Η συνταγή της χούντας
ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ
1. / 2.
Επί
χούντας, ο κ. Χριστόδουλος "μελετούσε" και δεν πήρε τίποτα είδηση. Κατά
διαβολική σύμπτωση, όμως, το κυριότερο "εθνικό έργο" του ως
αρχιεπισκόπου, δεν είναι παρά η υλοποίηση εισηγήσεων της χουντικής ΚΥΠ.
Το αποκαλύπτουν τα άκρως απόρρητα πρακτικά του "Συντονιστικού Συμβουλίου
Θράκης" που
φέρνουμε σήμερα στη δημοσιότητα.
φέρνουμε σήμερα στη δημοσιότητα.
Επέτειος
της 21ης Απριλίου 1967 η ερχόμενη Πέμπτη και, με την εκκλησιαστική
κρίση στο φόρτε της, η μνημειώδης ρήση για τον μελετηρό τότε
αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου (και σημερινό αρχιεπίσκοπο), που
σπούδαζε και δεν κατάλαβε τι ακριβώς γινόταν γύρω του, διατηρεί ατόφια
την επικαιρότητά της.
Πόσο μάλλον αφού, όπως αποκαλύπτουμε σήμερα, η πιο διαφημισμένη πρωτοβουλία του αρχιεπισκόπου αντλεί την πατρότητά της απευθείας από τους σχεδιασμούς της χουντικής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ).
Αναφερόμαστε στην επιδότηση από την Εκκλησία της Ελλάδος, με την ευγενή χορηγία τραπεζικών ιδρυμάτων και άλλων φορέων, των ορθόδοξων χριστιανόπουλων (και μόνο αυτών) που γεννιούνται στη Θράκη -προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο "δημογραφικός κίνδυνος" από την παρουσία της μουσουλμανικής μειονότητας στην περιοχή.
Το συγκεκριμένο μέτρο εξαγγέλθηκε από τον κ. Χριστόδουλο το Μάρτιο του 1999, άρχισε να υλοποιείται το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς και αφορά την καταβολή "επιδόματος τρίτου παιδιού" στις χριστιανικές οικογένειες της Θράκης. Ως κεντρικό επιχείρημα για τη θέσπισή του, ο αρχιεπίσκοπος είχε επικαλεστεί την τραυματική εμπειρία του μητροπολίτη Ξάνθης, ο οποίος με τρόμο είχε ανακαλύψει κάποτε ότι τα 7 από τα 10 νεογέννητα του μαιευτηρίου που επισκέφθηκε ήταν μουσουλμανάκια. Φως φανάρι ότι βρισκόμαστε μπροστά στην υλοποίηση ενός ρατσιστικού προγράμματος, που χωρίζει τα νεογέννητα σε "καλοδεχούμενα" κι "επικίνδυνα" και δεν έχει την παραμικρή σχέση με την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
Το μέτρο αυτό αποτελεί ωστόσο ένα από τα πιο προσφιλή επιχειρήματα του αρχιεπισκόπου, όταν θέλει να τονίσει το "εθνικό έργο" της Εκκλησίας επί των ημερών του. Την πιο πρόσφατη σχετική αναφορά του συναντάμε στις 15.1.2005, σε μήνυμά του προς την ημερίδα της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων: "Η Εκκλησία της Ελλάδος, ανάλογα με τις δυνατότητές Της", διαβάζουμε εκεί, "καθιέρωσε το χρηματικό επίδομα στις οικογένειες που αποκτούν τρίτο παιδί στην περιοχή της Θράκης. Σήμερα οι οικογένειες αυτές έχουν φτάσει τις 900, από τις 250 που ήταν προ τετραετίας. Είναι μια εκ μέρους της Εκκλησίας ηθική και υλική αμοιβή στις οικογένειες αυτές".
Παρακάμπτοντας την ταύτιση "των οικογενειών της Θράκης" με την ελληνορθόδοξη πλειοψηφία (και μόνο), αξίζει να επισημάνουμε μια ακόμα αρχιεπισκοπική ανακρίβεια, σχετική με τους χρηματοδότες του προγράμματος. Μιλώντας παλιότερα στην Ιερά Σύνοδο (9.10.2001), ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος είχε διευκρινίσει ότι τα κονδύλια γι' αυτή την "αμοιβή εκ μέρους της εκκλησίας, ανάλογα με τις δυνατότητές Της" προέρχονταν "κυρίως από δωρεές της Τράπεζας Πειραιώς, της Ε.Κ.Υ.Ο. [Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών] και δευτερευόντως ορισμένων Ιεραρχών, κληρικών, μοναχών, Ι. Μονών αλλά και πιστών".
Ας περάσουμε, όμως, στη συνέχεια της ιστορίας μας. Πώς, πότε και από ποιους, δηλαδή, διατυπώθηκε για πρώτη φορά η πρόταση για τη δρομολόγηση ενός τέτοιου ρατσιστικού μέτρου υπέρ των "εθνικά ορθών" νεογνών και σε βάρος των "αλλοφύλων".
Εθνοσωτήριος συγκυρία
Βρισκόμαστε στις 15 Μαΐου 1967. Για πρώτη φορά μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, συνεδριάζει το "Συντονιστικόν Συμβούλιον Θράκης" (Σ.Σ.Θ.). Πρόκειται, όπως γράφουμε αναλυτικά σε διπλανή στήλη, για το σκιώδες επιτελείο νομαρχών, στρατιωτικών και "εκπροσώπων" της ΚΥΠ που είναι επιφορτισμένο με τη χάραξη κι εφαρμογή της πολιτικής του ελληνικού κράτους απέναντι στη μουσουλμανική μειονότητα. Πρόεδρός του -πριν και μετά το πραξικόπημα- ήταν ο "γενικός επιθεωρητής Διοικήσεως" Κωνσταντίνος Κουκουρίδης.
