ΚΥΝΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΕΒΡΑΙΟΥ ΡΑΒΙΝΟΥ:ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΜΕ ΕΝΑΝ ΜΑΡΑΓΚΟ ΝΑ ΣΑΣ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΟΥΜΕ!

  

Η ΔΗΘΕΝ ΔΙΑΜΑΧΗ ΕΒΡΑΙΩΝ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΑΛΟΣΤΗΜΕΝΗ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ'Ι'ΣΜΟΥ!! ΜΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ  ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕ Ο ΕΒΡΑΙΟΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΑΣ ΣΑΟΥΛ ΚΑΙ ΜΕ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΌ ΟΡΓΑΝΟ ΤΟΝ ΣΦΑΓΕΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ!!!!! Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΟΥΔΑΪΣΜΟΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΠΡΟΦΗΤΕΣ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΘΕΟ ΤΟΝ "ΠΑΤΕΡΑ"(ΚΡΙΝΟΣ) ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΓΙΑΧΒΕ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ!!ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ

Το παρακάτω άρθρο -σε κατά λέξιν μετάφραση- έχει γραφή από τον Marcus Eli Ravage, ραββίνο συγγραφέα που "που υπό την εύνοια των Rothschild (των Εβραίων τραπεζιτών) ετιμάτο ως ο μόνος εγκεκριμένος βιογράφος τους". Εδημοσιεύθη στο THE CENTURY MAGAZINE, σε δύο συνέχειες τον Ιανουάριο-Φεβρουάριο του 1928.     ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΥΠΟΘΕΣΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ από τον ραββίνο Marcus Eli Ravage ΜΕΡΟΣ Α' "Φυσικά και μας απεχθάνεστε. Δεν υπάρχει λόγος να το αμφισβητείτε αυτό. Γι' αυτό ας μη χάνουμε τον καιρό μας με αμφισβητήσεις και δικαιολογίες. Ξέρετε πολύ καλά ότι έτσι είναι, και εγώ το γνωρίζω αυτό και εμείς καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Σίγουρα, κάποιοι από τους καλύτερους φίλους σας είναι Εβραίοι και όλα τα σχετικά. Το έχω ξανακούσει αυτό και πάνω από μια φορά, τουλάχιστον έτσι νομίζω. Και γνωρίζω επίσης, ότι δεν εννοείτε εμένα προσωπικά -"εμένα" εννοώντας οποιονδήποτε Εβραίο σαν ατομική προσωπικότητα- όταν εκτοξεύετε αυτά εναντίον μας με τον υγιεινό σας τρόπο, γιατί εγώ είμαι, τέλος πάντων, τόσο διαφορετικός, σαν να μην το ξέρατε, σχεδόν εξίσου καλός σαν εσάς. Η μικρή αυτή εξαίρεση δεν με γεμίζει, ωστόσο, με ευγνωμοσύνη -αλλά ας τα αφήσουμε αυτά για τώρα. Είναι το επιθετικό, ανερχόμενο, καταπιεστικό, υλιστικό είδος που απεχθάνεστε- αυτούς, που με μια λέξη, σας υπενθυμίζουν τόσο πολύ τη δική σας ανερχόμενη γενιά. Κατανοούμε απόλυτα ο ένας τον άλλον. Δεν σας κατηγορώ. Μα το Θεό, δεν κατηγορώ κανένα που δεν του αρέσει κάποιος. Αυτό όμως που μου προκαλεί το ενδιαφέρον σε όλη αυτήν την αντι-Εβραϊκή υπόθεσι, όπως εσείς το παρουσιάζετε, είναι η πλήρης έλλειψις θάρρους. Αυτός ο πλάγιος και σχετικός τρόπος τον οποίο χρησιμοποιείτε, μεταχειριζόμενοι τέτοιες διάτρητες δικαιολογίες που φαίνεστε να πάσχετε από προβλήματα ευσυνειδησίας τόσο έντονα, που αν η όλη παράστασις δεν ήταν τόσο τραγελαφική, θα ήταν εκνευριστική. Δεν είναι ότι είστε ερασιτέχνες: ασχολείστε με αυτό πάνω από δεκαπέντε αιώνες. Όμως παρακολουθώντας και ακούγοντας τα παιδικά σας προσχήματα, σχηματίζει κανείς την εντύπωσι ότι εσείς οι ίδιοι δεν γνωρίζετε για πιο πράγμα πρόκειται. Μας σιχαίνεστε, αλλά δεν μπορείτε ξεκάθαρα να πείτε το γιατί. Σκέφτεστε μια νέα δικαιολογία -αιτία την ονομάζεται- κάθε μέρα. Έχετε συσσωρεύσει δικαιολογίες για τον εαυτό σας αυτά τα εκατοντάδες χρόνια και κάθε νέο σας εύρημα είναι περισσότερο γελοίο από το προηγούμενο και κάθε καινούρια δικαιολογία αντιφάσκει και εξουδετερώνει την προηγουμένη. Πριν από λίγα σχετικά χρόνια, συνήθιζα να ακούω ότι ήμαστε σκαφτιάδες χρημάτων και εμπορικοί υλιστές. Τώρα διαδίδετε το παράπονο ότι κανένα έργο τέχνης και κανένα επάγγελμα δεν είναι ασφαλές ενάντια στην Εβραϊκή εισβολή.                         Εμείς είμαστε, αν σας πιστέψη κανείς, συγχρόνως και προσηλωμένοι στην φυλή μας και αφιερωμένοι σε αυτήν και μη αφομοιώσιμοι επειδή δεν συνάπτουμε γάμους με σας, και ταυτόχρονα είμαστε αναρριχητές και καταπιεστές και μια απειλή στην φυλετική σας ακεραιότητα. Το επίπεδο διαβιώσεώς μας είναι τόσο χαμηλό που εμείς δημιουργούμε τις δικές σας εξαθλιωμένες συνοικίες και τις απάνθρωπες βιομηχανίες σας, και ταυτόχρονα τόσο υψηλό που σας διώχνουμε από τις ακριβότερες περιοχές σας. Αποφεύγουμε το πατριωτικό μας καθήκον σε καιρό πολέμου γιατί είμαστε ειρηνόφιλοι από την φύσι μας και από παράδοσι, αλλά ταυτόχρονα είμαστε οι αρχι-συνωμότες των συμπαντικών πολέμων και οι κύριοι χρηματοδότες των πολέμων αυτών -ανατρέξατε στο τελευταίο Dearborn Independent καθώς και στα Πρωτόκολλα των Γερόντων της Σιών. Είμαστε συγχρόνως οι ιδρυταί και ηγέται του καπιταλισμού αλλά και οι κύριοι υποκινηταί των επαναστάσεων εναντίον του καπιταλισμού. Δίχως αμφιβολία, η ιστορία δεν έχει να επιδείξη άλλο παράδειγμα, σαν εμάς, για την προσαρμοστικότητα! Και ναι! Παρ' ολίγο να ξεχάσω την αιτία όλων των αιτιών. Εμείς είμαστε οι ξεροκέφαλοι άνθρωποι που ποτέ δεν δέχθηκαν τον χριστιανισμό, και εμείς είμαστε οι εγκληματίες που σταύρωσαν τον ιδρυτή του. Όμως μπορώ να σας πω ότι αυταπατάστε. Σας λείπει είτε η αυτογνωσία είτε το θάρρος να αντιμετωπίσετε με αντικειμενικότητα τα γεγονότα και να σταθείτε μπρος στην αλήθεια. Απεχθάνεστε τον Εβραίο όχι επειδή, όπως ίσως κάποιοι από σας να νομίζουν, αυτός σταύρωσε τον Ιησού αλλά γιατί αυτός τον γέννησε. Η πραγματική αντιμαχία σας με μας δεν είναι γιατί εμείς απορρίψαμε τον Χριστιανισμό, αλλά γιατί σας