Η πάλη μεταξύ του ουρανού και της γης είναι ένας χορός πριν την ένωση τους που γεννάει το νέο κόσμο. Στην ανθρωπότητα αυτή η πάλη εκφράστηκε μέσα στις κοινωνίες που χτίστηκαν πάνω στην αγροτική παραγωγή και την κτηνοτροφία. Μεγάλα παλάτια χτίστηκαν από τον πλούτο που πρόσφερε η γη, στα οποία κατοίκησαν θεοί βασιλιάδες με τις θεές βασίλισσες. Οι κοινωνίες αυτές ήταν αρχικά μητριαρχικές και η αρμονία με τους βασιλιάδες αναπτύχθηκε με τον ιερό γάμο της νέας γελάδας με τον ηλιακό ταύρο.
Αντίθετα με την πολυτελή ζωή αυτών των πολιτισμών της γης αναπτύχθηκε στις στέπες της Ασίας η σκληρή ζωή των νομάδων ποιμένων. Αυτοί εξημέρωσαν το άλογο και με την δύναμη του ζώου αυτού κατέκτησαν αρχικά τις πεδιάδες της ανατολής κι έπειτα τα πλούσια παλάτια των μητριαρχικών κοινωνιών. Ο πατριαρχικός βασιλιάς δεν είναι συνηθισμένος σε απαλά ρούχα. Είναι πολεμιστής που μένει σε σκηνές και μετακινείτε με το άλογο του. Με τα κοπάδια του πληρώνει και αγοράζει ότι επιθυμεί ακόμα και τις γυναίκες του.
Στον ελληνικό χώρο ο Μινωϊκός πολιτισμός είναι ο αρχαίος μητριαρχικός πολιτισμός και ο Μυκηναϊκός είναι ο πολιτισμός που προήλθε από την κατάληψη των παλατιών από τους ποιμένες. Ο Τρωϊκός πόλεμος ήταν σταθμός στην ιστορία γιατί σημαίνει την νίκη των Πατριαρχικών Ελλήνων εναντίον των μητριαρχικών αρχαίων κοινωνιών. Η θεά Αφροδίτη είναι αυτή που υποστηρίζει περισσότερο από όλους τους θεούς, τους Τρώες και είναι αυτή που προστατεύει τον Πάρη και αργότερα τον Αινεία για τον οποίο προφητεύεται ότι θα κυριαρχήσει στον κόσμο.
Σήμερα, όπως και τα τελευταία 2000 χρόνια, ο δυτικός κόσμος κυβερνιέται όμως από τους ευνούχους ιερείς της μεγάλης Μητέρας. Ο πόλεμος μεταξύ των ανδρών και των γυναικών έφερε στο προσκήνιο τους ομοφυλόφιλους. Τα εκφυλισμένα πατριαρχικά καθεστώτα γκρεμίστηκαν μέσα στις αρχαίες και ανίκητες μητριαρχικές δομές. Οι ομοφυλόφιλοι και οι ευνούχοι, ποτέ δεν έλειψαν μέσα από τα παλάτια και τους ναούς. Πάντα οι ευνουχισμένοι δούλοι ήταν αφιερωμένοι υπηρέτες των βασιλιάδων και των ιερειών. Υπηρέτησαν αρχικά την μεγάλη Μητέρα Θεά Κυβέλη κι έπειτα τον πατριαρχικό βασιλιά ή αυτοκράτορα, ως επιστάτες του χαρεμιού ή οικονόμοι του πλούτου. Η θέση των ευνούχων δούλων ήταν πάντα σημαντική αλλά τα κατάφεραν πραγματικά να ελέγχουν την κατάσταση τα χρόνια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Ελέγχοντας τον Ρωμαίο αυτοκράτορα ήταν οι κυβερνήτες όλου του κόσμου.
Οι απελεύθεροι δούλοι από την αυλή του αυτοκράτορα Νέρωνα, οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι είναι αυτοί που θα γράψουν την ιστορία του κόσμου μετά την εμφάνιση του Χριστού. Αυτοί θα δημιουργήσουν την χριστιανική θρησκεία, αυτοί θα καταστρέψουν την ρωμαϊκή αυτοκρατορία και θα την παραδώσουν στους βάρβαρους, οι οποίοι εκχριστιανίζονται ευκολότερα καθώς είναι αμόρφωτοι.
