ΕΙΠΕ Η ΓΝΩΣΗ . .

Η φιλοσοφία επειδή εμβαθύνει και υπεισέρχεται στις αιώνιες αλήθειες του Συμπαντικού Νόμου, αντικαθίσταται απο την Σοφία όσο ανελίσσεται. Η κατάκτηση της Σοφίας απο τους εραστές της φιλοσόφους, τους φέρνει πιο κοντά στο ΕΝΑ, διότι το ΕΝΑ είναι η απόλυτη ΣΟΦΙΑ και ΑΥΤΟ με απόλυτη χαρά τους εντάσσει στην αγκάλη του ΦΩΤΟΣ και της ΑΓΑΠΗΣ, αφού πλέον είναι ΓΝΩΣΤΕΣ ΤΩΝ ΑΡΡΗΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ. Οι ...Ιουδαίοι έχουν μια άλλη θεώρηση πχ στον ψαλμό 110, 10 λένε « Αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου.» Στην Ελληνική φιλοσοφία η φράση αυτή θα άλλαζε τη λέξη φόβος, με τη λέξη «ΧΑΡΑ» Κυρίου. 

Τις Πύλες της Γνώσης μπορούμε να τις ανοίξουμε όλοι, ακόμη και οι μιαροί, διότι τα κλειδιά μπορούν να χρησιμοποιηθούν απο τον καθένα σαν χρηστικά εργαλεία, το πρόβλημα όμως ξεκινά αμέσως μετά. 

Πως διαχειρίζεσαι τη γνώση, η οποία απο μόνη της μπορεί να σε οδηγήσει ψηλά, αλλά μπορεί και να σε ρίξει σε βάραθρο. Αν έχεις σαν κίνητρο την προσφορά αγάπης προς τον συνάνθρωπο και αγνότητα στις πράξεις σου, τότε έχεις μπει στο μονοπάτι της σοφίας. Η Γνώση, σου αποκαλύπτεται σταδιακά και σταθερά ώστε να ανελιχτείς σε ανώτερα πεδία. 

Τότε πλέον αποδεικνύεις στον εαυτό σου, ότι η ψυχή σου προερχόμενη απο τη Θεϊκή ουσία, είναι και αυτή Θεϊκή, Αιώνια, Αθάνατη, ενταγμένη στο ΕΝΑ. Η ψυχή «φτιαγμένη» από λεπτότατο Αιθέρα, είναι αναλλοίωτη, άφθαρτη, σε σχέση με το υλικό φθαρτό όχημα-σώμα όπου είναι εγκλωβισμένη. Έτσι όταν απελευθερώνεται απο τα δεσμά της ύλης, πετά ψηλά. 

Βιάζεται να ενωθεί με την Θεϊκή ουσία απο όπου προήλθε. Αυτή είναι η διαχωριστική γραμμή του Πλατωνικού δυϊσμού μεταξύ Αισθητών (Υλικών) και Νοητών. Επομένως πρέπει να καταπνίξουμε εμείς οι θνητοί ότι μας έλκει και μας εγκλωβίζει στο Αισθητό- Υλικό και όταν απαλλαχθούμε απο αυτό, τότε πραγματικά ελεύθεροι αγόμαστε στα ουσιώδη Νοητά. 

Εσείς που ψάχνεστε, αν σας έβαζε κάποιος να διαλέξετε με το χέρι στην καρδιά, τί θα διαλέγατε ; το εφήμερο Αισθητό ; ή το αιώνιο αθάνατο Νοητό ; το τώρα ; ή το διαρκές επόμενο αύριο ; την μια στιγμή του παγωμένου χρόνου ή την συνέχεια χωρίς περιορισμούς ;

Έτσι φτάσαμε οι ανθρώπινες δράσεις κατά την διάρκεια της λεγόμενης «ζωής», να γίνονται με λογικές αθανασίας ! Πέρα απο το Νοητό – Αισθητό βρίσκεται το ΕΝΑ. Έξω δηλ. απο την δυϊστική φύση της Ύπαρξης και τα ζεύγη των αντιθέτων του Ηράκλειτου. Είναι Υπάρχον και μη Υπάρχον για τις πεπερασμένες αντιλήψεις μας, γι αυτό και είναι Άρρητο δηλ. Ανέκφραστο και Απερίγραπτο απο εμάς. Πως μπορεί ένας κόκκος (που είμαστε εμείς) να περιγράψει το ΟΛΟΝ ; 

Μπορεί να γνωρίζουμε τα κοντινά (κι αυτά ελάχιστα), ποτέ όμως δεν θα κατανοήσουμε πλήρως τα απώτερα. Η Τριαδικότητα Υποστάσεων του ΕΝΟΣ δηλ. ΕΝ- ΝΟΥΣ(ΝΟΜΟΣ)- ΨΥΧΗ, δρα και συμπεριφέρεται αυτόνομα σε κάθε διαφορετική Υπόσταση. Η επικρατούσα γνωστή ονοματοθεσία ΠΑΤΗΡ- ΥΙΟΣ- ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ, δεν διαφοροποιεί την προηγούμενη ονομασία της Τριαδικής Υποστάσεως.

 Η άυλη ψυχή στον κόσμο του Αισθητού κινδυνεύει συνεχώς να παρασυρθεί στον κόσμο της ύλης και να εγκλωβιστεί στον Χωρόχρονο. Η ψυχή κατέρχεται για να λάβει εμπειρίες και να φωτιστεί με Γνώση μέσω της Μνημοσύνης, όμως το ταξίδι της αυτό έχει και επιστροφή στην προγενέστερη αιτία που την κατέβασε στη γη.

 Ο κόσμος της ύλης φυλακίζει την ψυχή, το άυλο δεσμεύεται απο την ύλη, είναι νόμος. Το πως θα ελευθερωθούμε απο αυτήν «εν ζωή» είναι ο μεγάλος άθλος που πρέπει να φέρουμε εις πέρας. Επειδή όμως η άυλη ενέργεια της ψυχής, υπερέχει της ύλης και την χρησιμοποιεί για να επιτελέσει τον σκοπό της, νομίζει (θεωρεί) ότι είναι αυτόνομη ! 

Αυτό είναι το λάθος της . Διότι η ψυχή δρα ως... εντολοδόχος του ΕΝΟΣ. Η ψυχή ως ουσία και ενέργεια ζει σε ένα είδος νιρβάνας- ευτυχίας στον Αισθητό κόσμο. Συνταυτίζεται με αυτόν και εγκλωβίζεται. Θέλει και επιδιώκει να τον διαμορφώσει, να τον αναπλάσει και να «αισθανθεί» ως δημιουργός. Όταν εκπληρώσει το έργο της, δεν μπορεί να εξέλθει απο μόνη της και να επιστρέψει στην αγκάλη του ΕΝΟΣ. 

Χρειάζεται την βοήθεια και την δύναμη της προέλευσής της, εκείνης της ενέργειας που της στάθηκε αρωγός για να κατέλθει. Η Τριαδικότητα για να το αποσαφηνίσω και να το κάνω ακόμη πιο κατανοητό, είναι αυτό που είπε ο Νεοπλατωνικός Πρόκλος. «το ΕΝΑ γίνεται ΤΡΙΑΔΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΤΡΙΑΔΑ, ΝΕΑ ΤΡΙΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΝΑΔΑ δηλ. 3χ3=9. ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΑΔΕΣ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΑΥΘΥΡΠΑΚΤΕΣ ΟΝΤΟΤΗΤΕΣ !

ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ ΑΡΓΙΚΕΡΑΥΝΟΣ