Όπως πολύ καλά βλέπετε, διαφημίζεται η συμμετοχή της Λυδίας Κονιόρδου στην παράσταση. Έχει μάλιστα και αστερίσκο:
«Η συμμετοχή της ελληνίδας υπουργού πολιτισμού Λυδίας Κονιόρδου προκύπτει ως τμήμα του καθήκοντος να κάνει ό, τι μπορεί για την παγκόσμια προώθηση και διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής γλώσσας»!
Η συνεργασία με τον Wilson είχε κλείσει πριν την υπουργοποίησή της. Μετά την υπουργοποίηση, κι ενώ προέκυψε ένας χαμός γιατί έχοντας ορκιστεί υπουργός συνέχιζε τις παραστάσεις της στο θέατρο, θα περίμενε κανείς να έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν συνάδει ο ρόλος στο θέατρο με την ιδιότητα της υπουργού. Όμως, γιατί η Λυδία Κονιόρδου να χαλάσει την καριέρα της για μια ψωροκαρέκλα υπουργού που την πληρώνει ο ελληνικός λαός; Αντί λοιπόν να κάνει πίσω στην ατομική της καριέρα, έχει το θράσος να την παρουσιάζει ως… «καθήκον»! Και μάλιστα «καθήκον να κάνει ό, τι μπορεί για την παγκόσμια προώθηση και διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής γλώσσας».
Τι σχέση έχει Λούθηρος και ο Μπαχ με την ελληνική γλώσσα; Ποιον νομίζει ότι δουλεύει η υπουργός; Από πού κι ως πού ένα θέατρο διαφημίζει τη συμμετοχή υπουργού της ελληνικής κυβέρνησης σε παράσταση; Έχει πολύ πάτο ακόμη;
Και βέβαια εδώ προκύπτουν μια σειρά από πολιτικά ερωτήματα:
–Γνωρίζει η κυβέρνηση ότι η κ. Κονιόρδου θα βρίσκεται στο Βερολίνο στις 30/9 και ως τις 12/10 θα παρουσιάζεται σε παράσταση θεάτρου του Βερολίνου; Έχει πάρει την άδεια που προβλέπεται από τον πρωθυπουργό (Κώδικας για κυβέρνηση και κυβερνητικά όργανα, άρθρο 44 παρ.2-3);
–Πότε και πώς έγιναν πρόβες για την παράσταση; Μήπως υπάρχει υπηρεσιακό ταξίδι της υπουργού στο εξωτερικό (Γερμανία ή Αμερική) που αφορούσαν τις πρόβες με προκάλυμμα κάποιο «υπηρεσιακό καθήκον»;
–Έχει πάρει έγκριση για να κάνει αυτή την δουλειά ως υπουργός, κι αν ναι, από ποιον;
-Ξέρουν στην κυβέρνηση τι ακριβώς σημαίνει «ασυμβίβαστο» υπουργού σσύμφωνα με την παρ. 3 άρθρου 81 του Συντάγματος; Ξέρουν ότι ασυμβίβαστο ισχύει ακόμη και αν η επαγγελματική δραστηριότητα παρέχεται χωρίς αμοιβή; Το Σύνταγμα λέει «οποιαδήποτε επαγγελματική δραστηριότητα των μελών της κυβέρνησης αναστέλλεται κατά τη διάρκεια της άσκησης των καθηκόντων τους». Η κ. Κονιόρδου είναι ηθοποιός. Η ηθοποιία είναι επαγγελματική δραστηριότητα, και απαγορεύεται να την κάνει, είτε με αμοιβή είτε χωρίς. Δεν το λέμε εμείς, ο νυν ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Χρυσόγονος το λέει αν διαβάσετε: Κ. Χρυσόγονος, Συνταγματικό Δίκαιο εκδ. Σάκκουλα Αθήνα Θεσσαλονίκη, 2003, σελ. 541 επ. Ή μήπως νομίζουν ότι αίρεται το ασυμβίβαστο επειδή η Λ. Κονιόρδου το παρουσιάζει σε αστερίσκο ως «υπουργικό καθήκον» για την «προώθηση του ελληνικού πολιτισμού»; Όταν συμφώνησε να κάνει την παράσταση, πριν γίνει υπουργός πολιτισμού, το κανε ως «υπουργικό καθήκον»; Όχι βέβαια. Το κανε ως δουλειά. Από πότε η δουλειά της Λ. Κονιόρδου μετατρέπεται σε υπουργικό καθήκον; Δουλευόμαστε;
