«Θέλω να 'βγάλω' την θυσία των Ελληνοαυστραλών στο φως»

Οι ελληνικής καταγωγής στρατιώτες που πολέμησαν στις Αυστραλιανές Ένοπλες Δυνάμεις στην εκστρατεία Kokoda, το θέμα του νέου βιβλίου του ομογενή βετεράνου και προέδρου του Ελληνικού παραρτήματος RSL Μελβούρνης Στιβ Κυρίτση

83

«Τίποτα, μήτε η δουλειά, μήτε οι κόποι, δεν αποκάνουν έτσι το κορμί και την ψυχή των αντρών, όπως το αποκάνουν οι σκέψεις, οι σκέψεις οι θλιβερές… [σκέψεις πολέμου και χαμένων συντρόφων]» γράφει ο Μαξίμ Γκόρκι στο διήγημά του…
«Η Φλογερή Καρδιά του Ντανκό». 

«Όσοι επιστρέψαμε από το μέτωπο θέλαμε να ξεχάσουμε. Λίγοι είναι αυτοί που έχουν την δύναμη να θυμηθούν και να μιλήσουν για εκείνο τον καιρό» λέει με τη σειρά του ο ομογενής βετεράνος Στιβ Κυρίτσης όταν τον ρωτάω πόσο δύσκολο είναι για τον ίδιο να «σκάβει» στο παρελθόν και κατ' επέκταση να ζωντανεύει στο νου του εκείνες τις μαύρες μέρες του πολέμου. 

Αφορμή γι' αυτή την κουβέντα, στάθηκε το επόμενο και τρίτο στη σειρά βιβλίο του κ. Κυρίτση που εκτός από βετεράνος του πολέμου στο Βιετνάμ είναι και πρόεδρος του Ελληνικού Παραρτήματος RSL στη Μελβούρνη.

Όπως και στα δύο προηγούμενα βιβλία του έτσι και σ' αυτό ο κ. Κυρίτσης ασχολείται και με τους Ελληνοαυστραλούς που πολέμησαν στις Αυστραλιανές Ένοπλες Δυνάμεις. Στο τρίτο του βιβλίο εστιάζει την έρευνα και την προσοχή του σε αυτούς που συμμετείχαν στην πεντάμηνη προσπάθεια των Αυστραλιανών Δυνάμεων να ανακόψουν την πορεία των Γιαπωνέζων στην Αυστραλία στο «Πέρασμα Kokoda» της Νέας Γουινέας. Ήταν Ιούλιος του 1942 όταν άρχισε η μάχη αυτή και έως το Δεκέμβρη του 1942 όλοι αυτοί που βρέθηκαν στο εφιαλτικό «Πέρασμα Kokoda» βουτήχτηκαν στο αίμα, άλλοι στο δικό τους, άλλοι στο αίμα των συστρατιωτών τους και άλλοι στο αίμα των εχθρών τους. Κανένας δεν βγήκε από αυτή την εμπειρία ανέγγιχτος. Θες στο σώμα, θες στο νου, θες στη ψυχή τους, τα τραύματα βρήκαν τον δρόμο τους. 

Αυτήν την ιστορία περιγράφει ο ομογενής ερευνητής και βετεράνος Στιβ Κυρίτσης στο βιβλίο του, μία ιστορία που όμως λέγεται μέσα από την οπτική γωνία ενός Ελληνοαυστραλού και εστιάζει στα όσα έζησαν οι 26 ελληνοαυστραλοί που υπηρέτησαν στο Πέρασμα Kokoda υπερασπιζόμενοι τη νέα τους πατρίδα, ως μέλη των ταγμάτων που υπηρέτησαν.

«Υπάρχει ένα πάθος. Γι' αυτό το κάνω και επιστρέφω σε μνήμες που με πληγώνουν» μου λέει και η φωνή του τρέμει. «Θέλω να φέρω στο φως την ιστορία αυτών των ανθρώπων που παραμένει για τόσα χρόνια στο σκοτάδι» συνεχίζει όταν τον ρωτάω γιατί επέλεξε να ασχοληθεί και πάλι με το θέμα. 