Η εικόνα που αποτυπώνεται στα πρακτικά της συνεδρίασης, είναι σαφώς χαρμόσυνη. Επικρατεί ενθουσιασμός και η βεβαιότητα ότι, με την κατάλυση της Δημοκρατίας, τα πράγματα μπαίνουν επιτέλους στη θέση τους: "Ο κ. Πρόεδρος", διαβάζουμε, "ανακοινοί ότι η παρούσα συνεδρία του καθ' ημάς Συμβουλίου είναι η πρώτη μετά την γενομένην μεταβολήν, δι' ής τα απασχολούντα ζητήματα και προβλήματα τα από ετών χρονίζοντα θα εύρουν την λύσιν των, εφ' όσον δεν υφίσταται πλέον η αντίδρασις των πολιτικών ή καί τινών Υπουργών.
Σήμερον βεβαίως ήρθησαν τα ανωτέρω κωλύματα, πλην όμως τούτο δεν σημαίνει ότι δυνάμεθα να ενεργήσωμεν ό,τι θέλωμεν, και τούτο διότι εις όλας ημών τας ενεργείας πρέπει να είμεθα προσεκτικοί, εις τρόπον ώστε αυταί να μη διαταράξουν τας σχέσεις μας μετά της Τουρκίας, αλλά και να μη έχουν επιπτώσεις δυσμενείς επί του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Το άξιον ιδιαιτέρας σημασίας γεγονός είναι ότι το εσχάτως εις βαθμόν επικίνδυνον εξαρθέν πνεύμα θρασύτητος εις τους ενταύθα σωβινιστικούς κύκλους της μειονότητος, ως και η έπαρσις αυτών, ήδη με την επανάστασιν έχουν καταπέσει".
Ως δείγματα τέτοιας "θρασύτητος" και "επάρσεως" της μειονότητας, ο "φορέας της μειονοτικής πολιτικής" του ελληνικού κράτους στη Θράκη επικαλείται δύο στοιχεία.
Το πρώτο αφορά όχι τη μειονότητα, αλλά τα "ανθελληνικά άρθρα και εκπομπάς" των ΜΜΕ της ...Τουρκίας. Το δεύτερο συνδέεται με την απροθυμία των μουσουλμάνων της Θράκης να πουλήσουν τη γη τους σε χριστιανούς, μετά την πρόσφατη (1966) δρομολόγηση ενός προγράμματος προνομιακής δανειοδότησης κι επιδοτήσεων προς εθνικόφρονες χριστιανούς για την αγορά μειονοτικών περιουσιών, με παράλληλη de facto απαγόρευση της αγοράς γης από μουσουλμάνους: "Η αγορά ακινήτων παρεκωλύετο κατόπιν υπούλων ενεργειών του Τουρκικού Προξενείου και γενικώς μία ατμόσφαιρα αποπνικτική διεχέετο ύπερθεν των αρμοδίων, των διαχειριζομένων τα μειονοτικά θέματα".
"Πάντα ταύτα", ωστόσο, "διεσκεδάσθησαν διά της νέας καταστάσεως των πραγμάτων". Το πραξικόπημα έλυσε τα χέρια των αρμοδίων, που δεν δυσκολεύονται να βρουν το κατάλληλο μοντέλο: "Δέον εν προκειμένω να έχωμεν ως υπόδειγμα τους Τούρκους, οι οποίοι εκάστοτε 'κτυπούν εκεί που μας πονεί'". Και η εισήγηση ολοκληρώνεται με την επισήμανση ενός μικρού τεχνικού προβλήματος προς άμεση επίλυση: "την εξεύρεσιν από τον στρατόν στρατευμένων, οίτινες να είναι γνώσται της τουρκικής, δια την λογοκρισίαν των επιστολών".
Παρά τις θριαμβολογίες, τα πρακτικά της ιστορικής αυτής συνεδρίασης ελάχιστες καινοτομίες έχουν να παρουσιάσουν. Από τα 12 ζητήματα της ημερήσιας διάταξης, δύο μόνο αφορούν σοβαρά διοικητικά μέτρα σε βάρος της μειονότητας: το πρώτο την απαγόρευση "οιασδήποτε κτιριακής μεταβολής" στα σχολεία και τα τζαμιά των τουρκόφωνων κοινοτήτων, "έστω και αν πρόκειται αύται να γίνουν ιδίαις δαπάναις των κατοίκων", το δεύτερο τον προγραμματισμό της απαλλοτρίωσης "μουσουλμανικών γαιών" από το στρατό "διά λόγους Εθνικής σκοπιμότητος". Οι υπόλοιπες αποφάσεις επικεντρώνονται κυρίως στη διευθέτηση μικροεξυπηρετήσεων - από την απονομή επιδόματος σε κάποιο μουσουλμάνο ιεροκήρυκα ή τη συνέχιση της "επιδοτήσεως" του διερμηνέα της Νομαρχίας Εβρου, μέχρι την έκτακτη αμοιβή ενός κομοτηναίου Νομικού Συμβούλου του Δημοσίου...
Επιδοτούμενο "φυτώριον"
Εξαίρεση αποτελεί η πρόταση του εκπροσώπου της ΚΥΠ, ταγματάρχη Νικολάου Δουμένη, με θέμα την "επιδότησιν γεννωμένων τέκνων Ελλήνων γονέων". Την παραθέτουμε αυτολεξεί, όπως ακριβώς αποτυπώνεται στα πρακτικά:
"Ο εκπρόσωπος της 4251 Μονάδος λέγει τ' ακόλουθα:
Τυγχάνει γνωστόν εις το Συμβούλιον το δημογραφικόν θέμα της Δ. Θράκης το οποίον παρέχει δεδικαιολογημένας ανησυχίας εις πάντα αρμόδιον, ασχολούμενον οπωσδήποτε με το ευπαθές τούτο διαμέρισμα της Πατρίδος μας.