τον επιβάλλαμε! Οι χλιαρές, αντικρουόμενες κατηγορίες σας εναντίον μας δεν είναι ένα μπάλωμα στην μαυρίλα της αποδεδειγμένης ιστορικής μας επιθετικότητος. Μας κατηγορείτε για την ανακίνησι της επαναστάσεως στην Μόσχα. Ας υποθέσουμε ότι αποδεχόμεθα την κατηγορία. Και λοιπόν; Συγκρινόμενο με το τι κατάφερε ο Παύλος, ο Εβραίος της Ταρσού, στη Ρώμη, ο Ρωσσικός ξεσηκωμός δεν αποτελεί παρά μία διαμάχη του δρόμου. Δημιουργείτε πολύ θόρυβο και εκφράζετε μεγάλη οργή για την ανάρμοστη Εβραϊκή επιρροή στα θέατρα και στους κινηματογράφους σας. Πολύ καλά. Δεκτό, το παράπονό σας, είναι βάσιμο. Αλλά τι είναι αυτό συγκρινόμενο με την συγκλονιστική μας επιρροή στις εκκλησίες σας, στα σχολεία σας, στους νόμους σας και στις κυβερνήσεις σας, και ακόμα και στις ίδιες τις σκέψεις σας που κάνετε κάθε μέρα; Ένας αδέξιος Ρώσσος παραχαράζει ορισμένα έγγραφα και τα δημοσιεύει σε ένα βιβλίο με το όνομα Τα Πρωτόκολλα των Γερόντων της Σιών, που δείχνουν ότι εμείς συνωμοτήσαμε για να επιφέρουμε τον τελευταίο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εσείς πιστεύετε αυτό το βιβλίο. Εντάξει. Για χάρι της συζητήσεως εμείς υπογράφουμε την κάθε λέξι του. Είναι γνήσιο και αυθεντικό. Αλλά τι είναι αυτό πέρα από την αναμφισβήτητη ιστορική συνωμοσία που έχουμε πραγματοποιήσει, που δεν έχουμε ποτέ αρνηθή; Γιατί εσείς δεν είχατε ποτέ το θάρρος να μας κατηγορήσατε γι' αυτό, και του οποίου η πλήρης καταγραφή υπάρχει για τον οποιοδήποτε να διαβάση; Αν πράγματι εννοείτε αυτά που λέτε όταν μιλάτε για Εβραϊκά σχέδια, να μην σας στρέψω την προσοχή σε ένα που αξίζει να αναφερθή; Σε τι ωφελεί να χάνετε τα λόγια σας για τον ισχυριζόμενο έλεγχο της κοινής γνώμης από Εβραίους χρηματοδότες, ιδιοκτήτες εφημερίδων και κινηματογραφικούς μεγιστάνες, όταν μπορείτε πολύ απλά δίκαια να μας κατηγορήσετε για τον αποδεδειγμένο έλεγχο ολόκληρου του πολιτισμού σας από τα Εβραϊκά Ευαγγέλια; Δεν έχετε ακόμα ξεκινήσει να εκτιμάτε το πραγματικό βάθος της ενοχής μας. Εμείς είμαστε παρείσακτοι. Εμείς είμαστε ταραξίες. Εμείς είμαστε υπονομευτές. Έχουμε πάρει τον φυσικό σας κόσμο, τα ιδανικά σας, τον προορισμό σας και έχουμε προκαλέσει τον όλεθρο. Εμείς βρισκόμαστε πίσω, όχι μόνο από τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο αλλά πίσω σχεδόν από όλους σας τους πολέμους, πίσω όχι μόνο από τη Ρωσσική αλλά και από κάθε μεγάλη επανάστασι της ιστορίας σας. Εμείς έχουμε επιφέρει την διχόνοια και την σύγχυσι και την αγανάκτησι στην ιδιωτική και στην δημόσιά σας ζωή. Εξακολουθούμε να το κάνουμε. Κανείς δεν μπορεί να πη για πόσο καιρό θα εξακολουθούμε να το κάνουμε. Ανατρέξετε λίγο πίσω και αναλογιστείτε τι έχει συμβή. Δεκαεννέα αιώνες πριν, ήσαστε μια αθώα, ανέμελη, παγανιστική φυλή. Λατρεύατε αναρίθμητους θεούς και θεές, τα πνεύματα του αέρα, των τρεχούμενων νερών και του δάσους. Νιώθατε αδιάντροπη υπερηφάνια στη ομορφιά των γυμνών σας κορμιών. Χαράζατε μορφές των θεών σας καθώς και του προκλητικού ανθρωπίνου σώματος. Γοητευόσαστε με τις μάχες στις πεδιάδες, στις αρένες και στα πολεμικά εδάφη. Πόλεμος και δουλεία αποτελούσαν καθιερωμένους θεσμούς στα κοινωνικά σας συστήματα. Διασκεδάζοντας στις βουνοπλαγιές και στις πεδιάδες της εξοχής, ασχοληθήκατε με τη θεώρησι του θαύματος και του μυστηρίου της ζωής και θέσατε τα θεμέλια της φυσικής επιστήμης και φιλοσοφίας. Είχατε μια ευγενική, αισθησιακή κουλτούρα, ανεπηρέαστη από τις όποιες ενοχλήσεις μιας κοινωνικής συνειδήσεως ή από οποιεσδήποτε συναισθηματικές αμφισβητήσεις περί ανθρώπινης ισότητας. Ποιος ξέρει ποιο μεγάλο και δοξασμένο πεπρωμένο θα ήταν δικό σας αν σας αφήναμε ήσυχους. Αλλά δεν σας αφήσαμε ήσυχους. Σας πήραμε από το χέρι και γκρεμίσαμε το όμορφο και ευγενικό οικοδόμημα που είχατε εγείρει, και αλλάξαμε ολόκληρη την πορεία της ιστορίας σας. Σας κατακτήσαμε όπως ποτέ καμία δική σας αυτοκρατορία δεν υπέταξε την Αφρική ή την Ασία. Και το καταφέραμε αυτό δίχως στρατούς, δίχως σφαίρες, δίχως αίμα και αναταραχές, δίχως κανένα είδους εξαναγκασμού. Το καταφέραμε αποκλειστικά και μόνο με την ακαταμάχητη δύναμι του πνεύματός μας, των ιδεών μας, της προπαγάνδας μας. Σας κάναμε τους προθύμους και ασυνειδήτους φορείς της αποστολής μας σε ολόκληρο τον κόσμο, στις βαρβαρικές φυλές της γης, στις αναρίθμητες αγέννητες γενιές. Χωρίς να καταλάβετε πλήρως το τι σας κάναμε, γίνατε οι ενεργοί πράκτορες της φυλετικής μας παραδόσεως, μεταφέροντας το ευαγγέλιο μας στις ανεξερεύνητες γωνιές του κόσμου. Τα έθιμα της φυλής μας έχουν καταστή ο πυρήν του ηθικού σας κώδικος. Οι νόμοι της φυλής μας έχουν μορφοποιήσει την βάσι όλων των συνταγμάτων σας και των νομικών σας συστημάτων. Οι θρύλοι μας και τα λαϊκά μας παραμύθια αποτελούν την ιερή, (απόρρητη) από γενεά σε γενεά γνώσι, την οποία σιγοτραγουδάτε στα νήπιά σας. Οι ποιητές μας έχουν γεμίσει τα υμνολόγια σας και τα προσευχητάριά σας. Η εθνική μας ιστορία έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος των ποιμένων σας και των ιερέων σας και των μελετητών σας. Οι βασιλείς μας, οι πολιτικοί μας, οι προφήται μας, οι πολεμισταί μας αποτελούν τους ήρωές σας. Η μικρή αρχαία μας χώρα είναι ο Ιερός σας Τόπος. Η εθνική μας λογοτεχνία είναι το Ιερό σας Βιβλίο (Βίβλος). Αυτά που σκέφτηκε και εδίδαξε ο λαός μας έχουν ανεξίτηλα ενσωματωθή τόσο στην ίδια σας την ομιλία όσο και στην παράδοσί σας, ώστε κανείς από σας δεν μπορεί να αποκαλείται μορφωμένος αν δεν γνωρίζη την εθνική μας κληρονομιά. Εβραίοι τεχνίτες και Εβραίοι ψαράδες αποτελούν τους δασκάλους και τους αγίους σας, με αμέτρητα αγάλματα λαξευμένα με