Του Μιχάλη Χαραλαμπάκη
Αγαπητέ Κύριε Καλόπουλε,
Επειδή η αναγνώστρια της ιστοσελίδας κα Βασιλάκου συνεχίζει έναν ατέρμονα διάλογο, εμμένοντας όμως και επαναλαμβάνοντας με φανατισμό (ενίοτε και με ειρωνικό τρόπο) τις απόψεις της και απευθύνοντας συγχρόνως «νουθεσίες» και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς σε όσους δεν ασπάζονται την πίστη της και τις απόψεις της, θα μου επιτρέψετε μέσα από την κεντρική ιστοσελίδα σας, να δώσω μια απάντηση, μεγαλύτερη και πληρέστερη από αυτήν που μπορεί να δώσει κανείς με ένα σχόλιο κάτω από ένα κύριο άρθρο. Αναφέρομαι κυρίως στα σχόλιά της κάτω από τα κύρια άρθρα – αναρτήσεις της στήλης με τίτλους:
- Τι είναι τα "Ταγκαλάκια"... κατά την διδασκαλία του Γέροντα Παΐσιου;
- Στις 30 Ιανουαρίου ο χριστιανισμός γιορτάζει τους τρεις ανθέλληνες ιεράρχες.
- Τρεις ιεράρχες: ΠΟΣΟ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;
…………………………………………………………………………
Για κα «A.BASILAKOY»
Κατ΄ αρχάς, κα Βασιλάκου, πως νομίσατε ότι «ταράχτηκα», όπως λέτε με το
σχόλιό σας; Απλώς ήθελα να δω ποια καλογερίστικη ανοησία κρύβεται στη λέξη «ταγκαλάκι» και διαπίστωσα ότι αυτή η ανοησία είναι απύθμενη και η δήθεν πνευματικότητα και «σοφία» του γέροντα Παΐσιου είναι «υπό το μηδέν».
Όσο για τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς σας για «παγανιστές», «αρχιπαγανιστές», «αρχιδιαβόλους», «ειδωλολάτρες», «αιρετικούς», ευχές για «θεία φώτιση» κλπ ψευτοαγαπησιάρικα λόγια, αυτά είναι η εύκολη διαφυγή των «καλών χριστιανών» όταν στριμώχνονται και δεν έχουν επιχειρήματα. Και εκεί καταφύγατε και εσείς.
Επειδή λοιπόν είπατε πολλά και διάφορα,
ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΩ ΛΟΙΠΟΝ ΚΙ ΕΓΩ ΕΥΘΕΩΣ:
Όλοι εμείς που δεν ασπαζόμεθα την δήθεν «θρησκεία της αγάπης» είμεθα ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΣΚΕΨΗΣ, που αναγνωρίζουμε και τιμούμε τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μας, που άλλωστε παγκοσμίως υμνείται, και σεβόμεθα και τιμούμε τις μεγάλες διαχρονικές μορφές του και όχι δηλωμένους ανθέλληνες ιεράρχες ή «θεόπληκτους» και «σατανόπληκτους» καλόγερους.
Είμεθα η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, που έπαψε να ασφυκτιά, παλεύοντας τυλιγμένη μέσα στο δίχτυ του σκοταδισμού, της οπισθοδρόμησης, της σατανολογίας και δαιμονολογίας, της εξουσιαστικής μανίας και της μισαλλοδοξίας του ιερατείου και του θρησκευτικού κατεστημένου, έπαψε δηλαδή να είναι «ποίμνιο» και να σιτίζεται στη «φάτνη των α-λόγων».
Προτιμούμε τα ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ και τον ανθρωποκεντρικό και ελληνοκεντρικό τρόπο ζωής και σκέψης και όχι τις εβραϊκές ύποπτες προτροπές (για μάγουλα και χαστούκια, ευνουχισμούς, ομαδικές σφαγές κλπ) και τις απέραντες φαντασιολογίες περί της «επουράνιας βασιλείας», της «μέλλουσας ζωής» και του… μελλοντικού Παραδείσου! Αυτόν σας τον χαρίζουμε (που άλλωστε δεν υπάρχει!...)
Μας αρέσει το Ωραίο, η Τέχνη (την οποία κατέστρεφαν με πάθος οι χριστιανοί καλόγεροι), μας αρέσει η Μητέρα Φύση, ο Έρωτας (τον οποίο ο Ευριπίδης αποκαλούσε μεγάλο Θεό), το Γέλιο, οι Χαρές της ζωής και όχι τα σκυθρωπά πρόσωπα, η αγαμία, η απραξία, το μαύρο σάβανο και τα σκοτεινά κελιά των μοναστηριών, ή οι «σκοτεινές σπηλιές» μιας θρησκόληπτης ζωής.
Έτσι, δεν δεχόμαστε έναν ξενόφερτο, εξουσιαστή θεό, επιθετικό, αιμοβόρο και εκδικητή. Ούτε έναν «δαιμονοδιώκτη» ψευτοσωτήρα που απειλεί με τιμωρίες, φωτιές και κολάσεις και που δεν τον πίστεψαν ούτε καν οι ομοεθνείς του (γιατί ήταν στημένο το κόλπο!). Διαβάστε το βιβλίο «Οι τρεις απατεώνες, Μωυσής, Ιησούς, Μωάμεθ», καθώς και το βιβλίο του κ. Μιχ. Καλόπουλου ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ και θα καταλάβετε (ελπίζω…)
Σ ένα σχόλιό σας διάβασα αυτό που γράψατε για τις «ιερές σφαγές», ότι δηλ. «Ακόμα και αν πράγματι ο Χριστός έσφαζε τους ανθρώπους αυτούς, καθόλου άδικο δεν θα ήταν» και πραγματικά σοκαρίστηκα και ανατρίχιασα!