Αν εξαιρεθή η δημογραφική κατάστασις του Νομού Εβρου, ήτις ουδεμίαν ανησυχίαν προκαλεί δια το παρόν και το μέλλον, δεν δύναται εν τούτοις να λεχθή το ίδιο και δια τους λοιπούς δύο Νομούς, ένθα η κατάστασις τυγχάνει όλως διάφορος.
Ο Νομός Ξάνθης καίτοι παρέχει σοβαράς δημογραφικάς ανησυχίας, εν τούτοις δεν παρουσιάζει την θανάσιμον εθνικήν αγωνίαν, ήτις απορρέει εκ της εν τω Νομώ Ροδόπης καταστάσεως.
Αι επί σειράν ετών γενόμεναι διαπιστώσεις αποδεικνύουν ότι:
Ο μουσουλμανικός πληθυσμός αντί να παρουσιάζη στατικότητα ή ελάττωσιν, παρουσιάζει αντιθέτως αύξησιν, μικράν μεν αλλά σταθεράν, της ψαλίδος ανοιγομένης συνεχώς υπέρ των μουσουλμάνων και εις βάρος των Ελλήνων.
Τα αίτια της τοιαύτης αυξήσεως είναι περίπου τα εξής:
α) Ο πολλαπλασιασμός των γεννήσεων, επί των οποίων ουδεμίαν ανασταλτικήν επ' ενέργειαν [sic] ασκεί το χαμηλόν βιοτικόν επίπεδον, του πλείστου των οικογενειών της μειονότητος.
Το φαινόμενον είναι σύνηθες εις υπαναπτύκτους γενικώς λαούς, των οποίων ενώ η Τράπεζα είναι πενιχρά, η κλίνη είναι παραγωγικωτάτη.
β) Η μέχρι μηδενισμού σχεδόν τάσις μεταναστεύσεως προς την Τουρκίαν.
γ) Η ανύπαρκτος προς λοιπάς χώρας του εξωτερικού μετανάστευσις.
δ) Η αντίθεσις της μουσουλμ. θρησκείας εις ιατρικάς επεμβάσεις προς απαλλαγήν από ανεπιθυμήτους τοκετούς.
ε) Ο περιορισμός του δείκτου θνησιμότητος εκ διαφόρων αιτίων, λόγω βελτιώσεως της εν γένει ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως.
Ο Ελληνικός πληθυσμός όχι μόνον δεν παρουσιάζει ανάλογον τουλάχιστον αύξησιν, αλλά κινείται μεταξύ στασιμότητος και ελαττώσεως, μικράς μεν αλλά ασυμφόρου και απαραδέκτου εθνικώς, δι' αμφοτέρας τας περιπτώσεις.
Τα αίτια φαίνεται να είναι πολλά. Χαρακτηριστικώτερα είναι τα εξής:
α) Ελάττωσις των γάμων.
β) Περιορισμός των γεννήσεων, λόγω πενιχρού εισοδήματος.
γ) Μετοικεσία εις το εσωτερικόν (Αστυφιλία).
δ) Μετανάστευσις προς το εξωτερικόν προς εύρεσιν εργασίας.
ε) Ανυπαρξίας Κρατικής στοργής και Κοινωνικής μερίμνης.
στ) Ελλειψις ειδικών μέτρων υπέρ Ελλήνων μονίμων κατοίκων Δ. Θράκης.
Επιδιωκτέος σκοπός τυγχάνει αναμφισβητήτως η ανατροπή του νυν υφισταμένου συσχετισμού των αριθμών υπέρ των Ελλήνων, με άμεσον προτεραιότητα τον Νομόν Ροδόπης, συνακολουθούντος και του Νομού Ξάνθης.
Πέραν των όσων μέτρων δύναται και προτίθεται να λάβη η Κυβέρνησις της Χώρας δια της παρούσης τίθεται υπ' όψιν του Συμβουλίου αδρομερώς και η κάτωθι πρότασις, δι' ήν εκφράζεται η ευχή όπως, συζητουμένη, συμπληρουμένη και βελτιουμένη, υιοθετηθή υπό του Συμβουλίου και προβληθή δια του κυρίου Προέδρου του Σ.Σ. Θράκης εις πάντα αρμόδιον Κυβερνητικόν ίνα εξετασθή υπό Συμβουλίου Ανωτάτου επιπέδου, προς λήψιν αποφάσεως, επί τυχόν υλοποιήσεώς της.
1) Να θεσπισθή η επιδότησις εκάστου γεννωμένου τέκνου Ελλήνων γονέων, διά ποσού τοιούτου, ώστε να ενθαρρύνωνται οι γονείς δια την τεκνοποίησιν.
2) Το ποσόν δύναται λ.χ. να καθορισθή διά τρίτον τέκνον (όπερ θα γεννηθή μετά την θέσπισιν του μέτρου) εις 20.000 δρχ, διά το τέταρτον εις 30.000 δρχ κ.ο.κ.
3) Της επιδοτήσεως να δικαιούνται μόνον οι Ελληνες μόνιμοι κάτοικοι των Νομών Ροδόπης και Ξάνθης, αποκλειομένων πάντων των λοιπών ήτοι: Μουσουλμάνοι, Αρμένιοι, Ισραηλίται και Ελληνες προσωρινώς οικούντες εις τους ανωτέρω Νομούς.
4) Φορεύς ενδείκνυται να ορισθή το Σ.Σ. Θράκης, όπερ δια των Νομαρχιών και των Κοινοτήτων δύναται να εκτελέση ευχερώς το έργον τούτο.
Η απογραφή του 1961 αναβιβάζει τους Ελληνας Χριστιανούς εις μεν τον Νομόν Ροδόπης [εις] 48.000 εις δε τον Νομόν Ξάνθης [εις] 56.000 επί συνόλου πληθυσμού 109.000 και 89.000 αντιστοίχως, τους δε Μουσουλμάνους εις 61.200 δια τον Ν. Ροδόπης και 33.600 δια τον Ν. Ξάνθης.
