Ατυχήματα υπέρ πατρίδος, αλλά και υπέρ πίστεως;

  

Τυχοδιωκτικός πατριωτισμός [Τσίπρα  και Καμμένου σε συναγωνισμό γελοιότητας]
του Αναγνώστη Λασκαράτου

«Ένας Έλληνας πιλότος στο πάνθεον των Ηρώων. Έπεσε υπέρ πίστεως και Πατρίδος μαχόμενος για την προάσπιση της Εθνικής
κυριαρχίας και της εδαφικής μας ακεραιότητας. Η Πατρίδα θρηνούσα υποκλίνεται. Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του και σε όλα τα στελέχη της ΠΑ». Υπέρ πίστεως και πατρίδος έπεσε κατά τον φαφλατά πατριδολόγο και θρησκοκάπηλο Καμμένο ο άτυχος Έλληνας πιλότος.
 Όμως ο μπαρμπα Φώτης Φανούρης διαβεβαίωσε και λέει την αλήθεια, πως ο θάνατος του άτυχου Σμηναγού  δεν είχε σχέση με την αναχαίτιση των δύο τουρκικών αεροσκαφών («Κατηγορηματικά, ο θάνατος του πιλότου μας…δεν έχει σχέση με αναχαίτιση…επέστρεφαν από μια αναχαίτιση δυο τουρκικών αεροσκαφών, η οποία αναχαίτιση δεν έγινε, διότι είχαν ήδη φύγει τα τουρκικά αεροσκάφη»). «Έμπειροι στρατιωτικοί διατυπώνουν την εκτίμηση ότι πιθανώς ο πιλότος έπαθε…απώλεια προσανατολισμού και απώλεια αίσθησης του ορίζοντα (πού είναι ο ουρανός και πού η θάλασσα), κάτι που είναι σύνηθες στους πιλότους μαχητικών, ιδίως όταν υφίστανται πιέσεις…κατά την διάρκεια επίπονων εναέριων ελιγμών. 

Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο Μιράζ παρουσίασε ξαφνικό πρόβλημα, κάτι που εξηγεί γιατί ο αδικοχαμένος πιλότος δεν πρόλαβε ούτε να ειδοποιήσει τον άλλο πιλότο ούτε να κάνει χρήση του εκτοξευόμενου καθίσματος» (iefimerida.gr, 12|04|2018 20:44, UPD 12|04|2018 23:52). Ασφαλώς ο πιλότος έπεσε εν ώρα καθήκοντος, από ατύχημα όμως. 
Θρηνούμε την απώλεια ενός νέου ανθρώπου, η Πολιτεία πρέπει να αποδώσει τις δέουσες τιμές σε αυτόν και σύνταξη στην οικογένειά του, αλλά δικαιούμαστε κι εμείς να έχουμε άλλη αντίληψη περί του τι ακριβώς είναι μάχη και τι ηρωισμός. Καλό είναι να μην χάνουμε το μέτρο. Εμείς τιμούμε εξ ίσου και τον οικοδόμο που πέφτει από το γιαπί και σκοτώνεται, στη μάχη του για το ψωμί των παιδιών του και δεν νομίζουμε πως υστερεί σε πατριωτισμό συγκρινόμενος με τον Αρχηγό του Στρατού ή με τον πρωθυπουργό και τον αρχηγό των ΑΝΕΛ. Κάθε άλλο.



















Αν η παραπάνω θέση μας μπορεί να αμφισβητηθεί από πατριώτες, ενδεχομένως  πιο ενθουσιώδεις (ή πιο πολυλογάδες ίσως) από εμάς, εκεί που δεν χωράει δεύτερη γνώμη είναι εκείνο το κωμικό «υπέρ πίστεως» του παλαιονεοημερολογίτη υπουργού. Δεν είμαστε όλοι οι Έλληνες Ορθόδοξοι, δεν βρισκόμαστε σε θρησκευτικό πόλεμο με κανέναν, ο πιλότος δεν εκτελούσε εκκλησιαστική Ιεραποστολή, και νομίζω πως η χριστιανική πίστη δεν εκδηλώνεται μέσω πτήσεων καμιάς πολεμικής αεροπορίας.


Καλό θα ήταν να θυμόμαστε πως ύψιστο πατριωτικό καθήκον είναι η καλλιέργεια καλών σχέσεων με την Τουρκία, χωρίς βεβαίως να γίνονται ηθικές εκπτώσεις όπως η παράδοση στον Ερντογάν των 8 Τούρκων πιλότων, μια ατιμία στην οποία ο Τσίπρας ήταν έτοιμος να προχωρήσει αλλά δεν τα κατάφερε.

 Καλό είναι επίσης να γνωρίζουμε πως ο Τσοχατζόπουλος δεν ήταν πατριώτης, ίσως ούτε και ο εντιμότατος Παπαντωνίου. Καλό είναι επίσης να ξέρουμε πως «η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα του ΝΑΤΟ με τις υψηλότερες στρατιωτικές δαπάνες επί του ΑΕΠ μετά τις ΗΠΑ»… «Συγκεκριμένα το 2016 η Ελλάδα με την καταρρακωμένη Εθνική Οικονομία δαπάνησε το 2,4% του ΑΕΠ της, ποσοστό που μεταφράζεται σε περίπου ποσόν 4,5 δισεκ δολαρίων…Αυτό παρά το γεγονός πως η δέσμευση των χωρών του ΝΑΤΟ προβλέπει αμυντικές δαπάνες που δεν χρειάζεται να ξεπερνούν του 2% του ΑΕΠ» (Κατερίνα Πρίφτη, huffingtonpost-5/03/2017).

 Η χώρα χρειάζεται περισσότερα και καλύτερα σχολεία και Νοσοκομεία, περισσότερο Πολιτισμό, λιγότερα Μιράζ και τους πιλότους της ζωντανούς, σε ένα κλίμα ειρηνικότερο για το οποίο οφείλει η κυβέρνηση να αγωνιστεί και να μην εκτρέπονται Υπουργοί της σε φτηνιάρικες καπηλείες και σε άσφαιρες λεκτικές επιθέσεις προς τη σύμμαχο γειτονική μας χώρα του ΝΑΤΟ.