«Άλλα το μυστήριο των μυστηρίων της χριστιανικής θρησκείας
είναι δίχως αμφιβολία το δόγμα της υπεραγίας τριάδας: πώς μέσα σ' ένα θεό υπάρχουν τρία πρόσωπα, ο πατέρας είναι θεός, ο γιος είναι θεός και το άγιο πνεύμα είναι θεός κι όμως δεν είναι τρεις θεοί, αλλά ένας—
αυτός ξεπερνάει ολότελα την αντίληψη μας.
Να γιατί με κανένα άλλο δόγμα δεν τα βαλαν τόσο πολλοί οι αιρετικοί, που προσπάθησαν να ερμηνεύσουν την αλήθεια της πίστης με τη δική τους αντίληψη, όσο με το μυστήριο της υπεραγίας τριάδας».
Έτσι μιλάει για το δόγμα της αγίας τριάδας ο μητροπολίτης Μακάριος στις οδηγίες του («Η δογματική ορθόδοξη θεολογία» τόμ. Ι, 1849, σελ. 200-201). Σε συνέχεια εξηγεί τη μεγάλη αύτη σοφία:
«Γενική θέση: στο μοναδικό θεό, στην ουσία υπάρχουν τρία πρόσωπα, ο θεός υπάρχει σε τρεις υποστάσεις: πατέρας, γιος και άγιο πνεύμα.
Ιδιαίτερη θέση: κατά πρώτο λόγο, όντας μοναδικό στην ουσία, τα τρία πρόσωπα του θεού είναι ισότιμα και αυτούσια: και ο πατέρας είναι θεός και ο γιος είναι και το άγιο πνεύμα είναι επίσης θεός, όμως δεν είναι τρεις θεοί, αλλά ένας και μόνον.
Κατά δεύτερο λόγο: όντας όμως τρία πρόσωπα, διαφέρουν ως προς την προσωπική τους υφή: ο πατέρας. δε γεννήθηκε από κανέναν, ο γιος γεννήθηκε από τον πατέρα, το άγιο πνεύμα εκπορεύεται από τον πατέρα».
Σα μπορείς κατάλαβε τίποτε!
Ο Αθανάσιος από την Αλεξάνδρεια (γνωστός κληρικός του IV αιώνα) εξηγεί ως εξής την τριάδα:
Ένας είναι ο θεός στην τριάδα και η τριάδα είναι μία.
Οι υποστάσεις (δηλαδή τα πρόσωπα) δε συγχωνεύονται ούτε και υπάρχουν χωριστές.
Η μια είναι ο πατέρας, η άλλη ο γιος και η τρίτη το πνεύμα, αλλά ο πατέρας, ο γιος και το άγιο πνεύμα είναι ένας θεός.
Μας φώτισε με το παραπάνω!
Δεν έχει άδικο ο μητροπολίτης Μακάριος όταν λέει ότι αυτό ξεπερνάει ολότελα τη νόηση μας.
Πραγματικά, θα ήταν δύσκολο να καταλάβεις τίποτε απ' όλα αυτά.
Άλλα σε τέτοιου είδους σοφία βασίζονται όλες οι ψευδολογίες των παπάδων.
Στις επιστολές που απευθύνανε οι εκκλησιαστικοί πατέρες μεταξύ τους επαναλάμβαναν συνέχεια ότι στο λαό πρέπει να κηρύττουν όσο το δυνατόν περισσότερα παράλογα και ακατανόητα πράγματα.
Οι παπάδες προσπαθούν να πείσουν τους πιστούς να παραδέχονται σαν αληθινές όλες τις ανοησίες που τους λένε αυτοί.
Ο άθεος διαφέρει από τον πιστό γιατί δεν πιστεύει
τυφλά στα παραμύθια των παπάδων.
Όταν γνωρίζουμε πιο καλά τις αρχαίες θρησκείες που είχαν διαδοθεί πριν τον χριστιανισμό, βλέπουμε ότι όλος ο μύθος για την υπεραγία τριάδα είχε επινοηθεί πολύ πριν από το Χριστό.
Οι αρχαίοι φαντάζονταν τη δημιουργία του κόσμου, κάπως το ίδιο με τη γέννηση του ανθρώπου.
Όπως για να γεννηθεί ένας άνθρωπος πρέπει να υπάρχει πατέρας και μάνα, έτσι και για τη δημιουργία του κόσμου και όλων όσων υπάρχουν στον κόσμο χρειάστηκε ένας πατέρας και μια μάνα. Κι η πιο μικρή οικογένεια αποτελείται από τον πατέρα, τη μάνα και ένα γιο ή θυγατέρα.
Έτσι σχηματίστηκε ολότελα φυσικά και η αρχαία τριάδα των θεών. Όταν μελετάμε τις αρχαίες θρησκείες, βρίσκουμε σχεδόν παντού αυτήν την τριάδα.