Αυτή τη θρησκεία λοιπόν, αυτής της «αγάπης» και του «ελέους» σας τη χαρίζουμε να τη χαίρεστε!
Βέβαια σίγουρα έχετε επηρεασθεί από τον «άγιο» Ιωάννη τον Χρυσόστομο, που θα εορτάσετε σε λίγες ημέρες, και ο οποίος έλεγε: «Κι αν ακόμη φονεύση κάποιος κατά το θέλημα του Θεού, ο φόνος αυτός είναι από κάθε φιλανθρωπία καλύτερος, ενώ αν κάποιος από λύπη δείξει ευσπλαχνία και φιλανθρωπία, παρά το θέλημα του Θεού, θα μπορούσε η φειδώ αυτή να αποβή πιο μιαρή από οιοδήποτε φόνο»(!). Όποιον δάσκαλο ακούσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις!...
Δεν θεωρούμε την ΕΒΡΑΪΚΗ ΒΙΒΛΟ για ιερό βιβλίο, επειδή οι σελίδες της «στάζουν αίμα» από τα… άγ(ρ)ια εγκλήματα των εβραίων πατριαρχών και προφητών στο όνομα του θεού Γιαχβέ που περιγράφει και πιστεύουμε ότι είναι… «ακατάλληλη για ανηλίκους» (και για ενηλίκους χωρίς σκεπτικισμό…), ικανή να συμβάλει μόνο στην πνευματική αποχαύνωση (αλλά και στην εγρήγορση και αφύπνιση για τους σκεπτικιστές και τους ορθολογιστές).
ΣΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ, στην κοιτίδα του πολιτισμού, δεν δεχόμεθα για προπάτορες, προφήτες, οσίους και αγίους εγκληματικές και σκοτεινές φυσιογνωμίες, δηλ. σφαγείς, καταστροφείς, εμπρηστές, προαγωγούς και αιμομίκτες, όπως ο Αβραάμ, ο Ηλίας, ο Λωτ, ο Κηφάς ( Πέτρος), ο Σαούλ (Παύλος), ο Ιωάννης Χρυσόστομος, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος, ο πατριάρχης Κύριλλος, και τόσα άλλα (λιγότερο ίσως γνωστά)… «άγια ρεμάλια» και «ταλιμπάν» της… «πίστης». (Υπάρχει και σχετικό βιβλίο, «Τα άγια ρεμάλια», το οποίο σας συνιστώ).
Δεν δεχόμαστε παρθενογενέσεις και νεκραναστάσεις, δεν δεχόμαστε αντιεπιστημονικές μυθοπλαστικές αφηγήσεις, ούτε παράλογα «υπερφυσικά θαύματα», αλλά τον θαυμαστό αυθύπαρκτο κόσμο της ΦΥΣΗΣ!
Απορρίπτουμε τη θρησκεία που κυνήγησε, σκότωσε ή αφόρισε μεγάλες μορφές των Ελληνικών γραμμάτων, σύμβολα μάθησης, επιστήμης και πατριωτισμού, όπως τη μεγάλη Υπατία (την οποία αυτές τις ημέρες τιμούμε), τον Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα, τον Θεόφιλο Καΐρη , τον Αδαμάντιο Κοραή, τον Εμμ. Ροΐδη, Τον Ανδρ. Λασκαράτο, τον Νίκο Καζαντζάκη και τόσους άλλους.
Για όλους αυτούς και πολλούς ακόμα λόγους θεωρούμε ότι η λεγόμενη θρησκεία της αγάπης είναι η ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΑΤΗΣ και δεν θέλουμε, στο «Θέατρο της Σωτηρίας» που παίζεται εδώ και 2000 χρόνια περίπου, να είμαστε ούτε θεατές, ούτε κομπάρσοι (και φυσικά ούτε και χρυσοφορεμένοι πρωταγωνιστές…).
Επειδή, όπως είπα και πιο πάνω, αυτές τις ημέρες τιμούμε τη μεγάλη φιλόσοφο και μαθηματικό, την Υπατία την Αλεξανδρινή, την οποία ο χριστιανικός όχλος από φανατικούς χριστιανούς καλόγερους θανάτωσε (κατακρεούργησε) με βάρβαρο τρόπο στην Αλεξάνδρεια, με ηθικό αυτουργό τον πατριάρχη και «άγιο» Κύριλλο, σας αφιερώνω το ποίημα του μεγάλου εθνικού μας ποιητή Κωστή Παλαμά με τίτλο «Οι Καλόγεροι».
Οι καλόγεροι
του Κωστή Παλαμά
Είμαστ' οι άνεργοι και οι άχαροι,
και της ζωής είμαστ' εμείς οι καταλαλητάδες,
για να πατάμε και να σβήνουμε είμαστε
τα ωραία και τ' αληθινά, τ' άνθια και τις λαμπάδες.
Τον ήλιο και τα ηλιόχαρα οχτρευόμαστε,
και τις αγάπες της καρδιάς και του παιδιού τα γέλια,
με νεκροσάβανο σκεπάζουμε
το Λόγο τον τετράψυχο στα γαληνά Βαγγέλια.
Είμαστ' ο κούφιος ήχος ο παράταιρος
στων κεραυνών το ταίριασμα και στων κελαϊδημάτων,
χαλάσματα και σκιάχτρα κάνουμε
τους θείους ναούς και τα λευκά κορμιά των αγαλμάτων.
Μα να ο ραγιάς τα σύντριψε τα σίδερα,
«Ζωή!» ο Τεχνίτης έκραξε, Σοφέ, αλαλάζεις «Νίκη!»