Οι περιθωριακοί και το μίσος των περιθωριακών για την κοινωνία, ομοφυλόφιλοι δούλοι και μειονότητες εθνικές, θα χτίσουν το νέο χριστιανικό κόσμο βυθίζοντας στο σκοτάδι τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, καταστρέφοντας χιλιάδες χρόνιας εμπειρίας. Ενώ είναι ομοφυλόφιλοι στηρίζουν τις θρησκείες των φανατικών που δεν ανέχονται την ομοφυλοφιλία και τους περιθωριακούς. Αυτός είναι ο παράλογος κόσμος που δημιούργησαν.
 |
| Δεν μπορεί κάποιος από την μία να είναι ομοφυλόφιλος και από την άλλη να στηρίζει θρησκείες που επιβάλλουν την μη ανοχή στην διαφορετικότητα και καταδιώκουν τους πάντες ως αμαρτωλούς και αιρετικούς. |
Ας δούμε όμως λίγα περιστατικά από την άνοδο των ομοφυλοφίλων δούλων στην εξουσία, τα οποία αποκρύπτουν επιμελώς οι σημερινοί ιστορικοί. Καλό θα ήταν να διαβάσει κανείς την πρώτη μου δημοσίευση για την ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα για να διαπιστώσει, ότι ειδικά στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία οι ομοφυλόφιλοι κυριαρχούσαν.
Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ – ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΙΜΑΣΑΙ;
Στην μητριαρχική εποχή η ομοφυλοφιλία είχε μια αποδεκτή θέση μέσα στην κοινωνία. Η πατριαρχία όμως δυσκολεύτηκε να εντάξει την ομοφυλοφιλία μέσα στις κοινωνικές δομές. Στον ελληνικό κόσμο η ομοφυλοφιλία πήρε την μορφή των λεγόμενων "παιδικών" και έγινε θεσμός κυρίως ανάμεσα στους Δωριείς. Οι Έλληνες την κλασική εποχή δημιούργησαν τον πλατωνικό έρωτα των φιλοσόφων από τον θεσμό των παιδικών. Δεν έλλειπαν όμως οι κίναιδοι οι οποίοι κυριάρχησαν την Ρωμαϊκή εποχή. Αυτοί είναι που κατέστρεψαν την Δημοκρατία της Ρώμης και υποστηρίζοντας τον Ιούλιο Καίσαρα μετέτρεψαν την Ρώμη σε αυτοκρατορία. Αργότερα όλοι οι αυτοκράτορες είχαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις.
Ένας επιφανής αριστοκράτης ομοφυλόφιλος είναι ο εχθρός του δημοκρατικού Κικέρωνα, ο Κατιλίνας. Είναι γνωστός ο λόγος του Κικέρωνα εναντίον του και η φράση του, «μέχρι πότε Κατιλίνα;» Μέχρι πότε Κατιλίνα θα συκοφαντείς, θα μηχανορραφείς, θα καταστρέφεις τον τόπο και θα προάγεις την διαφθορά και την ανηθικότητα; Μέχρι πότε επιτέλους Κατιλίνα, θα κάνεις κατάχρηση της υπομονής μας;
 |
| ο Σεργιος Κατιλίνας. |
Ο Σέργιος Κατιλίνας αριστοκράτης προσπαθούσε να αποδείξει την καταγωγή του από τον Ανεία, τον ιδρυτή της Ρώμης. Τον υποστήριζαν ο Κράσος και ο Ιούλιος Καίσαρ. Νέος ακόμα είχε αναδειχθεί ένας από τους πιο αδίστακτους καταδότες του καθεστώτος του Σύλλα. Εξελέγη αγορανόμος και πραίτωρ στην επαρχία της Αφρικής. Εκεί φάνηκαν όλες οι σκιές του χαρακτήρα του. Ωργίασε καταπιέζοντας τους κατοίκους, τους εξεβίασε, τους λήστεψε.
 |
| Ο Κικέρων |
Ας διαβάσουμε τι γράφει γι αυτόν ο Κικέρων.
«Σε ποιόν νεαρό, που τύλιξες με τη γοητεία σου, δεν επέδειξες είτε το σπαθί για να τον σπρώξεις σε ένα έγκλημα, είτε τη δάδα για να τον σπρώξεις σε ένα όργιο;
Διότι από τους φίλους του Κατιλίνα, το έσχατο είδος είναι το καθεαυτό είδος του Κατιλίνα, τα σκεύη της εκλογής του ή μάλλον της καρδιάς και της αγκαλιάς του. Τους βλέπετε με καλοχτενισμένα μαλλιά, λουστραρισμένους, αγένιους η με γένι περιποιημένο να φοράνε χιτώνες με μανίκια που τους πέφτουν ως τον αστράγαλο, τυλιγμένους σε πέπλα και όχι σε τηβένους. Αυτωνών η εργατικότητα και οι κόποι, για να μένουν άγρυπνοι, εκδηλώνονται σε παννύχια δείπνα.
