Το μεγάλο ταξιδι μιας ημέρας μεσα στη Νύχτα

Ζούμε στην εποχη των τεχνολογικών μεγαλειων, των διαπλανητικων εξερευνησεων, της ασυστολης, ακατάπαυστης κίνησης, της πολυμορφικης πολυπολιτισμικότητας, της πολυφωνικης σιωπής. Οι επικοινωνιακοι δίαυλοι διατρανωθηκαν δια της παγκόσμιας συνένωσης κρατών και πολιτισμών. Το φαινόμενο της πεταλούδας κρατεί καλα σε οικονομικούς, πολιτιστικούς, κοινωνικούς και δια προσωπικούς τομείς της παγκόσμιας ζωής. Οι δοτες μορφές "μόδας", πλασμενες σε απομακρυσμένα απο τη δημόσια θέα "μαγαζιά" σκέψης, ποδηγετουν τους δεκτες, στεγανοποιωντας πνεύματα, αδρανοποιωντας κριτικό νου και ελαστικοποιωντας συνειδήσεις. Γεγονός συμφέρον προς τη γενική χειραγώγηση του όλο και αυξανόμενου πληθυσμιακά όχλου. Η μόδα καλείται, ορίζοντας τον τροπο ζωής και τα πρότυπα, να αφοπλισει κάθε πνευματικη επανάσταση και αναγέννηση, σε ενα κόσμο που ολοένα φλερτάρει με μητροπολιτικα πρότυπα. Μια κεντρική διοίκηση, μια θρησκεία, μια γλώσσα. Αφανισμενη η εθνικότητα, οι αξίες, τα έθιμα, η παράδοση. 
Η μορφη έκφρασης του έρωτα, η θερμη συναισθημάτων, η πίστη, η αφοσίωση, η έκφραση μέσω του αντικειμένου του πόθου, η λατρεία της διαδικασίας, η σημασία του κοιταγματος του αγγιγματος, συνάμα με την παράδοση, τείνουν να απαλειφθουν απο το κεντρο ζωής του σύγχρονου ανθρώπου. Η μόδα τον εχει οδηγήσει σε αντιγραφή συμπεριφορών χάριν της διεθνοποίησης και στην απαξίωση των συστατικών του αληθινού συναισθήματος ως τετριμμένα. Το σχέδιο λοιπόν που εχει εκπονηθεί ειναι η κατακρεουργηση του πάθους. Του αληθινού, αγνου, ανιδιοτελούς πάθους. Διότι το πάθος πυροδοτεί τις αισθήσεις, οι αισθήσεις τη σκέψη, η σκέψη τη δράση, την αλλαγη, τη διαφορετικότητα. Η διαφορετικότητα δεν ελέγχεται, δεν χειραγωγείται.Έτσι εχουμε τη μετάβαση απο την αυτοθυσία για κατι αγαπημένο, απο την αγωνία του πρώτου φιλιου, τη σημασία του αγγιγματος, της αναμονής της προσμονης, της ελπίδας για ομοουσια ενωση μέσω της σύστασης οικογένειας, στην αποτέφρωση του πάθους μέσω της προστυχης απλούστευσης της σεξουαλικης συνεύρεσης, ωμά, άνευ συναισθήματος. Μέσω της ποικιλίας για ψεύτικη ικανοποίηση, μέσω του εκχυδαισμου μιας ερωτικής έλξης με όπλο το σεξισμο, ο κατα τα αλλα εξελιγμενος ανθρωπος επανέρχεται σε πρωτογονο πλαίσιο ικανοποίησης αναγκών, υποβοηθουμενο απο ψυχαναλυτικες μελέτες που τεκμηριώνουν τον εικονικό φόβο του ανθρώπου προς τη δέσμευση και την άνευ όρων αγάπη με αλλο πρόσωπο.Κατα αυτόν τον τροπο οικογένειες παραπαιουν, διότι χάνεται ο σεβασμός στην ανθρώπινη υπόσταση, απο τη στιγμή που η ποικιλία σεξουαλικών "χρωμάτων" , σκέψεων και αισθήσεων, απλώνεται σα μπουφές μπρος στα ματια του απαιδευτου, οδηγώντας το συναίσθημα και τον έρωτα της ψυχής να φαντάζει παλιομοδίτικο αστείο. Κατα μαθηματική ακρίβεια, ο τρόπος αυτος ζωής, ασυδοσίας επιλογών έρχεται μπούμερανγκ στον άνθρωπο, μιας και τον αποτρέπει απο την κατοχή κάποιου νοηματος εις τον μάταιο τούτο κόσμο πλην της εργασιας, της συλλογής χρημάτων και αντιγραφής της εκάστοτε επιβαλλομενης μόδας, είτε λέγεται οικογενειακή, είτε φιλική , είτε διαπροσωπικη μόδα.Στο κόσμο αυτο της παρωχημενης πληροφορίας ο ανθρωπος ξέχασε και έχασε τον άνθρωπο. Ποιος πίνακας , ποια μουσικη ωδη, ποιος πόλεμος, ποια τέχνη δεν έγινε διότι ενεπνευσθη απο τον αγνό έρωτα. Άνευ πάθους δεν υφίσταται σκέψη, τέχνη , δημιουργια, διότι δεν υπαρχει σκοπός.Ισως θα έπρεπε να κλείσουμε με κατι ενθαρρυντικό. Με μια αποστροφή ελπίδας, υπόνοια βελτίωσης, σπιθαμη αλλαγης. Θα ήμουν ψεύτης στον εαυτό μου. Το ταξιδι της ημέρας τελείωσε, τώρα μονο νύχτα.

Κείμενο Ανδρεας Μ. Καραγιαννης

http://world-look.blogspot.gr/2015/03/blog-post_22.html