Εκ των στοιχείων των Νομαρχιών του έτους 1966 προκύπτουσι οι εξής αριθμοί:
1) Νομός Ροδόπης: Σύνολον πληθυσμού 112.960, Χριστιανοί 51.262 ήτοι 45,4 %, Μουσουλμάνοι 61.698 ήτοι 54,6 %.
2) Νομός Ξάνθης: Σύνολον πληθυσμού 92.120, Χριστιανοί 52.431 ήτοι 56,9%, Μουσουλμάνοι 39.682 ήτοι 43,1%.
Τόσον εκ της απογραφής 1961 όσον και εκ των στοιχείων των Νομαρχιών 1966 προκύπτει ότι το σύνολον των Χριστιανών κατοίκων εις τους δύο Νομούς παραμένει εις το αυτό περίπου ύψος των 104.000 το οποίον ν' αντιστοιχεί εις σύνολον πληθυσμού 198.000 του έτους 1961 και 205.000 του έτους 1966. Τούτο βεβαιώς σημαίνει ότι η εντός 5ετίας σημειωθείσα αύξησις του πληθυσμού κατά επτά χιλιάδας άτομα, αφορά μόνον εις μουσουλμάνους.
Τα 104.000 άτομα του Χριστιανικού πληθυσμού των δύο Νομών συγκροτούν περίπου 20.000-21.000 οικογενείας, με βάσιν οικογενειακής δυνάμεως τα πέντε άτομα.
Εάν καταστή δυνατή η εφαρμογή του προτεινομένου θεσμού, ή άλλου τινός παρεμφερούς και πάντως ικανού και πειστικού να ενθαρρύνη την ως ανωτέρω ανεφέρθη τεκνοποίησιν, τότε έν έτος μετά την θέσπισιν του θεσμού βασίμως δέον ν' αναμένεται ότι το ήμισυ τουλάχιστον των ελληνικών οικογενειών θ' αποκτήσουν τέκνον, αυξανομένου του Ελληνικού πληθυσμού κατά 10.000 άτομα.
Διά το δεύτερον έτος η προοπτική δέον όπως είναι κατά πολύ ευρυτέρα.
Μία παράλληλος πρότασις επιδοτήσεως συνίσταται εις την ουχί εφ' άπαξ, αλλά μηνιαίαν επιχορήγησιν εκάστου τοκετού, διά ποσού τουλάχιστον 500 δρχ. συνεχιζομένου μέχρις ότου το τέκνον συμπληρώσει το 2ον έτος της ηλικίας του, οπότε και να διακόπτεται η επιδότησις.
Κατά την περίπτωσιν ταύτην θα έχωμεν δαπάνην 12.000 δρχ δι' έκαστον τοκετόν, κλιμακουμένην εις μίαν διετίαν.
Πρόβλημα δυσχερέστατον όπερ αναποδράστως θα προκύψη εις περίπτωσιν υιοθετήσεως και εφαρμογής ενός -του οιουδήποτε- τρόπου προς επίτευξιν του επιδιωκομένου εθνικού σκοπού είναι η δικαιολογία δια την εξαίρεσιν των τοκετών της μειονότητος εκ του θεσπισθησομένου μέτρου.
Αι προσφυγαί, τα παράπονα και άι διαμαρτυρίαι δεν θα λείψουν.
Θα επικαλεσθούν ίσως και την ισότητα δικαιωμάτων ήν κέκτηνται ως έλληνες πολίται κατά το Σύνταγμα.
Βουλευτικοί εκβιασμοί δεν θα υπάρξουν βεβαίως επί του παρόντος.
Το θέμα είναι οικονομικόν και η μονομερής χορήγησις επιδόματος εις μόνον τους Χριστιανούς θα κρατή εν διαρκεί αναστατώσει τους μουσουλμάνους, οίτινες δεν θα παύσουν οχλούντες.
Μία κάποια λύσις θα ήτο η εξής:
Εφ' όσον αποφασισθή η θέσπισις του μέτρου από πλευράς Κράτους, να εμφανισθή η υλοποίησις όλως ιδιωτικώς αποδιδομένης της ιδέας του θεσμού εις τινα Ελληνα βαθύπλουτον ομογενή εκ Δ. Θράκης καταγόμενον, εκφράσαντα -δήθεν- προς την Ελληνικήν Κυβέρνησιν την τοιαύτην επιθυμίαν του, φιλανθρωπική παρορμήσει, αναλαμβάνοντα δε να καλύψη τας σχετικάς δαπάνας εκ της προσωπικής του περιουσίας.
Αν παρουσιασθή δυσκολία εις την εξεύρεσιν ενός -έστω και εικονικού βαθυπλούτου φιλανθρώπου ομογενούς- δυνάμεθα να καταφύγωμεν εις το τέχνασμα ότι αποβιώσας -δήθεν- βαθύπλουτος Ελλην εκ Δυτ. Θράκης, κατέλιπεν διαθήκην δι' ής κατέστησεν εκτελεστήν της υστάτης θελήσεώς του το Ελληνικόν Κράτος, ελλείψει οιουδήποτε συγγενούς του.
Η 4251 Μονάς / ΚΥΠ επιφυλάσσει εις εαυτήν το δικαίωμα να φρονή ότι δυσκόλως θα τελεσφορήσωσιν έτερα μέτρα αποσκοπούντα παροτρυντικώς εις διαφοροποίησιν υπέρ των Ελλήνων, του Δημογραφικού συσχετισμού εν Δ. Θράκη.
Απαιτείται η λήψις γενναίων και αποτελεσματικών μέτρων.
Το φυτώριον της ελληνικής Δ. Θράκης οφείλομεν και πρέπει να το καταστήσωμεν απέραντον Εθνικόν δάσος, ικανόν να επικρατή και να κυριαρχή πάσης αλλοεθνούς και αλλογενούς βλαστήσεως, νυν αλλά και μελλοντικώς, προς πρόληψιν πάσης πιθανής ή και απιθάνου Εθνικής ταλαιπωρίας".
