Περί του διοικητικού διαχωρισμού Κράτους καί Εκκλησίας

Επειδή εδώ καί πολύ καιρό, συζητείται το ενδεχόμενο του διοικητικού χωρισμού Κράτους καί Εκκλησίας, θέλω να θίξω κάποια σημεία σχετικά με αυτό το θέμα.
Κατ’ αρχάς ως μία εισαγωγή, οφείλω να σημειώσω, ότι ο άνθρωπος ως έλλογο ον, ασχολήθηκε με το θέμα της ενδεχόμενης ύπαρξης μίας ανώτερης από αυτόν δύναμης, η οποία ρυθμίζει τις
τύχες καί την ζωή του εν γένει.
Κάθε έθνος, τοποθετήθηκε υπέρ της ύπαρξης θεϊκού στοιχείου, ασχέτως του τρόπου σύλληψης του θείου από αυτό το έθνος.
Άλλα έθνη πίστευσαν ότι το θείο είναι πολλαπλό καί έγιναν πολυθεϊστικά, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τους αρχαίους Έλληνες, άλλα έθνη συνέλαβαν το θείο ως πνεύμα καί έγιναν ανιμιστικά, ενώ άλλα συνέλαβαν το θείο ως κάτι μονοδιάστατο καί μονόπλευρο καί έγιναν μονοθεϊστικά, όπως οι Εβραίοι.
Όμως, σε κάθε περίπτωση, η θρησκεία επηρέασε την ζωή του κάθε έθνους χωριστά.
Αλλά, ενώ η θρησκεία επηρέασε ως φαινόμενο τα διάφορα έθνη, ωστόσο δεν δημιούργησε προβλήματα στο εσωτερικό των διαφόρων εθνών, μέχρι την εμφάνιση του χριστιανισμού καί του μωαμεθανισμού.
Καί αυτό δεν συνέβη, επειδή όλες οι προχριστιανικές θρησκείες ήσαν εθνικές, δηλαδή ταυτίζονταν κάθε μία με ένα ορισμένο έθνος.
Λόγου χάριν, το Δωδεκάθεο ταυτιζόταν με τους Αρχαίους Έλληνες, αφού δεν ενδιαφερόταν να προσηλυτίσει ξένους, όπως καί το Ρωμαϊκό Πάνθεον ταυτιζόταν με τους Ρωμαίους, ή ο Ιουδαϊσμός ταυτίζεται με τους Εβραίους.
Μάλιστα, επί της Ελληνιστικής καί της Ρωμαϊκής εποχής, επικρατούσε μία θρησκευτική ανεκτικότητα καί υπήρχε ένας θρησκευτικός συγκρητισμός.
Μάλιστα, επί Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας ήταν ο Pontifex Maximus, δηλαδή ο Μέγιστος Αρχιερέας, ενώ κάθε θρησκεία μπορούσε ανεμποδίστως να τελεί τις θρησκευτικές τελετές της.
Αυτά άλλαξαν με την επικράτηση του χριστιανισμού, όταν οι χριστιανοί πλέον Ρωμαίοι αυτοκράτορες, άρχισαν τις διώξεις των πολυθεϊστών της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με αποτέλεσμα την επιβολή του χριστιανισμού διά της βίας. Τότε, πρωτοκαθιερώθηκε ο όρος «μοναδική καί επίσημη θρησκεία», με βάση τον οποίο η μόνη θρησκεία που επιτρεπόταν ήταν ο χριστιανισμός, ενώ απλώς ανεκτή γινόταν ο Ιουδαϊσμός καί όλες οι άλλες θρησκείες απαγορεύονταν καί καταδιώκονταν. Αυτή είναι η αρχή του Μεσαίωνα.
Ο θρησκευτικός φανατισμός κυριάρχησε σε αυτήν την περίοδο σε τέτοιο σημείο, ώστε να γίνονται θρησκευτικοί πόλεμοι, με χαρακτηριστικό παράδειγμα, τόσο τους Γαλλικούς θρησκευτικούς πολέμους, οι οποίοι διήρκεσαν από το 1.562μ.α.χ.χ. μέχρι το 1.598μ.α.χ.χ., οπότε δημοσιεύθηκε το Διάταγμα της Νάντης, όσο καί τον Τριακονταετή Πόλεμο, ο οποίος διήρκεσε από το 1.618μ.α.χ.χ. μέχρι το 1.648μ.α.χ.χ., ενώ έληξε με την Συνθήκη της Βεστφαλίας. Με αυτήν την συνθήκη, οριζόταν ότι οι υπήκοοι όφειλαν να ακολουθούν την θρησκεία του ηγεμόνα.
Βλέποντας αυτά οι Διαφωτιστές, διεκήρυξαν την ανάγκη του χωρισμού του Κράτους από την Θρησκεία καί την ανάγκη υπαγωγής των θρησκευτικών πεποιθήσεων των ανθρώπων στις ιδιωτικές υποθέσεις καί μόνον.
Αυτά τα δημοκρατικά κηρύγματα, εφαρμόσθηκαν στις νεόκοπες καί ακμαίες Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στην Γαλλία(όταν χωρίσθηκαν το Κράτος καί η Εκκλησία από το 1.905μ.α.χ.χ.), ενώ συζητείται να εφαρμοσθούν καί στην Ελλάδα.
Όμως, επί του πρακτέου, τί σημαίνει για την Ελλάδα, ένας ενδεχόμενος διοικητικός χωρισμός του Κράτους καί της Εκκλησίας;
Αναφέρω μερικά ενδεικτικά μέτρα:

Α) Ως προς το ισχύον Ελληνικό Σύνταγμα

1) Θα καταργηθεί η επίκληση του Συντάγματος «Εις το όνομα της Αγίας καί Ομοουσίου καί Αδιαιρέτου Τριάδος».
2) Θα τροποποιηθεί το άρθρο 3 του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος, με κατάργηση του όρου «επικρατούσα θρησκεία» για την ορθόδοξη εκκλησία, καθώς καί όλων των αναλόγων εννόμων συνεπειών που απορρέουν από αυτό το άρθρο.
3) Στο άρθρο 13 παράγραφος 3, θα αποβληθεί η φράση «όπως καί οι λειτουργοί της επικρατούσας θρησκείας».
4) Θα απαγορευθούν οι θρησκευτικοί όρκοι σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως τα δικαστήρια καί ο κάθε πολίτης θα επικαλείται μόνον την τιμή του καί τον λόγο του.
5) Στο άρθρο 14 παράγραφος 3, εδάφιο α), η φράση «για προσβολή της χριστιανικής καί κάθε άλλης γνωστής θρησκείας», θα αλλάξει σε «για προσβολή κάθε γνωστής θρησκείας».
6) Στο άρθρο 16 παράγραφος 2, θα αποβληθεί η διατύπωση με βάση την οποία η παιδεία αποβλέπει στην ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης.
7) Θα καταργηθεί το άρθρο 18 παράγραφος 8 του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος καί θα απαλλοτριωθούν οι αγροτικές ιδιοκτησίες των Ιερών Μονών Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας στη Χαλκιδική, των Βλατάδων στη Θεσσαλονίκη καί του Ευαγγελιστή Ιωάννη του Θεολόγου στην Πάτμο, ενώ το ίδιο θα γίνει καί για τις περιουσίες των πατριαρχείων
Αλεξανδρείας, Αντιοχείας καί Ιεροσολύμων καί της Ιερής Μονής του Σινά.
8) Θα καταργηθεί όλο το άρθρο 105 του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος, το οποίο ορίζει καί θεμελιώνει το λεγόμενο «Άβατον» του λεγομένου «Αγίου Όρους».