φύγαμε τότε και τρυπώσαμε
μέσ' στων ερήμων τις μονές και γίναμεν οι λύκοι.
Και τώρα κάθε που απαντήσουμε
την Υπατία την άτρομην Ιδέα την αστρομάτα,
τη σφάζουμε, τη χιλιοκομματιάζουμε,
και - ω λύσσα! - τα κομμάτια της τα ρίχνουμε στη στράτα.
Ελπίζω τώρα κα ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ κάτι να καταλάβατε!
Διαφορετικά… ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ!
………………………………………………………………………
Αγαπητέ κύριε Καλόπουλε
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
ΠΗΓΗ: http://www.greatlie.com/xristianismos/daimones-a-eksorkismoi/1754-ta-ltagkalakiar-o-pasios-kai-i-epimoni-tis-kas-basilakou-tou-mix-xaralampaki.html
Απορρίπτουμε τη θρησκεία που κυνήγησε, σκότωσε ή αφόρισε μεγάλες μορφές των Ελληνικών γραμμάτων, σύμβολα μάθησης, επιστήμης και πατριωτισμού,
ΑπάντησηΔιαγραφήtote να αποριψεισ την αρχαια θρησκεια πρωτα και αυτους που εξορισαν και θανατωσανε τουσ φιλοσοφουσ και ολουσ τους μεγαλους της αρχαιασ ελλαδας....αμα θες σου παραθετω και καταλογο ονοματων και τι συνεβη στον καθενα επειδη......
ΜΑΣ ΓΡΑΦΕΤΕ
ΑπάντησηΔιαγραφή'''Προτιμούμε τα ΔΕΛΦΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ και τον ανθρωποκεντρικό και ελληνοκεντρικό τρόπο ζωής και σκέψης
ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΤΙΜΑΤΕ ......ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΟΤΕΡΗ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑΝΕ ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΡΩΤΗΣΟΥΝΕ ΤΙ ΘΑ ΤΟΥΣ ΣΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΣΕΣ ....ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΔΕΛΦΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΑΝΕ '''ΤΑ ΞΥΛΙΝΑ ΤΕΙΧΗ'''' [ ΞΕΚΑΘΑΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ] ΠΟΥ ΔΙΧΑΣΑΝΕ ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Ο ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΝΑ ΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΥΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΕΙΘΙΑΣ ΘΑ ΕΙΧΑΝΕ ΜΕΙΝΕΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΘΗΝΑΙΟΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΝ ΞΥΛΙΝΩΝ ΤΕΙΧΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΖΟΥΣΕ ΚΑΝΕΝΑΣ.....ΟΠΩΣ ΔΕ ΖΗΣΑΝΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑΝΕ ΤΟ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ....ΑΡΑ ΕΓΩ ΠΡΟΤΙΜΑΩ ΤΟΝ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥΣ ΔΕΛΦΟΥΣ......
και όχι τις εβραϊκές ύποπτες προτροπές (για μάγουλα και χαστούκια,
ΤΙ ΕΒΡΑΙΚΕΣ ΡΕ ΑΛΑΝΙ;;;;....Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΤΟ ΕΙΠΕ ΑΥΤΟ ΩΣ ΚΑΤΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΟΚΟΤΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΒΡΑΙΣΜΟ....ΚΑΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ ΤΟ ΕΙΧΕ ΠΡΟΤΟΠΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗΣ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΣΩΚΡΑΤΗΣ [ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΑΔΙΚΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΔΙΚΕΙΣΑΙ...ΚΑΙ ΜΗΝ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΕΙΣ ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΑΝΑΝΕ ΜΕ ΚΑΚΟ].......ΤΩΡΑ ΓΙΑΤΙ ΕΣΕΙΣ ΧΑΡΙΖΕΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ-ΡΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ;;;;....ΕΣΕΙΣ ΞΕΡΕΤΕ.....
και τις απέραντες φαντασιολογίες περί της «επουράνιας βασιλείας», της «μέλλουσας ζωής» και του… μελλοντικού Παραδείσου! Αυτόν σας τον χαρίζουμε (που άλλωστε δεν υπάρχει!...)
ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΑΔΗΣ ΟΠΟΥ ΠΧ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΚΕΙ ΖΟΥΣΕ ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΥΤΗΧΗΣ
Δεν δεχόμαστε νεκραναστάσεις, δεν δεχόμαστε αντιεπιστημονικές μυθοπλαστικές αφηγήσεις, ούτε παράλογα «υπερφυσικά θαύματα»......
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΝ ΔΕΧΕΣΤΕ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ Ο '''ΔΙΑΣ ΣΑΣ'''' ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΧΑΡΙΖΕ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΓΑΘΟ [ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ] ΑΛΛΑ ΑΝΑΣΤΗΣΕ ΚΙΟΛΑΣ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΦΟΥ ΣΤΟΝ ΕΛΛΑΔΙΚΟ ΧΩΡΟ ΕΔΡΑΣΕ ΚΥΡΙΩΣ [ ΑΥΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ] ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΥΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ ΩΣ ΘΕΟΣ.....
ΩΡΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗΣ ΘΕΟΣ Ο ΖΕΥΣ.....
Έτσι, δεν δεχόμαστε έναν ξενόφερτο, εξουσιαστή θεό, επιθετικό, αιμοβόρο και εκδικητή. Ούτε έναν «δαιμονοδιώκτη» ψευτοσωτήρα που απειλεί με τιμωρίες, φωτιές και κολάσεις.....