Στις αρχαίες Ινδίες υπήρξε μια τριάδα που αποτελούνταν από τον πατέρα — θεό Σαβίτρι, επουράνια θεότητα του ήλιου, το θεό — γιο Άγνι και το θεό — άγιο πνεύμα Βάϊου, μάνα των θεών ήταν η Μάγια που ο επίγειος άντρας της ήταν ο μαραγκός Τβάστι.
Η Βαβυλωνιακή τριάδα αποτελούνταν από: τον Άνου, το θεό του ουρανού, τον Έα, θεό του νερού και το Μπελ (Μπαάλ, Βάαλ), θεό του υπόλοιπου κόσμου.
Σ' ένα τραγούδι της αρχαίας Βαβυλώνας λέγεται: «Μετά που ο Άνου έκανε τον ουρανό, ο ουρανός έκανε τη γη, η γη έκανε τα ποτάμια, τα ποτάμια έκαναν τις πλημμύρες, οι πλημμύρες έκαναν τους βάλτους, οι βάλτοι έκαναν τα σκουλήκια».
Η κεντρική Βαβυλώνα είχε κι αυτή την τριάδα της: το Σιν, το θεό της σελήνης, το Σάμας, το θεό του ήλιου και την Ίσταρ, τη θεά της γης.
Η τριάδα της νότιας Βαβυλώνας ήταν ο θεός — πατέρας Έα, η μάνα των θεών Μάκινα και ο γιος των θεών, Ταμμούζ.
Στους Ινδούς υπήρξε επίσης μια τριάδα. Στους «Νόμους του Μάνου» (μια αρχαία συλλογή ινδικών νόμων) λέγεται ότι ο κύριος και ανώτατος κριτής μας χώρισε ο ίδιος το σώμα του σε δυο μέρη: το ένα αρσενικό και τ' άλλο θηλυκό και με το σμίξιμο αυτών των δυο γεννήθηκε ο γιος του Βέρνι.
Έτσι σχηματίστηκε η πρώτη τριάδα των θεών: ο Νάρα — πατέρας, η Νάριι — μάνα και ο Βέρνι — γιος.
Πάνω στη γη, αυτή η τριάδα μετατράπηκε σε άλλη τριάδα: το Βράχμα, το Βίσνου και το Σίβα.
Η θεωρία της τριάδας ήταν πιο αναπτυγμένη στους Αιγυπτίους. Σ' ένα επιτάφιο τραγούδι των Αιγυπτίων ήταν γραμμένο τούτο δω: «Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα στο κενό σύμπαν, εκτός από την ουσία, την ουσία που υπάρχει αιώνια μόνη της. Εκείνος που δίνει μόνος του ύπαρξη στον εαυτό του που αιώνια γεννιέται είναι ο Άμων.
Αυτός ο Άμων είναι ο θεός πατέρας». Μια επιγραφή που βρέθηκε στο άγαλμα του θεού του ναού του Τούτμες λέει: «Αυτός είναι ο θεός Άμων-Ρα—-ο ήλιος, ο βασιλιάς των θεών, το φώς του κόσμου, ο Άμων -Ρα ο κυρίαρχος όλων των υπάρξεων. Ο Άμων-Ρα είναι ο πατέρας των θεών, ο δημιουργός του κόσμου, είναι το θεμέλιο της ζωής και της ύπαρξης των θεών, που βαστάζει ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Άμων-Ρα είναι ο αφέντης του ουρανού, ο δαμαστής των θεών». (Φαντάζε-στε πώς ήταν αυτοί οι θεοί αφού έπρεπε να τους δαμάζουν!).
Όπως χρειαζόταν ένας αρχηγός που να έχει εξουσία πάνω σ' όλους και να χαλιναγωγεί όλα τα μέλη της κοινότητας του γένους, έτσι και το αγροτικό κοινοτικό γένος των Αιγυπτίων δημιούργησε την παράσταση του δαμαστή των επουράνιων θεών, γιατί πίστευαν ότι και εκεί υπάρχουν παρόμοιες σχέσεις των γενών όπως στη γη.
Ο Σαμπολλιόν, ο πρώτος επιστήμονας που αποκρυπτογράφησε τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά εξήγησε ότι ο Άμων-Ρα είναι η ενσάρκωση της ανδρικής αρχής, ο θεός — πατέρας η ενσάρκωση της γυναικείας αρχής και της αναπαραγωγής της ζωής είναι η μάνα των θεών Μούτ από τη συνένωση αυτών των δύο αρχών γεννήθηκε ο Χον (Χόνσου) ο θεός-γιος.