Σύμφωνα με τα πρακτικά, το Συμβούλιο αποφάνθηκε "ότι η ανωτέρω πρότασις τυγχάνει χρήσιμος κατ' αρχήν, θέλει δε συζητηθή και εξετασθή προς λήψιν αποφάσεως εις ετέραν συνεδρίαν".
Πόσο μάλλον αφού, όπως αποκαλύπτουμε σήμερα, η πιο διαφημισμένη πρωτοβουλία του αρχιεπισκόπου αντλεί την πατρότητά της απευθείας από τους σχεδιασμούς της χουντικής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ).
Αναφερόμαστε στην επιδότηση από την Εκκλησία της Ελλάδος, με την ευγενή χορηγία τραπεζικών ιδρυμάτων και άλλων φορέων, των ορθόδοξων χριστιανόπουλων (και μόνο αυτών) που γεννιούνται στη Θράκη -προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο "δημογραφικός κίνδυνος" από την παρουσία της μουσουλμανικής μειονότητας στην περιοχή.
Το συγκεκριμένο μέτρο εξαγγέλθηκε από τον κ. Χριστόδουλο το Μάρτιο του 1999, άρχισε να υλοποιείται το Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς και αφορά την καταβολή "επιδόματος τρίτου παιδιού" στις χριστιανικές οικογένειες της Θράκης. Ως κεντρικό επιχείρημα για τη θέσπισή του, ο αρχιεπίσκοπος είχε επικαλεστεί την τραυματική εμπειρία του μητροπολίτη Ξάνθης, ο οποίος με τρόμο είχε ανακαλύψει κάποτε ότι τα 7 από τα 10 νεογέννητα του μαιευτηρίου που επισκέφθηκε ήταν μουσουλμανάκια. Φως φανάρι ότι βρισκόμαστε μπροστά στην υλοποίηση ενός ρατσιστικού προγράμματος, που χωρίζει τα νεογέννητα σε "καλοδεχούμενα" κι "επικίνδυνα" και δεν έχει την παραμικρή σχέση με την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
Το μέτρο αυτό αποτελεί ωστόσο ένα από τα πιο προσφιλή επιχειρήματα του αρχιεπισκόπου, όταν θέλει να τονίσει το "εθνικό έργο" της Εκκλησίας επί των ημερών του. Την πιο πρόσφατη σχετική αναφορά του συναντάμε στις 15.1.2005, σε μήνυμά του προς την ημερίδα της Πανελληνίου Ενώσεως Θεολόγων: "Η Εκκλησία της Ελλάδος, ανάλογα με τις δυνατότητές Της", διαβάζουμε εκεί, "καθιέρωσε το χρηματικό επίδομα στις οικογένειες που αποκτούν τρίτο παιδί στην περιοχή της Θράκης. Σήμερα οι οικογένειες αυτές έχουν φτάσει τις 900, από τις 250 που ήταν προ τετραετίας. Είναι μια εκ μέρους της Εκκλησίας ηθική και υλική αμοιβή στις οικογένειες αυτές".
Παρακάμπτοντας την ταύτιση "των οικογενειών της Θράκης" με την ελληνορθόδοξη πλειοψηφία (και μόνο), αξίζει να επισημάνουμε μια ακόμα αρχιεπισκοπική ανακρίβεια, σχετική με τους χρηματοδότες του προγράμματος. Μιλώντας παλιότερα στην Ιερά Σύνοδο (9.10.2001), ο ίδιος ο αρχιεπίσκοπος είχε διευκρινίσει ότι τα κονδύλια γι' αυτή την "αμοιβή εκ μέρους της εκκλησίας, ανάλογα με τις δυνατότητές Της" προέρχονταν "κυρίως από δωρεές της Τράπεζας Πειραιώς, της Ε.Κ.Υ.Ο. [Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών] και δευτερευόντως ορισμένων Ιεραρχών, κληρικών, μοναχών, Ι. Μονών αλλά και πιστών".
Ας περάσουμε, όμως, στη συνέχεια της ιστορίας μας. Πώς, πότε και από ποιους, δηλαδή, διατυπώθηκε για πρώτη φορά η πρόταση για τη δρομολόγηση ενός τέτοιου ρατσιστικού μέτρου υπέρ των "εθνικά ορθών" νεογνών και σε βάρος των "αλλοφύλων".
Εθνοσωτήριος συγκυρία
Βρισκόμαστε στις 15 Μαΐου 1967. Για πρώτη φορά μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, συνεδριάζει το "Συντονιστικόν Συμβούλιον Θράκης" (Σ.Σ.Θ.). Πρόκειται, όπως γράφουμε αναλυτικά σε διπλανή στήλη, για το σκιώδες επιτελείο νομαρχών, στρατιωτικών και "εκπροσώπων" της ΚΥΠ που είναι επιφορτισμένο με τη χάραξη κι εφαρμογή της πολιτικής του ελληνικού κράτους απέναντι στη μουσουλμανική μειονότητα. Πρόεδρός του -πριν και μετά το πραξικόπημα- ήταν ο "γενικός επιθεωρητής Διοικήσεως" Κωνσταντίνος Κουκουρίδης.
Η εικόνα που αποτυπώνεται στα πρακτικά της συνεδρίασης, είναι σαφώς χαρμόσυνη. Επικρατεί ενθουσιασμός και η βεβαιότητα ότι, με την κατάλυση της Δημοκρατίας, τα πράγματα μπαίνουν επιτέλους στη θέση τους: "Ο κ. Πρόεδρος", διαβάζουμε, "ανακοινοί ότι η παρούσα συνεδρία του καθ' ημάς Συμβουλίου είναι η πρώτη μετά την γενομένην μεταβολήν, δι' ής τα απασχολούντα ζητήματα και προβλήματα τα από ετών χρονίζοντα θα εύρουν την λύσιν των, εφ' όσον δεν υφίσταται πλέον η αντίδρασις των πολιτικών ή καί τινών Υπουργών.