Μέσα στα μπουλούκια τους βρίσκομε όλους τους παίκτες ζαριών, όλους τους μοιχούς, όλους τους αισχρούς τους αδιάντροπους. Αυτοί οι νεαροί, τόσο χαριτόβρυτοι και λεπτεπίλεπτοι διδάχθηκαν όχι μόνο να κάνουν και να τους κάνουν έρωτα, όχι μόνον να τραγουδάν και να χορεύουν, αλλά και να κραδαίνουν μαχαίρια και να χύνουν δηλητήρια.
Αυτό ποιος θα το ανεχθεί να στήνουν ενέδρες οι δειλοί στους πιο γενναίους άνδρες, οι ανοητότατοι στους φρονιμότατους, οι μέθυσοι στους νηφάλιους, οι κοιμισμένοι στους αγρυπνούντες, οι λιγωμένοι από το κρασί, οι κορωμένοι από το φαγητό, οι ανθοστεφανωμένοι, οι αλειμένοι με αρώματα, οι αδυνατισμένοι από τις ακολασίες, να ξερνούν μέσα από το στόμα τους τον θάνατο των καλών πολιτών και τις πυρκαγιές της πόλεως.»
ΚΙΚΕΡΩΝ - ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΤΣΟΥ - ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ
Στην γνωστή ιστορία «σατυρικόν» του Ρωμαίου Πετρώνιου περιγράφονται οι απελεύθεροι δούλοι που ξαφνικά μετατράπηκαν σε αφεντικά. «Ο Τριμαχλίωνας απελεύθερος πάμπλουτος αυτοκρατορικός υπάλληλος, όπως ο Νάρκισος και ο Πάλαντας. Πήγε ως δούλος στην Ρώμη, αλλά έγινε με την θέληση των θεών άρχοντας στο σπίτι και το αφεντικό τον έβαλε στην καρδιά του. Μ έκανε συγκληρονόμο του αυτοκράτορα και απόκτησα τα καλά του και τ’ αξιώματα του.» ΣΑΤΥΡΙΚΟΝ – ΠΕΤΡΩΝΙΟΣ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΝΩΣΗ
Οι απελεύθεροι αυτοί δούλοι, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν ομοφυλόφιλοι, κανόνισαν τις δολοφονίες των αυτοκρατόρων Καλιγούλα και Κλαύδιου και Νέρωνα. Όπως αναφέρει ο Ιώσηπος ο ομοφυλόφιλος Χαιρέας ήταν αυτός που δολοφόνησε τον Καλιγούλα.
«Ο Χαιρέας συμμετείχε επειδή αισθανόταν ντροπή για τις προσβολές που εξαπόλυε ο Γάιος Καλιγούλας, κατά του ανδρισμού του. Επιπλέον όχι μόνο προσέβαλε τον Χαιρέα με άλλους τρόπους, αλλά όποτε ο Χαιρέας ζητούσε το σύνθημα, ο Γάιος του έδινε γυναικεία ονόματα και άλλα που υπονοούσαν αρκετά αισχρά πράγματα, μολονότι ούτε ο ίδιος ο Γάιος ήταν απαλλαγμένος από παρόμοια κηλίδωση… Όποτε ο Χαιρέας έπαιρνε το σύνθημα εκνευριζόταν και ακόμα περισσότερο όταν το πέρναγε και τον χλεύαζαν εκείνοι που το έπαιρναν απ’ αυτόν, με αποτέλεσμα να τον περιγελούν ακόμα και οι συνάδελφοι του χιλίαρχοι.» Ιωσηπος Ιουδαική Αρχαιολογία - Βιβλίο ιθ
 |
| Ο Καλιγούλας |
Ο Γάιος Καλιγούλας σατύριζε την ομοφυλοφιλία του Χαιρέα κι εκείνος τον μισούσε τόσο ώστε πήρε μέρος στην δολοφονία του.