Ο ΖΕΥΣ ΟΥΤΕ ΕΚΔΙΚΗΤΗΣ ΗΤΑΝ ΟΥΤΕ ΑΙΜΟΒΟΡΟΣ ΟΥΤΕ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ;;;;...ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ''''' ΠΑΤΡΩΑ '''' ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ.......ΠΟΥ ΤΙΜΩΡΗΣΕ ΣΕ ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΗ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ;;;;......ΠΟΛΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΚΕΝΤΡΙΚΟΣ Ο ΔΙΑΣ .... ΤΟ ΑΠΕΔΕΙΞΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΤΡΩΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ.....ΤΟΥΛΑΧΟΣΤΟΝ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΞΕ ΤΗΝ ΥΛΙΚΗ-ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΚΑΝΕΝΟΣ.....ΜΑΛΙΣΤΑ ΘΕΡΑΠΕΥΣΕ ΚΑΙ ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΤΟΥ ΤΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΑΝΕ.....ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ.....ΒΛΕΠΕΤΕ ΟΤΙ ΟΙ ΠΡΟΓΟΝΟΙ ΜΑΣ ΘΕΟΠΟΙΗΣΑΝΕ ΤΟΝ ΑΣΚΛΗΠΙΟ
ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΑΓΚΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΟΥ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ....ΚΑΙ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΕΙΠΕ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΟΤΑΝ ΤΟΥ ΕΙΠΑΝΕ ΟΤΙ ΘΑ ΘΑΝΑΤΩΘΕΙ......
'''''ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΓΩ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΘΑΝΩ Η ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΖΗΣΕΤΕ ΜΟΝΟ Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΞΕΡΕΙ....
ΓΙΘΑ '''ΘΕΟ''' ΜΙΛΗΣΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΑΔΗ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΤΑΝΕ.....ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ''''ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΕΙΧΕ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΜΕΤΑΘΑΝΑΤΟ ΖΩΗ ...ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΥΠΑΙΝΗΣΕΤΕ ΟΤΙ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΑΡΟΤΙ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΕΥΤΥΧΗΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΕΝ ΖΩΗ
ΠΑΝΤΩΣ ΤΕΤΟΙΟ ΜΙΣΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ ΕΔΩ ΚΑΙ 1900 ΧΡΟΝΙΑ ΜΙΑ ΦΑΡΑ ΕΧΕΙ ΔΕΙΞΕΙ.....ΟΝΟΜΑ ΚΑΙ ΜΗ ΧΩΡΙΟ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΕ '''ΞΕΝΟΦΕΡΤΟ'' ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ......ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΒΑΣΤΑΓΕ Η ΣΚΟΥΦΙΑ ΤΩΝ '''ΕΛΛΗΝΩΝ''' ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΙ ΑΡΑΓΕ ΓΛΩΣΣΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝΕ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ......
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ησίοδος, αυτός ο ποιητής της θεογονίας της αρχαίας Ελλάδας μαρτυρεί πως οι αρχαίοι θεοί των νεοΕθνικών εθνικιστών δεν μιλούσαν καν Ελληνικά μεταξύ τους :
«φωναὶ δ’ ἐν πάσῃσιν ἔσαν δεινῇς κεφαλῇσι,
παντοίην ὄπ’ ἰεῖσθαι ἀθέσφατον· ἄλλοτε μὲν γὰρ
φθέγγνθ’ ὥς τε θεοῖσι συνιέμεν,»
(Και είχαν μιλιά όλα τα φοβερά κεφάλια του
κι αφήνανε κάθε είδους ανείπωτες φωνές: άλλοτε έτσι
μίλαγαν σαν μιλούσαν στους θεούς
ΕΠΙΣΗΣ
Βέβαια δεν αρκούσε αυτή η λεπτομερής καταγραφή των επιθέτων των θεοτήτων για να γίνουν οι Επωδές αποτελεσματικές. Σημαντικό ρόλο έπαιζε και ή γνώση και εκφώνηση των «βαρβαρικών», μυστικών ονομάτων των θεών (voces nmysticae). Ο Ιάμβλιχος ιδιαίτερα τόνιζε ότι κατά τις θεουργικές επικλήσεις των θεών πρέπει να χρησιμοποιούνται τα «βαρβαρικά τους ονόματα» γιατί οι θεοί αποκάλυψαν τη γλώσσα πού μιλούν μόνο στα «ιερά έθνη» των Αιγυπτίων και Βαβυλωνίων Ιερέων (32). ΩΣΤΕ ΕΙΧΑΝΕ ΚΑΙ '''ΑΛΛΟΕΘΝΕΙΣ'' ΙΕΡΟΥΣ ΛΑΟΥΣ-ΕΘΝΗ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ '''ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΕΟΙ''''
Ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος γράφει:
α) «Τα ονόματα όλων σχεδόν των θεών ήρθαν στην Ελλάδα από την Αίγυπτο. Ξέρω από τις έρευνες που έκανα ότι ήρθαν απ' έξω και συγκεκριμένα από την Αίγυπτο, διότι τα ονόματα αυτά ήταν γνωστά στους Αιγυπτίους από τα βάθη των αιώνων..
[Ο Ηρόδοτος δεν εννοεί βέβαια ότι τα ίδια τα ονόματα των θεών του Ελληνικού πανθέου ήρθαν από την Αίγυπτο (γνωρίζει τη διαφορά στις ονομασίες τους, π.χ. Άμμων και Ζευς), αλλά ότι οι Ελληνικοί θεοί προσδιορίστηκαν και η λατρεία τους εγκαθιδρύθηκε και καθορίστηκε με βάση τους Αιγυπτιακούς
σχετικά με τις μυστικές τελετουργίες της Δήμητρας, τις οποίες οι Έλληνες αποκαλούν Θεσμοφόρια […] ήταν οι κόρες του Δαναού που έφεραν αυτή την τελετή από την Αίγυπτο και δίδαξαν τις Πελάσγιες γυναίκες πώς να την εκτελούν
πιπλέον, ο Έλληνας ιστορικός μας βεβαιώνει τα εξής για τις Διονυσιακές τελετές (τις θυσίες προς τιμήν του, το έθιμο της φαλλικής λιτανείας κ.λπ.)