την μορφή τους και αναρίθμητες εκκλησίες αναγερμένες στην μνήμη τους. Μια Εβραία παρθένα ενσαρκώνει το ιδανικό σας για την γυναίκα. Ένας εβραίος επαναστάτης-προφήτης είναι η κεντρική μορφή της θρησκευτικής σας λατρείας. Έχουμε γκρεμίσει τα είδωλά σας, έχουμε παραμερίσει την εθνική σας κληρονομιά, και τα έχουμε αντικαταστήσει με το δικό μας Θεό και τις δικές μας παραδόσεις. Καμία κατάκτησι στην ιστορία μπορεί έστω αμυδρά να συγκριθή με αυτήν την απόλυτη κατάκτησί μας πάνω σε σας. Πώς το καταφέραμε; Σχεδόν κατά λάθος. Περίπου δύο χιλιάδες χρόνια πριν, στην μακρινή Παλαιστίνη, η θρησκεία μας είχε παραπέσει στην παρακμή και στον υλισμό. Έμποροι-χρηματιστές είχαν στην κατοχή τους τον ναό. Διεφθαρμένοι, εγωιστές ιερείς επέβαλλαν πρόστιμα στον λαό μας και πάχαιναν. Τότε ένας νεαρός ιδεαλιστής-πατριώτης ήρθε στην επιφάνεια και περιώδευσε την χώρα καλώντας για μια αναγέννησι της πίστεως. Δεν είχε καμία πρόθεσι να ιδρύση κάποια νέα εκκλησία. Όπως όλοι οι προφήτες πριν από αυτόν, ο μόνος του στόχος ήταν να εξαγνίση και να αναζωογονήση την παλαιά θρησκεία. Επετέθη στους ιερείς και απεμάκρυνε τους εμπόρους-χρηματιστές από τον ναό. Αυτό τον έφερε σε σύγκρουσι με την καθιερωμένη τάξι και τα στηρίγματά της. Οι Ρωμαϊκές αρχές, που είχαν υπό την κατοχή τους την χώρα, φοβούμενοι την επιθετική του επαναστατικότητα και εκλαμβάνοντάς την ως μια πολιτική προσπάθεια απομακρύνσεώς τους, τον συνέλαβαν, τον πέρασαν από δίκη και τον κατεδίκασαν εις θάνατον δια της σταυρώσεως, έναν συνηθισμένο τρόπο εκτελέσεως της εποχής εκείνης. Οι ακόλουθοι του Ιησού της Ναζαρέτ, κυρίως σκλάβοι και φτωχές γυναίκες, μέσα στο πένθος και την απογοήτευσί τους, εστράφησαν μακριά από τον κόσμο και μετεσχηματίσθηκαν σε μια αδελφότητα αποτελουμένη από ειρηνιστές μη-αντιδρώντες, μοιράζοντας την μνήμη του εσταυρωμένου ηγέτου τους και διαβιώνοντας μαζύ κατά τρόπο κομμουνιστικό. Δεν ήταν παρά μια νέα αίρεσις στην Ιουδαία, δίχως δύναμι και σημασία, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Μόνο μετά την καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τους Ρωμαίους, η νέα αυτή πίστις απέκτησε σημασία. Τότε, ένας πατριώτης Εβραίος ονομαζόμενος Παύλος ή Σαούλ συνέλαβε την ιδέα να ταπεινώση την Ρωμαϊκή ισχύ καταστρέφοντας το ηθικό των στρατιωτών της με δόγματα αγάπης και μη-αντίστασης, κηρυγμένα από την μικρή αίρεσι των Εβραίων Χριστιανών. Έγινε ο Απόστολος των Εθνικών, αυτός που μέχρι τότε ήταν από τους πλέον δραστήριους διώκτες αυτής της ομάδας. Και τόσο καλά εκτέλεσε ο Παύλος την αποστολή του ώστε μέσα σε τέσσερις αιώνες η μεγάλη αυτοκρατορία που είχε κυριεύσει την Παλαιστίνη μαζύ με τον μισό κόσμο, μετετράπη σε σωρό από ερείπια. Και ο νόμος που βγήκε από την Σιών έγινε η επίσημη θρησκεία της Ρώμης. Αυτή ήταν η αρχή της κυριαρχίας μας στον κόσμο σας. Μα ήταν μόνο μια αρχή. Από αυτό το σημείο και μετά, η ιστορία σας δεν είναι παρά μια διαμάχη για κυριαρχία μεταξύ της παλαιάς παγανιστική σας ψυχής και της δικής μας Εβραϊκής ψυχής. Οι μισοί σας πόλεμοι, μεγάλοι και μικροί, είναι θρησκευτικοί πόλεμοι, που έχουν πραγματοποιηθεί βασιζόμενοι στην ερμηνεία ενός ή άλλου εδαφίου της διδασκαλίας μας. Δεν προλάβατε καλά-καλά να απελευθερωθήτε από την πρωτόγονη θρησκευτική σας απλοϊκότητα και να επιχειρήσετε την εξάσκησι της παγανιστικής Ρωμαϊκής διδασκαλίας όταν ο Λούθηρος, οπλισμένος με τα δικά μας ευαγγέλια, σηκώθηκε να σας ρίξη κάτω και να ενθρονίση την δική μας κληρονομιά. Πάρτε τις τρεις κύριες επαναστάσεις των σύγχρονων καιρών -την Γαλλική, την Αμερικάνικη και την Ρωσσική. Τι αποτελούν παρά τον θρίαμβο της Εβραϊκής ιδέας για κοινωνική, πολιτική και οικονομική δικαιοσύνη. Και το τέλος είναι ακόμα πολύ μακριά. Εξακολουθούμε να κυριαρχούμε πάνω σας. Αυτήν ακριβώς τη στιγμή οι εκκλησίες σας είναι τεμαχισμένες από τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Φανατικών και Μοντερνιστών, ή με άλλα λόγια μεταξύ αυτών που κρέμονται κατά γράμμα στις διδασκαλίες μας και στις παραδόσεις μας και αυτών που προσπαθούν με αργά βήματα να μας αποβάλλουν. Στο Dayton, Tennessee, μια κοινωνία μεγαλωμένη με την Βίβλο, απαγορεύεται η διδασκαλία της επιστήμης σας γιατί έρχεται σε αντίθεσι με την δική μας Εβραϊκή εκδοχή για την προέλευσι της ζωής. Και ο Mr. Bryan, ο αρχηγός του αντί-Εβραϊκού Ku Klux Klan, στο Εθνικό Δημοκρατικό Συνέδριο, δίνει την υπέρτατη μάχη της ζωής του για δικό μας λογαριασμό, χωρίς να αντιληφθή την αντίφαση. Ξανά και ξανά η Πουριτανική κληρονομιά της Ιουδαίας ξεσπά κατά κύματα στην λογοκρισία των θεαμάτων, σε Κυριακάτικους ηθικούς νόμους και σε εθνικά απαγορευμένες πράξεις. Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, εσείς σαχλαμαρίζετε με την Εβραϊκή επιρροή στις ταινίες! Είναι να απορή κανείς γιατί μας απεχθάνεστε; Έχουμε βάλει εμπόδιο στην πρόοδό σας. Σας έχουμε επιβάλλει ένα ξένο βιβλίο και μια ξένη πίστι που δεν μπορείτε να χωνέψετε, που βρίσκεται σε αντιπαράθεσι με την γηγενή σας ψυχή, που σας έχει μόνιμα σε μια κατάστασι ασθενείας και που δεν έχετε τη δύναμι ούτε να απορρίψετε ούτε όμως και πλήρως να αποδεχθήτε. Στην ουσία, βέβαια, ποτέ δεν δεχτήκατε τα Χριστιανικά μας διδάγματα. Στην καρδιά σας παραμένετε παγανιστές. Εξακολουθείτε να αγαπάτε τον πόλεμο, τις χαραγμένες μορφές και τον ανταγωνισμό. Εξακολουθείτε να υπερηφανεύεστε για το γυμνό ανθρώπινο σώμα. Η εθνική σας συνείδησις, παρ' όλη την δημοκρατία και τις κοινωνικές επαναστάσεις, παραμένει ένα αξιολύπητο ατελές αντικείμενο. Εμείς απλά έχουμε διαιρέσει την ψυχή σας, έχουμε προκαλέσει σύγχυσι