Ο Μακρυγιάννης ζητούσε προσωπική αποζημίωση από το κράτος, δια τας κατά τον αγώνα υπηρεσίας του (1829)

Το καμάρι της ορθοδοξίας !!!

«Ω ταλαίπωρος Ελλάς, δεν ανεστήθης εκ του τάφου, απλώς ήλλαξες τάφον, απ’ τον τουρκικόν εις τον χριστιανικόν». Αδαμάντιος Κοραής

Από μια κυβέρνηση (Καποδίστρια) η οποία παλεύει απεγνωσμένα να οργανώσει το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, τα ταμεία του οποίου ήταν άδεια, ο στρατηγός Μακρυγιάννης ζητά με επίσημη
επιστολή του προς στην κυβέρνηση ουκ ολίγα χρήματα, για τις υπηρεσίες του στον αγώνα.
Ο Διονύσιος Α. Κοκκίνου, ο οποίος έγραψε το εξάτομο έργο Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ εκδ. ΜΕΛΙΣΣΑ (1967), απ’ όπου και το ντοκουμέντο, σχολιάζει την χειρονομία αυτή του Μακρυγιάννη ως εξής:
«Ως προς τον Μακρυγιάννην δε, ο οποίος ήτο ο μόνος εκ των στρατιωτικών ηγετών μετά τον Πετρόμπεην που εζήτησε δι’ εαυτόν χρήματα, και μάλιστα ως πρώτην δόσιν εκ των πολλών οφειλομένων προς αυτόν, δύο σημεία θα έπρεπε να υπογραμμισθούν. Κατά πρώτον ότι θα ήτο λογικόν να αναρωτηθεί κανείς εκ ποίας περιουσίας εδαπάνησε τόσον πολλά ο στρατηγός ο κατά την έναρξιν του αγώνος εντελώς πτωχός, και κατά δεύτερον ότι εκ της μη εξοφλήσεως των ζητουμένων είχε δυσαρεστηθεί ο Μακρυγιάννης, τα γραφόμενα υπό τούτου εις τα απομνημονεύματά του δια τα κατά του Καποδίστριαν δεν αποτελούν αξιόπιστον πηγήν».
Αφού βεβαίως διάβασα την εν λόγω επιστολή του Μακρυγιάννη – παρατίθεται πιο κάτω – και τις επισημάνσεις του Δ. Κοκκίνου, κατάλαβα ότι την εποχή εκείνη μάλλον ο άνθρωπος αυτός δεν τύγχανε μεγάλης εκτιμήσεως από τους συμπατριώτες του, όπως αργότερα και μέχρι τις μέρες μας του αποδόθηκε. Μάλιστα εκτός από πτωχός, κατά την έναρξη της επανάστασης , ο άνθρωπος ήταν και πτωχός τω πνεύματι, αφού ήταν αδιόρθωτα δεισιδαίμονας, άκρως θρησκόληπτος και εξαιρετικά μισαλλόδοξος.
 Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ
«Κύριοι.
Εγκλείοντας αντίγραφα αποδεικτικών από αριθμόν 1 έως 7, δυνάμει των οποίων αιτώ όσα έχω να λαμβάνω παρά του Εθνικού Ταμείου γρόσια, συμποσούμενα εις αριθμόν τριάκοντα πέντε χιλιάδων πεντακοσίων εβδομήκοντα επτά γροσίων και παράδων τριάκοντα τεσσάρων, αρ. 35.577,34, τα οποία επλήρωσα κατά διαφόρους εποχάς, τόσον εις Νεόκαστρον, όσον εις Τριπολιτζάν και Ύδραν, εξ ιδίων μου, βιασθείς από τους υπό την οδηγίαν μου στρατιώτας, ως θέλετε βεβαιωθεί από τα εσώκλειστα μαρτυρικά του Φρουράρχου του Νεοκάστρου Κυρίου Δ. Σαχτούρη, και Επάρχου της τριπολιτζάς Κυρίου Κ. Ράδου.
Εκτός τούτων έχω να λαμβάνω και άλλα από το Έθνος, τα οποία δεν θέλω ζητήσει πρότερον παρ’ όταν ήθελεν αποφασιστεί περί του όλου των λογαριασμών.

 Αυτά όμως επειδή ευρίσκομαι και εις ανάγκην, και επειδή τα επλήρωσα εξ ιδίων μου, παρακαλώ να μου δοθώσι, διότι, ως νομίζω, είναι άδικον να με ελλείπουν αυτά τα χρήματα. Περιττόν νομίζων να εκθέσω τι περισσότερον περί του υποκειμένου τούτου, ως ούσα σαφής η αλήθεια, υποσημειούμε με το προσήκον σέβας.
Τη 25 Ιουλίου 1829 εν Άργει.
Ο πολίτης ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ».
Η προβολή του Μακρυγιάννη ξεκίνησε το 1936 από τον χριστιανόπληκτο Πεντζίκη και κατόπιν από τους Φωτιάδη, Θεοτοκά και Σεφέρη.
 http://athriskos.gr/912/