Τα γνωρίσματα του Ελληνικού πνεύματος. Εισαγωγή.

Η Ελλάδα μαζί με τα μικρασιατικά παράλια, αποτελεί ένα μικρό τμήμα της Ευρώπης και στον παγκόσμιο χάρτη ίσα που μπορείς να ξεχωρίσεις το χρώμα που αφήνει σαν στίγμα επάνω του. Όμως η μικρή αυτή χώρα, μας έδωσε μια τέχνη που εμείς σήμερα μετά από χιλιάδες χρόνια εξέλιξης, προσπαθούμε να την φτάσουμε, γνωρίζοντας όμως ότι ποτέ δεν θα μπορέσουμε να την ξεπεράσουμε. Μας έδωσε την βάση για το λεξιλόγιό μας σε
παγκόσμιο επίπεδο για κάθε τέχνη, πολιτική
σκέψη, επιστήμες κλπ.. Συνέλαβε και κρατά ως σήμερα την ανώτερη μόρφωσή μας. Άσκησε ανεξάντλητη γοητεία ακόμα και σε πνεύματα αλλότρια ή εχθρικά.

Ο Απόστολος Παύλος, ο Εβραίος των Εβραίων, που ονόμασε την σοφία των Ελλήνων μωρία, ελκύστηκε από τον Άρειο πάγο τους και είδε τον εαυτό του να προσαρμόζει το ευαγγέλιο στο ύφος τους και να αναφέρει στίχους από τους ποιητές της ξένης αυτής φυλής. Ύστερα από αυτόν η εκκλησία που δημιουργήθηκε για να είναι κήρυγμα εναντίον του Ελληνισμού, μετάφρασε τα δόγματά της στην γλώσσα των Ελλήνων. 

Ύστερα για καιρό η Ελληνική επίδραση στην δύση σταμάτησε εντελώς. Στο κόσμο κυριάρχησε ένα διανοητικό και πνευματικό σύστημα που αποστρεφόταν το πνεύμα του Ελληνισμού. Και τούτος θαμμένος μέσα στις βυζαντινές βιβλιοθήκες και φυλακισμένος μέσα σε μια γλώσσα που η ευρώπη την είχε ξεχάσει, φαινόταν ότι είχε πια τελειωτικά σβήσει. 

Περνούν χίλια και πλέον χρόνια μεσαίωνα και βρίσκουμε την Ιταλία μεθυσμένη από το Ελληνικό πνεύμα, σαν από νέο κρασί. Τη βλέπουμε να προσπαθεί να το μελετήσει, να το ερμηνέψει και εν τέλει να το παρανοεί απελπιστικά. Την βλέπουμε να παρατά την προραφαηλιτική τέχνη για να ξεθάψει τα αγάλματα και να ξεχνά την γοτθική αρχιτεκτονική για να μιμηθεί Παρθενώνες. 

Και μετά το Ελληνικό πνεύμα σαν άνεμος που ξεχύθηκε μέσα από τους ασκούς του Αιόλου σαρώνει την Ευρώπη απ' άκρου εις άκρο. Γεννά επαναστάσεις στην Αγγλία και στην Γαλλία, γεννά πολίτες και δημοκρατία. Γεννά φιλοσοφία στην Γερμανία και με την σειρά της αυτή, νέες επαναστάσεις και νέες ιδέες μέχρι το πιο ανατολικό άκρο της Ευρώπης. Γεννά ταξίδια, νέες ανακαλύψεις, αποικίες, προκλήσεις και εμπόδια όμως που ο μη παιδευμένος στον ελληνισμό, Ευρωπαίος πολίτης προσπαθώντας να τα φέρει στα μέτρα του τα παραμόρφωσε. 

Ο κόσμος από τότε συνεχώς αφήνει τον ελληνισμό κατά μέρος, μιας και είναι πολύ φοβερός και πολύ κουραστικός για τον χριστιανικό κόσμο ώστε να ζει στο ύψος του, αλλά συνεχώς τον ανακαλύπτει και πάλι γιατί δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτόν. 

Αυτή είναι η ιστορία του Ελληνικού πνεύματος. 

Το Ελληνικό πνεύμα είναι ανεξάντλητο και πολύπλευρο. Οι Έλληνες ήταν όμοια γονείς της φαυλότητας και της υψηλής ηθικής, του ορθολογισμού και της συναισθηματικής λατρείας, του Σωκράτη και του Πυθαγόρα, του Επίκουρου και του Ζήνωνα. Είναι η επιτομή της ανθρώπινης φύσης. Ο Έλληνας έχει τυλιγμένη όλη την ανθρωπότητα μέσα του και θα πρέπει να προσέχει πολύ κανείς όταν πρόκειται να του αρνηθεί την όποια ποιότητα. 

Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε το πνεύμα του Ελληνσιμού θα προσπαθήσουμε να μελετήσουμε την πιο αντιπροσωπευτική εποχή και τους πιο αντιπροσωπευτικούς ανθρώπους. Και για να γίνει αυτό θα ακολουθήσουμε την άποψη του Νίτσε, μιας και οξύτερο κριτικό δεν γνώρισαν οι Έλληνες.

Συνεχίζεται.