στις ορμές σας, έχουμε παραλύσει τις επιθυμίες σας. Στη μέση της μάχης είστε υποχρεωμένοι να γονατίζετε κάτω σε αυτόν που σας πρόσταξε να γυρίσετε το άλλο μάγουλο, που είπε να μην Αντισταθείτε σε κανένα κακό και Ευλογημένοι είναι οι ειρηνοποιοί. Μέσα στον πόθο σας για απόκτησι, ενοχλείστε ξαφνικά από κάποια ανάμνησι από τις ημέρες του κατηχητικού περί καμίας έγνοιας για την επόμενη μέρα. Στις βιομηχανικές σας μάχες, όταν θα τσακίζατε μια απεργία δίχως τύψεις, ξαφνικά θυμόσαστε ότι οι φτωχοί είναι ευλογημένοι και ότι οι άνδρες είναι αδέλφια στην Πατρότητα του Κυρίου. Και καθώς είστε έτοιμοι να υποκύψετε στον πειρασμό, η Εβραϊκή σας εξάσκησι ακουμπά ένα αποτρεπτικό χέρι στον ώμο σας και εκσφενδονίζει το υπερχειλισμένο ποτήρι μακριά από τα χείλη σας. Εσείς οι Χριστιανοί δεν έχετε ποτέ εκχριστιανισθή. Σε αυτό το σημείο έχουμε αποτύχει. Αλλά όμως έχουμε καταστρέψει για πάντα τη χαρά του παγανισμού για σας. Έτσι λοιπόν γιατί να μην μας απεχθάνεστε; Αν βρισκόμαστε εμείς στη δική σας θέσι κατά πάσα πιθανότητα θα απεχθανόμαστε εσάς πιο έντονα απ' ότι εσείς εμάς. Όμως εμείς δεν θα είχαμε πρόβλημα να σας πούμε το γιατί. Δεν θα ανατρέχαμε σε υπεκφυγές και σε διάφανα προσχήματα. Με εκατομμύρια αξιοσέβαστους Εβραίους καταστηματάρχες γύρω μας δεν θα προσβάλλαμε την νοημοσύνη σας και την δική μας εντιμότητα ισχυριζόμενοι ότι ο κομμουνισμός είναι μια Εβραϊκή φιλοσοφία. Και με εκατομμύρια σκληρά εργαζόμενους και αδέκαρους Εβραίους μικροπωλητές και εργάτες δεν θα γελοιοποιούμασταν ισχυριζόμενοι ότι ο καπιταλισμός είναι ένα Εβραϊκό μονοπώλιο. Όχι, θα πηγαίναμε κατευθείαν στο θέμα. Θα ατενίζαμε σκεπτικά αυτήν την μπερδεμένη, αναποτελεσματική αταξία που ονομάζουμε πολιτισμό, αυτό το μισό-Χριστιανικό μισό-παγανιστικό συνονθύλευμα, και -με τις θέσεις μας αντεστραμμένες- θα σας λέγαμε στα ίσα: Για αυτό τα χάλι, ευχαριστούμε εσάς, τους προφήτες σας και την Βίβλο σας." Εδημοσιεύθη στο THE CENTURY MAGAZINE, τον Φεβρουάριο του 1928. ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΣ ΣΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ ΣΑΟΥΛ ή ΠΑΥΛΟΣ. Ο πρώτος που αντελήφθη τις Δυνατότητες του Πολέμου μέσω Προπαγάνδας Από τον Marcus Eli Ravage ΜΕΡΟΣ Β' Εσείς οι Χριστιανοί ανησυχείτε και παραπονιέστε για την επιρροή των Εβραίων στον πολιτισμό σας. Είμαστε, όπως λέτε, ένας διεθνής λαός, μια συμπαγής μειονότης ανάμεσά σας, με παραδόσεις, ενδιαφέροντα, φιλοδοξίες και στόχους ξεχωριστούς από τους δικούς σας. Και διακηρύσσετε ότι αυτή η κατάστασις πραγμάτων αποτελεί κίνδυνο για την μεθοδική σας ανάπτυξι. Μπερδεύει τις παρορμήσεις σας. Νικά τους σκοπούς σας. Προκαλεί σύγχυσι στην πορεία σας. Και αδιαφορώ ποια είναι η απόμακρη καταγωγή και δεδηλωμένη πίστις της φατρίας των κυβερνώντων. Η επιρροή, από την άλλη μεριά, είναι σίγουρα παρούσα, και είναι κατά πολύ μεγαλύτερη και περισσότερο ύπουλη από ότι δείχνει να αντιλαμβάνεστε. Αυτό είναι που μας μπερδεύει, μας διασκεδάζει και καμιά φορά μας εξάπτει σε αυτό το παιχνίδι σας εναντίον των Εβραίων. Ακούγεται τόσο πομπώδες. Κυκλοφορείτε ψιθυρίζοντας τρομαγμένοι για την ανάμειξη των Εβραίων σε αυτό σε εκείνο και στο άλλο. Μας προκαλεί ρίγος. Συνειδητοποιούμε την πληγή που σας προκαλέσαμε όταν σας επιβάλλαμε την ξένη μας πίστι και τις παραδόσεις. Ας υποθέσουμε, λέμε τρέμοντας, ότι θα ξυπνήσετε και θα καταλάβετε ότι η θρησκεία σας, η εκπαίδευσίς σας, η ηθική σας, το κοινωνικό, κυβερνητικό και νομικό σας σύστημα, είναι ουσιαστικά δικά μας δημιουργήματα! Και τότε το ξεκαθαρίζετε και μιλάτε αορίστως για Εβραίους χρηματοδότες και Εβραίους διαφημιστές κινηματογραφικών ταινιών και ο τρόμος μας διαλύεται μέσα στο γέλιο. Ποτέ, αντιλαμβανόμαστε με ανακούφισι, δεν θα μάθετε την πραγματική μαυρίλα των εγκλημάτων μας. Δεν μπορούμε να το καταλάβουμε. Είτε δεν γνωρίζετε είτε δεν έχετε το κουράγιο να μας κατηγορήσετε για εκείνες τις πράξεις για τις οποίες κάποιο τουλάχιστον ίχνος αποδείξεως υπάρχει και που ένας ευφυής δικαστής και ένα σώμα ενόρκων θα μπορούσε να εξετάση με ανυπομονησία. Γιατί να παίζετε με μη πειστικά ψιλοπράγματα όταν μπορείτε πολύ απλά να μας κατηγορήσετε για σοβαρά και αποδείξιμα αδικήματα; Γιατί να μας πετάτε μια ολοφάνερη και αδέξια πλαστογραφία όπως αυτή των Πρωτοκόλλων των Γερόντων της Σιών όταν μπορείτε κάλλιστα να μας αντιμετωπίσετε με την Αποκάλυψι του Ιωάννου; Γιατί να συζητάτε για Μαρξ και Τρότσκι όταν διαθέτετε τον Ιησού της Ναζαρέτ και τον Παύλο της Ταρσού για να μας αναστατώσετε; Μας αποκαλείτε υπονομευτές, ταραξίες, καπηλευτές επαναστάσεων. Είναι η αλήθεια και εγώ μαζεύομαι από την ανακάλυψί σας. Μπορεί να αποκαλυφθή μόνο με την ελαχίστη προσπάθεια και ανακάτεμα των γεγονότων ότι εμείς βρισκόμαστε πίσω από όλες τις κύριες επαναστάσεις της ιστορίας σας. Δίχως αμφιβολία είχαμε μεγάλο μερίδιο στην Λουθηριανή Επανάστασι, και αποτελεί απλά γεγονός ότι ήμαστε οι κύριοι υποκινητές των δημοκρατικών επαναστάσεων της αστικής τάξεως του προτελευταίου αιώνα τόσο στην Γαλλία όσο και στην Αμερική. Αν δεν ήμασταν, δεν θα γνωρίζαμε τα συμφέροντά μας. Αλλά μήπως υψώνετε το δάκτυλό σας να μας καταδείξετε, κατηγορώντας μας για αυτά τα αποτρόπαια και καταγεγραμμένα εγκλήματα; Καθόλου!! Μας αποδίδετε παράλογα, τον τελευταίο μεγάλο Πόλεμο και την αναταραχή στην Ρωσσία, που δεν έχουν απλά προκαλέσει την μεγαλύτερη ζημιά στους ίδιους τους Εβραίους αλλά και που ένας μαθητής μπορούσε να προβλέψη ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα. Αλλά ακόμα και αυτές οι σκευωρίες και επαναστάσεις δεν είναι τίποτα συγκρινόμενα