Σήμερον βεβαίως ήρθησαν τα ανωτέρω κωλύματα, πλην όμως τούτο δεν σημαίνει ότι δυνάμεθα να ενεργήσωμεν ό,τι θέλωμεν, και τούτο διότι εις όλας ημών τας ενεργείας πρέπει να είμεθα προσεκτικοί, εις τρόπον ώστε αυταί να μη διαταράξουν τας σχέσεις μας μετά της Τουρκίας, αλλά και να μη έχουν επιπτώσεις δυσμενείς επί του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Το άξιον ιδιαιτέρας σημασίας γεγονός είναι ότι το εσχάτως εις βαθμόν επικίνδυνον εξαρθέν πνεύμα θρασύτητος εις τους ενταύθα σωβινιστικούς κύκλους της μειονότητος, ως και η έπαρσις αυτών, ήδη με την επανάστασιν έχουν καταπέσει".
Ως δείγματα τέτοιας "θρασύτητος" και "επάρσεως" της μειονότητας, ο "φορέας της μειονοτικής πολιτικής" του ελληνικού κράτους στη Θράκη επικαλείται δύο στοιχεία.
Το πρώτο αφορά όχι τη μειονότητα, αλλά τα "ανθελληνικά άρθρα και εκπομπάς" των ΜΜΕ της ...Τουρκίας. Το δεύτερο συνδέεται με την απροθυμία των μουσουλμάνων της Θράκης να πουλήσουν τη γη τους σε χριστιανούς, μετά την πρόσφατη (1966) δρομολόγηση ενός προγράμματος προνομιακής δανειοδότησης κι επιδοτήσεων προς εθνικόφρονες χριστιανούς για την αγορά μειονοτικών περιουσιών, με παράλληλη de facto απαγόρευση της αγοράς γης από μουσουλμάνους: "Η αγορά ακινήτων παρεκωλύετο κατόπιν υπούλων ενεργειών του Τουρκικού Προξενείου και γενικώς μία ατμόσφαιρα αποπνικτική διεχέετο ύπερθεν των αρμοδίων, των διαχειριζομένων τα μειονοτικά θέματα".
"Πάντα ταύτα", ωστόσο, "διεσκεδάσθησαν διά της νέας καταστάσεως των πραγμάτων". Το πραξικόπημα έλυσε τα χέρια των αρμοδίων, που δεν δυσκολεύονται να βρουν το κατάλληλο μοντέλο: "Δέον εν προκειμένω να έχωμεν ως υπόδειγμα τους Τούρκους, οι οποίοι εκάστοτε 'κτυπούν εκεί που μας πονεί'". Και η εισήγηση ολοκληρώνεται με την επισήμανση ενός μικρού τεχνικού προβλήματος προς άμεση επίλυση: "την εξεύρεσιν από τον στρατόν στρατευμένων, οίτινες να είναι γνώσται της τουρκικής, δια την λογοκρισίαν των επιστολών".
Παρά τις θριαμβολογίες, τα πρακτικά της ιστορικής αυτής συνεδρίασης ελάχιστες καινοτομίες έχουν να παρουσιάσουν. Από τα 12 ζητήματα της ημερήσιας διάταξης, δύο μόνο αφορούν σοβαρά διοικητικά μέτρα σε βάρος της μειονότητας: το πρώτο την απαγόρευση "οιασδήποτε κτιριακής μεταβολής" στα σχολεία και τα τζαμιά των τουρκόφωνων κοινοτήτων, "έστω και αν πρόκειται αύται να γίνουν ιδίαις δαπάναις των κατοίκων", το δεύτερο τον προγραμματισμό της απαλλοτρίωσης "μουσουλμανικών γαιών" από το στρατό "διά λόγους Εθνικής σκοπιμότητος". Οι υπόλοιπες αποφάσεις επικεντρώνονται κυρίως στη διευθέτηση μικροεξυπηρετήσεων - από την απονομή επιδόματος σε κάποιο μουσουλμάνο ιεροκήρυκα ή τη συνέχιση της "επιδοτήσεως" του διερμηνέα της Νομαρχίας Εβρου, μέχρι την έκτακτη αμοιβή ενός κομοτηναίου Νομικού Συμβούλου του Δημοσίου...
Επιδοτούμενο "φυτώριον"
Εξαίρεση αποτελεί η πρόταση του εκπροσώπου της ΚΥΠ, ταγματάρχη Νικολάου Δουμένη, με θέμα την "επιδότησιν γεννωμένων τέκνων Ελλήνων γονέων". Την παραθέτουμε αυτολεξεί, όπως ακριβώς αποτυπώνεται στα πρακτικά:
"Ο εκπρόσωπος της 4251 Μονάδος λέγει τ' ακόλουθα:
Τυγχάνει γνωστόν εις το Συμβούλιον το δημογραφικόν θέμα της Δ. Θράκης το οποίον παρέχει δεδικαιολογημένας ανησυχίας εις πάντα αρμόδιον, ασχολούμενον οπωσδήποτε με το ευπαθές τούτο διαμέρισμα της Πατρίδος μας.
Αν εξαιρεθή η δημογραφική κατάστασις του Νομού Εβρου, ήτις ουδεμίαν ανησυχίαν προκαλεί δια το παρόν και το μέλλον, δεν δύναται εν τούτοις να λεχθή το ίδιο και δια τους λοιπούς δύο Νομούς, ένθα η κατάστασις τυγχάνει όλως διάφορος.
Ο Νομός Ξάνθης καίτοι παρέχει σοβαράς δημογραφικάς ανησυχίας, εν τούτοις δεν παρουσιάζει την θανάσιμον εθνικήν αγωνίαν, ήτις απορρέει εκ της εν τω Νομώ Ροδόπης καταστάσεως.