Αυτή η επουράνια τριάδα βρήκε στη γη, στην πόλη Άβυδο, μια άλλη ενσάρκωση: Όσιρις, ο θεός πατέρας, Ίσις, θεά-μάνα, Ώρος, θεός-γιος. Άλλωστε, ο Όσιρις και η Ίσις δεν θεωρούνταν μόνο πατέρας και μάνα, αλλά συνάμα, αδελφός και αδελφή.
Σ' ένα από τα αρχαία γραφτά, που αποδίδεται στον τρεις φορές ένδοξο μυθικό Ερμή αναφέρεται μια συνομιλία ανάμεσα στην αιγυπτιακή θεότητα Θωτ και τον υπέρτατο θεό.
«Θωτ: Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα στο κενό. Ύστερα μπήκε σε κίνηση η ζωή μ' ένα φοβερό βουητό, ο καπνός ξεπετάχτηκε με θόρυβο και μέσα στον ορυμαγδό ακούστηκε μια φωνή.
Αυτή η φωνή μού φάνηκε πώς είναι η φωνή του φωτός και απ' αυτήν τη φωνή του φωτός ερχόντουσαν λόγια: Κι έφτασε αυτή η φωνή πέρα από την πηγή του νερού, βγήκε από κει σα μια λαφριά και καθαρή φωτιά που έσβησε στον ορίζοντα. Τα λαφριά νερά του αέρα γέμισαν την έκταση ανάμεσα στη φωτιά και τη γη κι ήταν τόσο ανακατεμένα που πουθενά δε φαινόταν ένα κομματάκι ξηράς ξεπλυμένο απ' το νερό και ο λόγος του πνεύματος τα έβαλε σε κίνηση.
Ο υπέρτατος θεός: Κατάλαβες άραγε καλά τί σημαίνει αυτό το θέαμα;
Θωτ: — Ναι κατάλαβα
Ο υπέρτατος θεός: — εγώ είμαι το φως. Εγώ είμαι ο υπεράγιος, εγώ είμαι ο θεός σου. Εγώ είμαι πολύ αρχαιότερος και πολύ πιο γέρος απ' τα νερά που γεννήθηκαν από το χάος. Εγώ είμαι ο ζωοδότης, εγώ είμαι ο λόγος. Εγώ είμαι γιος θεού».
Όπως βλέπετε, ο υπέρτατος θεός είναι συνάμα και γιος θεού, είναι και πατέρας και γιος. Ασφαλώς, οι χριστιανοί θεολόγοι δεν επινόησαν τίποτα το καινούργιο απ' αυτήν την άποψη. Πήρανε τους μύθους των Αιγυπτίων, βαβυλωνίων, χαλδαίων και άλλων ιερέων και τους προσάρμοσαν στους σκοπούς τους.
Και η μωσαϊκή θρησκεία είχε την τριάδα της, η μάλλον κάμποσες τριάδες. Σύμφωνα με πολλές θρησκείες, μαζί και της μωσαϊκής, ο θεός ήταν ερμαφρόδιτος (άντρας και γυναίκα μαζί).
Οι Ταλμουδιστές (Εβραίοι θεολόγοι) περιγράφουν αυτές τις ιδιότητες του θεού των Εβραίων. Είναι ταυτόχρονα πατέρας και μάνα, ακόμα κι ένα απ' τα ονόματα που είχαν δοθεί στο θεό Ελοχίμ — είναι στον πληθυντικό αριθμό και σημαίνει ταυτόχρονα άντρας και γυναίκα.
Ο πρώτος άνθρωπος που δημιουργήθηκε απ' αυτόν τον Ελοχίμ, ο Αδάμ, είναι επίσης ερμαφρόδιτος: είναι ο γιος του θεού και ταυτόχρονα η κόρη του. Είναι ο Αδάμ, αλλά είναι και η Εύα. ...
Και οι σκανδιναβικοί λαοί είχαν την τριάδα τους. Ο θεός πατέρας, Οντίν, ο υπέρτατος θεός, θεός πάνω απ' τους θεούς- ο θεός Θωρ, που εξουσιάζει τις καταιγίδες και η θεά Φρέγια, η μάνα των θεών, που είναι και μάνα της γης και μάνα της γονιμότητας.
Και οι αρχαίοι Φιλανδοί είχαν την τριάδα τους: ο θεός πατέρας Ούκκο, η μάνα Ίλματαρ, ο θεός-γιος, ο ημίθεος, ο αιώνιος αοιδός Βαϊνεμάινεν.
Στους Περουβιανούς, στην Αμερική, σ' ένα άλλο μέρος της γης πολύ μακρινό, υπήρξε επίσης μια τριάδα: ο Απόμτι, ο θεός του ήλιου, θεός-πατέρας, ο Χουρού-ντι, θεός-γιος και ο Ιντικβόκι, ο αδελφός του... .