με την μεγάλη συνομωσία που μηχανευτήκαμε στο ξεκίνημα αυτής της εποχής και που προοριζόταν να μετατρέψη την πίστι ενός Εβραϊκού δόγματος στην θρησκεία του Δυτικού Κόσμου. Η Μεταρρύθμισις δεν είχε σχεδιασθή από καθαρό δόλο. Πήρε για μας εκδίκησι από έναν παλαιό εχθρό και αποκατέστησε την Βίβλο μας δίνοντάς της τιμητική θέσι στην Χριστιανοσύνη. Οι Δημοκρατικές επαναστάσεις του δεκάτου ογδόου αιώνος μας απελευθέρωσαν από τις χρόνιες πολιτικές και κοινωνικές ανικανότητες. Εμάς μας ευεργέτησαν, αλλά εσάς δεν σας προκάλεσαν καμία ζημιά. Αντιθέτως, σας έφεραν ευημερία και σας διεύρυναν. Χρωστάτε τα πρωτεία σας στον κόσμο, σε αυτές. Αλλά η αναταραχή που έφερε την Χριστιανοσύνη στην Ευρώπη ήταν -ή τουλάχιστον μπορεί πολύ εύκολα να φανή ότι ήταν- σχεδιασμένη και εκτελεσμένη από Εβραίους ως πράξις εκδικήσεως εναντίον μίας μεγάλης Εθνικής πολιτείας. Και όταν μιλάτε για Εβραϊκές συνομωσίες, δεν μπορώ με τίποτα να καταλάβω γιατί δεν αναφέρεστε στην καταστροφή της Ρώμης και ολοκλήρου του πολιτισμού της αρχαιότητος που ήταν συγκεντρωμένος κάτω από το λάβαρό της, από τα χέρια του Εβραϊκού Χριστιανισμού. Είναι απίστευτο, αλλά φαίνεται ότι εσείς οι Χριστιανοί δεν γνωρίζετε από πού ήρθε η θρησκεία σας, πώς και γιατί. Οι ιστορικοί σας, με μία μόνο μεγάλη εξαίρεσι, δεν σας τα λένε. Τα έγγραφα σε αυτήν την υπόθεσι, που είναι μέρη της Βίβλου, τα ψέλνετε αλλά δεν τα διαβάζετε. Έχουμε κάνει τη δουλειά μας τόσο τέλεια. Πιστεύετε την προπαγάνδα μας τόσο ανεπιφύλακτα. Ο ερχομός του Χριστιανισμού δεν είναι για σας ένα συνηθισμένο ιστορικό γεγονός που ξεπήδησε μέσα από άλλα γεγονότα της εποχής. Είναι η εκπλήρωσις μίας θεϊκής Εβραϊκής προφητείας με εναρμονισμένες δικές σας βελτιώσεις. Δεν επέφερε, όπως εσείς το αντιλαμβάνεστε, την καταστροφή ένας μεγάλου Εθνικού πολιτισμού και μιας μεγάλης Εθνικής αυτοκρατορίας με την οποία ο εβραϊσμός βρισκόταν σε πόλεμο. Δεν έριξε την ανθρωπότητα σε βαρβαρότητα και σε σκοτάδι για χίλια χρόνια. Ήρθε για να φέρη τη σωτηρία σε έναν εθνικό κόσμο! Αλλά εδώ, υπήρξε ένα φοβερό υπονομευτικό κίνημα, που εκκολάφτηκε στην Παλαιστίνη, που εξαπλώθηκε από Εβραίους ταραχοποιούς, που χρηματοδοτήθηκε από Εβραϊκά κεφάλαια, που διδάχθηκε από Εβραϊκά φυλλάδια και γραπτά, σε μια εποχή που ο Εβραϊσμός και η Ρώμη βρίσκονταν σε μια μάχη θανάτου και που κατέληξε με το γκρέμισμα της μεγάλης Εθνικής αυτοκρατορίας. Ούτε καν το βλέπετε αυτό, παρ' όλο που ένα ευφυές παιδί, ανεπηρέαστο από θεολογική μαγεία, θα μπορούσε να σας εξηγήση τι ακριβώς συμβαίνει μετά από μια βιαστική μόνο ανάγνωσι της απλής καταγραφής. Και συνεχίζετε να φλυαρείτε για Εβραϊκές συνομωσίες και παραθέτετε περιπτώσεις σαν τον Μεγάλο Πόλεμο και την Ρωσσική Επανάσταση! Και ύστερα απορείτε που εμείς οι Εβραίοι πάντα αντιμετωπίζαμε τους αντισημίτες τόσο επιπόλαια, αρκεί να μην κατέφευγαν στην βία; Και έχετε υπ' όψιν, ότι μια αυθεντία σαν τον Gibbon προσπάθησε πριν από χρόνια να σας διαφωτίση. Έχει περάσει πάνω από ενάμιση αιών από τότε που «Η παρακμή και η Κατάρρευση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας» τα ξεμπρόστιασε όλα. Ο Gibbon, ο οποίος δεν ήταν κανένας ιερέας που έπαιζε με την Ιστορία, δεν προσπάθησε να δικαιολογήσει το τέλος μιας μεγάλης εποχής επινοώντας βλακώδεις ηλιθιότητες σχετικά με την φαυλότητα και την διαφθορά της Ρώμης, σχετικά με την παρακμή των ηθικών αξιών και της πίστεως σε μια αυτοκρατορία που ευρίσκετο ακριβώς την εποχή εκείνη στην πιο δοξασμένη και δημιουργική της περίοδο. Πώς θα μπορούσε; Ζούσε στην Αυγουστιανή Εποχή στο Λονδίνο που - παρ' όλο τα δύο χιλιάδες χρόνια από τον ερχομό της Χριστιανικής σωτηρίας, αποτελούσε την καλύτερη απομίμησι της Ρώμης του Αυγούστου όσον αναφορά την εξευγενισμένη ακολασία, που μπορούσαν να παρουσιάσουν οι ομιχλώδεις νησιώτες. Όχι, Ο Gibbon ήταν ένας φυλετικά συνειδητοποιημένος Εθνικός και ένας θαυμαστής της κουλτούρας της Παγανιστικής Δύσεως, καθώς επίσης και ιστορικός με μυαλό και μάτια. Έτσι δεν είχε καμία δυσκολία να υποδείξη την αρρώστια που είχε σαπίσει και εξαφανίσει το ευγενικό οικοδόμημα του αρχαίου πολιτισμού. Έθεσε την Χριστιανοσύνη -τον νόμο που εξηπλώθη από την Σιών και τον λόγο του Θεού από την Ιερουσαλήμ- σαν την βασική αιτία της παρακμής και καταρρεύσεως της Ρώμης και των όσων αντιπροσώπευε. Μέχρι εδώ καλά. Αλλά ο Gibbon δεν προχώρησε όσο έπρεπε. Βλέπετε, γεννήθηκε και πέθανε έναν αιώνα πριν την εφεύρεσι του επιστημονικού αντί-Σημιτισμού. Δεν υπολόγισε καθόλου το στοιχείο της προθέσεως. Είδε μια ξένη πίστι να ξεπετάγεται από την Ανατολή και να κατακυριεύει τα όμορφα μέρη της Δύσεως. Δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό ότι σε αυτό το καταστρεπτικό τέλος ήταν αφιερωμένη η όλη δολοπλοκία της σωτηρίας. Και όμως τα γεγονότα είναι τόσο ξεκάθαρα όσο θα θέλατε. Αφήστε με, να εξιστορήσω εν συντομία, για μια ακόμα φορά την ιστορία, δίχως θαύματα, προφητείες ή μαγείες. Για να έχουμε μια καλύτερη προοπτική, θα πρέπει να πάω λίγο περισσότερο πίσω. Η δράσις αποτελείται βολικά από τέσσερις πράξεις, φτάνοντας στο αποκορύφωμα στην τρίτη. Ο χρόνος, όπου σηκώνεται η πρώτη αυλαία, είναι περίπου το 65 π.