«Δεν θα παραδεχτώ ποτέ ότι οι παρόμοιες τελετές που οργανώνονται στην Ελλάδα και την Αίγυπτο είναι το αποτέλεσμα απλής σύμπτωσης - αν αλήθευε αυτό, οι τελετές μας θα είχαν Ελληνικό χαρακτήρα και δεν θα είχαν εισαχθεί πρόσφατα στην Ελλάδα. Ούτε θα δεχτώ ποτέ ότι οι Αιγύπτιοι πήραν από τους Έλληνες αυτό ή οποιοδήποτε άλλο έθιμό τους
Όπως και ο Ηρόδοτος, την εισαγωγή θεοτήτων από την Αίγυπτο, επιβεβαιώνει και ο Διόδωρος Σικελιώτης (1ος αι. π.Χ.) για τον οποίο μάλιστα γνωρίζουμε πως βρίσκεται σε συμφωνία με τον «Εκαταίο τον Αβδηρίτη, που επισκέφτηκε την Αίγυπτο στις αρχές του τρίτου προ Χριστού αιώνα»
Μερικές από τις αποδείξεις για την προέλευση των Εβραίων Θεών, αρσενικών και θηλυκών που αγνοείς. Φυσικά αν ρωτήσω ποιός ήταν ο αρχικός θεός των Εβραίων, μάλλον δεν θα ξέρεις, αν και το γράφει η χιλιοπλαστογραφημένη Βίβλος!
ΔιαγραφήGOD OF HEAVEN (p 370 )
I, The conception of a god of heaven was developed in the Northwest Semitic religions of the 1st millennium BCE, where a new type of supreme god. -.Baal shamem, arose. This god is first found in Phoenician inscriptions from the mid 10th C. BCE onwards and taken over into the Aramaic and Judaeo-Israelite religion, where -Yahweh was equated with the god of heaven.
II. In the Israelite-Jewish religion the explicit designation of Yahweh as 'god of heaven' occurs independently in the 5th century Elephantine papyri and in several postexilic books of the OT. The antecedents for this development lie in the pre-exilic period. Originally Yahweh was a local weathergod of the Midianite-Edomite region. Also in later Judaeo-Israelite religion Yahweh was seen as a weather-god who was responsible for rain and fertility (e. g. 2 Sam 22:8- 16 =Ps 18:8-16; Jer 10:13 =51:16; 14:22; 31:12; Hos 2:10-11: Hag 1:2-11: 2:15-19; Joel 2:21-24; Ps 29; 65:10-14). Due to the rise of the monarchy in Judah and Israel, Yahweh abandoned his status as local weather-god and rose to the position of a supreme and universal weather-god, a position which according to the Phoenician expression, was reserved for the 'god of heaven'.
The political and religio-historical background for conceiving Yahweh as god of heaven is to be seen in the Phoenician supremacy over the kingdoms of Judah and Israel from the second half of the 10th century onward. The temple of Jerusalem was built under Phoenician influence (1 Kgs 5:15-32; 7: 13-51). In this national sanctuary of Judah, Yahweh was venerated ac; "enthroned upon the -·cherubim" (1 Sam 4:4; 2 Sam 6:2 =1 Chr 13:6; 2 Kgs 19:15 =Jes 37: 16: Pss 80:2; 99: I). This theologoumenon is of Phoenician provenience and designates Yahweh as divine king. A direct relationship between Yahweh and Baal shamem cannot, however, be recognized in the temple of Solomon. At this stage of the religious history of Judah, Yahweh was venerated as the supreme god according to Phoenician standards. A direct link between Yahweh and Baal shamem was established when the Omrides organized their kingdom in conformity with the Phoenician organization. In the temple Ahab had built in Samaria, Yahweh the state god, was venerated as Baal shamem (I Kgs 16:32) in order to stress the ties between Omride Israel and Phoenicia.
συνεχίζεται...
συνέχεια
ΔιαγραφήBeyond the level of official religion as practised in the temples of Jerusalem and Samaria, a reception of the god Baal shamem on a popular level can also be observed. This reception is to be seen within the context of the 'astralization' of the Northwest Semitic religions during the first millennium BCE. Iconographical and textual evidence demonstrates a solarization of the Yahweh-religion from the 8th century onward (NIEHR 1990:147-163; -·Shemesh). On the basis of this background, Yahweh became a 'god of heaven' in popular religion. Yahweh's status as 'god of heaven' is further demonstrated by his endowment with celestial powers. Thus he was surrounded by a 'host of heaven' (-Host of heaven) serving as his divine -council (I Kgs 22: 19). In this context, the worship of the 'queen of heaven' (Queen of Heaven) must be mentioned. The 'queen of heaven', to be identified with Yahweh's Asherah known from the inscriptions of Kuntillet Ajrud and Khirbet el-Qom, was Yahweh's paredra in the Jerusalem temple cult (Jer 7: 18; 44: 15- 25). Her presence emphazised his status as 'god of heaven' (KOCH 1988: 115-120). The explicit reception of the title 'god of heaven' can be observed for the first time in the 5th century papyri of the JudaeoAramaic colony of Elephantine. In the correspondence directed to non-Jewish addressees, the inhabitants of Elephantine speak of Yahweh as "(Yahu), god of heaven" (AP 27: 15 [rest.]; 30:2.27-28; 31:2.26-27 [rest.]; 32:3-4) or as "lord of heaven" (AP 30:15).