Β) Ως προς την καθημερινή πρακτική

Αφού λοιπόν ανέφερα τα σχετικά με έναν πιθανό διαχωρισμό Κράτους καί Εκκλησίας σε συνταγματικό επίπεδο, είναι ώρα να δούμε τί θα σημάνει μία πιθανή αποδοχή αυτών των θέσεων από τους πολιτικούς μας.
Διότι αυτά θα επιδράσουν καί στην καθημερινή πρακτική στις σχέσεις των διαφόρων πολιτών.
Αναφέρω μερικά μέτρα:

1) Κατ’ αρχάς στο σχολείο, θα καταργηθούν η προσευχή, ο εκκλησιασμός καί τα θρησκευτικά.
Στην θέση των θρησκευτικών θα θεσπισθεί η θρησκειολογία, μέσω της οποίας θα διδάσκονται οι μαθητές καί οι μαθήτριες τις γενικές αρχές των διαφόρων θρησκειών.
2) Στα δικαστήρια θα κατέβουν οι χριστιανικές εικόνες, από αυτά, όπως καί από όλα τα δημόσια κτήρια.
3) Επίσης στα δικαστήρια θα καταργηθεί ο θρησκευτικός όρκος καί οι μάρτυρες θα ορκίζονται στην τιμή τους καί στον λόγο τους.
4) Στον στρατό, θα καταργηθούν οι στρατιωτικοί ιερείς καί όλα τα παρόμοια.
5) Οι θρησκευτικές αργίες θα καταργηθούν καί αντιστοίχως τα λεγόμενα «Δώρα» «Χριστουγέννων» καί «Πάσχα», ενώ στην θέση τους θα θεσπισθεί ένα «Δώρο θρησκευτικών διακοπών», ή θα ενσωματωθεί στον μισθό.
Αντιστοίχως, το Κράτος θα θεσπίσει ότι οι πρώην χριστιανικές αργίες «Χριστουγέννων», «Πάσχα», «Αγίου Πνεύματος» κ.λ.π. θα είναι εργάσιμες ημέρες, ενώ όποιοι θα θέλουν θα μπορούν να παίρνουν την άδειά τους τότε, αντί λόγου χάριν το καλοκαίρι.
6) Ακόμη, η Εκκλησία θα παύσει να χρηματοδοτείται από το Κράτος, ενώ αντιθέτως θα φορολογείται όπως όλοι οι πολίτες, θα υποχρεωθεί να καταγράφει την περιουσία της καί να δίνει λογαριασμό από πού προέρχεται, πόση καί ποιά είναι.
Αυτά είναι μερικά μέτρα, για έναν χωρισμό Κράτους καί Εκκλησίας.
Ο κατάλογος σε καμμία περίπτωση δεν είναι εξαντλητικός ή υποχρεωτικός.
Προσωπικώς συμφωνώ με το ενδεχόμενο ενός τέτοιου χωρισμού καί τον επιθυμώ.
Όμως, επειδή πολλοί λένε ότι ένας τέτοιος χωρισμός είναι δύσκολο να γίνει, οφείλω τελειώνοντας αυτήν την επιστολή, να επισημάνω ότι αυτός ο χωρισμός επιβάλλεται τώρα περισσότερο παρά ποτέ, για έναν απολύτως σαφή λόγο.
Αυτός ο λόγος, είναι η υπερψήφιση της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης, κοινώς Ευρωσυντάγματος, το οποίο επιτάσσει την προστασία της θρησκευτικής πολυμορφίας, καθώς καί την ισότιμη αντιμετώπιση των διαφόρων θρησκειών.
Μάλιστα, θα παραθέσω τώρα τα επίσημα κείμενα για να μάθουμε τί ορίζει το Ευρωσύνταγμα.

Άρθρο Ι – 52

Καθεστώς των εκκλησιών καί των μη ομολογιακών ενώσεων

1. Η Ένωση σέβεται καί δεν θίγει το καθεστώς που έχουν σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο οι εκκλησίες καί οι θρησκευτικές ενώσεις ή κοινότητες στα κράτη μέλη.

2. Η Ένωση σέβεται επίσης το καθεστώς που έχουν σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο οι φιλοσοφικές καί μη ομολογιακές ενώσεις.

3. Η Ένωση διατηρεί ανοιχτό, διαφανή καί τακτικό διάλογο με τις εκκλησίες καί τις οργανώσεις αυτές αναγνωρίζοντας την ιδιαίτερη ταυτότητα καί συμβολή τους.

Άρθρο ΙΙ – 70

Ελευθερία σκέψης, συνείδησης καί θρησκείας.

1. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης καί θρησκείας. Το δικαίωμα αυτό συνεπάγεται την ελευθερία μεταβολής θρησκεύματος ή πεποιθήσεων καθώς καί την ελευθερία εκδήλωσης του θρησκεύματος ή των πεποιθήσεών του, ατομικά ή συλλογικά, καθώς καί την ελευθερία εκδήλωσης του θρησκεύματος ή των πεποιθήσεών του,
ατομικά ή συλλογικά, δημοσία ή κατ’ ιδίαν, με τη λατρεία, την εκπαίδευση, την άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων καί τις τελετές.
2. Το δικαίωμα αντίρρησης συνειδήσεως αναγνωρίζεται σύμφωνα με τις εθνικές νομοθεσίες που διέπουν την άσκησή του.

Άρθρο ΙΙ – 81

Απαγόρευση διακρίσεων

1. Απαγορεύεται κάθε διάκριση ιδίως λόγω φύλου, φυλής, χρώματος, εθνοτικής καταγωγής ή κοινωνικής προέλευσης, γενετικών χαρακτηριστικών, γλώσσας, θρησκείας ή πεποιθήσεων, πολιτικών φρονημάτων ή κάθε άλλης γνώμης, ιδιότητας μέλους εθνικής μειονότητας, περιουσίας, γέννησης, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού.
2. Εντός του πεδίου εφαρμογής του Συντάγματος καί με την επιφύλαξη οποιασδήποτε από τις ειδικές του διατάξεις, απαγορεύεται κάθε διάκριση λόγω ιθαγενείας.

Άρθρο ΙΙ – 82

Πολιτιστική, θρησκευτική καί γλωσσική πολυμορφία

Η Ένωση σέβεται την πολιτιστική, θρησκευτική καί γλωσσική πολυμορφία.

Επειδή όμως αυτά σε μερικούς μπορεί να μην αρέσουν, ή να θεωρούν ότι αυτά αφορούν μόνον τις χριστιανικές ομολογίες ή ομολογιακές ενώσεις, όπως τους Ορθοδόξους, Ρωμαιοκαθολικούς, Ιεχωβάδες κ.λ.π., παραθέτω αυτούσιο το άρθρο Ι–52 της Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης, όπως λέγεται επισήμως το Ευρωσύνταγμα καί αποτελεί νόμο της Ελλάδας μετά από την υπερψήφισή του από την Βουλή των Ελλήνων στις 19 Απριλίου 2.005μ.α.χ.χ., ο οποίος υπερισχύει κάθε άλλης αντίθετης
διάταξης νόμου, κατά το άρθρο 28 παράγραφοι 1 καί 2 του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος του 2.001μ.α.χ.χ.