Αι επί σειράν ετών γενόμεναι διαπιστώσεις αποδεικνύουν ότι:
Ο μουσουλμανικός πληθυσμός αντί να παρουσιάζη στατικότητα ή ελάττωσιν, παρουσιάζει αντιθέτως αύξησιν, μικράν μεν αλλά σταθεράν, της ψαλίδος ανοιγομένης συνεχώς υπέρ των μουσουλμάνων και εις βάρος των Ελλήνων.
Τα αίτια της τοιαύτης αυξήσεως είναι περίπου τα εξής:
α) Ο πολλαπλασιασμός των γεννήσεων, επί των οποίων ουδεμίαν ανασταλτικήν επ' ενέργειαν [sic] ασκεί το χαμηλόν βιοτικόν επίπεδον, του πλείστου των οικογενειών της μειονότητος.
Το φαινόμενον είναι σύνηθες εις υπαναπτύκτους γενικώς λαούς, των οποίων ενώ η Τράπεζα είναι πενιχρά, η κλίνη είναι παραγωγικωτάτη.
β) Η μέχρι μηδενισμού σχεδόν τάσις μεταναστεύσεως προς την Τουρκίαν.
γ) Η ανύπαρκτος προς λοιπάς χώρας του εξωτερικού μετανάστευσις.
δ) Η αντίθεσις της μουσουλμ. θρησκείας εις ιατρικάς επεμβάσεις προς απαλλαγήν από ανεπιθυμήτους τοκετούς.
ε) Ο περιορισμός του δείκτου θνησιμότητος εκ διαφόρων αιτίων, λόγω βελτιώσεως της εν γένει ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως.
Ο Ελληνικός πληθυσμός όχι μόνον δεν παρουσιάζει ανάλογον τουλάχιστον αύξησιν, αλλά κινείται μεταξύ στασιμότητος και ελαττώσεως, μικράς μεν αλλά ασυμφόρου και απαραδέκτου εθνικώς, δι' αμφοτέρας τας περιπτώσεις.
Τα αίτια φαίνεται να είναι πολλά. Χαρακτηριστικώτερα είναι τα εξής:
α) Ελάττωσις των γάμων.
β) Περιορισμός των γεννήσεων, λόγω πενιχρού εισοδήματος.
γ) Μετοικεσία εις το εσωτερικόν (Αστυφιλία).
δ) Μετανάστευσις προς το εξωτερικόν προς εύρεσιν εργασίας.
ε) Ανυπαρξίας Κρατικής στοργής και Κοινωνικής μερίμνης.
στ) Ελλειψις ειδικών μέτρων υπέρ Ελλήνων μονίμων κατοίκων Δ. Θράκης.
Επιδιωκτέος σκοπός τυγχάνει αναμφισβητήτως η ανατροπή του νυν υφισταμένου συσχετισμού των αριθμών υπέρ των Ελλήνων, με άμεσον προτεραιότητα τον Νομόν Ροδόπης, συνακολουθούντος και του Νομού Ξάνθης.
Πέραν των όσων μέτρων δύναται και προτίθεται να λάβη η Κυβέρνησις της Χώρας δια της παρούσης τίθεται υπ' όψιν του Συμβουλίου αδρομερώς και η κάτωθι πρότασις, δι' ήν εκφράζεται η ευχή όπως, συζητουμένη, συμπληρουμένη και βελτιουμένη, υιοθετηθή υπό του Συμβουλίου και προβληθή δια του κυρίου Προέδρου του Σ.Σ. Θράκης εις πάντα αρμόδιον Κυβερνητικόν ίνα εξετασθή υπό Συμβουλίου Ανωτάτου επιπέδου, προς λήψιν αποφάσεως, επί τυχόν υλοποιήσεώς της.
1) Να θεσπισθή η επιδότησις εκάστου γεννωμένου τέκνου Ελλήνων γονέων, διά ποσού τοιούτου, ώστε να ενθαρρύνωνται οι γονείς δια την τεκνοποίησιν.
2) Το ποσόν δύναται λ.χ. να καθορισθή διά τρίτον τέκνον (όπερ θα γεννηθή μετά την θέσπισιν του μέτρου) εις 20.000 δρχ, διά το τέταρτον εις 30.000 δρχ κ.ο.κ.
3) Της επιδοτήσεως να δικαιούνται μόνον οι Ελληνες μόνιμοι κάτοικοι των Νομών Ροδόπης και Ξάνθης, αποκλειομένων πάντων των λοιπών ήτοι: Μουσουλμάνοι, Αρμένιοι, Ισραηλίται και Ελληνες προσωρινώς οικούντες εις τους ανωτέρω Νομούς.
4) Φορεύς ενδείκνυται να ορισθή το Σ.Σ. Θράκης, όπερ δια των Νομαρχιών και των Κοινοτήτων δύναται να εκτελέση ευχερώς το έργον τούτο.
Η απογραφή του 1961 αναβιβάζει τους Ελληνας Χριστιανούς εις μεν τον Νομόν Ροδόπης [εις] 48.000 εις δε τον Νομόν Ξάνθης [εις] 56.000 επί συνόλου πληθυσμού 109.000 και 89.000 αντιστοίχως, τους δε Μουσουλμάνους εις 61.200 δια τον Ν. Ροδόπης και 33.600 δια τον Ν. Ξάνθης.
Εκ των στοιχείων των Νομαρχιών του έτους 1966 προκύπτουσι οι εξής αριθμοί:
1) Νομός Ροδόπης: Σύνολον πληθυσμού 112.960, Χριστιανοί 51.262 ήτοι 45,4 %, Μουσουλμάνοι 61.698 ήτοι 54,6 %.
2) Νομός Ξάνθης: Σύνολον πληθυσμού 92.120, Χριστιανοί 52.431 ήτοι 56,9%, Μουσουλμάνοι 39.682 ήτοι 43,1%.
