Βρωμοστόμου λίστα ύβρεων

 • Πού είναι τώρα οι σοφοί των Ελλήνων με τα πυκνά τους γένια, με τους  έξωμους χιτώνες τους και με τα παραφουσκωμένα λόγια; Όλη την βάρβαρη  Ελλάδα ο σκηνοποιός (ο Παύλος) επέστρεψε (=εκχριστιάνισε). Ας είναι  ανάμεσά τους κι αυτός ο περιβόητος Πλάτων, που τρεις φορές πήγε στη  Σικελία, γεμάτος

επίδειξη και κομπορρημοσύνη, μα κανείς δεν του έδωσε  προσοχή. Όμως εκείνος ο σκηνοποιός όχι μόνο στη Σικελία, όχι μόνο στην  Ιταλία αλλά και σ’ όλη την οικουμένη πέταξε και δεν σκανδάλισε, και  είναι φυσικό, γιατί οι διδάσκαλοι δεν καταφρονούνται από την εργασία  τους αλλά από τα ψέμματά τους.» Στο έργο του «Ερμηνεία εις την προς  Ρωμαίους επιστολήν»:

 • Αυτόθι: «Δεν βλέπετε στους Ολυμπιακούς αγώνες, όταν ο αγωνοθέτης  βαδίζει διαμέσου της Αγοράς, πόση ευταξία και σιωπή υπάρχει στο λαό; Πώς  λοιπόν εκεί που ο Διάβολος πομπεύει, υπάρχει τόση σιωπή και εδώ που  είναι ο Χριστός έχει τόσο θόρυβο;»

 • Στην ομιλία του «Εις Τεσσαρακοστήν»: Ας ντραπούν οι Έλληνες βλέποντας  την αγάπη με την αποδεχόμαστε και ασπαζόμαστε τον ερχομό της Αγίας  Τεσσαρακοστής, κι ας ονομάζουν εκείνοι γιορτές και πανηγύρια τη μέθη και  όλες τις ακολασίες και ασχήμιες.»

 • Στην «Εις την Α΄ Κορινθίους Δ΄ Ομιλία»: Πόσο κόπιασε ο Πλάτων με τους  μαθητές του με το να μας συζητεί περί γραμμής και γωνίας και σημείου και  περί αριθμών αρτίων και περιττών και ίσων μεταξύ τους και ανίσων και  για τέτοια θέματα λεπτεπίλεπτα ως ο ιστός της αράχνης- δίιότι αυτά στη  ζωή είναι περισσότερο άχρηστα από εκείνα τα υφάσματα- και χωρίς να  ωφελήσει πολύ ή λίγο με τις συζητήσεις αυτές εγκατέλειψε έτσι τη ζωή;

 • Στην «Εις την Α΄ Κορινθίους ομιλία Ζ΄»: …Για να καιταισχύνουμε και  τους Έλληνες. Διότι τώρα αν και θέλω να απευθύνομαι σε αυτούς, διστάζω,  μήπως ενώ τους νικούμε στους λόγους και στην αλήθεια των δογμάτων  επισύρουμε εις βάρος μας τον χλευασμό από τη σύγκριση του βίου, αφού  εκείνοι μεν, αν και βρίσκονται στην πλάνη και δεν πιστεύουν σε τίποτα  ισάξιο με τη δικά μας πίστη, όμως ζουν βίο φιλοσοφίας ενώ εμείς κάνουμε  το εντελώς αντίθετο. Όμως θα μιλήσω, γιατί προσπαθώντας να  ανταγωνιζόμαστε αυτούς, ίσως επιδιώξουμε να γίνουμε καλύτεροι από αυτούς  και στην ίδια τη ζωή.

 • Στον «ΚΣΤ΄ λόγον εις την Α΄ Κορινθίους»: Αλλά εγώ τώρα θρηνώ, όταν οι  Έλληνες είναι φιλοσοφώτεροι από εμάς, που έχουμε την εντολή να  μιμούμαστε αγγέλους.

 • Στην παρ. β της ομιλίας «Ότι ο Θεός είναι ο Χριστός»: (οι απόστολοι)  τους βαρβάρους και Έλληνες και κάθε άλλο έθνος κατατρόπωσαν.

 • Οι Έλληνες είναι βρομεροί και πανάθλιοι, μιαροί και παμμίαροι. («Εις τον Μακάριο Βαβύλα» λόγος Β΄ παρ. α)