Στους πανάρχαιους χρόνους, στο Περού λατρεύονταν ο θεός Πατσιακαμάκ, ο δημιουργός του κόσμου... το είδω-λο αυτού του θεού λεγόταν Τανγκατάνγκο, που σημαίνει ένας σε τρεις, τρεις σε έναν...
Τριάδες συναντάμε και στους λαούς της Πολυνησίας. Η πιο διαδομένη τριάδα είναι η τριάδα του Ταάροα, Ίνα και Όρο.
Ο Ταάροα είναι ο δημιουργός του κόσμου.
Κι αυτός είναι ερμαφρόδιτος, ενσαρκώνει τόσο την ανδρική αρχή όσο και τη γυναικεία.
Ύστερα απ' αυτό όμως, σμίγει με τη γυναικεία αρχή — την Ίνα, που την αποσπάει απ' τον ίδιο τον εαυτό του — και δημιουργεί τον Όρο, τον θεό-γιο.
Η Ίνα είναι θεά-μάνα, που εξουσιάζει τον ουρανό και τη γη και που γέννησε το θαυμάσιο αυγό Ρουμία, από το οποίο, σύμφωνα με τους μύθους των Πολυνησίων, δημιουργήθηκε κατόπιν όλος ο κόσμος.
Ο Όρος είναι γιος θεού, ο δημιουργός των φυτών και των λουλουδιών, των ζώων και του άνθρωπου.
Σύμφωνα μ' ορισμένες αντιλήψεις της θρησκείας των συντοϊστών που είναι διαδομένη στην Ιαπωνία, στην αρχή, από το χάος, βγήκε ο θεός, υπέρτατο ον δίχως αρχή και δίχως τέλος, ο παντοδύναμος και αιώνιος θεός. Κι αυτός ο θεός είναι ερμαφρόδιτος.
Για να φτιάξει τον κόσμο χώρισε το ερμαφρόδιτο σώμα του σε δυο, το ένα αρσενικό — Ιζανάγκι — και τ' άλλο θηλυκό — Ιζανάμη.
Με την ένωση αυτών των δυο θεών προήλθαν όλοι οι άλλοι θεοί.
Ο Ιζανάγκι και η Ιζανάμη δη-μιούργησαν την Ιαπωνία.
Οι θεοί έπεσαν στην άβυσσο, σήκωσαν τη γη από το νερό μ' ένα χρυσό μαχαίρι και βαθμιαία της δώσανε το σχήμα των σημερινών νησιών της Ιαπωνίας.
Η Ιζανάμη θεωρείται βασίλισσα του ουρανού.
Στην Ιαπωνία υπάρχει ως τα σήμερα η λατρεία αυτής της θεάς, προς τιμήν της καίει αιώνια φωτιά και στους ναούς την υπηρετούν ειδικές ιέρειες. η ανώτερη απ' όλες είναι η κόρη του Μικάδου που τιτλοφορείται αρχόντισσα του ουρανού.
Τέτοια παραδείγματα μπορεί κανείς να δώσει ατέλειωτα.
Σ' ένα ορισμένο στάδιο της ανάπτυξης της κοινωνίας, σχηματίζεται η μονογαμική οικογένεια (ο γάμος ενός άντρα με μια μόνο γυναίκα).
Απ' αυτήν τη στιγμή οι πιστοί αναπαρασταίνουν τους θεούς τους με τη μορφή μιας τέτοιας οικογένειας.
Στους πιο μακρινούς όμως χρόνους, όταν στην οικογένεια κυριαρχούσαν η πολυανδρία και η πολυγαμία, οι άνθρωποι φαντάζονταν τους θεούς με πολυμελείς οικογένειες, που βασίζονταν επίσης στην πολυανδρία και την πολυγαμία.
Έτσι οι Έλληνες και ρωμαίοι θεοί είχαν πολλές γυναίκες και οι θεές πολλούς άνδρες.
Όπως βλέπετε, η χριστιανική διδασκαλία για την αγία. τριάδα δε φέρνει τίποτα το καινούργιο σε σύγκριση μ' ό,τι υπήρχε σε άλλες θρησκείες.
Η διδασκαλία για την τριάδα ήταν συνεπώς γνωστή και πριν από το χριστιανισμό.
Η αγία τριάδα είναι και αυτή μια επινόηση των ανθρώπων, το ίδιο όπως οι θεοί και οι θεές, καθώς και όλες οι θρησκευτικές διδασκαλίες. Σ' όλα αυτά δεν υπάρχει κανένα μυστήριο.
Όλα είναι εξαιρετικά απλά ακόμα και χοντροκομμένα, αλλά ασφαλώς οι παπάδες έχουν ανάγκη από μυστήρια.