Χ. Τα πρόσωπα του δράματος είναι, εκτός από τους μικρούς ρόλους, η Ιουδαία και η Ρώμη. Η Ιουδαία είναι ένα μικρό βασίλειο πέρα από τις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου. Για πέντε αιώνες δεν αποτελούσε παρά γεωγραφικό όρο. Ξανά και ξανά είχε καταπατηθή και καταστραφή και ο πληθυσμός του είχε εξορισθή ή σκλαβωθή από τους ισχυρούς γείτονες. Κατ' όνομα μόνο ανεξάρτητο, είναι την εποχή αυτή ασταθής όσο ποτέ και βρίσκεται στο χείλος εμφυλίου πολέμου. Η αυτοκρατορία της Δύσεως, με τον πυρήνα της στην Δημοκρατική Πόλι της Ρώμης, αν και ακόμα δεν αποτελεί κυρίαρχο του κόσμου, οδεύει τάχιστα προς τα 'κει. Είναι αναγνωρισμένη ως η μια μεγάλη στρατιωτική δύναμις της εποχής καθώς επίσης και διάδοχος της Ελλάδος και το κέντρο του Πολιτισμού. Μέχρι το σημείο αυτό, οι δύο πολιτείες είχαν ελάχιστη ή και καθόλου επαφή, η μία με την άλλη. Τότε χωρίς καμία πρόσκλησι από την ίδια, ζητήθηκε από την Ρώμη να ανακατευθή στις Ιουδαϊκές υποθέσεις. Μια αντιδικία είχε δημιουργηθεί ανάμεσα σε δύο αδέλφια σχετικά με τη διαδοχή στον ασήμαντο θρόνο, και ο Ρωμαίος στρατηγός Πομπήιος, που έτυχε να ευρίσκεται στην Δαμασκό ασχολούμενος με σοβαρότερα θέματα, εζητήθη να διαιτητεύση στους διεκδικητές. Με την απλοϊκή ευθύτητα ενός δημοκρατικού στρατιώτη, ο Πομπήιος εξόρισε ένα από τα αδέλφια, πέταξε την ανώτερη βαθμίδα του ιερατείου στον αντίζηλο, και διέλυσε τελείως την βασιλική αξιοπρέπεια. Για να μην μακρηγορούμε, ο συλλογισμός του Πομπηίου είχε σαν στόχο να γίνη η Ιουδαία Ρωμαϊκή κτήσις. Οι Εβραίοι, ίσως όχι περίεργο, αντέδρασαν. Και η Ρώμη για να τους κατευνάση και για να συμβιβαστή με την τοπική καχυποψία, απεκατέστησε την βασιλική εξουσία. Διώρισε, δηλαδή, έναν δικό της βασιλέα. Ήταν γιος φοροεισπράκτορα, από την φυλή των Ιδουμαίων, ονόματι Ηρώδης. Αλλά οι Εβραίοι δεν ηρέμησαν και εξακολούθησαν να δημιουργούν φασαρίες. Η Ρώμη το θεώρησε μεγάλη αχαριστία από μεριά τους. Όλα αυτά δεν είναι παρά ένας πρόλογος, και έχει εισαχθή στην δράσι για να κατανοηθή το τι επακολουθεί. Η Εβραϊκή δυσφορία μετετράπη σε δυσαρέσκεια και σε ανοικτή εξέγερσι όταν οι εθνικοί ηγέτες τους άρχισαν να εισάγουν στην Ιερουσαλήμ τις ευλογίες της Δυτικής κουλτούρας. Χαραγμένες απεικονίσεις, αθλητικοί αγώνες, ελληνικό δράμα και παραστάσεις μονομάχων δεν ήταν του γούστου των Εβραίων. Οι ευσεβείς τα θεώρησαν ως προσβολή κάτω από την μύτη του Ιεχωβά, παρ' όλο που οι τοπικοί αξιωματούχοι εξηγούσαν υπομονετικά ότι αυτά όλα είχαν σκοπό την διασκέδασι και την διαπαιδαγώγησι της μη-Εβραϊκής φρουράς. Οι Εβραίοι αντιστάθηκαν με ιδιαίτερη σθεναρότητα στην έλευσι του αποτελεσματικού Ρωμαίου φόρο-εισπράκτορα. Μα πάνω απ' όλα, ήθελαν πίσω ένα βασιλιά της δικής τους φυλής και της δικής τους βασιλικής γενιάς. Στα πλήθη μέσα, η επανάστασις πήρε την μορφή μιας αναγεννήσεως της παλαιάς πίστεως σε έναν Μεσσία, έναν διορισμένο από τον Θεό σωτήρα που θα απολύτρωνε τον λαό του από τον ξένο ζυγό και θα καθιστούσε την Ιουδαία υπέρτατη δύναμι ανάμεσα στα έθνη. Δεν υπήρχε ανεπάρκεια διεκδικητών αυτής της αποστολής. Στην Γαλιλαία, ένας Ιούδας ωδήγησε μια μάλλον ισχυρή εξέγερσι, που εγνώρισε μεγάλη λαϊκή υποστήριξι. Ο Ιωάννης, ο αποκαλούμενος Βαπτιστής, δρούσε στην χώρα της Ιορδανίας. Ακολουθήθηκε από έναν άλλο άνθρωπο της βόρειας χώρας, τον Ιησού της Ναζαρέτ. Και οι τρεις ήταν δάσκαλοι της τεχνικής να ενσωματώνουν εμπρηστικές, πολιτικό-ανατρεπτικές θέσεις σε άκακες θεολογικές φράσεις. Και οι τρεις χρησιμοποίησαν το ίδιο σημάδι εξεγέρσεως -Έφτασε η ώρα. Και οι τρεις γρήγορα συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν, και οι δύο Γαλιλαίοι με σταύρωσι. Ξέχωρα από προσωπικές αρετές, ο Ιησούς της Ναζαρέτ υπήρξε, όπως και οι προκάτοχοί του, ένας πολιτικός ταραχοποιός απασχολημένος με το να απελευθερώση την χώρα του από τον ξένο κατακτητή. Υπάρχουν ακόμα αρκετές αποδείξεις ότι διατηρούσε την φιλοδοξία να γίνη βασιλιάς μιας ανεξάρτητης Ιουδαίας. Υπεστήριξε, ή τέλος πάντων όπως υπεστήριξαν αργότερα οι βιογράφοι του, ότι κρατούσε από την αρχαία βασιλική οικογένεια του Δαυίδ. Αλλά η πατρότης του είναι κάπως μπερδεμένη. Οι ίδιοι συγγραφείς που εξιχνιάζουν την καταγωγή του συζύγου της μητέρας του, πίσω στον ψαλμωδό-βασιλέα επίσης σκιαγράφησαν τον Ιησού ως τον γιο του Ιεχωβά και παρδέχτησαν ότι ο Ιωσήφ δεν ήταν πατέρας του. Φαίνεται ωστόσο ότι ο Ιησούς κατάλαβε σύντομα την ματαιότητα της πολιτικής του αποστολής και έστρεψε τα ρητορικά του ταλέντα και την μεγάλη του δημοτικότητα με τα πλήθη προς μια διαφορετική κάπως κατεύθυνσι. Ξεκίνησε να κηρύττη μια πρωτόγονη μορφή λαϊκισμού, σοσιαλισμού και φιλειρηνισμού. Το αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής του προγράμματός του ήταν να κερδίση την εχθρότητα των δυναμικά ισχυρότερων, οικονομικά, τάξεων, γενικά των ιερέων και των πατριωτών, και να περιορίσει τους πιστούς του στους φτωχούς, στην εργατική τάξι και στους σκλάβους. Μετά τον θάνατό του, αυτοί οι χαμηλής τάξεως απόστολοί του δημιούργησαν μια κομμουνιστική αδελφότητα. Ένα κήρυγμα που ο αποθανών ηγέτης τους είχε κάποτε πραγματοποιήσει σε μια λοφοπλαγιά, συγκέντρωνε για αυτούς την ουσία της διδασκαλίας του, και το μετέτρεψαν στον κανόνα της ζωής τους. Ήταν μια φιλοσοφία υπολογισμένη να συγκινήση βαθύτατα ταπεινούς ανθρώπους. Παρηγορούσε αυτούς που βασανίζονταν εδώ στην γη με υποσχόμενες αμοιβές πέρα από τον τάφο. Έκανε αρετές τις αναγκαιότητες των αδυνάτων. Άνδρες δίχως ελπίδα στο μέλλον, ωθούνταν να μην σκέφτονται το αύριο. Άνδρες ανίκανοι να αντιδράσουν σε προσβολές ή τραυματισμούς διδάσκονταν να μην αντιστέκονται σε κανένα κακό. Άνδρες καταδικασμένοι σε μια ζωή δουλικότητας και ανέχειας, βεβαιώνονταν για την αξιοπρέπεια της εργασίας και της φτώχειας. Οι αδύναμοι, οι καταφρονημένοι, οι καταπατημένοι, θα αποτελούσαν -από τούδε και στο εξής- τους εκλεκτούς και τους αγαπημένους του Θεού. Στους κοσμικούς, στους φιλόδοξους, στους πλούσιους και στους ισχυρούς θα απαγορευόταν