Συνεχίζεται
Συνέχεια
ΔιαγραφήThe cult of Baal shamem, who had become the dominant god of the Phoenician and Aramaic religion, already exerted his influence both on the official and the popular level of the Judaeo-Israelite religion in the First Temple period. As the Elephantine papyri and the biblical books demonstrate, the influence of Baal shamem grew increasingly during exilic and post-exilic times. Yahweh as 'god of heaven' was thus modelled after a Syro-Canaanite supreme god. This is evident from his characteristic traits: Yahweh is the highest of all gods, who presides over the divine assembly (e.g. Deut 32:8; I Kgs 22: 19; lsa 6; 14: 13-14; Pss 82:6; 89:6-8; 95:3: 96:4: 135:5); he is enthroned on the divine mountain (e.g. Isa 14:13-14; Pss 46:5-8; 48:3; 68:16-17; 87:lb, 5b; 89: 13; -·Zaphon); he is the creator and fights the chaos (e. g. Gen 14: 19,22; 2 Sam 22:14-18 =Pss 18:14-18; 74:13-17; 89:10- 13; Isa 51:9-16) and is a solarized god (e.g. Ps 84: 12: Mal 3:20. Shemesh). The identification of Yahweh and Baal shamem is demonstrated by the installation of the cult of Baal shamem under his Hellenistic name of -Zeus Olympios in the temple of Jerusalem under Antiochus IV Epiphanes in 167 BCE, which was not a pagan measure but the result of an intraJewish prohellenistic development. Its goal was not to replace Yahweh by another god or to introduce a new god into the temple of Jerusalem. Yahweh himself was henceforth to be venerated as Baal shamem with the character of a universal god. The Jewish opposition against this measure can be seen in the polemics against the siqqus (me)somem ('devastating evil') in Dan II:31: 12: II (cf. Dan 8: 13; 9:27; I Macc 1:54). This commonly held interpretation of the siqqus (mi)somem was seriously challenged by J. LUST according to whom this term refers to King Antiochus as the one to whom the abomination belongs, thus qualifying him as the desolator (Lust 1993). Even after the Maccabaean period, Yahweh could be designated as 'god of heaven' (references in NIEHR 1990:58-59).
συνεχίζεται
ΣΥνέχεια
ΔιαγραφήΚαι το κερασάκι στην τούρτα για την γυναίκα του θεού σας!
DICTIONARY OF DEITIES AND DEMONS IN THE BIBLE Edited by Karel van der Toom Bob Becking Pieter W. van der Horst SECOND EXTENSIVELY REVISED EDITION
HOLY ONE (p 415)
I. The Hebrew root QDS indicates 'to be reserved for a god. to be sacred' and is frequently used in the Hebrew Bible. A number of nominative forms are derived from this root: qades 'prostitute' and qiJdeI 'sacred object sacred place. holiness'. The adjective qadOI, 'the Holy One'. is attestcd
as a name for -·Yahweh in the MT. The root QDS occurs frcquently in West-Semitic languages a~ a verb, a<; an adjective 'holy', or as a substantivc 'sanctuary, sacred object. sacred personnel' (HonuzER-JoNGEUNG, DNWSI 993-97 S.v. qd~I-3)' A number of scholars ao;sume that in Ugaritic texts qds refcrs to a deity. A figure called qdI(.t) appears on Egyptian monuments in the context of Canaanite deities. The identity of the supposed deity qdf is a debated issue. II. Ugarit. The root QDS is attested in Ugaritic as a vcrb (XElLA 1982: 10), as an adjective 'holy' (XELLA 1982: 13). or as a noun. The meanings 'consecrated gift' (XELLA 1982: 10) and 'cultic personnel',
vocalized qad(i)su (XELLA 1982: 12-13; HUEIINERG,\RD 1987) are known. but 'holy place' or 'chapel', vocalized qidIu, is the most frequently attested meaning (XELLA 1982: 10-12; HUEIINERGARD 1987). In some of the literary texts from Ugarit, the term qdI is used as a divine epithet. The gods are sometimes called 'the sons of qdI', in the parallelism 'the gods /I the sons of qdJ (ifm /I bll qdJ; KTU 1.2 i 20f. i 37f, 1.17 i 2f. i 6-8. i 12f. i 21 f). Secondly, the hero Keret is said to be the 'son of El and the offspring of the Benevolent One and qdJ' (krt bnm if Jpb Ilpn wqdJ, KTU 1.16 i lOf, i 20·22); 'the Benevolent One' is a standard epithet of El (M. POPE, £1 in the Ugaritic Texts [Leiden 1955 J 44). Two important interpretations have been put forward to explain these references. A number of scholars consider qds to be an epithet or name of Asherah (aIrt), the mother goddess and consort of EI. This fits neatly into the context of the references; the parallelism 'the gods /I the sons of qds' can be juxtaposed to the parallelism 'the gods /I the sons of Asherah' (ifm /I h" aIrt; KTU 1.3 v 3f, v 38f; 1.4 i lOf. iv 51, v 1). Both phrases would refer to the same group of deities. This thesis has been defended by. amongst others, OESE 1970: 149-50: J.e. DE MOOR.
