Ποια είναι η "πραγματικότητα"; Και ποιος ο ρόλος του "χρόνου" μέσα σε αυτήν;

 Ό,τι βλέπουμε δεν είναι παρά ένα όνειρο μέσα σε όνειρο.
Edgar Allan Poe, 1809-1849, Αμερικανός συγγραφέας

"Άσε με να σου εξηγήσω δυο πράγματα.  Ο χρόνος είναι λιγοστός.  Αυτό είναι το πρώτο. Για τον πονηρό ο χρόνος είναι πονηρός. Για
τον ήρωα ηρωικός. Για την πόρνη άλλος ένας πελάτης -"άλλο ένα κόλπο" όπως ακούγεται στα αγγλικά. Αν είσαι ευγενικός, ο χρόνος σου είναι ευγενικός. Αν είσαι βιαστικός, ο χρόνος πετάει. Ο χρόνος είναι υπηρέτης αν είσαι ο αφέντης του. Ο χρόνος είναι ο θεός σου αν είσαι το σκυλί του. Είμαστε οι δημιουργοί, τα θύματα και οι δολοφόνοι του χρόνου! Ο χρόνος είναι άχρονος. Αυτό είναι το δεύτερο πράγμα. Κι εσύ είσαι το ρολόι ".
από την ανάρτηση  Περί Χρόνου και δεσμωτών του

Φαντάσου την είσοδο στη δικιά μας "πραγματικότητα" κάποιων οντοτήτων τελείως ασύμβατων με την ανθρώπινη αντίληψη χώρου και χρόνου, που ο καθορισμός της πολυδιάστατης φύσης τους αδυνατεί να καλουπωθεί μέσα σε ανθρώπινους λεκτικούς όρους και ανάλογες σχετικές επινοήσεις οι οποίες και προκύπτουν από αυτή την πεπερασμένη γλωσσική δυνατότητα.

 Ίσως η πιο κοντινή περιγραφή της υπόστασής τους να είναι αυτή των "παρατηρητών", για τους οποίους ο χρόνος γίνεται αντιληπτός ως μία στιγμή που ταυτόχρονα περιέχει παρελθόν-παρόν-μέλλον - το "αιώνιο παρόν"; κατά τον προσωκρατικό Ελεάτη φιλόσοφο Παρμενίδη-
 Η μορφοδιάταξη του κόσμου από τον οποίο προέρχονται; Τελείως ακατανόητη για τα ανθρώπινα όντα! Η ικανότητά τους να βρίσκονται συγχρόνως σε κάθε σημείο της γραμμικής ροής του χρόνου, όπως τον αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι, "πίσω ή μπροστά" αν σκεφτούμε ότι το παρόν δεν υπάρχει από τη στιγμή που γίνεται την..αμέσως επόμενη στιγμή παρελθόν, είναι τελείως έξω από τις αντιληπτικές ικανότητες του ανθρώπινου είδους! Και πού να υπολογιστούν και οι χαοτικές προεκτάσεις της ικανότητάς τους να διαχειρίζονται και να χειραγωγούν τον "χρόνο" και της ενδεχόμενης πρόθεσης αυτών των οντοτήτων να μην παραμείνουν μόνο στην παρατήρηση των γεγονότων σε "διαφορετικές" χρονικές στιγμές αλλά να αποφασίσουν να επέμβουν στα ανθρώπινα τεκταινόμενα, επηρεάζοντας την πορεία της ανθρώπινης Ιστορίας! Αλλά ακόμα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν διαφορετικής κατεύθυνσης "timelines"; τη γέννεση παράλληλων κόσμων ή συμπάντων; Όπου η ίδια αιτία οδηγεί σε παράλληλα διαφορετικά αποτελέσματα όπου όλα συμβαίνουν αλλά σε διαφορετικά "χωροχρονικά πακέτα", αλλιώς κόσμους!
 Κατά πόσο το ανθρώπινο ον μπορεί να κατανοήσει και να εντρυφήσει σε καταστάσεις που ξεφεύγουν από κάθε πλαίσιο κατανόησης του αλλά έχουν την ισχύ να επηρεάσουν και να καθορίσουν την πορεία του; 

Τέτοια και άλλα ερωτήματα "φευγάτα", με όλη την προωθημένη επιστημονική σημασία της λέξης, γεννάει στο ζαλισμένο αλλά σε εγρήγορση μυαλό ενός "υποψιασμένου θεατή" η εξαιρετική ταινία "επιστημονικής φαντασίας"  "Alien Code", του 2017. Μια από τις λιγότερο διαφημισμένες αλλά ίσως από τις καλύτερες στο πληθωρικό είδος της ταινίες εδώ και πολλά έτη! Στιβαρή σκηνοθεσία σε ένα δύσκολο θέμα στην διαχείρισή του και πάρα πολύ καλές ερμηνείες των δύο βασικών πρωταγωνιστών: οι κλασικοί, αντικοινωνικοί "nerds" ή σπασίκλες για τον "μέσο άνθρωπο", μα γεμάτοι οξυμμένη διαίσθηση και ξεχειλίζον ταλέντο στην διαχείριση της πιο σύγχρονης τεχνογνωσίας και των υψηλής ποιότητας συλλήψεων που προϋποθέτει αυτό.