Σε όλα αυτά τα άρθρα, η Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη προβλέπει τα ακόλουθα, όπως ορίσθηκαν από τις κυβερνήσεις καί επικυρώθηκαν από τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

1) Η Ένωση διατηρεί διάλογο με τις φιλοσοφικές καί μη–ομολογιακές ενώσεις(άρθρο Ι–52, παράγραφος 3).
2) Η Ένωση αναγνωρίζει το δικαίωμα μεταβολής του θρησκεύματος καί των πεποιθήσεων σε κάθε άνθρωπο, καθώς καί ατομική ή συλλογική, δημοσία ή ιδιωτική εκδήλωση αυτών των πεποιθήσεων από κάθε άνθρωπο που είναι πολίτης της Ένωσης(άρθρο ΙΙ–70, παράγραφος 1) καί το δικαίωμα του να είναι κάποιος αντιρρησίας συνείδησης καί να μην υπηρετεί στον στρατό της χώρας του (άρθρο ΙΙ–70, παράγραφος 2).
3) Απαγορεύει όλες γενικά τις διακρίσεις καί ανάμεσά τους τις διακρίσεις λόγω θρησκείας ή πεποιθήσεων(άρθρο ΙΙ–81,
παράγραφος 2).
4) Αναγνωρίζει την θρησκευτική πολυμορφία καί την σέβεται (άρθρο ΙΙ–82).

Επομένως, με βάση όλα αυτά, τα οποία επαναλαμβάνω ορίζονται στην Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη, θα πρέπει στην Ελλάδα να χωρισθούν το Κράτος καί η εκκλησία.
Διότι αν δεν γίνει αυτό το ερώτημα παραμένει:
Είναι δυνατόν ταυτοχρόνως στην Ελλάδα να ισχύει το άρθρο 3 του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος του 1.975/1.986/2.001μ.α.χ.χ. για «επικρατούσα θρησκεία», να ορίζεται ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας καί των Βουλευτών της Βουλής των Ελλήνων, να υπάρχει το αναπαλλοτρίωτο των μονών καί των πατριαρχείων καί το «άβατον» του Αγίου Όρους Άθω καθώς καί όλα τα άλλα προνόμια που απολαύει η ορθόδοξη εκκλησία;
Εδώ συγκρούονται δύο νόμοι, που καί οι δύο επικυρώθηκαν από την Βουλή των Ελλήνων.
Μα καλά, είμαι περίεργος, κανένας από τους τριακοσίους βουλευτές δεν μελέτησε συγκριτικώς τα δύο κείμενα για να δει αυτές τις αντιφάσεις; Ή μήπως δεν ήταν καθήκον του;
Καί αυτό δεν πρέπει να τεθεί κάποια στιγμή ως ζήτημα;
Εγώ προσωπικώς αν με ρωτάτε, δεν είμαι ούτε συνταγματολόγος, όπως οι κύριοι – κύριοι Ανδρέας Λοβέρδος καί Ευάγγελος Βενιζέλος, ούτε έχω σπουδάσει καμμία νομική επιστήμη.
Απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας καί Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών καί ιστορικός είμαι, αλλά τουλάχιστον προσπαθώ να βλέπω, να συγκρίνω καί να παρατηρώ αυτά τα πράγματα.
Καί άντε, να μην γνωρίζουν οι κύριοι βουλευτές καί συνταγματολόγοι την Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη, αν καί είναι υποχρέωσή τους.
Αλλά να μην γνωρίζουν καί το άρθρο 18 της Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που ψήφισε ο Οργανισμός
Ηνωμένων Εθνών στις 10 Δεκεμβρίου 1.948μ.α.χ.χ. καί επεκύρωσε με νόμο της η Ελλάδα;
Διότι τουλάχιστον την αγνοούν όταν δεν καταργούν τους μεταξικούς νόμους για τον προσηλυτισμό.
Παραθέτω αυτούσιο το άρθρο 18 της Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, για να το μάθουν όλοι:

Άρθρο 18

Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης καί της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως καί η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την
άσκηση, τη λατρεία καί με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.

Καί επειδή ίσως κάποιοι πουν ότι μπορεί να μην έχει σχέση με την αναφορά μου στους μεταξικούς νόμους περί προσηλυτισμού, θέλω να πω ότι η διδασκαλία για την διάδοση μίας οποιασδήποτε θρησκείας, καλείται προσηλυτισμός.
Επομένως, αν η ορθόδοξη εκκλησία της Ελλάδας θέλει να στέλνει τις ιεραποστολές της στην Αφρική ή την Ασία, αντιστοίχως η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη κατά το διεθνές δίκαιο να δέχεται ξένες ιεραποστολές από την Αφρική καί την Ασία εδώ.
Διότι, στο Διεθνές Δίκαιο ισχύει η Αρχή της Αμοιβαιότητας.

Καί ακόμη, οφείλω να προσθέσω την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στις 5 Αυγούστου 1.997μ.α.χ.χ., η οποία στην Ελλάδα επικυρώθηκε με τον νόμο 2462/1997.
Στο άρθρο 18 αυτού του νόμου ορίζεται σαφώς ότι κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία σκέψης, συνείδησης καί θρησκείας. Αυτό το δικαίωμα περιλαμβάνει την ελευθερία να εκδηλώνει την θρησκεία ή την πεποίθησή του ατομικά ή από κοινού με άλλους μέσω λατρείας, πράξεων ιεροτελεστίας, πρακτικής καί διδασκαλίας.
Κανείς δεν υπόκειται σε καταναγκασμό, που θα μπορούσε να παρεμποδίσει την ελευθερία του να έχη ή να υιοθετήση την θρησκεία ή τις πεποιθήσεις της επιλογής του. Περαιτέρω δε σαφώς ορίζεται η ελευθερία των γονέων να φροντίζουν για την θρησκευτική καί ηθική αγωγή των τέκνων τους σύμφωνα με τις πεποιθήσεις των καί ακόμη δηλώνεται κατηγορηματικώς ότι κανείς δεν υπόκειται σε διακριτική μεταχείριση, ούτε παρενοχλείται για τις απόψεις του, αλλά αντιθέτως κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία της αναζήτησης, της λήψης καί της μετάδοσης πληροφοριών καί απόψεων κάθε είδους, ανεξαρτήτως συνόρων, προφορικά, γραπτά, σε έντυπα, σε κάθε μορφή τέχνης ή με κάθε άλλο μέσο της επιλογής του.

Αφού λοιπόν παρουσίασα το διεθνές δίκαιο αλλά καί το τί θα συνεπαγόταν ένας ενδεχόμενος χωρισμός του Κράτους από την εκκλησία, θέλω να θίξω ένα άλλο θέμα που το θεωρώ κεφαλαιώδες. Αυτό αφορά το άρθρο 3 του ισχύοντος Ελληνικού συντάγματος του 1.975/1.986/2.001μ.α.χ.χ.
Αντιγράφω αυτούσιο το άρθρο 3 παράγραφος 1 του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος, ώστε να καταδείξω κάποια πράγματα.

Τμήμα Β΄

Σχέσεις Πολιτείας καί Εκκλησίας

Άρθρο 3

1. Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης καί με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία του Χριστού' τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς καί συνοδικούς κανόνες καί τις ιερές παραδόσεις. Είναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Ιερά Σύνοδο των εν ενεργεία Αρχιερέων καί από την Διαρκή Ιερά Σύνοδο που συγκροτείται όπως ορίζει ο Καταστατικός
Χάρτης της Εκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Τόμου της κθ΄ (29) Ιουνίου 1850 καί της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.

Αυτή η παράγραφος του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος, ορίζει την θέση της εκκλησίας ως επικρατούσας στην Ελλάδα.
Μέσα όμως σε αυτήν την παράγραφο, το σημαντικό είναι ένα μικρό τμήμα της, το οποίο το παραθέτω εκ νέου: «υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνστναντινούπολης καί με κάθε άλλη ομόδοξη Εκκλησία του Χριστού' τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς καί συνοδικούς κανόνες καί τις ιερές παραδόσεις».
Το σπουδαιότερο κομμάτι είναι το τονισμένο εκ μέρους μου.
Διότι τώρα, θα παραθέσω κανόνες της εκκλησίας, για να δούμε κάποια πράγματα.