Μετά τον θάνατο του Καλιγούλα, ο Κλαύδιος έστειλε τον Φήλικα τον αδερφό του Πάλαντα στην Ιουδαία για να αναλάβει την διοίκηση. Ο Φήλικας και ο Πάλαντας αναφέρονται στην Καινή Διαθήκη. Όταν ο Νέρωνας άλλαξε τον Φήλικα με τον Πόρκιο Φήστο οι Ιουδαίοι τον κατηγόρησαν αλλά τον έσωσε ο αδερφός του ο Πάλλαντας στον οποίο είχε εκτίμηση ο Νέρωνας. Είναι γνωστό βέβαια ότι ο Νέρωνας σκοτώθηκε από τον δούλο απελεύθερο Επαφρόδιτο. ΚΙ αυτός αναφέρεται στις επιστολές του αποστόλου Παύλου και σε αυτόν αφιερώνει τα βιβλία του ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος.
Μετά την δολοφονία του Νέρωνα, τρεις αυτοκράτορες ακολούθησαν, μέσα σε ένα χρόνο, ο Όθων, Γάλβας και ο Βιτέλιος. Ο Βιτέλιος ήταν στρατηγός της Συρίας και όταν ο Βεσπασιανός του πήρε τον θρόνο, έλεγε «τουλάχιστον εγώ είμαι άνδρας.»
Υπάρχει λοιπόν μια ομάδα απελευθέρων δούλων, οι οποίοι αναφέρονται από τον απόστολο Παύλο, με τους οποίους έχει άμεση σχέση και ο ιστορικός Ιώσηπος, φίλος του αυτοκράτορα Βεσπασιανού. Αυτή η ομάδα ανατράφηκε μέσα στο παλάτι της Ρώμης και μέσω του χριστιανισμού αναπτύχθηκε στην Ιερουσαλήμ και σε άλλες πόλεις της αυτοκρατορίας. Έτσι χτίστηκε ο ρωμαίικος αυτοκρατορικός χριστιανισμός, ο οποίο ς και κυριάρχησε τελικά, εφόσον δεν στηρίχθηκε στην αλήθεια και την αγάπη αλλά στην εξαπάτηση και την μηχανορραφία. Αυτοί κατάφεραν να μπουν σε όλες τις εκκλησίες και να οδηγήσουν τον αυτοκρατορικό χριστιανισμό εκεί που είναι σήμερα.
Στην ιστορία του Σωκράτη του σχολαστικού, ο οποίος ήταν χριστιανός διαβάζουμε πως όταν ήρθε στην εξουσία ο Ιουλιανός ο λεγόμενος παραβάτης, προσπάθησε να διορθώσει όσα έπραξε εναντίον των Ελλήνων ο Άγιος Μεγάλος Κωνσταντίνος. «Ανοιγε τα ιερά των Ελλήνων αλλά και όσους είχαν αδικηθεί από τους ευνούχους δικαίωνε και όσα τους είχαν αφαιρέσει νομοθέτησε να τα πάρουν πίσω.»
Κι άλλοι αυτοκράτορες, παρόλο που ήταν χριστιανοί στράφηκαν εναντίον των ευνούχων χριστιανών. Την αρχαία εποχή οι ευνούχοι αυτοί ήταν ένα νόμιμο κομμάτι της εκκλησίας και δεν κρυβόταν. Ο πλέον γνωστός ευνούχος επίσκοπος της εκκλησίας είναι ο Ωριγένης. Πολλοί όμως επίσκοποι και χριστιανοί σύμβουλοι των Βυζαντινών αυτοκρατόρων είναι ευνούχοι. Μπορεί κανείς να διαβάσει γι αυτούς και να μάθει ότι και γάμος μεταξύ των ομοφυλοφίλων υπήρχε στο Βυζάντιο.
Όπως οι Ρωμαίοι μέσω της ομοφυλοφιλίας γινόταν αυτοκράτορες, έτσι και οι περισσότεροι Βυζαντινοί μέσω της ομοφυλοφιλίας τα κατάφερναν να αναρριχηθούν στον θρόνο. Γνωστός είναι ο Βασίλειος ο Μακεδών.
 |
| Βασίλειος Μακεδών. Βασιλεύς Ρωμαίων. |
«Ο Βασίλειος Α΄ ο Μακεδών "προήχθη από ευτελούς υπηρέτου ενός των μεγιστάνων της Κωνσταντινουπόλεως εις το περίβλεπτον αξίωμα του μονάρχου της Ανατολής. Ίνα αξιωθή τοιαύτης μεταβολής της εαυτού τύχης, ουδέν μέγα ή απλώς γενναίον έπραξεν· απ' εναντίας δεν ανέβη τας κυριωτέρας της κλίμακος εκείνης βαθμίδας ειμή δια πολυειδώς αισχρού εξευτελισμού και δια κακουργίας δεινής.»
