Το κοινωνικό συμφέρον κόντρα στο προσωπικό συμφέρον –

Γράφει ο Γιώργος Νικολής

Η Δημοκρατία με την ευρύ της έννοια είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα του ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού που η Ελλάδα απλόχερα χάρισε στον κόσμο και που δοξάζει το αρχαίο ελληνικό πνεύμα μέσω και της στήριξης που δίνει η δημοκρατία μεταξύ άλλων στους νόμους, στην ελευθερία, στην λαϊκή έκφραση και στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Χωρίς την δημοκρατία ως πολίτευμα δεν γίνεται σοβαρός λόγος ούτε για ελευθερία, ούτε για σεβασμός στους νόμους ούτε για λαϊκή έκφραση αλλά ούτε και για ανθρώπινα δικαιώματα. Από της απόψεως

ότι είμαστε εμείς που σαν λαός πρώτοι θεμελιώσαμε την έννοια της δημοκρατίας στον κόσμο και που είμαστε υπερήφανοι για αυτό μας το επίτευγμα, έπρεπε για τους λόγους  αυτούς να είμαστε και οι πρώτοι και από τους καλύτερους στον κόσμο που σεβόμαστε την δημοκρατία μας σε όλες της τις μορφές, κάτι που δυστυχώς δεν το κάνουμε και παραδείγματα υπάρχουν πολλά με πρώτους τους πολιτικούς μας και τα κόμματα.

Όταν είσαι υπερήφανος για κάτι ειδικά όταν αυτό είναι εθνικό σύμβολο και εθνικό/ιστορικό επίτευγμα του λαού μας όπως είναι η δημοκρατία, τότε το σήμα κατατεθέν του «προϊόντος» σου το προστατεύεις αντί να το ποδοπατάς και να το προσβάλεις. Στην Ελλάδα έχουμε κοινοβουλευτική δημοκρατία η όποια εκφράζετε στην βουλή μέσω των εκπροσώπων του λαού μετά από εκλογές. Τα πολιτικά μας κόμματα ως φορείς κοινωνικών αξιών και μέρος της δημοκρατικής μας λειτουργίας έχουν ένα ιδιαίτερο ρόλο και ευθύνη να προφυλάξουν την δημοκρατία και τις κοινωνικές αξίες που εκπροσωπούν, κάτι που αρκετά δεν το έκαναν μέχρι τώρα για αυτό και καταρρεύσαμε σαν κοινωνία και σαν χώρα και όχι μόνο οικονομικά αλλά και κοινωνικό/πολιτικά.

Όταν αυτοί που  πρέπει να είναι παράδειγμα προς μίμηση όπως είναι τα κόμματα και οι πολιτικοί μας, δεν σέβονται την αποστολή που τους δίνει ο λαός, τότε γίνονται κακό παράδειγμα και για τους υπόλοιπους πολίτες με συνέπια την κατάρρευση των κοινωνικό/πολιτικών αξιών της κοινωνίας. Το ερώτημα είναι γιατί ο απλός πολίτης να σέβεται τους νόμους και το σύνταγμα μας όταν αρκετοί πολιτικοί μας που μάλιστα ορκίζονται να το υπηρετούν, δεν το κάνουν? Γιατί η ισότητα απέναντι στους νόμους που είναι από τις βασικότερες αξίες της δημοκρατίας, δεν ισχύει στην Ελλάδα με το ξεχωριστό φαινόμενο με την βουλευτική ασυλία που ισχύει. Σε αυτό το φαινόμενο συγκαταλέγεται και η κατάρρευση των κοινωνικό/πολιτικών αξιών που εκπροσωπούν τα κόμματα αφού στα περισσότερα από αυτά οι πολιτικοί τους και αρκετά από τα μέλη τους δεν τηρούν με τις πράξεις τους τις κοινωνικό/πολιτικές άξιες που εκπροσωπούν και αυτό με την συγκατάθεση των κομμάτων αφού σπάνια διαγράφουν ένα μέλος που παραβίασε και μάλιστα συνεχές τις κοινωνικό/πολιτικές αξίες του κόμματος που λέει ότι υπηρετεί.

Όταν τα κόμματα και οι διάφοροι πολιτικοί τους που εκπροσωπούν  τις κοινωνικό/πολιτικές αξίες του κόμματος τους, δεν σέβονται αυτές τις αξίες με την συνοχή του κόμματος τους τότε είναι ένοχοι από της απόψεως της παραβιάσεως της ιδεολογίας τους αλλά και της ίδιας της δημοκρατίας, διότι οι πολίτες δεν ψηφίζουν τους πολιτικούς για να παραβιάζουν με τις πράξεις τους το σύνταγμα μας και την πολιτική τους ιδεολογία και κοινωνικές αξίες.