η είσοδος στον παράδεισο. Το αποτέλεσμα, τότε, της αποστολής του Ιησού ήταν η δημιουργία μιας νέας αιρέσεως στην Ιουδαία. Δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Η Ιουδαία, όπως η σημερινή Αμερική, αποτελούσε γόνιμο έδαφος για περίεργα δόγματα. Οι Εβιονίμ (Εβραίοι Χριστιανοί) -οι άποροι, όπως αυτοαποκαλούνταν- δεν θεωρούσαν τα πιστεύω τους ως μια νέα θρησκεία. Εβραίοι γεννήθηκαν και Εβραίοι παρέμειναν. Οι διδασκαλίες του κυρίου τους ήταν ενταγμένες περισσότερο σε μια μορφή κοινωνικής φιλοσοφίας, έναν ηθικό κώδικα συμπεριφοράς, έναν τρόπο ζωής. Στους σημερινούς Χριστιανούς, που ποτέ δεν κουράζονται να ρωτάνε γιατί οι Εβραίοι δεν δέχτηκαν τον Ιησού και τις διδασκαλίες του, μπορώ μόνο να απαντήσω ότι για ένα μεγάλο διάστημα κανείς, πάρα μόνο οι Εβραίοι τον δέχτηκαν. Το να νιώθει κανείς έκπληξη γιατί όλος ο Εβραϊκός λαός δεν έγινε Εβιονίμ είναι σαν να περιμένει όλους τους Αμερικανούς να γίνουν Ουνιταριανοί ή Βαπτιστές ή Χριστιανοί Επιστήμονες. Σε συνηθισμένους καιρούς μικρή σημασία θα δίνονταν στην κουρελιασμένη αδελφότητα. Δούλοι και εργάτες οι περισσότεροι, η αδυναμία τους ίσως και να είχε ενθαρρυνθή από τις ισχυρές τάξεις. Αλλά με την χώρα να βρίσκεται στην μέση μιας μάχης με έναν ξένο εχθρό, η μη-κοσμική φιλοσοφία πήρε έναν επικίνδυνο προσανατολισμό. Ήταν ένα δόγμα των ψευδαισθήσεων, της παραιτήσεως και της ήττας. Απειλούσε να κάμψη το ηθικό των πολεμιστών του έθνους εν καιρώ πολέμου. Αυτές οι ευλογίες των ειρηνοποιών, αυτό το γύρισμα του άλλου μάγουλου, αυτή η μη-αντίστασις, αυτή η αγάπη για τον εχθρό, φαινόταν σαν μια σκόπιμη προσπάθεια παραλύσεως και εγκλωβισμού της θελήσεως του έθνους σε μια κρίσι και βεβαιωμένη νίκη για τον εχθρό. Έτσι δεν ήταν περίεργο που οι Εβραϊκές αρχές άρχισαν να καταδιώκουν τους Εβιονίμ. Εισέβαλαν στις συγκεντρώσεις τους και τις διέλυαν, οι ηγέτες τους ρίχτηκαν στην φυλακή, τα δόγματά τους κηρύχτηκαν εκτός νόμου. Φάνηκε για λίγο ότι η αίρεσις αυτή σύντομα θα εξαφανίζονταν. Τότε, ξαφνικά, η αυλαία σηκώθηκε για την τρίτη πράξι και τα γεγονότα πήραν μια νέα τροπή. Ίσως ο πιο αμείλικτος εχθρός των αιρέσεων ήταν κάποιος Σαούλ, ένας σκηνοποιός. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ταρσό και άρα άνθρωπος με κάποια μόρφωσι στην Ελληνική κουλτούρα, απεχθανόταν τις νέες διδασκαλίες για τη μη-κοσμικότητα και την αποξένωσί τους από την ζωή. Σαν Εβραίος πατριώτης φοβόταν την επίδρασί τους στον εθνικό αγώνα. Πολυταξιδεμένος άνθρωπος, γλωσσομαθής, ήταν ο πλέον κατάλληλος για να πηγαίνη στις σκορπισμένες Εβραϊκές κοινότητες για να εξουδετερώνη την εξάπλωσι των σοσιαλιστικών, ειρηνιστικών τους δογμάτων. Οι αρχηγοί της Ιερουσαλήμ τον διώρισαν κύριο διώκτη των Εβιονίμ. Βρισκόταν στο δρόμο για την Δαμασκό για να συλλάβη μια ομάδα αιρετικών όταν του ήρθε μια πρωτότυπη ιδέα. Στην αλλόκοτη φράσι του Βιβλίου των Πράξεων, είδε ένα όραμα. Είδε, στην πραγματικότητα, δύο. Αντελήφθη αρχικά, πόσο ελάχιστες ήταν οι πιθανότητες της μικρής Ιουδαίας να κερδίση έναν ένοπλο αγώνα εναντίον της μεγαλυτέρας στρατιωτικής δυνάμεως του κόσμου. Δεύτερον, και σημαντικότερο, συνειδητοποίησε ότι η πλανεμένη αίρεσις που αυτός κατέπνιγε, θα μπορούσε να διαμορφωθή σε ένα ακαταμάχητο όπλο εναντίον του τρομακτικού αντιπάλου. Παθητικότης, μη-αντίστασις, παραίτησις, αγάπη, αποτελούσαν επικίνδυνες διδασκαλίες στην πατρίδα. Διασπαρμένες όμως στις εχθρικές λεγεώνες, θα μπορούσαν ίσως να διασπάσουν την πειθαρχία τους και να επιφέρουν ακόμα και την νίκη στην Ιερουσαλήμ. Ο Σαούλ, με λίγα λόγια, ήταν πιθανότητα ο πρώτος άνθρωπος που είχε αντιληφθή τις δυνατότητες διεξαγωγής πολέμου μέσω της προπαγάνδας. Ταξίδευσε στην Δαμασκό, και εκεί προς έκπληξιν τόσο των φίλων του όσο και αυτών που είχε σκοπό να καταστείλη, ανρκοίνωσε τον προσηλυτισμό του στην θρησκεία και ζήτησε την ένταξί του στην αδελφότητα. Κατά την επιστροφή του στην Ιερουσαλήμ ξεδίπλωσε την νέα του στρατηγική μπροστά στους έκπληκτους Γέροντες της Σιών. Μετά από πολλές διαφωνίες και βαθύτερες συζητήσεις, υιοθετήθηκε. Περισσότερη αντίστασι σημειώθηκε από τους ηγέτες των Εβιονίμ της πρωτεύουσας. Δυσπιστούσαν ως προς τα κίνητρά του και φοβούνταν ότι η πρότασίς του να απογυμνωθή η θρησκεία από τις αρχαίες Εβραϊκές συνήθειες και τελετές για να γίνη αποδεκτή από τους Εθνικούς, θα γέμιζε την αδελφότητα με ξένους μισό-προσηλυτισμένους και θα εμείωνε την δύναμί της. Αλλά στο τέλος κέρδιζε και την δική τους υποστήριξι. Και έτσι ο Σαούλ, ο τρομερώτερος διώκτης των ακολούθων του Ιησού, έγινε ο Παύλος, ο Απόστολος των Εθνικών. Και έτσι, ταυτόχρονα, ξεκίνησε και η διασπορά στις παγανιστικές χώρες της Δύσεως, μίας ολότελα καινούριας Ανατολίτικης θρησκείας. Δυστυχώς για το σχέδιο του Παύλου, η νέα στρατηγική λειτούργησε παραπάνω από καλά. Η ανακαινισμένη και κάπως σαγηνευτική του θεολογία, προσηλύτιζε πιστούς γρηγορότερα από ότι τολμούσε να ελπίζη ή ακόμα και να ευχόταν. Η ιδέα του, θα πρέπει να έχουμε πάντα υπ' όψι μας, σε αυτήν την φάσι ήταν καθαρά αμυντική. Δεν είχε καμία σκέψι ευαγγελισμού του κόσμου. Έλπιζε μόνο να αποθαρρύνη τον εχθρό. Έχοντας επιτύχει αυτό, και με την Ρωμαϊκή φρουρά έξω από την Παλαιστίνη, ήταν έτοιμος για ανακωχή. Αλλά οι σκλάβοι και οι καταπιεσμένοι της Αυτοκρατορίας, οι άθλιοι κληρωτοί και το πεινασμένο προλεταριάτο της ίδιας της πρωτεύουσας, βρήκαν τόση παρηγοριά στην προσαρμοσμένη Παυλική εκδοχή της αιρέσεως όσο και οι καημένοι Εβραίοι πριν από αυτούς είχαν βρει στα πρωταρχικά διδάγματα του σταυρωμένου τους κυρίου. Το αποτέλεσμα αυτής της απρόβλεπτης επιτυχίας ήταν να ανοιχτούν τα μάτια του εχθρού στο τι ακριβώς συνέβαινε. Ανησυχητικές αναφορές για κρούσματα απειθαρχίας ανάμεσα στους στρατιώτες άρχισαν να κατακλύζουν την Ρώμη από τους διοικητές του στρατού στην Παλαιστίνη και αλλού. Αντί να προκαλέσουν την παύσι στις αυτοκρατορικές αρχές, οι νέες τακτικές πείσμωσαν περισσότερο την αποφασιστικότητά τους. Η Ρώμη έπεσε πάνω στην Ιερουσαλήμ με φωτιά και ξίφος και μετά από μια τρομακτική πολιορκία που διήρκεσε τέσσερα χρόνια, κατέστρεψε την φωλιά της αναστατώσεως (70 μ.