 • Ο Κύριος μας Ιησού Χριστός…είπε και τούτο: «Αλήθεια, αλήθεια σας λέω,  αυτός που πιστεύει σ’ εμένα, τα έργα τα οποία κάνω εγώ και εκείνος θα  κάνει, και μεγαλύτερα απ’ αυτά θα κάνει.» Βέβαια πολλοί άλλοι και  διδάσκαλοι ήταν και μαθητές είχαν και θαύματα φανέρωσαν, όπως καυχώνται  οι παίδες των Ελλήνων, κι όμως ουδέποτε κανείς από αυτούς εσκέφθη τίποτα  τέτοιο ούτε τόλμησε να πει Ούτε μπορούσε ποτέ κανένας Έλληνας κι ας  ήταν τελείως αδιάντροποι να παρουσιάσει προφητεία ή τέτοιο λόγο δοσμένο  σ’ αυτούς…, ενώ για όλα τα’ άλλα μιλούν αδιάντροπα και λένε ψέματα, όσα  τους κατέβουν στο κεφάλι, τίποτα τέτοιο δεν τόλμησαν να πλάσουν ποτέ.  Είδαν με πολλοί πονηριά οι συμφοριασμένοι εκείνοι ότι αυτός που θέλει να  εξαπατήσει, πρέπει να κατασκευάσει μερικά πράγματα πιθανά και  καλοστολισμένα και τόσο καλοπλεγμένα πουθενά να μην αποδειχθεί η ψευτιά  τους. Έφτιαξαν και έπλασαν όσα μπορούσαν για να ξεγελάσουν τους πιο  αφελείς.

 • Πόση είναι η διαφορά ανάμεσα στην ανωτερότητα των χριστιανών και στη ντροπή των Ελλήνων (ενθ. Ανωτ. Παρ.α)

 • «(Είναι δυνατόν οι Χριστιανοί) να είναι χειρότεροι από τους Έλληνες.  Διότι αν εκείνοι για τη δόξα επέδειξαν τόσο κενή φιλοσοφία, πόσο  περισσότερο για το Θεό πρέπει εμείς να είμαστε ενάρετοι;» («Εις Μακάριον  Βαβύλαν» λόγος Β΄ και «κατά Ιουλιανού και προς Έλληνας» παρ. ζ)

 • «Έτσι έκανε και ο Παύλος βρίσκοντας το επίγραμμα (ενν. το τω αγνώστω  Θεώ) γραμμένο στο βωμό σαν σε παράταξη εχθρική… Γιατί ήταν εκείνο το  επίγραμμα ξίφος των Αθηναίων, μαχαίρι των εχθρών, με το μαχαίρι αυτό  απέκοψε το κεφάλι των εχθρών» («Ομιλία εις τας Πράξεις των Αποστόλων»  Α΄)

 • «Ταύτα ουν εννοήσαντες και την άνοιαν και παραπληξίαν των Ελλήνων…» («Εις τον πτωχόν Λάζαρον» λόγος Ε΄ παρ. β)

 • «…εντρέπει Έλληνας…Ημείς γαρ εσμέν αίτιοι του μένειν αυτούς επί της  πλάνης (Ομιλία ΟΒ΄, «Περί της αγάπης και βίου ορθού και ότι ταύτα  μάλιστα τους Έλληνας εντρέπει»)

 • «(Ο άγιος Βαβύλας) διήλεγξε (=φανέρωσε) την των Ελλήνων απάτην.» «Εις Μακάριον Βαβύλαν» β παρ. κγ)

 • «Ο Απόστολος Παύλος σκόρπισε το χριστιανικό κήρυγμα και η ελληνική πλάνη διαλύθηκε» («Εις τον Απόστολον Παύλον» ομιλία Δ΄)

 • «Καταγελώντες μεν της ελληνικής πλάνης» («Περί μοίρας και προνοίας» Β΄)

 • «Φλυαρίες και γελοιότητες είναι όλα αυτά της ελληνικής ανοησίας» («Εις Μακάριον Βαβύλαν» λόγος Β΄ παρ. δ)

 • «Αληθώς Έλληνες αεί παίδες, γέρων δε ουδείς. Δέον γάρ την οικείαν ανοίαν (βλακεία) θρηνείν (ενθ. αν. παρ. ιθ)

 • «Και γάρ άπαντα ταύτα από της κατά την φιλοσοφίαν την έξωθεν ανοίας  ετίκτετο και αύτη (=η ελληνική φιλοσοφία) ην των κακών η μήτηρ» (Ομιλία  εις Α΄ προς Κορινθίους)

 • «Αν ξεκινήσουμε να παραθέτουμε τα δόγματά τους, θα ακολουθήσει πολύ γέλιο.»

 • «(Οι Έλληνες) ποτέ δεν έκαναν κάτι σωστό, αλλά ήταν δειλοί, φιλόδοξοι,  αλαζόνες και είχαν ασυλλόγιστα πάθη» («Εις Μακάριον Βαβύλαν» λόγος Β΄  παρ.στ)

 • «(Οι απόστολοι κατάφερναν) των φιλοσόφων την γλώσσα να δένουν, των  ρητόρων τα στόματα να κλείνουν.» («Ότι ο Θεός είναι ο Χριστός» παρ. ε)

