ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ 04/02/1843 ΕΝΤΑΧΘΗΚΕ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΓΕΝΟΥΣ Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ !! ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ; ΤΙ ΠΡΟΣΚΥΝΑΣ;

"ΦΩΤΙΑ ΚΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΥΣ"
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γράφει στα απομνημονεύματα του τα εξής:«τον Τούρκο δεν τον φοβάμαι διότι αν θέλει να υποτάξει με βία τον τόπο και να βαστάξει και να τον κατέχει θέλει τουλάχιστον 50.000 διαρκώς Τούρκους δια φρουράν, αλλά τώρα φοβούμαι το μίασμα του προσκυνήματος ότι πρέπει να καταβάλουμε κόπους διπλούς». Τότε ο γέρος του Μοριά δίνει μια τρομερή εντολή «Φωτιά και τσεκούρι στους
προσκυνημένους» και ορκίζεται ότι όταν θα συναντήσει τον Νενέκο θα τον σκοτώσει με τα ίδια του τα χέρια. Στη συνέχεια δίνει εντολή στον Θανάση Σαγιά να εκτελέσει τον προδότη με όποιον τρόπο μπορέσει. 
Το μέλλον των Ελλήνων άλλαξε. 



Η ιστορία γύρισε σελίδα έτσι όπως ακριβώς ήθελαν κάποιοι απελπισμένοι Έλληνες οι οποίοι  σήκωσαν την σημαία της Επαναστάσεως αφοσιωμένοι στον υπέρ πίστεως και πατρίδος αγώνα. Κατόρθωσαν να νικήσουν μία αυτοκρατορία, την Οθωμανική και να αναπνεύσουν και πάλι μετά από τέσσερις αιώνες σκλαβιάς, τον καθαρό αέρα της Ελευθερίας. Σήμερα δυστυχώς στην πατρίδα μας όπως και τότε κυκλοφορούν πολλοί Νενέκοι, οι οποίοι προκειμένου να αποκομίσουν περιούσιες και εξουσία πρόδωσαν τον λαό και την Πατρίδα. 
Σήμερα οι πολιτικοί έφεραν τους κατακτητές της τρόικας και οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία στην παράδοση της Εθνικής κυριαρχίας. Εξαθλίωσαν τον λαό, αρπάζουν εισοδήματα και περιουσίες Ελλήνων πολιτών και υποκριτικά μιλούν για την σωτηρία της πατρίδος. Η μεγαλύτερη ατυχία για τους σημερινούς Έλληνες, για το Ελληνικό έθνος, είναι ότι δεν υπάρχει Κολοκοτρώνης, οποίος όπως και το 21 να ξεσηκώσει τους Έλληνες και να φωνάξει “Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους”. 


Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης δεν πέθανε από εχθρικό βόλι σε κάποια απ' τις τόσες μάχες που έδωσε. Ούτε στην λαιμητόμο όπου τον είχαν καταδικάσει οι δικαστές της κυβερνήσεως του Κωλέττη, ούτε στο υγρό και σκοτεινό κελί του φρουρίου του Ναυπλίου, όπου πέρασε 6 μήνες φυλακισμένος.
Πέθανε στο σπίτι του στην Αθήνα, ανώδυνα, ειρηνικά και ανεπαίσχυντα, όπως εύχεται ή Εκκλησία μας, από εγκεφαλική συμφόρηση.
Ιδού πώς: 
Την βραδιά του θανάτου του ήταν προσκεκλημένος στον Βασιλικό χορό του Παλατιού. Εκεί χόρεψε, έφαγε και ήπιε περισσότερο απ' ότι συνήθιζε, ευτυχής καθώς ήταν, αφού προ δύο ήμερων είχε παντρέψει το μικρότερο παιδί του, τον Κωνσταντίνο (Κολίνο). Μετά τον χορό γύρισε σπίτι του, το όποιο βρισκόταν πολύ κοντά στα Παλάτι, την σημερινή Βουλή των Ελλήνων.

"Έπαθε αποπληξία (τον βρήκε κόλπος όπως λένε) κατά τον ύπνο, "κατά την 4η ώρα της νύκτας". Δεν μπορούσε να κουνηθεί ούτε να μιλήσει, και μετά βίας ανέπνεε. Αν και ήρθαν οι καλύτεροι γιατροί της εποχής, δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτε περισσότερο απ' το να παρατείνουν τις στιγμές του. Τον φλεβοτόμησαν και του έβαλαν βδέλλες (αφαίμαξη), χιόνι στην κεφαλή, καταπλάσματα από σιναπόσπορο στα πόδια.
Η τελευταία του κουβέντα ήταν αυτή προς το παιδί του τον Γενναίο: "σου αφήνω τόσους φίλους, όσα φύλλα έχουν τα κλαριά, και φρόντισε να τους φυλάξεις".
Πέθανε σε ηλικία 73 ετών, στις 04/02/1843 και "ώρα 11η" πρωινή".
Όλα τα μαγαζιά και τα εργαστήρια της Αθήνας έκλεισαν και πλήθος κόσμου συνέρεε στο σπίτι του. Οι παλαιοί συναγωνιστές του τον καταφιλούσαν και έκλαιγαν με αναφιλητά. Κηρύχθηκε τριήμερων δημόσιο πένθος. 

Τον νεκρό τον έντυσαν με την στολή του Αντιστράτηγου, του έζωσαν τα σπαθί, του φόρεσαν τσαρούχια, τον απίθωσαν στα φέρετρο και έβαλαν κάτω από τα πόδια του μία τουρκική σημαία. Στο ένα του πλάγιο έβαλαν τον ασημένιο του θώρακα, ενώ στο άλλο την περικεφαλαία του και τις σπαλέτες. Στα πόδια του μάλιστα τοποθέτησαν την τούρκικη σημαία. Η πολεμική αυτή εξάρτυση του Κολοκοτρώνη βρίσκεται σήμερα στα Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών, όπου και μεταφέρθηκε, ασφαλώς μετά την εκταφή των οστών με σκοπό την ανακομιδή τους εις την Τρίπολη. 

\