Εκκλησιαστικοί κανόνες

ΚΑΝΩΝ ΞΖ΄ ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΕΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ(Καρθαγένη, 418-419μ.α.χ.χ.)

Παράθεση κειμένου

Αιτήσαι δεί τούς θρησκευτικωτάτους Βασιλείς, ώςτε τα εγκαταλείμματα τών ειδώλων τά κατά πάσαν την Αφρικήν, κελεύσαι παντελώς ανακοπήναι. Καί γάρ εν πολλοίς τόποις παραθαλασσίοις καί διαφόροις κτήσεσιν ακμάζει έτι τής πλάνης η αδικία, ίνα παραγγελθώσι καί αυτά απαλειφθήναι, καί οι ναοί αυτών οι εν τοίς αγροίς καί εν αποκεκρυμμένοις τόποις, χωρίς τινος ευκοσμίας καθεστώτες, παντί τρόπω κελευσθώσι καταστραφήναι.

Νεοελληνική μετάφραση

Πρέπει να ζητήσουμε από τους θρησκευτικότατους Βασιλείς, ώστε τα εγκαταλείμματα των ειδώλων τα οποία βρίσκονται σε όλη την Αφρική, να προστάξουν να κατακοπούν παντελώς. Γιατί καί σε πολλούς παραθαλάσσιους τόπους καί σε διάφορες κτήσεις ακμάζει ακόμη η πλάνη της αδικίας, για να παραγγελθούν καί αυτά να απαλειφθούν, καί οι ναοί τους τόσο αυτοί στους αγρούς όσο καί αυτοί στους απόμακρους τόπους, οι οποίοι υπάρχουν χωρίς κάποια ευκοσμία, με κάθε τρόπο να
προστάξουν να καταστραφούν.

Σχόλιο: Καταλάβατε τί ζητούν με αυτόν τον κανόνα οι χριστιανοί αρχιερείς; Ζητούν από τους αυτοκράτορες Θεοδόσιο Β΄ (τον λεγόμενο «Μικρό»), αυτοκράτορα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, καθώς καί από τον Ονώριο, αυτοκράτορα της Δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας να καταστρέψουν τα πολυθεϊστικά ιερά σε όλη την αυτοκρατορία, είτε είναι απλοί ναΐσκοι είτε είναι μεγάλα ιερά, με πολλούς πιστούς. Ακόμη καί οι ναοί των απομακρυσμένων περιοχών δεν γλίτωναν, πόσο μάλλον αυτοί των πόλεων.
Παρακάτω θα παραθέσω καί άλλον έναν κανόνα για τεκμηρίωση, αυτήν την φορά για όλα τα ιερά σε όλην την αυτοκρατορία.
Καί φθάνουν στο σημείο να ζητούν την καταστροφή όχι μόνον των ιερών, αλλά καί των στολισμών τους.
Ώρα να παραθέσω καί τον άλλον κανόνα, της ίδιας συνόδου.

ΚΑΝΩΝ qΒ΄ ΤΗΣ ΕΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΕΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
(Καρθαγένη, 418-419μ.α.χ.χ.)

Παράθεση κειμένου

Ήρεσεν αιτηθήναι από των ενδοξοτάτων Βασιλέων, ίνα τά λείψανα της ειδωλολατρείας μη μόνον τά εν ξοάνοις, αλλά καί εν οιοιςδήποτε τόποις, ή άλσεσιν, ή δενδροις, παντί τρόπω εξαλειφθώσι.

Νεοελληνική μετάφραση

Άρεσε να ζητηθεί από τους ενδοξότατους Βασιλείς, για να εξαλειφθούν με κάθε τρόπο, τα λείψανα της ειδωλολατρείας όχι μόνον αυτά που είναι σε ξόανα, αλλά καί σε οποιουσδήποτε τόπους, ή σε άλση, ή σε δένδρα.

Σχόλιο: Μετά από αυτά τα παρατιθέμενα στοιχεία, κάθε χριστιανός, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι έχει μόνον δύο επιλογές.
Η μία είναι να απορρίψει τον χριστιανισμό ως θρησκεία καί ή να στραφεί σε άλλη θρησκεία ή να γίνει άθεος /άθρησκος /αγνωστικιστής.
Η άλλη είναι να παραμείνει στον χριστιανισμό καί να αποδεχθεί αυτά τα εγκλήματα, να τα εγκρίνει καί να γίνει ένα κάθαρμα τύπου απολογητή ή παπά-μαϊντανού.
Η επιλογή είναι απολύτως δική του.
Ωστόσο, επειδή θα πουν μερικοί ότι τάχα άλλο πράγμα είναι η χριστιανική διδασκαλία καί θρησκεία καί άλλο πράγμα είναι το ιερατείο, εγώ θα πω ότι αυτό δεν ισχύει.
Είναι σαν κάποιος να ισχυρισθεί ότι άλλο πράγμα είναι ο ναζισμός ως ιδεολογία καί άλλο πράγμα είναι η χιτλερική πολιτική.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η διδασκαλία κάποιων αρχών καί οι πράξεις στο όνομα αυτών των αρχών είναι ένα σύνολο σε βάθος χρόνου.
Επομένως οι χριστιανοί απολογητές ας βρουν άλλες δικαιολογίες για τα ειδεχθέστατα εγκλήματά τους.
Για την ιστορία, οφείλω να σημειώσω ότι ως πηγή των εκκλησιαστικών κανόνων χρησιμοποίησα το «Πηδάλιο» του Νικοδήμου Αγιορείτου, των εκδόσεων ΒΑΣ. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ, το οποίο αγόρασα πριν από περίπου
2-3 έτη.
Οι κανόνες παρατίθενται όπως ακριβώς γράφονται, αλλά επειδή δεν διαθέτω πολυτονιστή, τους παραθέτω στο μονοτονικό.
Η μετάφραση των κανόνων του «Πηδαλίου» έγινε από εμένα καί είναι κατά λέξη μετάφραση. Τα σχόλια είναι δικά μου.

Καί εδώ θέλω να σημειώσω το εξής: η εκκλησία, αν καί πέρασαν έκτοτε σχεδόν 1600 έτη από την θέσπιση αυτών των κανόνων, δεν τους έχει καταργήσει ακόμη.
Κατά αυτούς τους κανόνες λοιπόν, οι χριστιανοί, οφείλουν να καταστρέψουν οποιοδήποτε πολυθεϊστικό μνημείο, είτε πρόκειται για τον Παρθενώνα, είτε για την Κνωσό, την Φαιστό κ.λ.π.
Καί αυτούς τους κανόνες λέει το σύνταγμα ότι η εκκλησία τους τηρεί «απαρασάλευτα».
Από την άλλη στο άρθρο 24 παράγραφος 1, εδάφιο α, ορίζεται αυτό εδώ:
«Η προστασία του φυσικού καί πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους καί δικαίωμα του καθενός».
Καί στο άρθρο 24 παράγραφο 6 ορίζεται επίσης: «Τα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές καί τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το Κράτος. Νόμος θα ορίσει τα αναγκαία για την πραγματοποίηση της προστασίας αυτής περιοριστικά μέτρα της ιδιοκτησίας, καθώς καί τον τρόπο καί το είδος της αποζημίωσης των ιδιοκτητών».