(Κ. Παπαρρηγόπουλου, "Ιστορία του Ελληνικού Έθνους", τ. 5, κεφ. Β΄.)
Ο Βασίλειος παντρεύτηκε δύο άνδρες, τον ηγούμενο Νικόλαο και το γιό μιας πλούσιας χήρας. Τέτοιοι γάμοι, αδελφοποιήσεις ήταν συνηθισμένοι τα παλιά χριστιανικά χρόνια.
Σήμερα μόνο το παίζουν παρθένες και κρύβονται και μηχανορραφούν καταστρέφοντας την κοινωνία και ότι θα μπορούσε να είναι μια υγιής εκκλησία. Έπειτα οι μητροπολίτες αναφέρονται στους γάμους που δεν ευλογούν, ως πορνεία. Την δική τους πορνεία την αποκρύπτουν και την ευλογούν φυσικά. Βρέθηκα στο άγιο Όρος όπου είδα γέροντα από την μια κατηγορεί τους ομοφυλόφιλους και να αρνείται τον ομοφυλόφιλο γάμο και την άλλη μέρα να επισκέπτεται το κελί ομοφυλοφίλων καλόγερων και να περνά μια χαρά μαζί τους. Γνωρίζει βέβαια ότι οι περισσότεροι ηγούμενοι του Αγίου Όρους είναι ομοφυλόφιλοι και είναι γνωστοί με τα γυναικεία ονόματα τους. Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλα μεγάλα σπίτια του Όρους όπου ένα μεγάλος αριθμός μοναχών είναι ομοφυλόφιλοι. Φυσικά το ίδιο συμβαίνει και στις μητροπόλεις και στα μοναστήρια έξω από το Όρος. Το ίδιο και στις άλλες εκκλησίες, καθολική εκκλησία και προτεστάντες, μια και η ομοφυλοφιλία είναι μια χριστιανική παράδοση.
Πρέπει να δοθεί ένα τέλος σε αυτή την ανοιχτή πληγή της κοινωνίας. Ας επιτρέψουν αν θέλουν την ομοφυλοφιλία στην εκκλησία και την χρήση κάνναβης στην κοινωνία. Είναι παράλογο οι ίδιοι που με καταπίεση επιβάλλουν τις απαγορεύσεις, έπειτα να σε υποχρεώνουν να κρύβεσαι και να σε προστατεύουν. Ποιος είναι αυτός ο πονηρός που επιβάλλει αυτή την απάτη στην κοινωνία; Γιατί όπως λέει και απόστολος Παύλος, ο νόμος κατασκευάζει την οργή, εκεί που δεν υπάρχει νόμος δεν υπάρχει και παράβαση. Αυτοί βάζουν τους νόμους και τις απαγορεύσεις για να φυλακίζουν τους ανθρώπους μέσα στο ψέμα και την πονηρία, επιβάλλοντας την λατρεία του διαβόλου.
Προς Ρωμαίους. 4. 15 ο γαρ νόμος οργην κατεργάζεται. ου δε ουκ εστιν νόμος, ουδε παράβασις.
LEGALISE IT. OR DROP IT.
ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ
Ιστορία Σωκρατους σχολαστικου - Σωζομενος
Ο Ιουλιανός
Καὶ πρῶτον μὲν τὴν Κωνσταντίου ὠμότητα περὶ τοὺς ὑπηκόους διαβάλλειν καὶ ἐξελέγχειν παρὰ τῷ πλήθει βουλόμενος,τοὺς ἐξορισθέντας ἐπισκόπους ἀνακληθῆναι ἐκέλευσε, καὶ τὰς δημευθείσας οὐσίας αὐτοῖς ἀπεδίδου· καὶ τὰ ἱερὰ τῶν Ἑλλήνων ᾗ τάχος ἀνοίγειν τοῖς ἐπιτηδείοις προσέταττε· τοὺς δὲ ὑπὸ τῶν εὐνούχων ἀδικηθέντας ἀπολαμβάνειν τὰ κακῶς ἀφαιρεθέντα ἐθέσπιζεν.