συνεχίζεται
Συνέχεια
ΔιαγραφήThe Seasonal Pattern in the Ugaritie Myth of Baal (AOAT 16; Neukirchen- Vluyn 1971) 130; DAY 1986:The principal difficulty presented by the identification of qdJ with Asherah is the fact that qdJ is morphologically masculine and therefore not an adjective appropriate of a female deity. M. DAHOOD. Psalms I (AB 16: New York 1966) 176 tries to solve the problem by the assumption that qdJ stands for the abstraction ·holiness'. and that therefore it could be applied to a goddess. This line of reasoning does not carry conviction. The problems inherent in the identification of qdJ with Asherah have been spelled out by XELLA 1982: 13-15. He argues that there is no compelling reason to identify the 'sons of Asherah' with the 'sons of qdI'; it is not excluded that different groups of deities are atended. The reference to the 'sons of qdJ' in KTU 1.2 iii 19f ([k.bnJ I [qd)f). occurring in a similar context as references to 'sons of Asherah earlier in the myth, can also be read the 'sons of Asherah' ([k.bn] I [a!r]t). Note however that his suggestion is not taken over by he editors of KTlfl (1995). who merely observe that the restauration [qd]J is uncertain. The mythological parentage of Keret ('son of El and the offspring of the Benevolent One and qdS') only refers to his father, the creator god EI. Keret is 'the offspring of the benevolent and holy one (= EI)', since bn i/ is parallel to Ipb llpn wqdJ. Xella also rejects the proposal to consider qdJ an abstract noun 'holiness', applied to Asherah, and concludes that qdJ
in the Ugaritic literary texts is an epithet of EI. M. POPE, EI in the Ugaritic Texts (Leiden 1955) 43-44; WIGGINS 1991: 389; WYATT 1995: 186; and K. VAN DER TOORN, Family Religion in Babylonia, Syria and Israel (Leiden 1996) 326. also interpret qdJ as an epithet of EI. Egypt. A number of objects are known from the New Kingdom, mainly from the Rarnesside period, which bear witness to the cult of a deity qdI. considered to be Canaanite on account of her name (for references to the objects & lit see STADELMANN 1984). On stelas and amulets she is represented as a nude goddess in a characteristic attitude, showed frontally. standing on a lion and carrying snakes and/or flowers in her hands. She wears a wig shaped as that of -.Hathor and is frequently depicted in the context of a triad with Min and Resheph. Both her attributes (nudity, wig) and the link with Min and Resheph indicate an association with fertility and sexuality. The representation of qdJ in Egyptian art is atypical, especially in view of the frontal representation, but the style, attributes and formalized composition of her representation suggest a native Egyptian development of an unknown Syrian model (HELEK 1966: 7-10). On some objects (STADEUFANN 1984: nos. A. I. 6; B. 5, 8, 10) qds wears a moon crescent on her head. One representation (STADEl-MANN 1984: no. A. 3) identifies the figure by an inscription containing the names of three Semitic deities qdI.t cslr.t cnl.t. STADEUFANN 1967: 114-15 explains the arrangement of the lines by assuming that qcls.t refers to an aspect of the goddesses mentioned, linking the line giving qdI,t with the two other lines, resulting in an interpretation "the holiness of 'Astarte. the holiness of -'Anat". Others interpret this object as representing a fusion of three Canaanite deities (e.g. DAY 1986: 389). The most plausible option is to consider the stela as an expression of worship to three related Canaanite deities, represented by a single figure (WIGGINS 1991: 384-86).
Συνεχίζεται
Συνέχεια....
ΔιαγραφήOther references bear out that qdI received worship as an independent deity. especially in the city of Memphis. In pSallier 4 r. I, 6 (R. A. CAMINOS, Late-Egyptian Miscellanies [Oxford 1954J 333 and 337-38) she appears in an enumeration of the pantheon of Memphis and in pLeiden 343+345.
23, 2 (A. MASSERT. The Leiden Magical Papyrus 1 343+1 345 [OMRO Supplement op de Nieuwe Reeks 34; Lciden 1954J 27 and 91) she appears in a magic spell. In the inscription on a stone bowl. the authenticity of which has been questioned (STADEl-- MANN 1984: 27), she is mentioned alongside Ptah. Anat and Astarte (D.B. REDFORD, New light on the Asiatic campaigning of Moremheb, BASOR 211 [I973J 36-49). WIGGINS 199 I: 387 argues that the Egyptian theonym is best rendered *QcdeSct, a Semitic female name. Egyptian texts treat the theonym as a feminine word, but the hieroglyphs chosen to render this theonym are not explicit about the final consonant. […..]
However, the identification of Ug qds and Eg qdJ should be abandoned for linguistic reasons. The Ugaritic references are undoubtedly masculine, whereas the Egyptian references are grammatically feminine. The hieroglyphic writing does not allow one to establish the morphological shape of the theonym. The best option is to consider Ug qds an epithet of EI, and Eg qds(.t) the epithet of a Canaanite goddess taken over and developed in Egypt. The origin of the Canaanite goddess appearing on Egyptian monuments is unknown. W. HELCK supposes a relationship of this goddess with a nominal form of the root QD~. meaning 'votive gift, sacred object', originally referring to a figurine. When such figurines, serving as amulets, were worshipped in their own right, the term qdJ began to serve as an epithet of the Great Syrian Goddess (1966: 7-10). WINTER 1983: 112-113 regards qds as the representation of an erotic aspect of the Syrian great goddess and E. LIPINSKI, The Syro-Palestinian Iconography of Woman and Goddess, lEi 36 (1986) 89- 90, interprets Eg qdJ as a word meaning 'amulet' or 'sacred object' and draws a
parallel with Akk qlldiiJlI, 'ring', worn as a fertility amulet and mentioned in first millennium cuneiform texts. These speculations, however, remain dubious and do not take into account the gender of the deity. A simple solution is to translate 'the Holy One', an epithet of an unidentified Canaanite goddess. In Palestine and Syria terracottas and bronze reliefs and jewelry with representations of a naked lady in the style of the Egyptian qdJ attest to the spread of the Egyptian type of this female deity during the Late Bronze Age (WINTER 1983: 113-114 and fig. 38-43). These objects presumably served as fertility amulets and, in view of lhe c1o~e resemblance of the Egyptian and Syrian represcntations, the same deity must be involved.