ΙΕΡΑ ΕΛΛΑΣ
*Από το βιβλίο του Εμμανουήλ Γιαροσλάβσκι :
ΠΩΣ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ,
ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ
ΟΙ ΘΕΟΙ
ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΕΣ
Να γιατί με κανένα άλλο δόγμα δεν τα βαλαν τόσο πολλοί οι αιρετικοί, που προσπάθησαν να ερμηνεύσουν την αλήθεια της πίστης με τη δική τους αντίληψη, όσο με το μυστήριο της υπεραγίας τριάδας».
Έτσι μιλάει για το δόγμα της αγίας τριάδας ο μητροπολίτης Μακάριος στις οδηγίες του («Η δογματική ορθόδοξη θεολογία» τόμ. Ι, 1849, σελ. 200-201). Σε συνέχεια εξηγεί τη μεγάλη αύτη σοφία:
«Γενική θέση: στο μοναδικό θεό, στην ουσία υπάρχουν τρία πρόσωπα, ο θεός υπάρχει σε τρεις υποστάσεις: πατέρας, γιος και άγιο πνεύμα.
Ιδιαίτερη θέση: κατά πρώτο λόγο, όντας μοναδικό στην ουσία, τα τρία πρόσωπα του θεού είναι ισότιμα και αυτούσια: και ο πατέρας είναι θεός και ο γιος είναι και το άγιο πνεύμα είναι επίσης θεός, όμως δεν είναι τρεις θεοί, αλλά ένας και μόνον.
Κατά δεύτερο λόγο: όντας όμως τρία πρόσωπα, διαφέρουν ως προς την προσωπική τους υφή: ο πατέρας. δε γεννήθηκε από κανέναν, ο γιος γεννήθηκε από τον πατέρα, το άγιο πνεύμα εκπορεύεται από τον πατέρα».
Σα μπορείς κατάλαβε τίποτε!
Ο Αθανάσιος από την Αλεξάνδρεια (γνωστός κληρικός του IV αιώνα) εξηγεί ως εξής την τριάδα:
Ένας είναι ο θεός στην τριάδα και η τριάδα είναι μία.
Οι υποστάσεις (δηλαδή τα πρόσωπα) δε συγχωνεύονται ούτε και υπάρχουν χωριστές.
Η μια είναι ο πατέρας, η άλλη ο γιος και η τρίτη το πνεύμα, αλλά ο πατέρας, ο γιος και το άγιο πνεύμα είναι ένας θεός.
Μας φώτισε με το παραπάνω!
Δεν έχει άδικο ο μητροπολίτης Μακάριος όταν λέει ότι αυτό ξεπερνάει ολότελα τη νόηση μας.
Πραγματικά, θα ήταν δύσκολο να καταλάβεις τίποτε απ' όλα αυτά.
Άλλα σε τέτοιου είδους σοφία βασίζονται όλες οι ψευδολογίες των παπάδων.
Στις επιστολές που απευθύνανε οι εκκλησιαστικοί πατέρες μεταξύ τους επαναλάμβαναν συνέχεια ότι στο λαό πρέπει να κηρύττουν όσο το δυνατόν περισσότερα παράλογα και ακατανόητα πράγματα.
Οι παπάδες προσπαθούν να πείσουν τους πιστούς να παραδέχονται σαν αληθινές όλες τις ανοησίες που τους λένε αυτοί.
Ο άθεος διαφέρει από τον πιστό γιατί δεν πιστεύει
τυφλά στα παραμύθια των παπάδων.
Όταν γνωρίζουμε πιο καλά τις αρχαίες θρησκείες που είχαν διαδοθεί πριν τον χριστιανισμό, βλέπουμε ότι όλος ο μύθος για την υπεραγία τριάδα είχε επινοηθεί πολύ πριν από το Χριστό.
Οι αρχαίοι φαντάζονταν τη δημιουργία του κόσμου, κάπως το ίδιο με τη γέννηση του ανθρώπου.
Όπως για να γεννηθεί ένας άνθρωπος πρέπει να υπάρχει πατέρας και μάνα, έτσι και για τη δημιουργία του κόσμου και όλων όσων υπάρχουν στον κόσμο χρειάστηκε ένας πατέρας και μια μάνα. Κι η πιο μικρή οικογένεια αποτελείται από τον πατέρα, τη μάνα και ένα γιο ή θυγατέρα.
Έτσι σχηματίστηκε ολότελα φυσικά και η αρχαία τριάδα των θεών. Όταν μελετάμε τις αρχαίες θρησκείες, βρίσκουμε σχεδόν παντού αυτήν την τριάδα.
Στις αρχαίες Ινδίες υπήρξε μια τριάδα που αποτελούνταν από τον πατέρα — θεό Σαβίτρι, επουράνια θεότητα του ήλιου, το θεό — γιο Άγνι και το θεό — άγιο πνεύμα Βάϊου, μάνα των θεών ήταν η Μάγια που ο επίγειος άντρας της ήταν ο μαραγκός Τβάστι.