-Θα πληρωθεί η κ. Κονιόρδου για την δουλειά αυτή; Δεν λέμε αν θα πληρωθεί ευθέως. Λέμε αν έχει κανονιστεί κάποια πληρωμή μέσω εταιρείας, τρίτου προσώπου παρένθετου προσώπου, ή αμοιβή που θα την περιμένει όταν πάψει να είναι υπουργός…
–Ποιος είναι ο ορισμός της φράσης «εκμεταλλεύομαι το κράτος προς ίδιον όφελος»; Θυμίζουμε ότι όταν αποδείχτηκε ότι ο Βουλγαράκης χρησιμοποιούσε τη θέση του ως Υπουργού Πολιτισμού για να γίνονται οι «δουλειές» με τη Μονή Βατοπεδίου, και το δικαιολόγησε λέγοντας «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», είχαν ξεσηκωθεί (και καλά έκαναν) και οι πέτρες. Και πάρα πολλές συριζαίικες πέτρες. Τώρα είναι απλώς Τρίτη;
–Το βρίσκουν λογικό εκεί στην κυβέρνηση ότι ένα θέατρο διαφημίζει στο πρόγραμμά του την συμμετοχή της ελληνίδας υπουργού Πολιτισμού κι ότι μερικές χιλιάδες θεατές θα πληρώσουν εισιτήριο για να δουν την ελληνίδα Υπουργό Πολιτισμού να παίζει τη «Γυναίκα με τα Μαύρα»;
–Θα βγει εντολή μετακίνηση της Υπουργού για το Βερολίνο; Πολύ θα θέλαμε να δούμε τι θα γράφει!
Και μη μας αρχίσετε τα επιχειρήματα για το… πόσο σημαντικές είναι οι παραστάσεις του Robert Wilson! Είναι πράγματι σημαντικές, και πολύ θα θέλαμε κι εμείς να είχαμε την (οικονομική και άλλη) δυνατότητα να πάμε να τις δούμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι η υπουργός πολιτισμού της Ελλάδας μπορεί να παίζει σε μια παράσταση, επειδή είναι «καλή». Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να παρουσιάζει τις προσωπικές της φιλοδοξίες ως… προώθηση του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό!
Αν για την κ. Κονιόρδου είναι τόσο σημαντική η καριέρα της, υπάρχει μια απλή λύση: ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ και να συνεχίσει κανονικότατα την καριέρα της χωρίς να εκθέτει και να εξευτελίζει το Υπουργείο και όλους μας.
Αλλά ποιος έχασε την τσίπα για να τη βρει η κ. Κονιόρδου;
Τρέχετε τώρα εσείς, μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, να βγάλετε αύριο Τετάρτη απόφαση για το «Ελληνικό», για να προλάβει η κ. Κονιόρδου τις πρόβες της και την παράσταση στο Βερολίνο! Α, και να είναι η απόφαση που θέλει η κυρία υπουργός, μην στενοχωρηθεί και δεν πάει καλά η «προώθηση της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού» στις σκηνές του Βερολίνου!
ΣΑ ΔΕ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ ΛΙΓΟ!
ΥΓ. 1. Μια γρήγορη μετάφραση από το πρόγραμμα της παράστασης για να είναι σαφές αν… «προάγει τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα»! Έλεος με το δούλεμα!
