αυτό τα τελευταία σαράντα και κάτι χρόνια. Όποιος το δοκίμασε γεύθηκε την πικρία εκείνου που παλεύει μόνος του απέναντι στις μυλόπετρες της Ιστορίας. Μπορεί η Αριστερά να ήλθε στην εξουσία το 2015, αλλά στην ουσία παρα-διοικούσε τη χώρα από το 1974 και μετά, με το «πεζοδρόμιο» και με την απόλυτη ιδεολογική της ηγεμονία.
Διαβάστε επίσης
• Ανοιχτή Επιστολή στους Έλληνες: «Σας σφάζουν μπροστά στα μάτια του Πλανήτη και κανείς δεν λέει κουβέντα...Λαέ της Ελλάδας! – Ξύπνα»
• Αυτοδύναμη Κυβέρνηση ο Κανένας με 46% σε νέα δημοσκόπηση (ΒΙΝΤΕΟ)
• Ληστρικοί, εξοντωτικοί και άδικοι οι φόροι στην Ελλάδα
Ήλθε όμως ο ΣΥΡΙΖΑ και γκρέμισε ταμπού και κλισέ δεκαετιών. Θυμηθείτε, για παράδειγμα, πώς αντιμετώπιζε ο ελληνικός λαός τις Ένοπλες Δυνάμεις μετά το 1974. Οι πολιτικοί τις κρατούσαν σε απόσταση και η πολιτική ορθότητα τις ήθελε πολύ χαμηλά στην ιεραρχία αξιών της ελληνικής κοινωνίας. Καμία δεξιά ή κεντρώα κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να σκεφθεί Πάσχα με τον Στρατό στο Σύνταγμα ή επανάληψη της εκπομπής «Αρετή και Τόλμη». Συνέβη όμως επί αριστερής διακυβέρνησης. Το ταμπού έσπασε.
Τα ίδια με τις ιδιωτικοποιήσεις και την ανάγκη προσέλκυσης επενδύσεων. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός τονίζει συνεχώς ότι προοδευτικό είναι να δημιουργείς θέσεις εργασίας. Επιτέλους, καταλαβαίνουμε όλοι ότι χωρίς κέρδος, επιχειρηματικότητα και επενδύσεις, θα τρώμε τις σάρκες μας. Ευχαριστούμε όμως την Αριστερά γιατί επί των ημερών της εμπεδώθηκε και αυτή η αρχή.
Όσο για τον συνδικαλισμό, βρίσκεται σήμερα στο ναδίρ του. Η Αθήνα βιώνει πολύ λιγότερες συγκεντρώσεις. Οι απεργίες που μπλόκαραν τα λιμάνια και τα ξενοδοχεία ανήκουν στο παρελθόν, καθώς ο πάλαι ποτέ κραταιός συνδικαλισμός είναι σκιά του εαυτού του.
Ακόμη ένα ταμπού που γκρεμίστηκε είναι ο αντιαμερικανισμός. Σήμερα έχουμε μια αριστερή κυβέρνηση που επιδιώκει ανοικτά, και χωρίς περιστροφές, τη στενή σχέση με τις ΗΠΑ, είτε με Ομπάμα πρόεδρο είτε με Τραμπ. Η Αριστερά επένδυσε πολύ στον αντιαμερικανισμό, σήμερα τον αποδομεί στην πράξη.
Υπάρχουν πολλά ακόμη στερεότυπα και ταμπού που γκρεμίζονται με αυτήν την κυβέρνηση. Τώρα φτάνουμε στο σημείο όπου το εκκρεμές κινείται προς το Κέντρο. Η ζημιά που γίνεται στον τόπο, στους θεσμούς, στην πραγματική οικονομία είναι μεγάλη. Ίσως όμως έπρεπε να περάσουμε αυτή τη φάση για να ενηλικιωθούμε ως κοινωνία. Ο μόνος φόβος, σε μια κοινωνία χωρίς σταθερές, είναι να ξεφύγει το εκκρεμές και να πάει πολύ, πολύ δεξιά. Θα χρειασθεί να παλέψουμε για να κυριαρχήσουν στη χώρα ο κοινός νους, η σύνεση και το... αυτονόητο, για να μείνει το εκκρεμές στη μέση.
ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ στην Καθημερινή
Αόρατα Γεγονότα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html