 • «(Οι Έλληνες φιλόσοφοι και ρήτορες είναι) καταγέλαστοι και δεν  διαφέρουν από τα παιδιά που λένε ανοησίες. Γιατί δεν μπόρεσαν να πάρουν  με το μέρος τους ούτε έναν σοφό ή άσοφο, ούτε άνδρα ή γυναίκα, ούτε ένα  μικρό παιδί από τόσα έθνη και τόσους λαούς, αλλά προκαλούσαν τόσα γέλια  τα βιβλία που είχαν γράψει, ώστε, μόλις τα παρουσίαζαν, να  εξαφανίζονται, γι’ συτό και χάθηκαν τα περισσότερα. Και αν διασώθηκε  κανένα και βρίσκεται κάπου, θα το έχουν σώσει οι χριστιανοί(!). Τόσο δεν  φοβόμαστε μην πάθουμε κανένα κακό από την έχθρα τους, τόσο περιφρονούμε  την πολυμήχανη δραστηριότητά τους.» («Εις Μακάριον Βαβύλαν» λόγος Β΄  και «κατά Ιουλιανού και προς Έλληνας» παρ. β)

 • «Κανένας βασιλιάς, που παραδέχεται την αλήθεια του Χριστού, δεν έβγαλε  τέτοια προστάγματα εναντίον των Ελλήνων σαν αυτά που επινόησαν εναντίον  μας όσοι λάτρεψαν τους δαίμονες (δηλ. τους ελληνικούς θεούς). Κι όμως  παρόλο που η πλάνη της ελληνικής δεισιδαιμονίας δεν ενοχλήθηκε ποτέ από  κανένα, έσβησε μόνη της…Δεν πάνε να κρεμασθούνε (οι Έλληνες σοφοί)  πουθενά ή να γκρεμοτσακιστούνε, αφού δεν ξέρουν τι τους γίνεται;» (ενθ.  ανωτ. παρ. γ)

 • «Τίποτα δεν κατόρθωναν, διότι τέτοια είναι η πλάνη (των Ελλήνων  φιλοσόφων) ώστε, κι αν ακόμη κανείς δεν την ενοχλεί διαλύεται» (Εις τον  απόστολον Παύλο, ομιλία Δ΄)

 • «Τα παιδιά να υπακούετε τους γονείς σας σύμφωνα με το θέλημα του  Κυρίου… Όμως όταν ο γονέας είναι Έλλην ή αιρετικός, τότε το παιδί δεν  πρέπει να υπακούει.» (Εις την επιστολή προς Εφεσσίους, ομιλία 20)

 • «Γιατί ο Άγιος Βαβύλας παρακάλεσε το Θεό να ρίξει φωτιά στο ναό (ενν.  του Απόλλωνος στη Δάφνη) και η φωτιά αυτή κατάκαψε όλη την οροφή,  αφάνισε το είδωλο μέχρι το τελευταίο κομμάτι, έκανε τα πάντα στάχτη και  σκόνη.» («Εις τον Μακάριο Βαβύλα», λόγος Β΄ παρ. ιζ)

 • «Δεν επιτρέπεται κανείς να ζει ανεξέλεγκτα, όπως συνέβαινε με τους  Έλληνες σε αισχρότητα και μέθη κι αδηφαγία κι απολαύσεις και  πολυτέλεια.» («Περί της Αναστάσεως των νεκρών»)

 • «Αν στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) κοιτάξεις, θα δεις, τέφρα και  σκόνη και υγιές ουδέν, αλλά τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, (των  Ελλήνων φιλοσόφων!) τα πάντα δε γεμάτα ακαθαρσίες και ιχώρ, (έμπυο!) και  πάντα τα δόγματα τους βρίθουν σκωλήκων… Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι  Έλληνες, από των φιλοσόφων λαβόντες… Ημείς δε ου παραιτούμεθα της κατ’  αυτών μάχης» (ομιλία ξσ΄ 59.369.12 -370.11)

 • «Οι γυναίκες όταν υποτάξουν κάποιον στην εξουσία τους, τον καθιστούν  ευκολοκυρίευτο από τον Διάβολο, περισσότερο απρόσεκτο, ζωηρότερο,  αδιάντροπο, ανόητο, οξύθυμο, θρασύ, ενοχλητικό, ταπεινό, απότομο,  ανελεύθερο, δουλοπρεπή, αυθάδη, φλύαρο και με μία λέξη όλα τα γυναικεία  ελαττώματα, τα οποία έχουν αυτές τα αποτυπώνουν στην ψυχή του. Είναι  λοιπόν αδύνατον εκείνος ο οποίος διαρκώς βρίσκεται μαζί με γυναίκες και  τόση συμπάθεια και μεγαλώνει με τη συναναστροφή τους, να μην γίνει  αγύρτης και αργόσχολος και μηδαμινός Κι αν λέει κάτι, όλα θα είναι λόγια  των αργαλειών και των μαλλιών, επειδή η γλώσσα του θα έχει μολυνθεί από  το είδος των γυναικείων λόγων. Και αν κάνει κάτι, το κάνει με πολλή  δουλοπρέπεια, επειδή βρίσκεται μακριά από την ελευθερία, η οποία αρμόζει  στους Χριστιανούς και για κανένα σπουδαίο κατόρθωμα δεν είναι  χρήσιμος». («Περί νηστείας και σωφροσύνης», Δ΄ λόγος).

ΠΗΓΗ