ΟΙ ΕΥΝΟΥΧΟΙ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ
Κωνστάντιος Β’ (317-361) ή Flavius Iulius Constantius αναφέρεται ως έρμαιο των ευνούχων και ειδικά του Ευσέβιου
Ιουλιανός (361-363) ή Flavius Claudius Julianus Augustus, δάσκαλός του για 4 χρόνια ήταν ο Γότθος ευνούχος Μαρδόνιος, πάντως μόλις ανέλαβε αυτοκράτορας απέλυσε χιλιάδες παλατιανούς υπηρέτες και ευνούχους
Αρκάδιος (395-404) ή Flavius Arcadius Augustus, ήταν μαριονέτα πολλών μεταξύ των οποίων και του ευνούχου Ευτρόπιου
Θεοδόσιος Β’ (408-450) ή Flavius Theodosius, ήταν ισχυρός ο ευνούχος Χρυσάφιος
Λέων Α’ (457 – 474) ή Flavius Valerius Leo χρησιμοποίησε τους παλατιανούς ευνούχους για να εξουδετερώσει τους Αλανούς συνωμότες που τον ανέβασαν στο θρόνο (Άσπαρ και τον γιο του Αρμπαντούρ)
Ιουστινιανός Α’ (478-573) ή Flavius Petrus Sabbatius Iustinianus, ο σημαντικός Αρμένιος στρατηγός του Ναρσής Καμσαρακάν ήταν ευνούχος
Κώνστας Β’ (642-648 ), ήταν ισχυρός ο ευνούχος Ευσέβιος
Ειρήνη η Αθηναία (748-802), ήταν ισχυροι οι ευνούχοι Σταυράκιος και Αέτιος
Νικηφόρος Α’ ο Λογοθέτης (802-811), εκλέχθηκε αυτοκράτορας με τη βοήθεια των πατρικίων και των ευνούχων εκθρονίζοντας την Ειρήνη
Λέων Στ’ ο Σοφός (886 – 912), ο ευνούχος Σαμονάς ήταν σύμβουλός του
Ρωμανός Α’ ο Λεκαπηνος (920-944), ο νόθος γιος του Βασίλειος σταδιοδρόμησε σαν ευνούχος ασκώντας μεγάλη επιρροή την περίοδο 976-985
Ρωμανός Β’ (938-963), σύμβουλός του ήταν ο ευνούχος Ιωσήφ Βριγγάς
Νικηφόρος Φωκάς (963-969), οι ευνούχοι Ιωσήφ Βριγγάς, Βασίλειος Λεκαπηνός έλυναν και έδεναν. Ο Βασίλειος τον βοήθησε τον αυτοκράτορα να ξεφορτωθεί τον Βριγγά και αυτός τον έκανε πρόεδρο της Συγκλήτου. Δολοφονήθηκε από τον Ιωάννη Τσιμισκή.
Ιωάννης Τσιμισκής (969-976), δηλητηριάστηκε μάλλον από τον ευνούχο Βασίλειο Λεκαπηνό.
Βασίλειος Β’ ο Βουλγαροκτόνος (958-1025), όταν ανέλαβε όλη η εξουσία ήταν στα χέρια του ευνούχου Βασίλειου Λεκαπηνού (ο οποίος επέζησε 5 αυτοκρατόρων!). Ο Λεκαπηνός εκδιώχτηκε γιατί στήριξε την στάση του Βάρδα Σκληρού αφού υπηρέτησε σαν αυτοκρατορικός σύμβουλος από το 945-985 αποκτώντας τεράστια δύναμη και περιουσία.
Ρωμανός Γ’ Αργυρός (1028-1034), ο παρακοιμώμενος αρχιευνούχος Ιωάννης ο Ευνούχος ή Ιωάννης ο Ορφανοτρόφος είχε ισχύ, ο Ρωμανός δολοφονήθηκε στο λουτρό του και ανέλαβε βασιλιάς ο Μιχαήλ Δ’ ο Παφλαγόνας αδερφός του Ευνούχου που παντρεύτηκε την αυτοκράτειρα Ζωή. Τον Μιχαήλ είχε φέρει νωρίτερα στο παλάτι ο Ιωάννης.
Ζωή (1028-1050), ο αρχιευνούχος Ιωάννης ο Ορφανοτρόφος οποίος ουσιαστικά κυβερνούσε την αυτοκρατορία. Αυτό το κάθαρμα ανέβασε κάμποσους σαβούρες στο θρόνο του Βυζαντίου, καταστρέφοντας παράλληλα τον αξιότερο και ικανότερο που έβγαλε το Βυζάντιο στην εποχή του, στρατηγό Γεώργιο Μανιάκη.