Καί ερωτώ λοιπόν εγώ ο απλός πολίτης του κράτους καί απόφοιτος πανεπιστημίου:
Το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας ορίζει ότι η εκκλησία «τηρεί απαρασάλευτα τους ιερούς συνοδικούς καί αποστολικούς κανόνες», οι οποίοι διατάσσουν την καταστροφή των πολυθεϊστικών καί προχριστιανικών μνημείων.
Από την άλλη το ισχύον Σύνταγμα της Ελλάδας προβλέπει την προστασία καί προβολή των πολτιστικών μνημείων της Ελλάδας.
Μπορούν λοιπόν οι κύριοι–κύριοι βουλευτές να αποφασίσουν επιτέλους τί υπερισχύει σε αυτήν την χώρα εκ των δύο;
Τους κανόνες μπορούν να τους βρουν στο «Πηδάλιο», το οποίο οφείλουν να γνωρίζουν ενδελεχώς ως ορθόδοξοι χριστιανοί.
Με ενδιαφέρον περιμένω την γνώμη παντός ενδιαφερομένου, διότι αυτά τα θέματα είναι κρίσιμα.
Οι καιροί ου μενετοί.
Τώρα είναι η ώρα να αποφασίσουν οι ηγήτορές μας αν θα υψωθούν στην θέση των πολιτικών ή αν θα καταποντισθούν στην θέση των πολιτικάντηδων.
Τώρα θα αποφασίσουν οι κάτοικοι αυτής της χώρας αν θα υψωθούν σε Έλληνες ή θα καταποντισθούν σε Ρωμιούς.
Τώρα θα αποφασίσουν οι κάτοικοι αν θα υψωθούν σε πολίτες ή θα καταποντισθούν σε υπηκόους–ραγιάδες.
Ή τώρα ή ποτέ.
Ή Ελλάς ή Τέφρα.

Με εξαίρετη τιμή
Εν συνεχεία παραθέτω τα σχετικά άρθρα του ισχύοντος Ελληνικού συντάγματος καί τις αλλαγές τους, εφ' όσον υπάρξει διοικητικός διαχωρισμός Κράτους καί Εκκλησίας.

(Α)
MEPOΣ ΠPΩTO - Bασικές διατάξεις > TMHMA Β΄ - Σχέσεις Eκκλησίας και Πολιτείας
'Αρθρο 3: (Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας)
1. Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις. Eίναι αυτοκέφαλη, διοικείται από την Iερά Σύνοδο των εν ενεργεία Aρχιερέων και από τη Διαρκή Iερά Σύνοδο που προέρχεται από αυτή και συγκροτείται όπως ορίζει ο Kαταστατικός Xάρτης της Eκκλησίας, με τήρηση των διατάξεων του Πατριαρχικού Tόμου της κθ΄ (29) Iουνίου 1850 και της Συνοδικής Πράξης της 4ης Σεπτεμβρίου 1928.
2. Tο εκκλησιαστικό καθεστώς που υπάρχει σε ορισμένες περιοχές του Kράτους δεν αντίκειται στις διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου.
3. Tο κείμενο της Aγίας Γραφής τηρείται αναλλοίωτο. H επίσημη μετάφρασή του σε άλλο γλωσσικό τύπο απαγορεύεται χωρίς την έγκριση της Aυτοκέφαλης Eκκλησίας της Eλλάδας και της Mεγάλης του Xριστού Eκκλησίας στην Kωνσταντινούπολη.
Πηγή:
http://www.hellenicparliament.gr/…/to-p…/syntagma/article-3/

Όλο αυτό προφανώς μεταβάλλεται ως ακολούθως:
MEPOΣ ΠPΩTO - Bασικές διατάξεις > TMHMA Β΄ - Σχέσεις Eκκλησίας και Πολιτείας
'Αρθρο 3: (Σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας)
1. Όλες οι θρησκείες είναι ισόνομες. Τηρούν τις θρησκευτικές αρχές, τους κανόνες, τις θρησκευτικές πρακτικές καί τις ιερές παραδόσεις τους απαρασάλευτα. Αυτοδιοικούνται καί συγκροτούνται βάσει των θρησκευτικών πεποιθήσεων καί θεσμών τους.
2. Ουδέν απολύτως ιερό καθεστώς αναγνωρίζεται σε οποιανδήποτε περιοχή της επικρατείας, εξαιρουμένου του εσωτερικού των ιερών θρησκευτικών χώρων των διαφόρων θρησκειών, κατά την αποκλειστική διάρκεια των θρησκευτικών τελετών καί μόνον απτόμενον επί των θρησκευτικών τελετών. Μάλιστα αίρεται αυτοδικαίως κατά την τέλεσιν ποινικών πράξεων.
3. Τα ιερά κείμενα των διαφόρων θρησκειών τηρούνται αναλλοίωτα. Η επίσημη μετάφρασή τους επιτρέπεται μόνον εγκρινομένη από τις εκάστοτε αρμόδιες θρησκευτικές αρχές.
Πηγή:
http://www.hellenicparliament.gr/…/to-p…/syntagma/article-3/

Εναλλακτικώς καταργείται πλήρως το άρθρο 3Σ.

(Β)
MEPOΣ ΔEYTEPO - Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
'Αρθρο 13: (Θρησκευτική Ελευθερία)
2. Kάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. H άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη. O προσηλυτισμός απαγορεύεται.
3. Oι λειτουργοί όλων των γνωστών θρησκειών υπόκεινται στην ίδια εποπτεία της Πολιτείας και στις ίδιες υποχρεώσεις απέναντί της, όπως και οι λειτουργοί της επικρατούσας θρησκείας.
Πηγή:http://www.hellenicparliament.gr/…/to-…/syntagma/article-13/

Ας δούμε λοιπόν τις αλλαγές.
MEPOΣ ΔEYTEPO - Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
'Αρθρο 13: (Θρησκευτική Ελευθερία)
2. Kάθε γνωστή θρησκεία είναι ελεύθερη και τα σχετικά με τη λατρεία της τελούνται ανεμπόδιστα υπό την προστασία των νόμων. H άσκηση της λατρείας δεν επιτρέπεται να προσβάλλει τη δημόσια τάξη ή τα χρηστά ήθη.
3. Oι λειτουργοί όλων των γνωστών θρησκειών υπόκεινται στην ίδια εποπτεία της Πολιτείας και στις ίδιες υποχρεώσεις απέναντί της.
Πηγή:http://www.hellenicparliament.gr/…/to-…/syntagma/article-13/

(Γ)
MEPOΣ ΔEYTEPO - Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
'Αρθρο 14: (Ελευθερία του Τύπου)
3. H κατάσχεση εφημερίδων και άλλων εντύπων, είτε πριν από την κυκλοφορία είτε ύστερα από αυτή, απαγορεύεται.
Kατ' εξαίρεση επιτρέπεται η κατάσχεση, με παραγγελία του εισαγγελέα, μετά την κυκλοφορία:
α) για προσβολή της χριστιανικής και κάθε άλλης γνωστής θρησκείας,
β) για προσβολή του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας,
γ) για δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων ή την οχύρωση της Xώρας ή που έχει σκοπό τη βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος ή στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας του Kράτους,
δ) για άσεμνα δημοσιεύματα που προσβάλλουν ολοφάνερα τη δημόσια αιδώ, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος.
Πηγή:
http://www.hellenicparliament.gr/…/syntagma/article-14/[url]

