7 ΜΑΡΤΙΟΥ ΤΟΥ '48 Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΩΝ ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ!!ΤΕΡΜΑΤΙΣΘΗΚΑΝ 1900 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑΣ. ΣΥΝΟΠΤΙΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΑΠΟ ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΉ ΓΩΝΙΑ

Σαν σήμερα το 1948, τα Δωδεκάνησα ενσωματώθηκαν με την Ελλάδα.

Ένα όνειρο δεκάδων αιώνων, έγινε πραγματικότητα στις 7 Μαρτίου του 1948.

Ρωμαίοι,Πέρσες, Αραβες,Σαρακηνοί, Βυζαντινοί,Αινετοί,πολυεθνικοί

Ιππότες,Τούρκοι,Ιταλοί,Άγγλοι,

Κομμάτι της πίτας τους, εμείς οι Δωδεκανήσιοι για 1900 χρόνια., 

Απ'την  Ρωμαϊκη  κατοχή  και την αποξήλωση  της πολιτιστικής κληρονομιάς που υπέστει ο τόπος, όπου χιλιάδες έργα τέχνης όπως θρησκευτικά μνημεία στάλθηκαν στην Ρώμη και σε άλλες πόλεις τους για διακόσμηση!, στους Άραβες και Πέρσες για αρκετές δεκαετίες, απογυμνώνοντας τα υπόλοιπα που οι άλλοι άφησαν,  μετά  πέσαμε στην νέα Ρώμη [ Βυζαντιο] εκεί όπου όλα τα σκέπασε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, -) 
Την εποχή που δεν είχαμε δικαίωμα να μεταβιβάσουμε την περιουσία μας στα παιδιά μας αν δεν γινόμασταν πρώτα υποστηρικτές της νέας αλλοδαπής θρησκείας !
Απ΄τον ανθέλληνα ρασοφόρο Αθανάσιο που  απαγορεύει με ποινή θανάτου στους Έλληνες να αυτοαποκαλούνται Έλληνες και επιβάλει τον όρο Ρωμιός!! στον Γεννάδιο Σχολάριο που είπε το περίφημο "

ΕΙΜΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ, ΩΣ ΕΚ ΤΟΥΤΟΥ ΔΕΝ ΔΥΝΑΜΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝ" και  ενώ είχαμε την ευκαιρία να αναγεννηθούμε ως έθνος με το κίνημα του Πλήθωνα Γεμιστού, ΕΔΩ ΕΔΩ ΕΔΩ ΕΔΩ και ΕΔΩ,, οι ταγοί της χριστιανοσύνης προτίμησαν να μας ρίξουν στην Τουρκιά κατόπιν συμφωνίας που είχαν με τον Μουάμεθ, διατηρώντας εξουσιαστικά προνόμια, καταδικάζοντας μας σε άλλα 420 χρόνια τουρκικής σκλαβιάς,,και όλα αυτά για να μην γίνουμε ξανά Έλληνες!!!


Γαβαλάδες και άλλοι δούλοι του αφέντη" πέρασαν απ΄τον τόπο, χωρίς να εμφανιστεί ηγετική φυσιογνωμία  που θα μας λύτρωνε 'όλα αυτά τα χρόνια,  εξαίρεση σε όλα αυτά τα χρόνια δουλείας  ήταν η  εξέγερση κατά του δεσποτισμού  των Βυζαντινών  το  726 όπου τα νησιά μας επαναστάτησαν  κατά του ανθέλληνα Λέοντα Γ' του Ισαύρου αυτοκράτορα της νέας Ρώμης από το 717 έως το 741 χωρίς πάλι να έχουν διασωθεί ντοκουμέντα για το ποιος πρωτοστάτησε σε αυτόν τον απελευθερωτικό αγώνα, πάντα σε τοπικό επίπεδο ΕΔΩ σχετικό δημοσίευμα με την γενοκτονία που ακολούθησε, όπως επίσης το ιστορικό δεδομένο που αποκρύπτεται σκοπίμως από τους Έλληνες για να μην μάθουν την ένδοξη ιστορία τους!!