«Ο Robert Wilson δημιουργεί μαζί με τη χορωδία του ραδιοφώνου του Βερολίνου ένα συναυλιακό θέαμα που σπάει τους διαχωρισμούς ανάμεσα στα είδη για τα πεντακόσια χρόνια από τη μεταρρύθμιση του Λούθηρου. Για το καινούργιο διαδραστικό του σχέδιο, η χορωδία του βερολινέζικου ραδιοφώνου συνεργάζεται με τον Robert Wilson. Μόνο λίγες εβδομάδες πριν από την επέτειο για τα 500 χρόνια από τη θυροκόλληση των θέσεων του Λούθηρου, ο δημοφιλής αμερικανός σκηνοθέτης ρίχνει μαζί με τον τρεις φορές νικητή του βραβείου Grammy μια εντελώς ιδιαίτερη ματιά στον μεταρρυθμιστή παρά τη θέλησή του: Στη νέα αίθουσα «Pierre Boulez», στην ακαδημία «Barenboim-Said», το θέαμα «LUTHER dancing with the gods» αντανακλά τη ζωή του Λούθηρου και την επίδρασή του στις τέχνες. Το μουσικό επίκεντρο συναποτελούν τέσσερα μοτέτα που έγραψε ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, βασισμένος στη μετάφραση της Βίβλου από τον Λούθηρο και προτεσταντικά χορωδιακά μέρη. Το θέατρο της κίνησης του Robert Wilson δημιουργεί χώρο για τη μετάδοσή τους. Θα αντικαθρεφτιστούν σε σύγχρονη μουσική γλώσσα μέσα από τον «αθάνατο Μπαχ» του Knut Nystedt και το «Clapping Music» του Steve Reich. Ανάμεσα στα μοτέτα, ο Wilson παρεμβάλλει θεατρικά δρώμενα, τα οποία προκύπτουν από προπόσεις, προσφωνήσεις και άλλα κείμενα του Λούθηρου και αναφέρονται στη ζωή του: Τους εριστικούς λόγους του, τον θάνατο, το παιδί, τον γάμο, τον έρωτα. Στην κυκλική σκηνή 360 μοιρών της αίθουσας «Pierre Boulez», το ομαδικό θέατρο του Wilson, με την έντονη ιδιοσυστασία και την έντονη διαμόρφωσή του από τις μάσκες, τα κοστούμια και τους φωτισμούς, συνάπτεται σε μια συναρπαστική σύνθεση με τη μεγαλειώδη χορωδιακή μουσική του Μπαχ, η οποία ανοίγει νέους χώρους στοχασμού και συνειδητότητας. Εδώ και χρόνια, η διαδραστική γραμμή της χορωδίας του βερολινέζικου ραδιοφώνου βρίσκει αυξανόμενη απήχηση. Η σκηνική μεταφορά για το ρέκβιεμ του Μπραμς ως «human requiem» κατόρθωσε να μπει στη λίστα των καλύτερων επιλογών για το 2016 των New York Times».
ΥΓ2. Για να ξέρετε πώς λειτουργεί η «δημοσιογραφία» στη χώρα. Στις 16/9 ο (βασικά κολλητός της υπουργού) Θανάσης Νιάρχος δημοσιεύει μια συνέντευξη-αγιογραφία από την Λυδία Κονιόρδου στα ΝΕΑ Σαββατοκύριακο.
Ανάμεσα σε άλλες πολύ… σκληρές ερωτήσεις, τη ρωτάει και το εξής αμίμητο: «Σκεφτήκατε ποτέ ως υπουργός Πολιτισμού να ταξιδέψετε στην Ευρώπη και στην Αμερική, ακόμη και αυτονομημένη σε σχέση με κάθε πολιτική συγκυρία, να μιλήσετε για τη χώρα μας;». Στην αμέσως προηγούμενη ερώτηση εντελώς τυχαία πετάει και ένα Μπομπ Ουίλσον έτσι να μας βρίσκεται. Προφανώς ο κ. Θ. Νιάρχος ξέρει πολύ καλά τα σχέδια της υπουργού για την παράσταση στο Βερολίνο, κι αντί να τα στηλιτεύσει, προσπαθεί εκ των προτέρων να της φιλοτεχνήσει το προφίλ της «πρέσβειρας του πολιτισμού στο εξωτερικό». Δουλίτσες το λένε κυριε Νιάρχο μας, όχι προβολή του ελληνικού πολιτισμού. Δουλίτσες στην Κίνα, στην Αμερική, στο Βερολίνο…
eakyppo.wordpress
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html