Ο ΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΙΠΠΑΡΧΟΥ-[ΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΕΣΩ ΑΡΧΑΙOΛΟΓΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ] ΒΙΝΤΕΟ

http://wp.me/p12k4g-4i1

Ἐπιλογή ἀποσπάσματος ἀπό μία σειρὰ, στὴν ὁποῖα ὁ χειμμαρώδης Ῥένος, μὲ βάσει τὰ ἀρχεῖα Καραμανλὴ, ἀναλύει τὰ ἔργα καὶ τὶς ἡμέρες τοῦ "μεγάλου ἐθνάρχου" .

Στὸ συγκεκριμένο ἀπόσπασμα, ἀποκαθηλώνει πλήρως τὸ παραμύθι
περὶ δὴθεν ἀποκαταστάσεως τῆς "δημοκρατίας", μὲ τὸ ὁποῖο μᾶς ἔπλυναν τὰ παιδικὰ μεταπολιτευτικὰ μυαλὰ μας.

Ὁλόκληρο τὸ ὁπτικοακουστικό μπορεῖτε νὰ παρακολουθήσετε ἐδῶ : https://www.youtube.com/watch?v=5uE18EkgnBg

,
,

,Ο ΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΙΠΠΑΡΧΟΥ-[ΝΕΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΜΕΣΩ ΑΡΧΑΙOΛΟΓΙΚΩΝ ΕΥΡΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ]

,
,
Εις την περιοχήν της αρχαίας Φιλιππουπόλεως, πλησίον του σιδηροδρομικού σταθμού Panajurishte [ 40 χλμ. Β.Δ. της πόλεως Plovdiv] ευρέθησαν το 1949, εννέα χρυσά σκεύη, εις τα οποία συμβατικώς εδώθη η ονομασία θησαυρός του Panajurishte. Τα σκεύη αυτά, αποκείμενα σήμερον εις το Μουσείον του Plovdiv, είναι τα ακόλουθα :
Α) Επτά χρυσά ρυτά, έχοντα τα μεν τέσσερα, μορφήν κεφαλής ζώου, ο δε τρία κεφαλήν γυναικός· β) χρυσή φιάλη, μεσόμφαλος· και γ) χρυσούς αμφορεύς.
Εξαιρέσει της φιάλης, η οποία φέρει επαλλήλους σειράς κεφαλών Αιθιόπων, ως και των τριών, υπό μορφήν γυναικείας κεφαλής, ρυτών τα οποία στερούνται οιασδήποτε παραστάσεως, τα άλλα πέντε σκεύη του θησαυρού, ήτοι τα τέσσερα, υπό μορφήν κεφαλής ζώου, ρυτά και ο αμφορεύς φέρουν παραστάσεις, και δη τα μεν ρυτά επί του λαιμού, ο δε αμφορεύς επί του σώματος.
Και η μεν παράστασις των τεσσάρων τούτων ρυτών έχει ευκόλως αναγνωρισθή, διότι συνοδεύεται υπό επιγραφών. Αλλ’ η του αμφορέως έχει παραμείνει προβληματική, διότι ελλείπει εξ αυτής οιαδήποτε επιγραφή.
Ούτω, κατά την μαρτυρίαν των επιγραφών των, τα τέσσερα εκ των ως άνω ρυτών, εικονίζουν τα ακόλουθα θέματα: το έν την Κρίσιν του Πάριος, το δεύτερον τον Ηρακλήν και τον Θησέα, το τρίτον τον Διόνυσον και την μαινάδα Ηριόπην και το τέταρτον την Ήραν, την Άρτεμιν και τον Απόλλωνα.
Αλλ’ ο αμφορεύς, στερούμενος επιγραφών, παρουσιάζει και την πλέον πολυπρόσωπον σκηνήν, διότι εμφανίζει οκτώ συνολικώς μορφάς, προ τούτοις δε και εν οικοδόμημα. Ήτοι : ένα σαλπιγκτήν και εξ άλλους ξιφοφορούντας άνδρας – εξ ων οι τέσσαρες έχουν ανασπάσει το ξίφος και οι δύο φέρουν ρόπαλα – ως και μίαν μικράν ανδρικήν μορφήν με μακράς χειρίδας, προσβάλλουσαν το άνω μέρος της από μίαν ημιάνοικτον θύραν οικοδομήματος.
(…) Αλλά, πλήν της απουσίας επιγραφών, εις την σκηνήν αυτήν του αμφορέως, η παρουσία άλλων στοιχείων φαίνεται να διευκολύνη μίαν νέαν ερμηνείαν της. Εν δε των στοιχείων αυτών, είναι η ομοιότης δύο εκ των εχόντων ανασπάσει τα ξίφη των ανδρών, προς τα αγάλματα των τυραννοκτόνων [όπως λ.χ. παρουσιάζονται επί ερυθρομόρφου θραύσματος της Villa Giulia, και επί νομίσματος της Κυζίκου].
Πρό της εξετάσεως όμως της ομοιότητος αυτής, χρήσιμος είναι μία σύντομη αναδρομή εις τα του φόνου του Ιππάρχου, δεδομένου ότι η εν λόγω παράστασις φρονούμεν ότι αποτελεί μίαν νέαν ιστορικήν πηγήν δια τον φόνον αυτόν.
Οι δύο τυραννοκτόνοι, ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων, ο πρώτος κατά πολύ νεώτερος του δευτέρου, προέβησαν το 514/13 π.Χ. εις την δολοφονίαν του Ιππάρχου, ήτοι του ενός των δύο εκ νομίμου γάμου υιών του Πεισιστράτου και διαδόχων του εις την τυραννίδα των Αθηνών.
Και δεν κατελύθη μεν τότε η τυραννίς, αλλά το γεγονός ότι ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων, επλήρωσαν την πράξιν των δια της ζωής των, έδωκεν εις αυτούς τόσην αίγλην, ώστε να θεωρηθούν αργότερον, ως ελευθερωταί των Αθηνών.
Κατά τας μαρτυρίας αρχαίων συγγραφέων….
.
.
.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο : www.e-istoria.com
.
.
[ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ – ΒΙΒΛΙΟΝ Α’, στ. 20
Τὰ μὲν οὖν παλαιὰ τοιαῦτα ηὖρον, χαλεπὰ ὄντα παντὶ ἑξῆς τεκμηρίῳ πιστεῦσαι, οἱ γὰρ ἄνθρωποι τὰς ἀκοάς τῶν προγεγενημένων, καὶ ἤν ἐπιχώρια σφισὶν ἧ, ὁμοίως ἀβασανίστως παρ’ἀλλήλων δέχονται. Ἀθηναίων γοῦν τὸ πλῆθος, Ἱππαρχον οἴονται ὑφ’ Ἁρμοδίου καὶ Ἁριστογείτονος τύραννον ὄντα….
ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑΙ – ΒΙΒΛΙΟΝ ΣΤ’, στ. 54
Τὸ γὰρ Ἁριστογείτονος καὶ Ἁρμοδίου τόλμημα δι’ ἐρωτικήν ξυντυχίαν ἐπεχειρήθη, ἥν ἐγώ ἐπί πλέον διηγησάμενος ἀποφανῶ οὔτε τοὺς ἄλλους οὔτε αὐτούς Ἀθηναίους περὶ τῶν σφετέρων τυράννων οὐδέ περὶ τοῦ γενομένου ἀκριβές οὐδέν λέγοντας…]