Οι αιρετικοί καθολικοί  Ιωαννίτες ιππότες ακολούθησαν,που  κατέλαβαν  τα Δωδεκάνησα (1309) χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, μάλλον ήταν αγοροπωλησία που έκανε ο ανάξιος αυτοκράτωρ Ανδρόνικος Παλαιολόγος με τους "νοσοκόμους"ιππότες που έψαχναν χώρα! με άλλα λόγια μας πούλησε όσο όσο,ο Άγιος !!
Σχεδόν 200 χρόνια  μαζί τους, μας έφεραν τον απόλυτο σκοταδισμό  και την καταπίεση , δεν έδειξαν κανέναν σεβασμό  προς την αρχαία πολιτισμική μας κληρονομιά και κατέστρεψαν οτιδήποτε στεκόταν όρθιο σε πείσμα των καιρών.
Οικοδομικά υλικά και μπαζώματα έγιναν δεκάδες Αρχαιοελληνικοί ναοί στερώντας μας σήμερα πολλά ιστορικά δεδομένα.


Ο ναός του σωτήρος Δία καταπατήθηκε στυγνά και στην θέση του στήθηκε το κάστρο του μεγάλου μαγίστρου, ο ναός της Αφροδίτης έγινε τοιχία, το Ασκληπιείο μπαζώματα, ο ναός του Πύθιου Απόλλωνος στον λόφο των Σμινθίων απογυμνώθηκε τεμαχίστηκε και μεταφέρθηκε ως πρώτες ύλες στην νέα τους πόλη, τα ίδια και ο Ναός του Πολιέου Διός και Αθηνάς πολιάδος ΝΤΟΚΟΥΜΈΝΤΟ, όπως επίσης και η βάση του Κολοσσού είχε την ίδια μοίρα,, μπάζα ήταν για αυτούς οτιδήποτε το Ελληνικό!!
Το 1522, ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής η αλλιώς παιδεραστής κατέλαβε την νήσο  από προδοσία η εκ προ σύμφωνης παράδοσης  με τους "σταυροφόρους".

Στα μαύρα και τρισάθλια 420 χρόνια τουρκοκρατίας η πόλη της Ρόδου υπέστη πληθυσμιακή αλλοίωση, οι αλλοεθνείς ήταν περισσότεροι από τους Έλληνες, αφού οι σταυροφόροι πήραν μαζί τους 5000 Έλληνες φεύγοντας, τα επόμενα χρόνια οι αυτόχθονες Έλληνες απομακρύνθηκαν από την πόλη σε νέες συνοικίες που έφτιαξαν, γνωστά ως τα  Μαράσια,  επίσης απομακρύνθηκαν από την πόλη και πήγαν  στα χωριά !!

Το 1821 με την κήρυξη της επανάστασης και στα Δωδεκάνησα, επικρατεί άνεμος ανεξαρτησίας, την οποία κέρδισαν αλλά για πολύ λίγο αφού το 1830, επιστράφηκαν στην Υψηλή Πύλη (μαζί με τη Σάμο), με αντάλλαγμα για το νεοσύστατο και ελεύθερο Ελληνικό κράτος, την Εύβοια

Το 1912, οι Ιταλοί καταλαμβάνουν τα Δωδεκάνησα. Ο πληθυσμός τους τότε σε σύνολο 141.482 ανθρώπων, ήταν συντριπτικά Ελληνικός (131.332 Έλληνες).

Ο “Μεγάλος Ασθενής” ήταν ανίκανος να ακολουθήσει τις εξελίξεις και το 1920, με την συνθήκη των Σεβρών, τα Δωδεκάνησα παραχωρούνται στην Ελλάδα, πλην της Ρόδου, η οποία θα παρέμενε για μικρό χρονικό διάστημα υπό Ιταλική διοίκηση.

Η μικρασιατική καταστροφή το 1922 και η αδυναμία του τότε ελληνικού κράτους που προσπαθούσε να συνέλθει, να έχει ισχυρό διαπραγματευτικό βάρος, άνοιξαν την όρεξη των Ιταλών οι οποίοι καταπατούν τη συνθήκη και παραμένουν στα νησιά.

Το 1943, οι Ιταλοί συνθηκολογούν και τα Δωδεκάνησα περνάνε σε Γερμανική κατοχή. Ενώ δύο χρόνια αργότερα το 1945, με τη λήξη του πολέμου, και τη συνθηκολόγηση των Γερμανών, τα νησιά περνάνε στη Μεγάλη Βρετανία.

Κάπου εδώ ξεκινάει το μεγάλο παζάρι ανάμεσα σε μια Ελλάδα που σπαράσσεται από τον Εμφύλιο, και τους νικητές του πολέμου. Η Ελλάδα με χιλιάδες νεκρούς, η Ελλάδα που πολέμησε στο πλευρό των συμμάχων, η Ελλάδα που κράτησε ψηλά το φρόνημα, “οι Έλληνες που δεν πολεμούν σαν ήρωες, αλλά οι ήρωες σαν Έλληνες”, κινδυνεύουν να χάσουν τις δίκαιες μετά πόλεμον, διεκδικήσεις τους.