Δυστυχώς το κοινωνικό συμφέρον που οι πολιτικοί μας είναι υποχρεωμένοι να υπηρετούν βάση του όρκου τους, του συντάγματος και της λαϊκής εντολής που έχουν πάρει, αρκετοί από αυτούς δεν το κάνουν αλλά προέχει το προσωπικό συμφέρον κόντρα στο κοινωνικό, οπότε υπάρχει παραβίαση της λαϊκής εντολής και του συντάγματος. Τιμωρήθηκε κανένας από αυτούς? Σπάνιο φαινόμενο για την χώρα μας δυστυχώς, όχι όμως για άλλες δημοκρατικές χώρες όπου οι νόμοι ισχύουν για όλους. Παράδειγμα όταν ζούσα στην Σουηδία στα μέσα της δεκαετίας του 1990 μια υπουργός της τότε κυβέρνησης της χώρας σε μια περίπτωση λόγο του ότι τυχαίως δεν είχε λεφτά μαζί της, αγόρασε με την κρατική της πιστωτική κάρτα μια σοκολάτα άξιας περίπου 3 ευρώ. Όταν ο λογαριασμός έφτασε στο λογιστήριο του κράτους έγινε σκάνδαλο και η υπουργός κατηγορήθηκε για κατάχρηση του δημόσιου χρήματος και αναγκάστηκε να βγει στην βουλή και να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τον σουηδικό λαό επειδή καταχράστηκε για προσωπικό όφελος δημόσιο χρήμα αξίας 3 ευρώ. Με την συγγνώμη της αυτή μπόρεσε και κράτησε την κυβερνητική της θέση όμως ο λεκές της καταχρήσεως του δημόσιου χρήματος ακόμα την ακολουθει. Η Σουηδία όμως είναι και μια από τις λιγότερο διεφθαρμένες χώρες του κόσμου και με ένα από τους καλύτερους δημόσιους τομείς στον κόσμο και που είχα την εμπειρία να υπηρετήσω ως δημοτικός και κρατικός λειτουργός.

Στην Ελλάδα είναι μόδα η κατάχρηση του δημόσιου πλούτου μέσω μιζών, ρουσφετιών, υπερκοστολογησης των δημοσίων έργων, συχνά χωρίς δημοπράτηση, φοροδιαφυγή και διάφορα πολιτικά βολέματα χωρίς τις απαραίτητες νόμιμες ενέργειες (Ρουσφέτι) και χωρίς συνήθως να υπάρχει τιμωρία για αυτές τις πράξεις, που είναι από τις μεγάλες πληγές της πολιτικής ζωής του τόπου μας και που δυστυχώς μεταδίδεται και στους απλούς πολίτες με την δικαιολογία, « αφού αρπάζουν αυτοί, γιατί να μην αρπάξω και εγώ, αφού φοροδιαφεύγουν αυτοί γιατί να μην φοροδιαφεύγω και εγώ »? Η χώρα μας στην κοινωνικό/πολιτική της ζωή και πορεία για να μπορέσει κάποτε να ξανασταθεί στα πόδια της χρειάζεται στην δημόσια ζωή του τόπου να στηρίξει νέους ανθρώπους, άφθαρτους και καθαρούς που να προβάλουν το κοινωνικό συμφέρον μπροστά από το προσωπικό ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς και στα κόμματα αλλά και για να αναβαθμιστεί και η έννοια του κοινωνικού και δημόσιου συμφέροντος

Με παλιά σάπια υλικά δεν μπορείς να κτίσεις ένα νέο, γερό και ανθεκτικό σπίτι, διότι αργά η γρήγορα θα ξαναγκρεμιστεί. Αν πράγματι μέσα από την κρίση που βιώνουμε σαν λαός θέλουμε να κτίσουμε μια νέα Ελλάδα και κοινωνία τότε χρειάζεται να τηρούνται οι νόμοι με σεβασμό από όλους όπως γίνεται σε άλλες χώρες, και με νέους ανθρώπους, καθαρούς και άφθαρτους στην κοινωνικοπολιτική ζωή του τόπου να πορευτούμε, διότι μόνο έτσι θα υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον για την κοινωνία μας μακριά από την διαφθορά, τις μίζες, τα ρουσφέτια και την κατασπατάληση του δημόσιου πλούτου. Παλιές σαπιοκαραβανες της πολιτικής, και θαθατζήδες που κοροϊδεύουν τον λαό με ψεύτικες υποσχέσεις που έκαναν την πολιτική επάγγελμα και συμφεροντολόγοι που συνέβαλαν με την δράση και τις αποφάσεις τους συχνά για το προσωπικό η των κολλητών τους το συμφέρον και όχι για το γενικό συμφέρον της κοινωνίας αυτοί δεν έχουν θέση στην νέα Ελλάδα και κοινωνία που πρέπει να αρχίσει να χτίζεται.

Αν πράγματι θέλουμε να είμαστε υπερήφανοι για την δημοκρατία που απλόχερα προσφέραμε σε όλο τον κόσμο τότε πρέπει να είμαστε εμείς παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγήν, ας προστατέψουμε λοιπόν τις αξίες της δημοκρατίας μας και το δημόσιο κοινωνικό/συμφέρον ώστε να γίνουμε και κάποτε μια μοντέρνα ευρωπαϊκή χώρα!

Πηγή: Το κοινωνικό συμφέρον κόντρα στο προσωπικό συμφέρον – Γράφει ο Γιώργος Νικολής | rodosreport.gr - Ενημέρωση για την Ρόδο και όχι μόνο. Θα παραμείνεις απλός αναγνώστης;