Συνεχίζεται
ΣΥνέχεια
ΔιαγραφήΚαι ένα από τα πολλά βιβλία που συνιστώ για να μάθεις επιτέλους ποιά ήταν η γυναίκα του Ιεχωβά που πιστεύεις. Τώρα αν σου πω ότι ο αρχικός Εβραϊκός θεός που αναφέρεται στην Βίβλο σας είχε όχι μόνο γυναίκα, αλλά και παλακίδες και 100 γιούς, ούτε και αυτό θα το ξέρεις φαντάζομαι!
Tilder BINGER, "Asherah. Goddess in Ugarit, Israel and the Old Testament" *[A comprehensive discussion of texts concerning the goddess Asherah, as she is portrayed in texts from Ugarit (both epic and ritual texts, as well as the lists of sacrifices), Israel (the Khirbet el-Qom and Kuntillet Ajrud inscriptions) and the Old Testament. The main theses of the book are that two or more divinities carrying the same name but separated by several hundred years are not necessarily to be identified; that Asherah is probably not a name, but rather a title, carried by the main goddess in ancient Syria-Palestine; that the Asherah of the Old Testament and the Israelite texts was indeed the consort of Yahweh; and that the relationship between the text-groups discussed is of a nature that demands great caution, if one wishes to work comparatively with them]
Αντε και καλή διασκέδαση! Αν θες περισσότερα, ψάξε στο ιντερνετ, χιλιάδες οι αποδείξεις........ δεν έχεις παρά να γράψεις τα ονόματα και διάβασε τι γράφουν
είμεθα ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΜΕ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΣΚΕΨΗΣ, που αναγνωρίζουμε και τιμούμε τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ μας
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπορρίπτουμε τη θρησκεία που κυνήγησε, σκότωσε ή αφόρισε μεγάλες μορφές των Ελληνικών γραμμάτων
ΣΩΣΤΑ ΤΑ ΛΕΤΕ
ΙΔΟΥ.....
Στην αρχαία Ελλάδα ο Πρωταγόρας δήλωσε ότι «περὶ μὲν θεῶν οὐκ ἔχω εἰδέναι οὔθ' ὡς εἰσίν, οὔθ' ὡς οὐκ εἰσίν· πολλὰ γὰρ τὰ κωλύοντα εἰδέναι, ἥ τ' ἀδηλότης καὶ βραχὺς ὢν ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου» και «διὰ ταύτην δὲ τὴν ἀρχὴν τοῦ συγγράμματος ἐξεβλήθη πρὸς Ἀθηναίων· καὶ τὰ βιβλία αὐτοῦ κατέκαυσαν ἐν τῇ ἀγορᾷ, ὑπὸ κήρυκι ἀναλεξάμενοι παρ' ἑκάστου τῶν κεκτημένων.[Μφτρ: «Για τους θεούς δεν μπορώ να γνωρίζω, ούτε ότι υπάρχουν ούτε ότι δεν υπάρχουν, ούτε να έχω ιδέα ποιοι είναι. Γιατί είναι πολλά αυτά που εμποδίζουν να μάθεις, και ότι το θέμα είναι σκοτεινό και ότι η ζωή του ανθρώπου είναι σύντομη· γι αυτή την αρχή στο σύγγραμμά του εξορίστηκε από τους Αθηναίους· και τα βιβλία του κατάκαψαν στην Αγορά, αφού πρώτα έβγαλαν κήρυκα και τα μάζεψαν από όσους είχαν αντίτυπα»
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΗΝΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ [ΠΑΡΑΝΟΙΚΟ ΙΣΩΣ] ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ.....ΤΑ ΙΔΙΑ ΚΑΙ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ...ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΜΟΝΑΡΧΗ-ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ...
Αν ήξεραν οι Εβραιοχριστιανοί σε τι θεό πιστεύουν θα αλλαξοπιστούσανε και θα λάτρευαν τον Δία-Αμωνα! Υπάρχουν χιλιάδες βιβλία γραμμένα αλλά και αρχαιολογικές αποδείξεις και αναφορές για την παγανιστική προέλευση του Εβραιοχριστιανισμού και ότι ο θεός τους είχε και γυναίκα, που την αναφέρει και η Βίβλος τους αλλά ποιος τα διαβάζει; Διάβασε κανείς την Βίβλο να δει ότι οι θεοί που προσκυνούν αγνοούν παντελώς τα φυσικά φαινόμενα και λένε ότι ο ήλιος γυρνάει γύρω από την γη, το φεγγάρι έχει το δικό του φως, η γη είναι επιπεδη και επιπλέι πάνω στο νερό με σκεπή υποβασταζόμενη από 4 στήλες με αποθήκες με βροχή, χαλάζι, ανέμους και θύελες με πόρτες και παράθυρα που τα φυλάνε άγγελοι και όποτε ο Ιεχωβάς τους θέλει να τιμωρήσει τους "ηλίθιους του Πλάτωνα" δίνει διαταγή να ανοίξουν οι πόρτες και τα παράθυρα να βρέξει βροχή και χαλάζι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια αυτό σε όσους μιλάνε χωρίς να ξέρουν καλύτερα να ακολουθούν την ρήση του Σόλωνα, "Οταν δεν ξέρεις κάτι μην μιλάς και όταν το μάθεις σιώπα"!