Ανδρόνικος Α’ Κομνηνός (1118-1185), σε συνεργασία με τον ευνούχο Πτερυγεωνίτη (Pterygeonites) και τους «εταιριάρχες» του δηλητηρίασε την ξαδέρφη του Μαρία την Πορφυρογέννητη και τον άντρα της. Μετά ανάγκασε τον νόμιμο βασιλιά δεκάχρονο Αλέξιο Β’ να υπογράψει την θανατική καταδίκη της μητέρας του. Μετά σκότωσε και τον Αλέξιο Β’ (στραγγαλισμός με χορδή τόξου). Πιο πριν είχε σφάξει 80,000 Λατίνους την Πόλης. Μετά παντρεύτηκε την 12χρονη Αγνή, κόρη του βασιλιά της Γαλλίας, που προοριζόταν για τον νόμιμο αυτοκράτορα (65 ο Ανδρόνικος)! Η συνέχεια της βασιλείας του ήταν ακόμα πιο εγκληματική και το τέλος του φρικτό! Τα παιδιά του ήταν ιδρυτές της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας.
ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΣ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ
Δημήτρης Ναλπάντης, αρχαιολόγος (περ. Αρχαιολογία, 10/1984)
Ομοφυλοφιλία
Η ομοφυλοφιλία σαν έκφραση της σεξουαλικότητας του άτομου αντιμετώπισε την πολεμική και της Εκκλησίας και του κράτους. Οι πληροφορίες, που έχουμε, για να συνθέσουμε σε γενικές γραμμές την ιστορία της, βρίσκονται κυρίως σε εκκλησιαστικά και νομοθετικά κείμενα. Η ύπαρξη των πληροφοριών σε πηγές διάφορων εποχών της ιστορίας της αυτοκρατορίας αποδεικνύει, ότι παρά την πολεμική της εξουσίας η έκφραση αυτή εξακολουθούσε να υπάρχει.
Στις πηγές γίνεται λόγος για παιδεραστία και για σχέσεις μεταξύ ενηλίκων. Σ' αυτές τις τελευταίες σύμφωνα με την τότε τρέχουσα ηθική ελαφρότερο ήταν να το πάθει κάποιος από άλλον, βαρύτερο να το κάνει σε άλλον και το χειρότερο απ' όλα να το πάθει και να το κάνει.
Τον 4ο καί 5ο αί. οι ομοφυλοφιλικές σχέσεις ήταν κάτι το συνηθισμένο, όπως δείχνουν οι συχνές αναφορές στα διάφορα πατερικά κείμενα.
Ο Ιωάννης ό Χρυσόστομος (4ος αί.) αναφέρει, ότι στα χρόνια του πολλοί είχαν σχέσεις με άνδρες κι όχι με γυναίκες, άλλοι ξόδευαν την περιουσία τους με μικρά αγόρια κι άλλοι ανάγκαζαν τους υπηρέτες τους να έχουν σεξουαλικές σχέσεις μαζί τους. Συνεχίζοντας λέει ότι η παιδεραστία ήταν νόμος και ότι το γένος των γυναικών κατάντησε να είναι περιττό, αφού ό.τι έκαναν εκείνες το κάνουν οι άνδρες.
Ο Γρηγόριος ό Θεολόγος (4ος αί.) μιλά για θηλυπρεπείς άνδρες, oι όποιοι δεν ήταν ούτε άνδρες, ούτε γυναίκες και oι οποίοι ήταν άνδρες για τις γυναίκες και γυναίκες για τους άνδρες. Επίσης λόγο κάνουν οι Βασίλειος ο Μέγας (4ος αι.), Γρηγόριος ο Νύσσης (4ος αι.), οι Διαταγές των Αποστό-λων (4ος αι.). ό Θεόδωρος Στουδίτης (8ος αι.) και άλλοι. Τον 15ο αι. ο Κύπριος χρονογράφος Λεόντιος Μαχαιράς διαπιστώνει, ότι οι ερωτικές σχέοεις μεταξύ ανδρών ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο στην Αμμόχωστο.
Οι Βυζαντινοί ονόμαζαν τήν ομοφυλοφιλία με την λέξη Σοδομιτισμό και τους ομοφυλόφιλους Σοδομίτες ή Σοδομηνούς.