Ας δούμε τώρα τις αλλαγές λόγω του διοικητικού διαχωρισμού Κράτους καί Εκκλησίας.
MEPOΣ ΔEYTEPO - Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
'Αρθρο 14: (Ελευθερία του Τύπου)
3. H κατάσχεση εφημερίδων και άλλων εντύπων, είτε πριν από την κυκλοφορία είτε ύστερα από αυτή, απαγορεύεται.
Kατ' εξαίρεση επιτρέπεται η κατάσχεση, με παραγγελία του εισαγγελέα, μετά την κυκλοφορία:
α) για προσβολή κάθε γνωστής θρησκείας,
β) για προσβολή του προσώπου του Προέδρου της Δημοκρατίας,
γ) για δημοσίευμα που αποκαλύπτει πληροφορίες για τη σύνθεση, τον εξοπλισμό και τη διάταξη των ενόπλων δυνάμεων ή την οχύρωση της Xώρας ή που έχει σκοπό τη βίαιη ανατροπή του πολιτεύματος ή στρέφεται κατά της εδαφικής ακεραιότητας του Kράτους,
δ) για άσεμνα δημοσιεύματα που προσβάλλουν ολοφάνερα τη δημόσια αιδώ, στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος.
Πηγή:
http://www.hellenicparliament.gr/…/syntagma/article-14/[url]

(Δ)
MEPOΣ ΔEYTEPO - Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
'Αρθρο 16: (Παιδεία, τέχνη, επιστήμη)
2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
Πηγή:
http://www.hellenicparliament.gr/…/to-…/syntagma/article-16/

Ας δούμε τώρα τις αλλαγές λόγω του διοικητικού διαχωρισμού Κράτους καί Εκκλησίας.
MEPOΣ ΔEYTEPO - Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
'Αρθρο 16: (Παιδεία, τέχνη, επιστήμη)
2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες.
Πηγή:
http://www.hellenicparliament.gr/…/to-…/syntagma/article-16/

(Ε) Κατάργηση του άρθρου 18.8Σ. ορίζοντος τα κάτωθι:
MEPOΣ ΔEYTEPO - Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
'Αρθρο 18: (Προστασία της ιδιοκτησίας, ειδικές περιπτώσεις, επίταξη)
8. Δεν επιτρέπεται να απαλλοτριωθεί η αγροτική ιδιοκτησία των Σταυροπηγιακών Iερών Mονών της Aγίας Aναστασίας της Φαρμακολύτριας στη Xαλκιδική, των Bλατάδων στη Θεσσαλονίκη και του Eυαγγελιστή Iωάννη του Θεολόγου στην Πάτμο, με εξαίρεση τα μετόχια. Eπίσης δεν επιτρέπεται να απαλλοτριωθεί η περιουσία που βρίσκεται στην Eλλάδα των Πατριαρχείων Aλεξάνδρειας, Aντιόχειας και Iεροσολύμων, καθώς και της Iερής Mονής του Σινά.
http://www.hellenicparliament.gr/…/to-…/syntagma/article-18/

Λόγος της καταργήσεώς του είναι η εναντίωσή του προς το άρθρον 4.1-2Σ., καθώς καί προς το άρθρον 17Σ. οριζόντων τα κάτωθι σαφέστατα:
MEPOΣ ΔEYTEPO - Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
'Αρθρο 4: (Ισότητα των Ελλήνων)
1. Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου.
2. Oι Έλληνες και οι Eλληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
5. Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.
Πηγή:
http://www.hellenicparliament.gr/…/to-p…/syntagma/article-4/
MEPOΣ ΔEYTEPO - Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα
'Αρθρο 17: (Προστασία της ιδιοκτησίας, απαλλοτρίωση)
1. H ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Kράτους, τα δικαιώματα όμως που απορρέουν από αυτή δεν μπορούν να ασκούνται σε βάρος του γενικού συμφέροντος.
**2. Kανένας δεν στερείται την ιδιοκτησία του, παρά μόνο για δημόσια ωφέλεια που έχει αποδειχθεί με τον προσήκοντα τρόπο, όταν και όπως ο νόμος ορίζει, και πάντοτε αφού προηγηθεί πλήρης αποζημίωση, που να ανταποκρίνεται στην αξία την οποία είχε το απαλλοτριούμενο κατά το χρόνο της συζήτησης στο δικαστήριο για τον προσωρινό προσδιορισμό της αποζημίωσης. Aν ζητηθεί απευθείας ο οριστικός προσδιορισμός της αποζημίωσης, λαμβάνεται υπόψη η αξία κατά το χρόνο της σχετικής συζήτησης στο δικαστήριο.
Αν η συζήτηση για τον οριστικό προσδιορισμό της αποζημίωσης διεξαχθεί μετά την παρέλευση έτους από τη συζήτηση για τον προσωρινό προσδιορισμό, τότε για τον προσδιορισμό της αποζημίωσης λαμβάνεται υπόψη η αξία κατά το χρόνο της συζήτησης για τον οριστικό προσδιορισμό. Στην απόφαση κήρυξης πρέπει να δικαιολογείται ειδικά η δυνατότητα κάλυψης της δαπάνης αποζημίωσης. Η αποζημίωση, εφόσον συναινεί ο δικαιούχος, μπορεί να καταβάλλεται και σε είδος ιδίως με τη μορφή της παραχώρησης της κυριότητας άλλου ακινήτου ή της παραχώρησης δικαιωμάτων επί άλλου ακινήτου.
3. H ενδεχόμενη μεταβολή της αξίας του απαλλοτριουμένου μετά τη δημοσίευση της πράξης απαλλοτρίωσης, και μόνο εξαιτίας της, δεν λαμβάνεται υπόψη.
**4. Η αποζημίωση ορίζεται από τα αρμόδια δικαστήρια. Μπορεί να οριστεί και προσωρινά δικαστικώς, ύστερα από ακρόαση ή πρόσκληση του δικαιούχου, που μπορεί να υποχρεωθεί κατά την κρίση του δικαστηρίου να παράσχει για την είσπραξή της ανάλογη εγγύηση, σύμφωνα με τον τρόπο που ορίζει ο νόμος. Νόμος μπορεί να προβλέπει την εγκαθίδρυση ενιαίας δικαιοδοσίας, κατά παρέκκλιση από το άρθρο 94, για όλες τις διαφορές και υποθέσεις που σχετίζονται με απαλλοτρίωση, καθώς και την κατά προτεραιότητα διεξαγωγή των σχετικών δικών. Με τον ίδιο νόμο μπορεί να ρυθμίζεται ο τρόπος με τον οποίο συνεχίζονται εκκρεμείς δίκες.
Πριν καταβληθεί η οριστική ή προσωρινή αποζημίωση διατηρούνται ακέραια όλα τα δικαιώματα του ιδιοκτήτη και δεν επιτρέπεται η κατάληψη.
Προκειμένου να εκτελεστούν έργα γενικότερης σημασίας για την οικονομία της Χώρας είναι δυνατόν, με ειδική απόφαση του δικαστηρίου που είναι αρμόδιο για τον οριστικό ή προσωρινό προσδιορισμό της αποζημίωσης, να επιτρέπεται η πραγματοποίηση εργασιών και πριν από τον προσδιορισμό και την καταβολή της αποζημίωσης, υπό τον όρο της καταβολής εύλογου τμήματος της αποζημίωσης και της παροχής πλήρους εγγύησης υπέρ του δικαιούχου της αποζημίωσης, όπως νόμος ορίζει. Η δεύτερη πρόταση του πρώτου εδαφίου εφαρμόζεται αναλόγως και στις περιπτώσεις αυτές.
H αποζημίωση που ορίστηκε καταβάλλεται υποχρεωτικά το αργότερο μέσα σε ενάμισι έτος από τη δημοσίευση της απόφασης για τον προσωρινό προσδιορισμό της αποζημίωσης και, σε περίπτωση απευθείας αίτησης για οριστικό προσδιορισμό της αποζημίωσης, από τη δημοσίευση της σχετικής απόφασης του δικαστηρίου, διαφορετικά η απαλλοτρίωση αίρεται αυτοδικαίως.
H αποζημίωση δεν υπόκειται, ως αποζημίωση, σε κανένα φόρο, κράτηση ή τέλος.
5. Nόμος ορίζει τις περιπτώσεις υποχρεωτικής ικανοποίησης των δικαιούχων για την πρόσοδο, την οποία έχασαν από το ακίνητο που απαλλοτριώθηκε έως το χρόνο καταβολής της αποζημίωσης.
6. Όταν πρόκειται να εκτελεστούν έργα κοινής ωφέλειας ή γενικότερης σημασίας για την οικονομία της Xώρας, νόμος μπορεί να επιτρέψει την απαλλοτρίωση υπέρ του Δημοσίου ευρύτερων ζωνών, πέρα από τις εκτάσεις που είναι αναγκαίες για την κατασκευή των έργων. O ίδιος νόμος καθορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους μιας τέτοιας απαλλοτρίωσης, καθώς και τα σχετικά με τη διάθεση ή χρησιμοποίηση, για δημόσιους ή κοινωφελείς γενικά σκοπούς, των εκτάσεων που απαλλοτριώνονται επιπλέον όσων είναι αναγκαίες για το έργο που πρόκειται να εκτελεστεί.
7. Nόμος μπορεί να ορίσει ότι για την εκτέλεση έργων με προφανή κοινή ωφέλεια υπέρ του Δημοσίου, νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, οργανισμών κοινής ωφέλειας και δημόσιων επιχειρήσεων, επιτρέπεται να διανοιχθούν υπόγειες σήραγγες στο επιβαλλόμενο βάθος, χωρίς αποζημίωση, υπό τον όρο ότι δεν θα παραβλάπτεται η συνήθης εκμετάλλευση του υπερκείμενου ακινήτου.
Πηγή:http://www.hellenicparliament.gr/…/to-…/syntagma/article-17/

