Βάριος Άβιτος Βασσιανός - Ηλιογάβαλος.

Βάριος Άβιτος Βασσιανός
 -  Ηλιογάβαλος.
(Σ. Αλκαίος Χ.) 27.05.2018
Πέρασε τώρα ο καιρός που οι νόμοι μας επνίγαν 
και Εστιάδες, Κάτωνες τον βιό μας καθορίζαν.
Νέοι θεοί πια κυβερνούν, την Ρώμη, τον λαό της

κι μάμμη μου κι οι αδελφές κρατούν την γερουσία.

Εγώ ο Ηλιογάβαλος για άλλο δεν φροντίζω, 
πρώτα να φτιασιδώνομαι σαν να ‘μουνα γυναίκα 
και της Εμέσης τον θεό σε πέτρα να λατρεύω.

Ολημερίς κι ολονυχτίς άλλο να μη με νοιάζει, 
των ηδονών των σαρκικών, τους πόθους να πυρώνω.

Της μάμμης μου τις συμβουλές τις άκουσα για λίγο, 
μα στον Αλέξανδρο στρεφότανε ανόητα ο όχλος,
και θάνατος πορφύραιος τον ξάπλωσε μπροστά μου.

Α! δεν με νοιάζει ο λαός τι κάθεται και λέει 
πως τον θεό επέβαλα που ‘ναι εχθρός της Ρώμης.
Μια μαύρη πέτρα προσκυνώ βδέλυγμα της Ασίας 
κι αν με ρωτούν λέω εγώ «Σιστέρσιο δεν δίνω» 
για ότι κι αν εσέβετο μέχρι εχθές η Ρώμη.

Έτσι συμπεριφέρετο το πιόνι της Ασίας 
και άρμα πάλι στόλιζε την πέτρα να γιορτάσει. 
Με βάψιμο προκλητικό θα εμφανιστεί μπροστά τους, 
με μαργαρίτες στον λαιμό και χρυσαφιά πορφύρα.
Χίλια δικά του κνώδαλα θα τον επλαισιώνουν 
που εντομή εκάνανε και διφυή βαδίζουν.

Μα τα λαμπρά τα σχέδια χαλάσανε του Πραίτορα οι νέοι, 
που ‘ναι των νόμων φύλακες κι άγρυπνοι φαλαγγίτες.

Φρικτά τον διαμέλισαν, στον Τίβερη τον ρίχνουν.