Χ.). Τουλάχιστον νόμιζε ότι την κατέστρεψε. Οι ιστορικοί της εποχής δεν μας αφήνουν αμφιβολίες για τις προθέσεις της Ρώμης. Μας λένε ότι ο Νέρων έστειλε τον Βεσπασιανό και τον γιο του τον Τίτο με απόλυτες και ρητές εντολές να συντρίψουν την Παλαιστίνη μαζύ με τον Χριστιανισμό. Για τους Ρωμαίους, η Χριστιανοσύνη δεν ήταν παρά Ιουδαϊκή Μαχητικότης, μια ερμηνεία εν πάση περιπτώσει, που δεν απέχει και πολύ από τα γεγονότα. Όσο αναφορά την ευχή του Νέρωνα, πραγματοποιήθηκε τουλάχιστον κατά το ήμισυ. Η Παλαιστίνη συνετρίβη τόσο ολοκληρωτικά που παραμένει μέχρι και σήμερα ένα πολιτικό ερείπιο. (Σ.Μ. Το Ισραήλ δεν υπήρχε όταν εγράφη αυτό το άρθρο). Αλλά η Χριστιανοσύνη δεν κατεστράφη τόσο εύκολα. Αντιθέτως, μόνο μετά από την πτώσι της Ιερουσαλήμ το πρόγραμμα του Παύλου ανεπτύχθη στο μέγιστο. Μέχρι τώρα, όπως έχω πει, η τακτική του ήταν απλά να φοβίση και να διώξη τον κατακτητή, με τον ίδιο τρόπο που ο Μωυσής εμόλυνε τους Φαραώ. Προχωρούσε με επιφύλαξι και δισταγμό, προσέχοντας να μην ξυπνήση τον ισχυρό αντίπαλο. Ήταν διατεθειμένος να παίξη με το νέο του όπλο μπρος τη μύτη του εχθρού και να τον κάνη να νιώση την άκρη του, αλλά δείλιαζε στο να το καρφώση με όλη του τη δύναμι. Τώρα που έχει συμβεί το χειρότερο και η Ιουδαία δεν έχει πλέον να χάση τίποτα άλλο, πέταξε τις αναστολές του και μετέφερε τον πόλεμο στη χώρα του εχθρού. Ο στόχος τώρα δεν ήταν τίποτα λιγότερος από το να ταπεινωθή η Ρώμη όπως αυτή είχε ταπεινώσει την Ιερουσαλήμ, να την σβήση από τον χάρτη όπως αυτή είχε σβήσει την Ιουδαία. Αν τα ίδια γραπτά του Παύλου δεν σας πείθουν για αυτήν την ερμηνεία των πράξεών του, σας εφιστώ την προσοχή σας στον πιο ειλικρινή του συνεργάτη, τον Ιωάννη. Εκεί που ο Παύλος, ενεργώντας μέσα στην σκιά του βασιλικού παλατιού, και τον μισό καιρό αιχμάλωτος σε Ρωμαϊκές φυλακές, είναι υποχρεωμένος να ασχολείται με παραβολές και κρυμμένες ενδείξεις, ο Ιωάννης, απευθυνόμενος σε δυσαρεστημένους Ασιάτες, έχει την πολυτέλεια της απλής ομιλίας. Όπως και να έχει, το φυλλάδιό του με τον τίτλο «Αποκάλυψις», είναι, στην ουσία, μια αποκάλυψις της όλης καταπληκτικής υποθέσεως. Η Ρώμη, φανταστικά αποκαλούμενη Βαβυλωνία, περιγράφεται λεπτομερώς με τη γλώσσα εκρηκτικού μίσους, σαν την μητέρα των πορνών και των βδελυγμάτων της γης, σαν την γυναίκα μεθυσμένη με το αίμα των αγίων (Εβραίων), σαν τον καταπιεστή των «ανθρώπων και μαζών και εθνών και γλωσσών» και -για να αφαιρεθή κάθε αμφιβολία για την ταυτότητά της- σαν «την μεγάλη πόλι που κυριάρχησε πάνω στους βασιλείς της γης». Ένας άγγελος θριαμβευτικά φωνάζει: «Η Βαβυλωνία η μεγάλη έχει πέσει, έχει πέσει». Στην συνέχεια ακολουθεί μια οργιαστική εικόνα καταστροφής. Εμπόριο και βιομηχανία και θαλάσσιες συναλλαγές βρίσκονται στο τέλος. Τέχνη και μουσική και «η φωνή του γαμπρού και της νύφης» έχουν σιωπήσει. Σκότος και ερήμωσις κυριαρχούν σαν το πέπλο πάνω στην σκηνή. Οι ευγενικοί Χριστιανοί κατακτηταί κυλιούνται ηδονικά μέσα στο αίμα μέχρι τις σέλες των αλόγων τους. «Αγαλλιάστε πάνω από αυτήν, εσύ ουρανέ, και σεις άγιοι απόστολοι και προφήτες, γιατί ο Θεός την εκδικήθηκε για σας». Και ποίο το τέλος και ο σκοπός όλου αυτού του χάους και της καταστροφής; Ο Ιωάννης δεν συγκρατεί τα λόγια του για να μας πη. Γιατί κλείνει την ευσεβή του προφητεία με ένα όραμα από τις δόξες της νέας -δηλαδή της αποκατεστημένης- Ιερουσαλήμ. Όχι κάποια αλληγορική φαντασίωσι, να ξέρετε, αλλά κυριολεκτικώς η Ιερουσαλήμ, η πρωτεύουσα του μεγάλου ξαναενωμένου βασιλείου των «δώδεκα φυλών των παιδιών του Ισραήλ» (Σ.Μ. Το Ισραήλ ιδρύθη 20 χρόνια μετά αυτό το άρθρο). Μπορεί κανείς να απαιτήση κάτι πιο ξεκάθαρο; Φυσικά, κανένας πολιτισμός δεν θα μπορούσε να αντισταθή για πάντα εναντίον τέτοιου είδους επιθέσεως. Μέχρι το έτος 200 οι προσπάθειες του Παύλου και του Ιωάννη και των διαδόχων τους είχαν προχωρήσει τόσο πολύ σε όλες τις τάξεις της Ρωμαϊκής κοινωνίας, ώστε η Χριστιανοσύνη είχε γίνει το κυρίαρχο δόγμα σε όλη την αυτοκρατορία. Εν τω μεταξύ, όπως διορατικά είχε προβλέψει ο Παύλος, η Ρωμαϊκή ηθική και πειθαρχία είχαν ξεπέσει, τόσο που όλο και συχνότερα, οι ρωμαϊκές λεγεώνες, που κάποτε αποτελούσαν τον τρόμο του κόσμου και την σπονδυλική στήλη της Δυτική κουλτούρας, γνώριζαν την ήττα από βαρβάρους εισβολείς. Στο έτος 326 ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, ελπίζοντας να ελέγξη την ύπουλη νόσο, υπέκυψε στον προσηλυτισμό και ανεκήρυξε την Χριστιανοσύνη σαν επίσημη θρησκεία. Ήταν πλέον αργά. Μετά από αυτόν ο αυτοκράτωρ Ιουλιανός προσπάθησε να καταφύγη για μια ακόμη φορά στην καταστολή. Αλλά ούτε αντίστασι ούτε εκχώρησι δικαιωμάτων ωφελούσαν. Το Ρωμαϊκό πολιτικό σώμα είχε καταντήσει σκουληκοφαγωμένο από Παλαιστινιακή προπαγάνδα. Ο Παύλος είχε θριαμβεύσει. Αυτός είναι ο τρόπος που, αν ήμουν εγώ ένας αντισημίτης ψάχνοντας για ένα αξιόπιστο δείγμα Εβραϊκής υπονομευτικής συνωμοσίας, θα ερμήνευα ως τέτοιο την έλευσι ένας διαμορφωμένου Ιουδαϊκού δόγματος στον Δυτικό κόσμο ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