Άγιοι Όλγα και Βλαδίμηρος, κτηνώδεις εξουσιαστές της Ορθοδοξίας

Η Εκκλησία που ενέδωσε στον πειρασμό της εξουσίας

του Αναγνώστη Λασκαράτου
Στην μεγάλη αλυσίδα των ανθρωπόμορφων εστεμμένων τεράτων, που η αντιευαγγελική αίρεση της Ορθοδοξίας αγιοποίησε και παρουσιάζει ως υπόδειγμα στους πιστούς της, θα βρούμε μια βδελυρή γιαγιά με το βάρβαρο εγγονό της, την Όλγα

(890-969) και το Βλαδίμηρο (περί το 958-1015). Η πρώτη πέρασε στην ονοματοδοσία των πιστών της χώρας μας, λόγω της βασιλείας (1867) της 16χρονης Όλγας Ρομάνοβα στην Ελλάδα, ο δεύτερος έμεινε απ’έξω, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχει και στο ελληνικό εορτολόγιο, σε πολύ χαμηλή χρήση. Ο υποτιθέμενος φιλελληνισμός των Ρώσων,  δεν κατάφερε ούτε αυτή τη συμβολική επικοινωνία των δυο λαών, αφού η Ορθοδοξία λειτουργεί σήμερα στις δυο αυτές χώρες ως μια σκληρή εθνικιστική και κρατική αίρεση με πολλές διαεκκλησιαστικές αντιθέσεις, που όπου συγκρούονται εξουσιαστικά και κοσμικά συμφέροντα γίνονται σχέσεις μίσους.

Η Όλγα, κόρη Βαράγγων-πιο γνωστών ως Βίκινγκ-αρχηγών που τη ονόμασαν Χέλγκα γεννήθηκε στα τέλη του 9^ου αιώνα. Πλέοντας στα μεγάλα ρωσικά ποτάμια οι Βάραγγοι αγριάνθρωποι έφταναν μέχρι την Κωνσταντινούπολη, όπου επάνδρωναν τη βασιλική σωματοφυλακή και πήραν μερικές φορές μέρος στην αλληλοσφαγή των εκάστοτε ευλαβών διεκδικητών του θρόνου της Βασιλίδος. Η μικρή Όλγα καλοπαντρεύτηκε τον πρίγκιπα του Κίεβου Ιγκόρ, έναν μονάρχη που είχε προσπαθήσει δυο φορές να καταλάβει την Κωνσταντινούπολη. Ο αρπακτικός Ιγκόρ δολοφονήθηκε στα 945 από τους υποτελείς του Δρεβλιανούς, τους οποίους είχε καταληστέψει με τη φορολογία του. Ο Λέων ο διάκονος, ένας βυζαντινός παλατιανός ρασοφόρος χρονογράφος του 10^ου αι. ισχυρίζεται πως τον διαμέλισαν με τη μέθοδο του δικού μας Σίνη του Πιτυοκάμπτη, δένοντάς τον σε δυο λυγισμένα δέντρα. Η χήρα του τότε που ανέλαβε επίτροπος του μοναδικού γιού τους, του 3χρονου Σβιατοσλάβου, αποφάσισε να τον εκδικηθεί όσο πιο άγρια μπορούσε, με μπαμπεσιά και με αγριότητα, που νομίζω όμοιά της δεν θα βρει κανείς σε καμία από τις σατανικές γυναίκες της Ιστορίας, ούτε ακόμη και στις αγίες Θεοδώρα και Ειρήνη την Αθηναία, που ήταν τόσο κτηνώδεις (η δεύτερη τύφλωσε θανάσιμα με πυρωμένες λαβίδες ακόμη και το γιό της), που το διαστροφικό ορθόδοξο παπαδαριό, γοητευμένο από τη σκληρότητά τους αλλά και από τις υπηρεσίες τους στην Εκκλησία, τις αγιοποίησε.

Το ρωσικό ‘Χρονικό του Ράντζιβιλ’ (14^ος αι.), εικονογραφεί (βλ. βασανιστήρια, κάψιμο, θάψιμο, πετσόκομμα των εικ. 1, 2, 3, μπροστά στην απολαμβάνουσα Αγία) και περιγράφει τις μεθόδους της, που θα έκαναν να ανατριχιάσει από φρίκη ακόμη και ο μητροπολίτης Αμβρόσιος ή ένας Χρυσαυγίτης μαχαιροβγάλτης, που για να κινηθεί η ευαίσθητη ανεξάρτητη Δικαιοσύνη μας εναντίον του χρειάζεται πρωθυπουργική παρέμβαση. Άλλους διαμέλισε, άλλους έκαψε ή έθαψε ζωντανούς, άλλους έπνιξε στη θάλασσα, άλλους ποδοπάτησε με άλογα, άλλους συνέθλιψε, όλους, άνδρες και γυναικόπαιδα τους τελείωσε με αργό μαρτυρικό θάνατο.

Ο Λεοπόλδος φον Ζάχερ-Μαζόχ (1836-1895), ένας ουτοπιστής σοσιαλιστής και δημοκράτης διανοούμενος, του οποίου οι περιγραφές βασανιστηρίων έγιναν αφορμή να χρησιμοποιηθεί το όνομα από τον ψυχίατρο βαρόνο φον Κραφτ-Εμπινγκ για τον όρο μαζοχισμός, στο περίφημο έργο του «Η Αφροδίτη με τη γούνα», ασχολείται με το σαδισμό της αγίας Όλγας: «Διέταξε να διαμελίσουν κάποιους από αυτούς και μετά να τους αποκεφαλίσουν. Άλλοι συνελήφθησαν μεταξύ μεγάλων ξύλων στο πάνω μέρος των οποίων τοποθετήθηκαν χοντρές γυναίκες, προκαλώντας τους αργό,,,,,,
Συνεχίστε την ανάγνωση του κειμένου εδώ