ΠΕΡΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ/ΟΝΤΩΝ

Ο Πρόκλος, ένας εκ των θειώτατων σχολαρχών της Πλατωνικής Ακαδημίας και τελευταίος Δαδούχος και Ιεροφάντης των Ελλήνων, σχετικά με τον σκοπό του Πλατωνικού «Κρατύλου» μας λέγει πως:

«Ο Σκοπός του “Κρατύλου” είναι να δείξει την έσχατη των ψυχών γόνιμη ενέργεια και την εξομοιωτική δύναμη, αυτή που τους έλαχε κατά την ουσία τους και την οποία
δηλώνουν μέσα από την ορθότητα των ονομάτων.»

Όμως, ποια και τι είναι η των ψυχών γόνιμη ενέργεια και η εξομοιωτική δύναμή τους;

Σχετικά με το ερώτημά μας ο θείος Πρόκλος μας λέγει πως:

«ενυπάρχει στην ψυχή μια απεικονιστική δύναμη (πράγματι, και η ζωγραφική και όλα τα παρόμοια τελούν σε εξάρτηση προς την δύναμη αυτή), που ομοιώνει τα δεύτερα προς τα ανώτερα και τα εν συνθέσει φερόμενα είδη προς τα απλούστερα.

Βάσει της ίδιας δύναμης πάλι η ψυχή μπορεί να εξομοιώνει τον εαυτό της με τους ανώτερούς της Θεούς, Αγγέλους και Δαίμονες. Ομοιώνει όμως και τα δεύτερα της με τον εαυτό της βάσει ακριβώς της ίδιας αυτής δύναμης, αλλά και με τα ανώτερα της, εξ ου και δημιουργεί αγάλματα Θεών και Δαιμόνων.

Επιδιώκοντας πάλι να δώσει υπόσταση σε άυλες, τρόπο τινά, και απότοκες αποκλειστικά της λογικής ουσίας ομοιώσεις των όντων, δημιούργησε αφ’ εαυτής την ουσία των ονομάτων, έχοντας σε τούτο συνεργώ τη λεκτική φαντασία. Και όπως η τελεστική, δια της χρήσεως συμβόλων και απόρρητων συνθημάτων, κάνει τα εδώ αγάλματα απεικονίσεις των Θεών και τα καθιστά κατάλληλα προς υποδοχή των θείων εκλάμψεων, έτσι και η νομοθετική, βάσει της ίδιας εξομοιωτικής δύναμης, καθιστά τα ονόματα αγάλματα των πραγμάτων, εικονίζοντας με τον ένα ή τον άλλο ήχο τη φύση των όντων – και αφού τους δώσει υπόσταση, τα παραδίδει στους ανθρώπους να τα χρησιμοποιήσουν.

Για τούτο λέγεται ότι ο νομοθέτης είναι κυρίαρχος της δημιουργίας των ονομάτων, και, όπως δεν επιτρέπονται απροσεξίες όσο αφορά τα αγάλματα των Θεών, έτσι δεν είναι σωστό να γίνονται λάθη και όσο αφορά τα ονόματα.

Διότι δημιουργός τους είναι ο νους που νομοθετεί, εμβάλλοντας σε αυτά εικόνες των υποδειγμάτων. Και πρέπει να τους αποδίδουμε σεβασμό λόγω της συγγένειάς τους με τους Θεούς.

Κατά την γνώμη μου ο Πλάτων εγκαθιστώντας τον «νομοθέτη» ανάλογο του “καθολικού δημιουργού” (πράγματι αυτός που θέσπισε τους ειμάρμενους νόμους είναι ο ίδιος με εκείνον που κατά τον πλατωνικό «Τίμαιο» είναι ο τα πάντα διαθεσμοθετών, για τον οποίο ο Πλάτων στους «Νόμους, 716.b» λέει ότι “ακολουθεί η Δίκη, που τιμωρεί τους παραβάτες του θείου νόμου”) - δικαιολογημένα απέδωσε σε αυτόν και την δημιουργία των ονομάτων, εφόσον ο “καθολικός δημιουργός” είναι κατά αυτόν ο πρώτιστος ποιητής των ονομάτων. Αυτός που όπως λέει ο Πλάτων στον “Τίμαιο, 36.c”, είναι που αποκάλεσε την μία περιφορά του “αμετάβλητου” και την άλλη του “μεταβλητού”.»

Κεφάλας Δ. Ευστάθιος (Αμφικτύων) – 15/11/2013

Ολόκληρο το άρθρο εδώ: http://eleysis69.wordpress.com/