Δίχως σοβαρή εξωτερική πολιτική, ένα κράτος θίασος, διεκδικεί για τα μάτια του κόσμου Δωδεκάνησα, Βόρειο Ήπειρο, σύνορα με Βουλγαρία και Κύπρο.

Από τα τέσσερα αυτά και αφού οι σύμμαχοι βλέπουν ότι δεν έχουν να κάνουν με σοβαρούς συνομιλητές, ικανοποιούν στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού, μόνο το ένα.

Τα Δωδεκάνησα. (είναι γεγονός ότι τόσο ο Στάλιν όσο και ο Τσόρτσιλ προσέφεραν στην Τουρκία, σε μια χώρα δηλαδή που ποτέ δεν πολέμησε στον δεύτερο παγκόσμιο και δεν θρήνησε νεκρούς, τα Δωδεκάνησα προκειμένου να παραμείνει ουδέτερη.) – οι κρίσεις είναι δικές σας-

Τελικά σε μια απρόσμενη στροφή της πολιτικής της, η ΕΣΣΔ ανάβει το πράσινο φως τα Δωδεκάνησα να δοθούν στην Ελλάδα και στις 27 Ιουνίου του 1946, ο Μολότωφ δηλώνει πως “τα Δωδεκάνησα θα περιέλθουν στην Ελλάδα υπό τον όρο να παραμείνουν αποστρατιωτικοποιημένα.” (Έτσι για να μην δυσαρεστηθούν οι από το πουθενά, νέοι σύμμαχοι, οι Τούρκοι.)

Σε ότι αφορά τις άλλες διεκδικήσεις μας, τη Βόρειο Ήπειρο και τα σύνορα με τη Βουλγαρία, οι ΗΠΑ για να μην δυσαρεστήσουν τον Στάλιν στάθηκαν “κατά”, (Αλβανία και Βουλγαρία είχαν περιέλθει στη σφαίρα επιρροής της Σοβιετικής Ένωσης). Αποτέλεσμα να χαθούν οι χρυσές αυτές ευκαιρίες, αφού όπως είπαμε δεν υπήρχε στιβαρή, σοβαρή εξωτερική πολιτική να ορθώσει το ανάστημα της και να διεκδικήσει σοβαρά ότι δικαιούται και όχι να μείνει ικανοποιημένη με ότι της δίνουν.

Στην Ελλάδα η είδηση για την απόδοση των Δωδεκανήσων χαιρετίστηκε με μεγάλο ενθουσιασμό. Ένας διακαής δίκαιος πόθος αιώνων έγινε πραγματικότητα. Στις 10/2/1947 υπογράφηκε στο Παρίσι η Συνθήκη Ειρήνης με την Ιταλία, σύμφωνα με την οποία τα Δωδεκάνησα αποδίδονταν στην Ελλάδα, ενώ η Ιταλία υποχρεωνόταν σε αποζημίωση ύψους 105 εκατομμυρίων δολαρίων προς τη χώρα μας.

(Από την τουρκική ερμηνεία του κειμένου της ελληνοϊταλικής συνθήκης του 1947, σε συνδυασμό με τις ιταλοτουρκικές συμφωνίες του 1932, θα προκύψει και το ζήτημα των «γκρίζων ζωνών», που έθεσε η Άγκυρα μετά τα Ίμια το 1996.)

Η τελετή παράδοσης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από τις βρετανικές αρχές έγινε στις 31/3/1947 στη Ρόδο μέσα σε πανηγυρική ατμόσφαιρα. Η επίσημη τελετή της ενσωμάτωσης έγινε σαν σήμερα στις 7/3/1948

Για εμάς τους Δωδεκανήσιους είναι η μεγαλύτερη εορτή, είναι ημέρα μνήμης και συλλογικότητας ,χρόνια πολλά στην πατρίδα που αν και εβραιοκρατούμενη πολιτισμικά και θρησκευτικά, μας εμψυχώνει και παίρνουμε κουράγιο για ένα άλλο μέλλον ,αυτό που ταιριάζει στην αδούλωτη ψυχή του Έθνους .
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ

Σχετικό θέμα ΕΔΩ