Η Βαβυλωνιακή τριάδα αποτελούνταν από: τον Άνου, το θεό του ουρανού, τον Έα, θεό του νερού και το Μπελ (Μπαάλ, Βάαλ), θεό του υπόλοιπου κόσμου.
Σ' ένα τραγούδι της αρχαίας Βαβυλώνας λέγεται: «Μετά που ο Άνου έκανε τον ουρανό, ο ουρανός έκανε τη γη, η γη έκανε τα ποτάμια, τα ποτάμια έκαναν τις πλημμύρες, οι πλημμύρες έκαναν τους βάλτους, οι βάλτοι έκαναν τα σκουλήκια».
Η κεντρική Βαβυλώνα είχε κι αυτή την τριάδα της: το Σιν, το θεό της σελήνης, το Σάμας, το θεό του ήλιου και την Ίσταρ, τη θεά της γης.
Η τριάδα της νότιας Βαβυλώνας ήταν ο θεός — πατέρας Έα, η μάνα των θεών Μάκινα και ο γιος των θεών, Ταμμούζ.
Στους Ινδούς υπήρξε επίσης μια τριάδα. Στους «Νόμους του Μάνου» (μια αρχαία συλλογή ινδικών νόμων) λέγεται ότι ο κύριος και ανώτατος κριτής μας χώρισε ο ίδιος το σώμα του σε δυο μέρη: το ένα αρσενικό και τ' άλλο θηλυκό και με το σμίξιμο αυτών των δυο γεννήθηκε ο γιος του Βέρνι.
Έτσι σχηματίστηκε η πρώτη τριάδα των θεών: ο Νάρα — πατέρας, η Νάριι — μάνα και ο Βέρνι — γιος.
Πάνω στη γη, αυτή η τριάδα μετατράπηκε σε άλλη τριάδα: το Βράχμα, το Βίσνου και το Σίβα.
Η θεωρία της τριάδας ήταν πιο αναπτυγμένη στους Αιγυπτίους. Σ' ένα επιτάφιο τραγούδι των Αιγυπτίων ήταν γραμμένο τούτο δω: «Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα στο κενό σύμπαν, εκτός από την ουσία, την ουσία που υπάρχει αιώνια μόνη της. Εκείνος που δίνει μόνος του ύπαρξη στον εαυτό του που αιώνια γεννιέται είναι ο Άμων.
Αυτός ο Άμων είναι ο θεός πατέρας». Μια επιγραφή που βρέθηκε στο άγαλμα του θεού του ναού του Τούτμες λέει: «Αυτός είναι ο θεός Άμων-Ρα—-ο ήλιος, ο βασιλιάς των θεών, το φώς του κόσμου, ο Άμων -Ρα ο κυρίαρχος όλων των υπάρξεων. Ο Άμων-Ρα είναι ο πατέρας των θεών, ο δημιουργός του κόσμου, είναι το θεμέλιο της ζωής και της ύπαρξης των θεών, που βαστάζει ολόκληρο τον κόσμο.
Ο Άμων-Ρα είναι ο αφέντης του ουρανού, ο δαμαστής των θεών». (Φαντάζε-στε πώς ήταν αυτοί οι θεοί αφού έπρεπε να τους δαμάζουν!).
Όπως χρειαζόταν ένας αρχηγός που να έχει εξουσία πάνω σ' όλους και να χαλιναγωγεί όλα τα μέλη της κοινότητας του γένους, έτσι και το αγροτικό κοινοτικό γένος των Αιγυπτίων δημιούργησε την παράσταση του δαμαστή των επουράνιων θεών, γιατί πίστευαν ότι και εκεί υπάρχουν παρόμοιες σχέσεις των γενών όπως στη γη.
Ο Σαμπολλιόν, ο πρώτος επιστήμονας που αποκρυπτογράφησε τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά εξήγησε ότι ο Άμων-Ρα είναι η ενσάρκωση της ανδρικής αρχής, ο θεός — πατέρας η ενσάρκωση της γυναικείας αρχής και της αναπαραγωγής της ζωής είναι η μάνα των θεών Μούτ από τη συνένωση αυτών των δύο αρχών γεννήθηκε ο Χον (Χόνσου) ο θεός-γιος.
Αυτή η επουράνια τριάδα βρήκε στη γη, στην πόλη Άβυδο, μια άλλη ενσάρκωση: Όσιρις, ο θεός πατέρας, Ίσις, θεά-μάνα, Ώρος, θεός-γιος. Άλλωστε, ο Όσιρις και η Ίσις δεν θεωρούνταν μόνο πατέρας και μάνα, αλλά συνάμα, αδελφός και αδελφή.