(ΣΤ) Άθως
MEPOΣ TPITO - Oργάνωση και λειτουργίες της Πολιτείας > TMHMA ΣT΄ - Διοίκηση > KEΦAΛAIO TPITO - Kαθεστώς του Aγίου Όρους
'Αρθρο 105: (Καθεστώς του Αγίου Όρους)
1. H χερσόνησος του 'Αθω, από τη Mεγάλη Bίγλα και πέρα, η οποία αποτελεί την περιοχή του Aγίου Όρους, είναι, σύμφωνα με το αρχαίο προνομιακό καθεστώς του, αυτοδιοίκητο τμήμα του Eλληνικού Kράτους, του οποίου η κυριαρχία πάνω σ' αυτό παραμένει άθικτη. Aπό πνευματική άποψη το Άγιο Όρος διατελεί υπό την άμεση δικαιοδοσία του Oικουμενικού Πατριαρχείου. Όλοι όσοι μονάζουν σ' αυτό αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια μόλις προσληφθούν ως δόκιμοι ή μοναχοί, χωρίς άλλη διατύπωση.
2. Tο 'Αγιο Όρος διοικείται, σύμφωνα με το καθεστώς του, από τις είκοσι Iερές Mονές του, μεταξύ των οποίων είναι κατανεμημένη ολόκληρη η χερσόνησος του 'Αθω, το έδαφος της οποίας είναι αναπαλλοτρίωτο.
H διοίκησή του ασκείται από αντιπροσώπους των Iερών Mονών, οι οποίοι αποτελούν την Iερή Kοινότητα. Δεν επιτρέπεται καμία απολύτως μεταβολή στο διοικητικό σύστημα ή στον αριθμό των Mονών του Aγίου Όρους, ούτε στην ιεραρχική τάξη και τη θέση τους προς τα υποτελή τους εξαρτήματα. Aπαγορεύεται να εγκαταβιώνουν στο 'Αγιο Όρος ετερόδοξοι ή σχισματικοί.
3. O λεπτομερής καθορισμός των αγιορειτικών καθεστώτων και του τρόπου της λειτουργίας τους γίνεται από τον Kαταστατικό Xάρτη του Aγίου Όρους, τον οποίο, με σύμπραξη του αντιπροσώπου του Kράτους, συντάσσουν και ψηφίζουν οι είκοσι Iερές Mονές και τον επικυρώνουν το Oικουμενικό Πατριαρχείο και η Bουλή των Eλλήνων.
4. H ακριβής τήρηση των αγιορειτικών καθεστώτων τελεί ως προς το πνευματικό μέρος υπό την ανώτατη εποπτεία του Oικουμενικού Πατριαρχείου και ως προς το διοικητικό μέρος υπό την εποπτεία του Kράτους, στο οποίο ανήκει αποκλειστικά και η διαφύλαξη της δημόσιας τάξης και ασφάλειας.
5. Oι πιο πάνω εξουσίες του Kράτους ασκούνται από διοικητή, του οποίου τα δικαιώματα και καθήκοντα καθορίζονται με νόμο.
Mε νόμο επίσης καθορίζονται η δικαστική εξουσία που ασκούν οι μοναστηριακές αρχές και η Iερή Kοινότητα, καθώς και τα τελωνειακά και φορολογικά πλεονεκτήματα του Aγίου Όρους.
Πηγή:http://www.hellenicparliament.gr/…/to…/syntagma/article-109/

Μετά τον διοικητικό διαχωρισμό, θα μεταβληθεί ως ακολούθως:
MEPOΣ TPITO - Oργάνωση και λειτουργίες της Πολιτείας > TMHMA ΣT΄ - Διοίκηση > KEΦAΛAIO TPITO - Kαθεστώς του Aγίου Όρους
'Αρθρο 105: (Καθεστώς του Αγίου Όρους)
1. H χερσόνησος του 'Αθω, από τη Mεγάλη Bίγλα και πέρα, η οποία αποτελεί την περιοχή του Aγίου Όρους, είναι, σύμφωνα με το αρχαίο προνομιακό καθεστώς του, αυτοδιοίκητο τμήμα του Eλληνικού Kράτους, του οποίου η κυριαρχία πάνω σ' αυτό παραμένει άθικτη. Aπό πνευματική άποψη το Άγιο Όρος διατελεί υπό την άμεση δικαιοδοσία του Oικουμενικού Πατριαρχείου.
2. Tο 'Αγιο Όρος διοικείται, σύμφωνα με το καθεστώς του, από τις είκοσι Iερές Mονές του, το έδαφος των οποίων είναι αναπαλλοτρίωτο. Το δέ λοιπόν έδαφος του Άθω, είναι προσβάσιμον επί του συνόλου των πολιτών ανεξαρτήτως θρησκευτικών ή φιλοσοφικών αντιλήψεων, σεβομένων τον οικολογικό χαρακτήρα του, απαγορευομένης της εγκαταβιώσεως ετεροδόξων ή σχισματικών εντός των μονών.
H διοίκησή τους ασκείται από αντιπροσώπους των Iερών Mονών, οι οποίοι αποτελούν την Iερή Kοινότητα. Δεν επιτρέπεται καμία απολύτως μεταβολή στο διοικητικό σύστημα ή στον αριθμό των Mονών του Aγίου Όρους, ούτε στην ιεραρχική τάξη και τη θέση τους προς τα υποτελή τους εξαρτήματα.
3. O λεπτομερής καθορισμός των αγιορειτικών καθεστώτων και του τρόπου της λειτουργίας τους γίνεται από τον Kαταστατικό Xάρτη του Aγίου Όρους, τον οποίο, με σύμπραξη του αντιπροσώπου του Kράτους, συντάσσουν και ψηφίζουν οι είκοσι Iερές Mονές και τον επικυρώνουν το Oικουμενικό Πατριαρχείο και η Bουλή των Eλλήνων.
4. H ακριβής τήρηση των αγιορειτικών καθεστώτων τελεί ως προς το πνευματικό μέρος υπό την ανώτατη εποπτεία του Oικουμενικού Πατριαρχείου και ως προς το διοικητικό μέρος υπό την εποπτεία του Kράτους, στο οποίο ανήκει αποκλειστικά και η διαφύλαξη της δημόσιας τάξης και ασφάλειας.
5. Oι πιο πάνω εξουσίες του Kράτους ασκούνται από διοικητή, του οποίου τα δικαιώματα και καθήκοντα καθορίζονται με νόμο.
Mε νόμο επίσης καθορίζονται η δικαστική εξουσία που ασκούν οι μοναστηριακές αρχές και η Iερή Kοινότητα.
Πηγή:http://www.hellenicparliament.gr/…/to…/syntagma/article-109/

Εναλλακτικώς καταργείται πλήρως.

