εκατοντάδες πράγματα που θα μπορούσαν να συμβούν, αλλά δεν συνέβηκαν. Δεν ήταν γραμμένο να συμβεί, συνέβη τυχαία.

Η Αγία Γραφή είναι ανθρώπινης προέλευσης
Υπάρχουν πολλές φρικαλεότητες στη Βίβλο, κυρίως στην Παλαιά Διαθήκη και είναι πάρα πολλές για να τις αγνοήσουμε. Αν δεν με πιστεύετε, διαβάστε μόνοι σας τη Βίβλο. Δεν είναι όλα κακά, αλλά δεν μπορείτε να επιλέξετε μόνο τα καλά μέρη. Πρέπει να αναρωτηθείτε: «γιατί υπάρχει τόσο μίσος, προκατάληψη και βία, μεταξύ άλλων, σε μια συλλογή βιβλίων που υποτίθεται ότι αποτελούν τον λόγο ενός παντογνώστη, φιλεύσπλαχνου Θεού;». Γνωρίζετε την απάντηση, παρόλο που ίσως δεν θέλετε να παραδεχθείτε κάτι τέτοιο και να την αποδεχθείτε. Η Βίβλος ΔΕΝ είναι θεϊκής προέλευσης και ο Θεός που περιγράφει ΔΕΝ είναι ένα ηθικά τέλειο ον. Αλλά μην δεχθείτε απλά τα λόγια μου γι' αυτό, διαβάστε μόνοι σας τη Βίβλο. Πραγματικά διαβάστε την! Γνωρίζετε τη διαφορά μεταξύ σωστού και λάθους. Επειδή ο Θεός το κάνει ή το εγκρίνει αυτό δεν σημαίνει αυτομάτως ότι είναι σωστό.

Η πίστη απαιτεί άγνοια
Εάν θέλετε να είστε χριστιανός και θέλετε να είστε ασφαλείς με την πεποίθησή σας, τότε σαφώς δεν μπορείτε να σκέπτεστε λογικά γι' αυτό που πιστεύετε. Η πίστη, εξ ορισμού, απαιτεί άγνοια. Η πεποίθησή σας πρέπει να βασίζεται καθαρά στο συναίσθημα. Μην επιχειρήσετε να καταλάβετε τη Βίβλο ή τον Θεό. Αν τελικά επιλέξετε να διαβάσετε τη Βίβλο, τότε όντως ΠΡΕΠΕΙ να αγνοήσετε τα κακά μέρη και να διαβάσετε μόνο τα καλά μέρη. Εμπιστευθείτε τη δική σας ηθική κρίση. Ή ακόμα καλύτερα, παρακάμψετε εντελώς τη Βίβλο και αφήστε τη ζωή σας να καθοδηγείτε αποκλειστικά από τη δική σας συνείδηση. Γνωρίζετε ήδη τη διαφορά του σωστού από το λάθος, κανείς δεν πρέπει να σας την πει, έχετε γεννηθεί με αυτή την ικανότητα.

Η γνώση καταστρέφει την πίστη
Έκανα την επιλογή να μελετήσω τη Βίβλο. Ήθελα να την καταλάβω πραγματικά, επειδή σκέφτηκα ότι ήταν η βάση του χριστιανικού συστήματος πεποιθήσεων. Αυτό αναπόφευκτα κατέστρεψε κάθε πίστη που είχα στον Θεό. Ίσως να ήμουν χριστιανός αν πήγαινα στην εκκλησία τακτικά και απλά ακολουθούσα τις παραδόσεις. Αλλά έπρεπε να αναζητήσω τη γνώση και γι' αυτό η πίστη μου εξασθένησε, μέχρι που τελικά εξαφανίστηκε. Δεν έχω απαντήσεις για τα πάντα, αλλά ούτε και η Βίβλος έχει. Ωστόσο, γνωρίζω ότι ο μόνος τρόπος για να μάθετε, είναι να χρησιμοποιήσετε λογική συλλογιστική, δηλαδή την Επιστήμη.