Όταν το Ελληνικό κράτος συναγωνίζεται την σαρία του Ισλάμ...

Πως μπορεί να ονομαστεί εκείνο το κράτος που δεν προστατεύει μία μητέρα με τα παιδιά της;

Σε ένα ορεινό Πομακικό χωριό της Ξάνθης μία νεαρή μητέρα (πομάκα μουσουλμάνα) κατήγγειλε τον άνδρα της για βιασμό της μικρής της κόρης και του μικρότερου γιού της. Ο "σύζυγος" και κτήνος πατέρας, "δώρισε" την μικρή του κορούλα (κάτω των δέκα ετών) και σε έναν συγγενή του...

Φυσικά το κτήνος προφυλακίσθηκε, αλλά η νεαρή μητέρα μαζί με τα παιδιά έφυγε από το χωριό και φιλοξενήθηκε σε σπίτι της Πρόνοιας στην Ξάνθη, αφού σαν μουσουλμάνα δεν μπορούσε να καθίσει
αντιμέτωπη με την κοινωνική κατακραυγή (επειδή το ισλάμ θεωρεί πως η σύζυγος είναι υποχρεωμένη να ανέχεται και να δέχεται αδιαμαρτύρητα οτιδήποτε από τον άνδρα της).

Όμως, στην Ξάνθη όπου κατέφυγε για να ζήσει στο σπίτι της Πρόνοιας, της έκοψαν το ρεύμα επειδή είχε απλήρωτους λογαριασμούς. Βέβαια, η νεαρή μητέρα δεν μπορεί να δουλέψει επειδή πρέπει να φροντίσει μόνη της τα δύο της παιδιά και κατορθώνει να ζει με κάποια χρήματα που της στέλνουν κρυφά οι γονείς της.

Αντιμέτωπη με την διακοπή του ρεύματος, η νεαρή μητέρα απευθύνθηκε στην Πρόνοια, όπου την ενημέρωσαν πως δεν μπορούν να πληρώσουν τον λογαριασμό και της έδωσαν δύο λύσεις.

Ή θα δινόντουσαν τα παιδιά σε ίδρυμα στην Καβάλα και η ίδια θα είχε το δικαίωμα να τα βλέπει δύο φορές το μήνα...

Ή θα της έβγαζαν εισιτήρια μη επιστροφής για Γερμανία!!!

Ξαφνιασμένη η νεαρή Πομάκα και με δάκρια στα μάτια ρωτούσε πολύ καλό μου φίλο, πως είναι δυνατόν να της συμβαίνει αυτό, γιατί της συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο ενώ δεν έχει κάνει τίποτε περισσότερο από το να προστατεύει και να φροντίζει τα παιδιά της...

Αυτό είναι το υπόλοιπο από κράτος, το οποίο συναγωνίζεται σε θηριωδία ένα απίστευτο ισλάμ, όπου οι άνθρωποι είναι υποταγμένοι σε καθημερινά παράλογα αδιέξοδα.

Αυτό το αισχρό κράτος δεν μπορεί να προστατεύσει μία ανήμπορη νεαρή μητέρα και της προτείνει να την χωρίσει από τα παιδιά της ή να την ξαποστείλει στο άγνωστο, μόνη σε μία σίγουρη καταστροφή...

Μία μητέρα τοποθετήθηκε συνθλίβεται από την φρίκη δύο αισχρών "φίλων" και "προστατών"... Και η κοινωνία δεν γνωρίζει αυτό το δράμα που αύριο μπορεί να χτυπήσει (με οποιοδήποτε τρόπο και μέσο) την πόρτα του καθενός από εμάς.

Πόσο πιό φρικτό πρέπει, άραγε, να γίνει αυτό το κράτος, που αναίσχυντα χωρίζει μάνα από τα παιδιά της, επειδή δεν θέλει να πληρώσει έναν λογαριασμό;

Άραγε, πόσα αξίζουν αυτά τα παιδιά, αυτή η μάνα, ο καθένας από εμάς, γι αυτό το χωρίς καμία λογική κράτος;

Και πως είναι δυνατόν η σαρία να συναγωνίζεται σε ισχύ αυτό που εμείς επιμένουμε ακόμη να λέμε ελληνικό κράτος, ενώ στην πραγματικότητα έχει γίνει ένα σύστημα φρίκης που μας δολοφονεί στο όνομα του κέρδους;

Κωνσταντίνος