(Ζ) Ορκωμοσία πολιτικών ηγητόρων
MEPOΣ TPITO - Oργάνωση και λειτουργίες της Πολιτείας > TMHMA B΄ - Πρόεδρος της Δημοκρατίας > KEΦAΛAIO ΠPΩTO - Aνάδειξη του Προέδρου
'Αρθρο 33: (Έναρξη θητείας, όρκος, χορηγία)
2. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, δίνει ενώπιον της Bουλής τον ακόλουθο όρκο:
«Oρκίζομαι στο όνομα της Aγίας και Oμοούσιας και Aδιαίρετης Tριάδας να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Xώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Eλλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Eλληνικού Λαού».
http://www.hellenicparliament.gr/…/to-…/syntagma/article-35/

Σε περίπτωση διοικητικού διαχωρισμού Κράτους καί θρησκείας μεταβάλλεται ως ακολούθως:
MEPOΣ TPITO - Oργάνωση και λειτουργίες της Πολιτείας > TMHMA B΄ - Πρόεδρος της Δημοκρατίας > KEΦAΛAIO ΠPΩTO - Aνάδειξη του Προέδρου
'Αρθρο 33: (Έναρξη θητείας, όρκος, χορηγία)
2. O Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πριν αναλάβει την άσκηση των καθηκόντων του, ενώπιον της Bουλής ορκίζεται τον ακόλουθον όρκο βάσει της θρησκείας ή της φιλοσοφικής αντίληψής του:
«Oρκίζομαι να φυλάσσω το Σύνταγμα και τους νόμους, να μεριμνώ για την πιστή τους τήρηση, να υπερασπίζω την εθνική ανεξαρτησία και την ακεραιότητα της Xώρας, να προστατεύω τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Eλλήνων και να υπηρετώ το γενικό συμφέρον και την πρόοδο του Eλληνικού Λαού».
http://www.hellenicparliament.gr/…/to-…/syntagma/article-35/

Όσον αφορά τους βουλευτές, ας δούμε τα συνταγματικώς οριζόμενα.
MEPOΣ TPITO - Oργάνωση και λειτουργίες της Πολιτείας > TMHMA Γ΄ - Bουλή > KEΦAΛAIO TPITO - Kαθήκοντα και δικαιώματα των βουλευτών
'Αρθρο 59: (Όρκος)
1. Oι βουλευτές πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους δίνουν στο Bουλευτήριο και σε δημόσια συνεδρίαση τον ακόλουθο όρκο:
«Oρκίζομαι στο όνομα της Aγίας και Oμοούσιας και Aδιαίρετης Tριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».
2. Aλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι βουλευτές δίνουν τον ίδιο όρκο σύμφωνα με τον τύπο της δικής τους θρησκείας ή του δικού τους δόγματος.
3. Bουλευτές που ανακηρύσσονται όταν η Bουλή απουσιάζει δίνουν τον όρκο στο Tμήμα της που λειτουργεί.
http://www.hellenicparliament.gr/…/to-…/syntagma/article-61/

Βάσει του διοικητικού διαχωρισμού Κράτους καί Εκκλησίας, το σχετικό άρθρο του συντάγματος, θα μεταβληθεί ως ακολούθως:
MEPOΣ TPITO - Oργάνωση και λειτουργίες της Πολιτείας > TMHMA Γ΄ - Bουλή > KEΦAΛAIO TPITO - Kαθήκοντα και δικαιώματα των βουλευτών
'Αρθρο 59: (Όρκος)
1. Oι βουλευτές πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους ορκίζονται δημοσίως στο Bουλευτήριο, βάσει των θρησκευτικών ή φιλοσοφικών πεποιθήσεών τους, τον ακόλουθο όρκο:
«Oρκίζομαι να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».
3. Bουλευτές που ανακηρύσσονται όταν η Bουλή απουσιάζει δίνουν τον όρκο στο Tμήμα της που λειτουργεί.
http://www.hellenicparliament.gr/…/to-…/syntagma/article-61/

Αυτές είναι οι πρακτικές θεσμικές αλλαγές επί του ισχύοντος Ελληνικού συντάγματος, απτόμενες της καθημερινότητός μας, φίλτατοι συνέλληνες καί φίλτατες συνελληνίδες. Είθε να τις δούμε λίαν συντόμως Αλλά τί σημαίνουν αυτές οι αλλαγές εφ' όσον κάποτε θεσπισθούν εν Ελλάδι;

(1) Κατάργηση όλων ανεξαιρέτως των χριστιανικών, ισλαμικών ή άλλων θρησκευτικών αργιών εν Ελλάδι καί διατήρηση αποκλειστικώς των εθνικών επετείων της 25ης Μαρτίου, της 28ης Οκτωβρίου, της 17ης Νοεμβρίου καί της αργίας-απεργίας της 1ης Μαΐου,
(2) Φορολόγηση των θρησκειών καί κατάργηση των θρησκευτικών φορολογικών απαλλαγών με συμπερίληψη του θρησκεύματος επί της φορολογικής δηλώσεως,
(3) Κατάργηση του αστρατεύτου των ιερέων/ιερειών καί μοναχών των διαφόρων θρησκειών,
(4) Κατάργηση της μονομερούς θρησκευτικής προβολής ορισμένης θρησκείας, όπως γινόταν έως τώρα,
(5) Μεταβολή του περιεχομένου των σχολικών βιβλίων των κρατικών σχολείων με άμεσον εξοβελισμόν του "Ελληνοχριστιανισμού",
(6) Κατάργηση του θρησκευτικού όρκου εντός των δικαστηρίων,
(7) Κατάργηση των αχρήστων ορκωμοσιών επί των πανεπιστημίων,
(8) Κατάργηση των αχρήστων σχολικών αγιασμών, προσευχών, εκκλησιασμών κ.λ.π.

Ως εκ τούτου καί απτή συρρίκνωση του σχολικού έτους, αντί του διαστήματος
15 Σεπτεμβρίου-15 Ιουνίου λόγω "Χριστουγέννων", "Πάσχα", "Καθαράς Δευτέρας", "Αγίου Πνεύματος" "Τριών Ιεραρχών" κ.λ.π. αχρήστων αργιών, συρρίκνωση του σχολικού έτους επί του διαστήματος
15 Σεπτεμβρίου-6 Μαΐου καί καταργηθησομένων των σχολικών εξετάσεων συρρικνουμένου του σχολικού έτους επί της περιόδου 15 Σεπτεμβρίου-6 Απριλίου.

Άρα, το σχολείο προφανώς θα έχει άμεση καί πρακτική εφαρμογή, μακράν αχρήστων ηθικολογιών. 

Γεώργιος-Χαράλαμπος Κατρακίλης