Η έρευνα προκειμένου αυτό το βιβλίο να γίνει πραγματικότητα διήρκησε τέσσερα χρόνια και η παρουσίασή του θα γίνει σε μία σημαδιακή ιστορική στιγμή. Γιατί η παρουσίαση θα γίνει στις 21 του Ιούλη, τη μέρα μνήμης για τα 75 χρόνια από την έναρξη της αιματηρής εκστρατείας. 

«Μπορεί οι Ελληνοαυστραλοί που πολέμησαν στο πέρασμα Kokoda, να μην είναι πολλοί αλλά ο καθένας άφησε τη δική ηρωική σφραγίδα σε εκείνη την μαρτυρική περιοχή της Νέας Γουινέας. Αυτό είναι το μήνυμα του βιβλίου μου. 'Ο βράχος του Κον' ('Con's Rock'), είναι για παράδειγμα ένα μνημείο στο πέρασμα Kokoda που αποδεικνύει αυτό το μαρτυρικό και ηρωικό συνάμα στίγμα που άφησαν οι Ελληνοαυστραλοί. Ο Κωνσταντίνος Βαφιόπουλος, του οποίου το όνομα δόθηκε σ' αυτόν τον βράχο ήταν ένας νοσοκόμος που πολέμησε στην εκστρατεία. Πάνω σ' αυτόν βράχο που σήμερα θεωρείται μνημείο, με τα σύνεργα που είχε στην διάθεσή του και μέσα στην μαυρίλα του πολέμου δεν δίστασε να ακρωτηριάσει το πόδι ενός συστρατιώτη του που τραυματίστηκε από τους Γιαπωνέζους και να του σώσει έτσι τη ζωή. Αυτό το περιστατικό ίσως να αναγνωρίστηκε και να γράφτηκε στην ιστορία. Αλλά δεν γράφονται όλες οι πράξεις ανδρείας σε έναν πόλεμο. Ξεχνιούνται γιατί αυτοί που τις έκαναν δεν θέλουν να τις θυμούνται. Αυτή η λήθη με ενοχλεί» λέει ο κ. Κυρίτσης.

Δεν ξεχνά να αναφερθεί και στους αδελφούς Μανούσου που έπεσαν υπερασπιζόμενοι την Αυστραλία στην συγκεκριμένη εκστρατεία. 

«O Guy και ο Περικλής Μανούσου ήταν αδέρφια που σκοτώθηκαν και οι δύο κατά τη διάρκεια μαχών στην τοποθεσία Eora Creek. Γράφω την ιστορία των μεραρχιών τους. Προσπαθώ να περιγράψω αυτό που έζησαν».

Η αφοσίωση του κ. Κυρίτση στο να φέρει στην επιφάνεια αυτές τις ιστορίες αλλά και η πολύχρονη δράση του στην αναγνώριση των δεσμών που αναπτύχθηκαν μεταξύ Ελλήνων και Αυστραλών στρατιωτών στους δύο παγκοσμίους πολέμους, επρόκειτο χθες να αναγνωριστεί με μία από τις πλέον σημαντικές διακρίσεις που μπορεί να δεχθεί ένας βετεράνος από την πολιτεία.

Ο κ. Κυρίτσης αναδείχθηκε ως ο Anzac της Χρονιάς για τη Βικτώρια και η Πολιτεία αναμενόταν να τους επιδώσει σχετικό παράσημο για το οποίο ναι μεν χαίρεται αλλά δεν επαίρεται!

«Η αναγνώριση απ' όπου και αν προέρχεται είναι πάντα καλοδεχούμενη αλλά δεν είναι ο αυτοσκοπός. Εγώ θα συνεχίσω να υπηρετώ αυτό το πάθος» καταλήγει.

*Για περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο του ομογενή αλλά και για να παραστείτε στην επίσημη παρουσίαση του βιβλίου μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον κ. Κυρίτση στο τηλέφωνο 0418 571 800.
http://neoskosmos.com/news/el/node/61498