ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ

Μόνον ό Ελλην ήταν Πρόσωπο. Δέν προσκυνούσε ανθρώπους – ούτε κάν τούς Θεούς. Δέν είχε άρχοντες θεοποιημένους, θεοκρατία, ιερατείο, κάστες δόγματα. Διαφωνούσε, ήλεγχε, επέκρινε, εξοστράκιζε, υπηρετούσε τούς Θεσμούς, όχι εξουσιαστές. Γι’αυτό:

- Μόνον από τούς Έλληνες ανεδείχθησαν Προμηθεύς, Αχιλλεύς, Έκτωρ, Λεωνίδας, Σωκράτης, Φωκίων.

- Μόνον Ελληνίδα μπορούσε  νά είναι ή Αντιγόνη, ή Ιφιγένεια, ή Αρήτη, ή Ναυσικά, ή Ηλέκτρα.                                                   

- Μόνον  Έλλην  μπορούσε  νά  πή, όπως  ό  Αίμων  στόν  πατέρα του Κρέοντα, ότι  «καμία  πόλις  δέν  ανήκει  σέ  έναν  άνθρωπο».

- Μόνον Έλληνες μπορούσαν νά πεθαίνουν γιά νά εκπληρώσουν τό καθήκον τους, όπως ό Έκτωρ («Ιλ.» Ζ447-453), ό Λεωνίδας, οί Θεσπιείς.

 – Οί  Ελληνικοί στρατοί ήσαν νικηφόροι, διότι τούς αποτελούσαν πολίτες πού πολεμούσαν γιά τήν πατρίδα τους, όχι μισθοφόροι πού
πολεμούσαν γιά τόν βασιλέα τους.

Η διαχρονικότης τού Ελληνικού Πολιτισμού καί καθοριστική συμβολή του στήν πορεία τής ανθρωπότητος οφείλονται:

-  Στήν μοναδικότητα πού τόν διαφοροποιεί τελείως από τούς άλλους αρχαίους πολιτισμούς.

-  Στήν   μεταδοτικότητά του πού οφείλεται καί στά ειδικά γνωρίσματά του, καί στόν θαλάσσιο χαρακτήρα του καί στίς ιδιότητες τών φορέων του, δηλαδή τών Ελλήνων πού κατά τόν Αιγύπτιο  ιερέα  Σώχθι ήσαν τό «κάλλιστον καί άριστον γένος επ’ανθρώποις»  (Πλάτων «Τίμαιος» 23c).

http://hellanionamar.wordpress.com/