Τόσον εκ της απογραφής 1961 όσον και εκ των στοιχείων των Νομαρχιών 1966 προκύπτει ότι το σύνολον των Χριστιανών κατοίκων εις τους δύο Νομούς παραμένει εις το αυτό περίπου ύψος των 104.000 το οποίον ν' αντιστοιχεί εις σύνολον πληθυσμού 198.000 του έτους 1961 και 205.000 του έτους 1966. Τούτο βεβαιώς σημαίνει ότι η εντός 5ετίας σημειωθείσα αύξησις του πληθυσμού κατά επτά χιλιάδας άτομα, αφορά μόνον εις μουσουλμάνους.
Τα 104.000 άτομα του Χριστιανικού πληθυσμού των δύο Νομών συγκροτούν περίπου 20.000-21.000 οικογενείας, με βάσιν οικογενειακής δυνάμεως τα πέντε άτομα.
Εάν καταστή δυνατή η εφαρμογή του προτεινομένου θεσμού, ή άλλου τινός παρεμφερούς και πάντως ικανού και πειστικού να ενθαρρύνη την ως ανωτέρω ανεφέρθη τεκνοποίησιν, τότε έν έτος μετά την θέσπισιν του θεσμού βασίμως δέον ν' αναμένεται ότι το ήμισυ τουλάχιστον των ελληνικών οικογενειών θ' αποκτήσουν τέκνον, αυξανομένου του Ελληνικού πληθυσμού κατά 10.000 άτομα.
Διά το δεύτερον έτος η προοπτική δέον όπως είναι κατά πολύ ευρυτέρα.
Μία παράλληλος πρότασις επιδοτήσεως συνίσταται εις την ουχί εφ' άπαξ, αλλά μηνιαίαν επιχορήγησιν εκάστου τοκετού, διά ποσού τουλάχιστον 500 δρχ. συνεχιζομένου μέχρις ότου το τέκνον συμπληρώσει το 2ον έτος της ηλικίας του, οπότε και να διακόπτεται η επιδότησις.
Κατά την περίπτωσιν ταύτην θα έχωμεν δαπάνην 12.000 δρχ δι' έκαστον τοκετόν, κλιμακουμένην εις μίαν διετίαν.
Πρόβλημα δυσχερέστατον όπερ αναποδράστως θα προκύψη εις περίπτωσιν υιοθετήσεως και εφαρμογής ενός -του οιουδήποτε- τρόπου προς επίτευξιν του επιδιωκομένου εθνικού σκοπού είναι η δικαιολογία δια την εξαίρεσιν των τοκετών της μειονότητος εκ του θεσπισθησομένου μέτρου.
Αι προσφυγαί, τα παράπονα και άι διαμαρτυρίαι δεν θα λείψουν.
Θα επικαλεσθούν ίσως και την ισότητα δικαιωμάτων ήν κέκτηνται ως έλληνες πολίται κατά το Σύνταγμα.
Βουλευτικοί εκβιασμοί δεν θα υπάρξουν βεβαίως επί του παρόντος.
Το θέμα είναι οικονομικόν και η μονομερής χορήγησις επιδόματος εις μόνον τους Χριστιανούς θα κρατή εν διαρκεί αναστατώσει τους μουσουλμάνους, οίτινες δεν θα παύσουν οχλούντες.
Μία κάποια λύσις θα ήτο η εξής:
Εφ' όσον αποφασισθή η θέσπισις του μέτρου από πλευράς Κράτους, να εμφανισθή η υλοποίησις όλως ιδιωτικώς αποδιδομένης της ιδέας του θεσμού εις τινα Ελληνα βαθύπλουτον ομογενή εκ Δ. Θράκης καταγόμενον, εκφράσαντα -δήθεν- προς την Ελληνικήν Κυβέρνησιν την τοιαύτην επιθυμίαν του, φιλανθρωπική παρορμήσει, αναλαμβάνοντα δε να καλύψη τας σχετικάς δαπάνας εκ της προσωπικής του περιουσίας.
Αν παρουσιασθή δυσκολία εις την εξεύρεσιν ενός -έστω και εικονικού βαθυπλούτου φιλανθρώπου ομογενούς- δυνάμεθα να καταφύγωμεν εις το τέχνασμα ότι αποβιώσας -δήθεν- βαθύπλουτος Ελλην εκ Δυτ. Θράκης, κατέλιπεν διαθήκην δι' ής κατέστησεν εκτελεστήν της υστάτης θελήσεώς του το Ελληνικόν Κράτος, ελλείψει οιουδήποτε συγγενούς του.
Η 4251 Μονάς / ΚΥΠ επιφυλάσσει εις εαυτήν το δικαίωμα να φρονή ότι δυσκόλως θα τελεσφορήσωσιν έτερα μέτρα αποσκοπούντα παροτρυντικώς εις διαφοροποίησιν υπέρ των Ελλήνων, του Δημογραφικού συσχετισμού εν Δ. Θράκη.
Απαιτείται η λήψις γενναίων και αποτελεσματικών μέτρων.
Το φυτώριον της ελληνικής Δ. Θράκης οφείλομεν και πρέπει να το καταστήσωμεν απέραντον Εθνικόν δάσος, ικανόν να επικρατή και να κυριαρχή πάσης αλλοεθνούς και αλλογενούς βλαστήσεως, νυν αλλά και μελλοντικώς, προς πρόληψιν πάσης πιθανής ή και απιθάνου Εθνικής ταλαιπωρίας".
Σύμφωνα με τα πρακτικά, το Συμβούλιο αποφάνθηκε "ότι η ανωτέρω πρότασις τυγχάνει χρήσιμος κατ' αρχήν, θέλει δε συζητηθή και εξετασθή προς λήψιν αποφάσεως εις ετέραν συνεδρίαν".
(Ελευθεροτυπία, 17/4/2005)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html