Σ' ένα από τα αρχαία γραφτά, που αποδίδεται στον τρεις φορές ένδοξο μυθικό Ερμή αναφέρεται μια συνομιλία ανάμεσα στην αιγυπτιακή θεότητα Θωτ και τον υπέρτατο θεό.
«Θωτ: Στην αρχή δεν υπήρχε τίποτα στο κενό. Ύστερα μπήκε σε κίνηση η ζωή μ' ένα φοβερό βουητό, ο καπνός ξεπετάχτηκε με θόρυβο και μέσα στον ορυμαγδό ακούστηκε μια φωνή.
Αυτή η φωνή μού φάνηκε πώς είναι η φωνή του φωτός και απ' αυτήν τη φωνή του φωτός ερχόντουσαν λόγια: Κι έφτασε αυτή η φωνή πέρα από την πηγή του νερού, βγήκε από κει σα μια λαφριά και καθαρή φωτιά που έσβησε στον ορίζοντα. Τα λαφριά νερά του αέρα γέμισαν την έκταση ανάμεσα στη φωτιά και τη γη κι ήταν τόσο ανακατεμένα που πουθενά δε φαινόταν ένα κομματάκι ξηράς ξεπλυμένο απ' το νερό και ο λόγος του πνεύματος τα έβαλε σε κίνηση.
Ο υπέρτατος θεός: Κατάλαβες άραγε καλά τί σημαίνει αυτό το θέαμα;
Θωτ: — Ναι κατάλαβα
Ο υπέρτατος θεός: — εγώ είμαι το φως. Εγώ είμαι ο υπεράγιος, εγώ είμαι ο θεός σου. Εγώ είμαι πολύ αρχαιότερος και πολύ πιο γέρος απ' τα νερά που γεννήθηκαν από το χάος. Εγώ είμαι ο ζωοδότης, εγώ είμαι ο λόγος. Εγώ είμαι γιος θεού».
Όπως βλέπετε, ο υπέρτατος θεός είναι συνάμα και γιος θεού, είναι και πατέρας και γιος. Ασφαλώς, οι χριστιανοί θεολόγοι δεν επινόησαν τίποτα το καινούργιο απ' αυτήν την άποψη. Πήρανε τους μύθους των Αιγυπτίων, βαβυλωνίων, χαλδαίων και άλλων ιερέων και τους προσάρμοσαν στους σκοπούς τους.
Και η μωσαϊκή θρησκεία είχε την τριάδα της, η μάλλον κάμποσες τριάδες. Σύμφωνα με πολλές θρησκείες, μαζί και της μωσαϊκής, ο θεός ήταν ερμαφρόδιτος (άντρας και γυναίκα μαζί).
Οι Ταλμουδιστές (Εβραίοι θεολόγοι) περιγράφουν αυτές τις ιδιότητες του θεού των Εβραίων. Είναι ταυτόχρονα πατέρας και μάνα, ακόμα κι ένα απ' τα ονόματα που είχαν δοθεί στο θεό Ελοχίμ — είναι στον πληθυντικό αριθμό και σημαίνει ταυτόχρονα άντρας και γυναίκα.
Ο πρώτος άνθρωπος που δημιουργήθηκε απ' αυτόν τον Ελοχίμ, ο Αδάμ, είναι επίσης ερμαφρόδιτος: είναι ο γιος του θεού και ταυτόχρονα η κόρη του. Είναι ο Αδάμ, αλλά είναι και η Εύα. ...
Και οι σκανδιναβικοί λαοί είχαν την τριάδα τους. Ο θεός πατέρας, Οντίν, ο υπέρτατος θεός, θεός πάνω απ' τους θεούς- ο θεός Θωρ, που εξουσιάζει τις καταιγίδες και η θεά Φρέγια, η μάνα των θεών, που είναι και μάνα της γης και μάνα της γονιμότητας.
Και οι αρχαίοι Φιλανδοί είχαν την τριάδα τους: ο θεός πατέρας Ούκκο, η μάνα Ίλματαρ, ο θεός-γιος, ο ημίθεος, ο αιώνιος αοιδός Βαϊνεμάινεν.
Στους Περουβιανούς, στην Αμερική, σ' ένα άλλο μέρος της γης πολύ μακρινό, υπήρξε επίσης μια τριάδα: ο Απόμτι, ο θεός του ήλιου, θεός-πατέρας, ο Χουρού-ντι, θεός-γιος και ο Ιντικβόκι, ο αδελφός του... .
Στους πανάρχαιους χρόνους, στο Περού λατρεύονταν ο θεός Πατσιακαμάκ, ο δημιουργός του κόσμου... το είδω-λο αυτού του θεού λεγόταν Τανγκατάνγκο, που σημαίνει ένας σε τρεις, τρεις σε έναν...