Ομοφυλόφιλους, παιδιά ή νέους, μπορούσε να συναντήσει κανείς στα συμπόσια των πλουσίων, στα καπηλειά, στα πορνεία ή στα θέατρα. Ήταν καλλωπισμένοι, χρησιμοποιούσαν αρώματα και φορούσαν κοσμήματα.
Από τις πηγές γνωρίζουμε, ότι ό αυτοκράτορας Κώνστας (337-350) ήταν ομοφυλόφιλος. Σαν παιδεραστής κατηγορήθηκε και ο πατριάρχης Μακεδόνιος (5ος αι.). Ο ύπαρχος επί 'Ιουστινιανού Ιωάννης Καππαδόκης είχε αδυναμία στους νεαρούς. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος Β' ό μικρός (408-450) αγαπούσε τον κουθικουλάριο Χρυσάφιο. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ε' (741-775) αγαπούσε τους όμορφους νέους. Στα χρόνια του Λέοντα του Μεγάλου (1198-1219) η ομοφυλοφιλία επικρατούσε όχι μόνο ανάμεσα στους ταπεινούς, αλλά μέχρι και τους ανώτερους άρχοντες.
Η Εκκλησία διδάσκοντας κήρυττε, ότι ο «παρά φύσιν» έρωτας εξοργίζει το Θεό, που έκτος των άλλων κακών στέλνει και σεισμούς για τιμωρία. Οι ποινές, που επέβαλλαν οι διάφοροι πατέρες της Εκκλησίας, ήταν η αποχή από τη θεία Κοινωνία από 2 μέχρι 18 χρόνια, νηστεία και 200 μετάνοιες τη μέρα. Ο ομοφυλόφιλος δεν επιτρεπόταν να γίνει διάκονος ή ιερέας. Ο επίσκοπος δεν έπρεπε να δέχεται προσφορές ομοφυλόφιλων.
Παράλληλα, το κράτος από την πλευρά του ποινικοποίησε την ομοφυλοφιλία. Ο Μ. Κωνσταντίνος βλέποντας ότι η παιδεραστία διενεργούνταν ελεύθερα και ότι ο αριθμός των ομοφυλόφιλων ήταν μεγάλος, πήρε αυστηρά μέτρα. Ο αυτοκράτορας Κώνστας παρακινούμενος ίσως από αισθήματα ένοχης για τις ομοφυλόφιλες τάσεις του, θέσπισε το 342 νόμο πού τιμωρούσε την ομοφυλοφιλία με ποινή θανάτου. Μερικά χρόνια αργότερα όμως εγκατέλειψε τον μάταιο αγώνα με τον εαυτό του και αφέθηκε οτη φύση του. Οι Πανδέκτες του Ιουστινιανού όριζαν σαν τιμωρία για τους παιδεραστές την ποινή του θανάτου. Ο Κωνσταντίνος Ζ' ο Πορφυρογέννητος (913-959) τιμωρούσε με αποκεφαλισμό τους ομοφυλόφιλους αν ο «παθητικός» στη σχέση ήταν κάτω των 12 χρόνων συγχωρούνταν και έμπαινε σε μοναστήρι. Ο Λέων ό Μέγας τους φυλάκιζε, τους εξόριζε ή τους έπνιγε. Τον 13ο αί. ο πατριάρχης Αθανάσιος ζητούσε από τον Ανδρόνικο Β' Παλαιολόγο (1282-1328) να μη μένουν ατιμώρητοι οι ομοφυλόφιλοι.
Στα τελευταία χρόνια της αυτοκρατορίας ο λόγιος μοναχός Ιωσήφ Βρυέννιος (14ος-15ος αί.) πίστευε, ότι οι συμφορές που βρήκαν τό κράτος, οφείλονταν στο ότι οι άνθρωποι ήταν επιρρεπείς στην ομοφυλοφιλία. Και ο λόγιος κληρικός Γεωργιλάς {15ος αί.) υποστήριζε, ότι την υποδούλωση στους Τούρκους προκάλεσε έκτος των άλλων η ύπαρξη τής ομοφυλοφιλίας.
Από τις πηγές γνωρίζουμε και για την ύπαρξη της γυναικείας ομοφυλοφιλίας.
Προς Ρωμαίους 3.δια γαρ νόμου επίγνωσις αμαρτίας. 21 Νυνι δε χωρις νόμου δικαιοσύνη θεου πεφανέρωται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html