Ακολουθεί ένας διάλογος, που υφίσταται προς το τέλος αυτής της εντυπωσιακής κινηματογραφικής εμπειρίας χωρίς τα συνήθη εντυπωσιακά χολυγουντιανά εφέ. Διάλογος γεμάτος "επιστημονικά παράδοξα" αλλά και φιλοσοφικού τύπου προβληματισμούς και μάλιστα από αυτούς που εξιτάρουν τη διψασμένη φαιά ουσία για αυτό το είδος της κατανόησης και γνώσης που οδηγεί σε κβαντικά αλματώδη διανοητική κι ευρύτερα εξελικτική υπέρβαση. Τι είναι ο "πανδαμάτορας χρόνος", πόσο σκλάβος του είναι τελικά ο άνθρωπος όταν γίνεται ο πάσχοντας από ψυχαναγκαστική διαταραχή υπηρέτης του ενώ θα ήθελε να είναι ο αφέντης του; Πόσο η
ζωή του ανθρώπου στηρίζεται σε στέρεες βάσεις εννοιών και παραδοχών, μέσα σε ένα σύμπαν όπου η "πραγματικότητα" φαίνεται να έχει πολλές μορφές και να υπόκειται στην οπτική του "παρατηρητή" -βλέπε κβαντομηχανική- και να υιοθετεί όλες τις πιθανότητες και να είναι πιο ρευστή κι από του Ηράκλειτου το "ίδιο ποτάμι  στο οποίο δεν είναι καλό να μπαίνει κάποιος δύο φορές";
Kαι αν κάθε ανθρώπινο ον είναι μια ξεχωριστή περιδινούμενη πραγματικότητα και η κβαντική της κατάρρευση  στον κόσμο που αναγνωρίζουν όλοι ως πραγματικό είναι αποτέλεσμα συναίνεσης ή συμφωνίας, τότε ποιος ή ποιοι θέτουν τους όρους και τις νόρμες της; Περιορίζοντας κάθε ανθρώπινη ύπαρξη-πραγματικότητα μέσα σε ένα μίζερο και στενό κελί επιλογών και πραγμάτωσης των δυνατοτήτων της.

 - ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ -

Μήπως ο κόσμος μας υπάρχει τελικά στο μυαλό μας μόνο; Μήπως είναι μια προβολή από αλλού κι εμείς μέρος των "γραφικών" του "παιχνιδιού";
-Ζούμε όλοι μας μέσα σε μια προσομείωση;.......... Η νέα πραγματικότητα που καταρρίπτει όλα τα παλιά μηχανιστικά παρωχημένα μοντέλα: ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΟΛΟΓΡΑΜΜΑ!! -1ο μέρος-
  κι ένα θαυμάσιο βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους: Ό,τι βιώνουμε είναι όνειρο μέσα σε όνειρο -

 Να λοιπόν ο διάλογος με μια από αυτές τις οντότητες και του ήρωα της ταινίας,  που η θολή της στα μάτια του υπόσταση αποκτάει όσο γίνεται πιο ανθρώπινη μορφή,  χάριν της καθόλου συνηθισμένης επαφής και επικοινωνίας:

" -Τι βλέπεις;
- Δεν γνωρίζω Είμαι νεκρός;
ο άνθρωπος που μόλις αποσπάστηκε από έναν χρονικό βρόγχο στον οποίο είχε παγιδευτεί, για να γίνει αντικείμενο διερεύνησης
- Όχι όπως το καταλαβαίνεις. Φοβάσαι το θάνατο;
- Όχι.
- Φοβάσαι να ζεις;
- Τι είσαι;
- Τίποτα που μπορείς να καταλάβεις.
- Τι θέλεις;
- Είμαστε πολύ περίεργοι για το είδος σας και την εμπειρία σας σχετικά με το χρόνο. Θα θέλαμε να καταλάβουμε. Η γραμμική φορά φαίνεται μια τόσο μη πρακτική κατάσταση της ύπαρξης. Το να μαθαίνεις είναι μια κουραστική και αργή διαδικασία και με κάθε γενιά ξεκινάει εκ νέου. Ένας επίπονος κύκλος κενών υποσχέσεων. Εξαφανίζει την ανθρωπότητα στο μαρτύριο της άγνοιας.Για πάντα ένα παιδί στο σκοτάδι. Πόσο περίεργο που η φύση τιμωρεί τόσο κακόβουλα ένα πλάσμα. Είστε καταδικασμένοι να ξαναμάθετε τον πόνο για μια αιωνιότητα! Πόσο επώδυνο μπορεί να είναι να έχεις αυτογνωσία και συνείδηση όπως εσείς, όπως είστε παγιδευμένοι σε μια μικρότερη διάσταση.
[...] Δεν καταλαβαίνουμε την απόφαση -το να παίρνουν οι άνθρωποι αποφάσεις- Εμείς υπάρχουμε σε μια μόνο χρονική στιγμή, σε μια ριπή στιγμιαία. Κατανοούμε τα πάντα εκεί που είναι να γίνουν κατανοητά στον κόσμο μας. Ως εκ τούτου η αιτιότητα, η πιθανότητα και η συνέπεια είναι ένα μυστήριο για εμάς.
- Είναι κάτι που δεν υπάρχει στο χρόνο σας.
- Αν η εμπειρία σχετικά με το χρόνο που έχει ο άνθρωπος ήταν σαν τη δικιά μας, θα είχε παραμείνει; Θα μπορούσε να παραμείνει;
Αν είχαν "γεμίσει" οι ρωγμές του χρόνου και για τον άνθρωπο δεν υπήρχε χώρος να κρυφτεί....Τι τότε;
- Δεν ξέρω τι εννοείς!
- Τι συμβαίνει όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί να περιμένει περισσότερο;
- Εμείς..θα γίνουμε εσείς;
- Αυτό είναι κάτι που θα θέλατε;
- Δεν μπορώ να μείνω εδώ...με αρρωσταίνει....με σκοτώνεις!
μην αντέχοντας ο οργανισμός του τις συχνότητες που εκπέμπει η επαφή με ένα τέτοιο ασύλληπτης φύσης ον, οδηγείται στην κατάρρευση
- Αλλά μία είναι η βεβαιότητα για τον άνθρωπο: ο θάνατος. Ωστόσο ο άνθρωπος κρύβεται από αυτό το αναπόφευκτο γεγονός. Ο άνθρωπος θέλει περισσότερο χρόνο για να αποστασιοποιηθεί από αυτό. Ωστόσο όσο περισσότερο χρόνο ο άνθρωπος έχει, τόσο περισσότερο παίρνει από αυτόν. Η παράταση της ύπαρξής σας έρχεται με το κόστος του άγνωστου πόνου. Ο χρόνος καθορίζει τα πάντα για τον άνθρωπο! Είναι ειρωνικό ότι πρέπει να είναι τόσο το δώρο όσο και ο κλέφτης.
- Με τι μοιάζει στον κόσμο σας;
- Δεν μπορείς να καταλάβεις.
- Αν μπορείς να γεφυρώσεις το χάσμα μεταξύ των διαστάσεων και να επικοινωνείς μαζί μου, τότε μπορείς να δοκιμάσεις. Ξέρετε πράγματα για εμάς και για το σύμπαν μας. Πες μου.
- Αν αναζητάς απαντήσεις για να αλλάξεις την κατανόηση της πραγματικότητας, αυτό δεν κάνει τον κόσμο σας μια προβολή παρά μια αντίληψη; Ποια είναι η πραγματικότητα; Βλέπεις τον κόσμο όπως μπορείς να τον φανταστείς ή παρατηρείς τι υπάρχει πραγματικά εκεί; Αν η πραγματικότητα είναι απλά μια προβολή, τι συμβαίνει όταν η πηγή, όταν η συνείδηση είναι απούσες; Ακόμα και με μια αιωνιότητα αυτοσυγκέντρωσης, ο άνθρωπος δεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορά μεταξύ πραγματικότητας και ψευδαίσθησης. Με κάθε άνθρωπο που γεννιέται έρχεται μια νέα πραγματικότητα, όλα τα ανταγωνιστικά στο διηνεκές.Ίσως αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο άνθρωπος είναι τόσο διαρκώς σε διαφωνία. Τόσο συγκρουόμενος....."

Ο Ένοικος...

Σε σχέση με κάποια από τα παραπάνω:
Κι ένα πανέξυπνο animation από την εξαιρετική ταινία What The Bleep Do We Know - Down The Rabbit Hole, όπου διαπραγματεύεται με ιδιαίτερα παραστατικό τρόπο το ζήτημα των άλλων-παράλληλων-πιθανώς με παράξενους τρόπους διαπλεκόμενων ενίοτε μεταξύ τους.. διαστάσεων (ή "κατευθύνσεων")!