Τριάδες συναντάμε και στους λαούς της Πολυνησίας. Η πιο διαδομένη τριάδα είναι η τριάδα του Ταάροα, Ίνα και Όρο.
Ο Ταάροα είναι ο δημιουργός του κόσμου.
Κι αυτός είναι ερμαφρόδιτος, ενσαρκώνει τόσο την ανδρική αρχή όσο και τη γυναικεία.
Ύστερα απ' αυτό όμως, σμίγει με τη γυναικεία αρχή — την Ίνα, που την αποσπάει απ' τον ίδιο τον εαυτό του — και δημιουργεί τον Όρο, τον θεό-γιο.
Η Ίνα είναι θεά-μάνα, που εξουσιάζει τον ουρανό και τη γη και που γέννησε το θαυμάσιο αυγό Ρουμία, από το οποίο, σύμφωνα με τους μύθους των Πολυνησίων, δημιουργήθηκε κατόπιν όλος ο κόσμος.
Ο Όρος είναι γιος θεού, ο δημιουργός των φυτών και των λουλουδιών, των ζώων και του άνθρωπου.
Σύμφωνα μ' ορισμένες αντιλήψεις της θρησκείας των συντοϊστών που είναι διαδομένη στην Ιαπωνία, στην αρχή, από το χάος, βγήκε ο θεός, υπέρτατο ον δίχως αρχή και δίχως τέλος, ο παντοδύναμος και αιώνιος θεός. Κι αυτός ο θεός είναι ερμαφρόδιτος.
Για να φτιάξει τον κόσμο χώρισε το ερμαφρόδιτο σώμα του σε δυο, το ένα αρσενικό — Ιζανάγκι — και τ' άλλο θηλυκό — Ιζανάμη.
Με την ένωση αυτών των δυο θεών προήλθαν όλοι οι άλλοι θεοί.
Ο Ιζανάγκι και η Ιζανάμη δη-μιούργησαν την Ιαπωνία.
Οι θεοί έπεσαν στην άβυσσο, σήκωσαν τη γη από το νερό μ' ένα χρυσό μαχαίρι και βαθμιαία της δώσανε το σχήμα των σημερινών νησιών της Ιαπωνίας.
Η Ιζανάμη θεωρείται βασίλισσα του ουρανού.
Στην Ιαπωνία υπάρχει ως τα σήμερα η λατρεία αυτής της θεάς, προς τιμήν της καίει αιώνια φωτιά και στους ναούς την υπηρετούν ειδικές ιέρειες. η ανώτερη απ' όλες είναι η κόρη του Μικάδου που τιτλοφορείται αρχόντισσα του ουρανού.
Τέτοια παραδείγματα μπορεί κανείς να δώσει ατέλειωτα.
Σ' ένα ορισμένο στάδιο της ανάπτυξης της κοινωνίας, σχηματίζεται η μονογαμική οικογένεια (ο γάμος ενός άντρα με μια μόνο γυναίκα).
Απ' αυτήν τη στιγμή οι πιστοί αναπαρασταίνουν τους θεούς τους με τη μορφή μιας τέτοιας οικογένειας.
Στους πιο μακρινούς όμως χρόνους, όταν στην οικογένεια κυριαρχούσαν η πολυανδρία και η πολυγαμία, οι άνθρωποι φαντάζονταν τους θεούς με πολυμελείς οικογένειες, που βασίζονταν επίσης στην πολυανδρία και την πολυγαμία.
Έτσι οι Έλληνες και ρωμαίοι θεοί είχαν πολλές γυναίκες και οι θεές πολλούς άνδρες.
Όπως βλέπετε, η χριστιανική διδασκαλία για την αγία. τριάδα δε φέρνει τίποτα το καινούργιο σε σύγκριση μ' ό,τι υπήρχε σε άλλες θρησκείες.
Η διδασκαλία για την τριάδα ήταν συνεπώς γνωστή και πριν από το χριστιανισμό.
Η αγία τριάδα είναι και αυτή μια επινόηση των ανθρώπων, το ίδιο όπως οι θεοί και οι θεές, καθώς και όλες οι θρησκευτικές διδασκαλίες. Σ' όλα αυτά δεν υπάρχει κανένα μυστήριο.
Όλα είναι εξαιρετικά απλά ακόμα και χοντροκομμένα, αλλά ασφαλώς οι παπάδες έχουν ανάγκη από μυστήρια.
ΙΕΡΑ ΕΛΛΑΣ
*Από το βιβλίο του Εμμανουήλ Γιαροσλάβσκι :
ΠΩΣ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ,
ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ
ΟΙ ΘΕΟΙ
ΚΑΙ ΟΙ ΘΕΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html