Ο "ιερός¨" Αυγουστίνος γεννήθηκε το 354 στην Ταγάστη της Αφρικής και σπούδασε στην Καρχηδόνα. Αρχικά έγινε οπαδός του Μανιχαϊσμού, εγκαταλείποντας τον αργότερα για να
προσηλυτιστεί στο Χριστιανισμό από το διαβόητο Αμβρόσιο Μεδιολάνων (δες προηγούμενο άρθρο). Αν και στα νιάτα του
δίδασκε θρησκευτική ελευθερία, όταν μεγάλωσε «σοβάρεψε» και εναρμονίστηκε με την κυρίαρχη ιδεολογία της εποχής, προσθέτοντας μάλιστα τη δική του πινελιά. Στο θέμα αυτό γράφει:
Υπάρχουν δύο δικά μου βιβλία, ο τίτλος των οποίων είναι, «Εναντίον του Κόμματος του Δονάτου». Στο πρώτο απ' αυτά τα βιβλία είπα ότι δεν συνηγορούσα υπέρ της βίαιας επαναφοράς των σχισματικών στην κοινωνία μας δια της δυνάμεως καμίας κοσμικής εξουσίας. Πράγματι, τότε δεν συνηγορούσα υπέρ της, διότι δεν είχα ακόμα ανακαλύψει δια της εμπειρίας, ούτε σε πόση κακότητα η ατιμωρησία θα τους ενεθάρρυνε, ούτε σε πόσο καλύτερες καταστάσεις η φιλοπονία της πειθαρχίας θα τους έφερνε. [Εξομολογήσεις, Βιβλίο 7, Κεφάλαιο 5]
Ας δούμε και μερικές θέσεις του Αγίου Πατέρα εναντίον των αιρέσεων, συγκεκριμένα των Δονατιστών, σε επιστολή του προς κάποιον αδελφό που έχει αμφιβολίες για την ορθότητα των πρακτικών τους (δηλαδή των απάνθρωπων βασανιστηρίων):
Αποκλειόμαστε από τη ξεκούραση λόγω των Δονατιστών, η καταπίεση και η διόρθωση των οποίων, από τις εξουσίες που ο Θεός όρισε, μου φαίνεται πως δεν είναι μάταιος κόπος... Κι όμως τα ίδια άτομα, δεσμευμένα από κάποιον απροσδιόριστο ηθικό κανόνα, δεν θα διανοούνταν να αλλάξουν προς το καλύτερο. Φοβούμενοι ελάχιστα, χωρίς κανένα κέρδος και μάταια, υπέφεραν σκληρά βασανιστήρια στα χέρια των ανθρώπων, όχι για χάρη του δικαίου, αλλά εξαιτίας της ισχυρογνωμοσύνης τους, και θα λάβουν αυστηρή τιμωρία στα χέρια του Θεού, Του οποίου τη διδασκαλία και τις πατρικές διορθώσεις αρνήθηκαν... Είσαι της γνώμης ότι κανείς δεν πρέπει να αναγκάζεται να ακολουθεί την ορθότητα και όμως διαβάζεις ότι ο κύριος του οίκου είπε στους δούλους του «οποιονδήποτε βρείτε, αναγκάστε τον να έλθει μέσα»... Αν το να δέχεσαι διωγμούς ήταν πάντοτε θεάρεστο, τότε το «Μακάριοι όσοι διώκονται» δεν θα ακολουθούταν από το «για χάρη της δικαιοσύνης». Επίσης, αν το να εξαπολύσεις διωγμό ήταν σε όλες τις περιπτώσεις κατακριτέο, δεν θα ήταν γραμμένο στα ιερά βιβλία μας «Αυτόν που διαφθείρει το γείτονά του, αυτόν εγώ θα καταδιώξω». Άρα, σε κάποιες περιπτώσεις, και ο διωκόμενος έχει άδικο και ο διώκτης δίκιο.[Επιστολή 93, προς Βινσέντιο]
Πραγματοποίησε, Χριστιανέ δικαστή, το καθήκον ενός φιλόστοργου πατέρα. Ας μετριαστεί η αγανάκτησή σου εναντίον των εγκλημάτων τους από ανθρωπιστικές σκέψεις. Μην εξωθείσαι από την θηριωδία των αμαρτωλών πράξεών τους, για να ικανοποιήσεις το πάθος της εκδίκησης, αλλά μάλλον να συγκινείσαι από τα τραύματα που αυτές οι πράξεις έχουν επιφέρει στις ίδιες τις ψυχές τους, και να εξασκείς την επιθυμία να τους θεραπεύσεις. Μην χάσεις τώρα αυτή την πατρική φροντίδα, την οποία διατήρησες όταν ασκούσες την ανάκριση, που όταν την έκανες αποσπούσε μαρτυρίες τέτοιων φρικιαστικών εγκλημάτων, χωρίς να τους ξαπλώνεις στο στρεβλωτήριο, χωρίς να αυλακώνεις τις σάρκες τους με τα σιδερένια νύχια, χωρίς να τους προκαλείς εγκαύματα μεφωτιές, αλλά απλά με το να τους δέρνεις με ραβδιά, μια μέθοδος σωφρονισμού που χρησιμοποιείται από διευθυντές σχολίων και από τους ίδιους τους γονείς όταν συμμορφώνουν τα παιδιά και συχνά επίσης από επισκόπους, στις καταδικαστικές αποφάσεις που εκδίδουν. Είναι γενικώς αναγκαίο να χρησιμοποιείς περισσότερη σκληρότητα όταν κάνεις ανάκριση (εξέταση), έτσι ώστε όταν το έγκλημα έλθει στο φως, να υπάρχει χώρος για να επιδεικνύεις επιείκεια.[Επιστολή 133, προς Μαρκελλίνο]
Με μια σταχυολόγηση λοιπόν ορισμένων βιβλικών κειμένων, οι διώκτες γίνονται καλοί και το μαύρο άσπρο... Αφήνοντας το καλύτερο για το τέλος, σας παρουσιάζω μερικές «εκ των έσω» λεπτομέρειες της περίφημης ιεράς εξέτασης. Σε γράμμα προς το φίλο του Μαρκελλίνο, ο θεωρητικός των βασανιστηρίων γράφει τα ακόλουθα:
Δεν είναι πάντα αναγκαία το στρεβλωτήριο, τα σιδερένια νύχια και οι φωτιές! Η δουλειά γίνεται και μόνο με γκλόμπς... εεε ραβδιά ήθελα να πω! Ευτυχώς που υπήρχαν και τέτοιοι μεγάλοι «ανθρωπιστές» στο πλήρωμα της χριστιανικής Εκκλησίας, της θρησκείας που αποκηρύσσει (όποτε τη συμφέρει) κάθε μορφή βίας... Αξίζει να σημειωθεί οτι αμφότεροι έχουν ανακηρυχθεί Άγιοι από την ορθόδοξη Εκκλησία και εορτάζονται ταυτόχρονα στις 15 Ιουνίου (βοήθειά μας)!
Ο Αυγουστίνος, (όπως και ο Κύριλλος) όντας αντισημίτης, αποκαλεί τους Εβραίους «γόνοι φιδιών, αμαρτωλούς, δολοφόνους, βρόμικους, αρρωστημένους, προέρχονται από έχιδνες και όχι από ανθρώπους, το στόμα τους στάζει φαρμάκι, μεμψίμοιρους, χειρότεροι από δαίμονες, τυφλοί, πικροί σαν την χολή, προέρχονται από διάβολο πατέρα, πληρώνουν τις αμαρτίες τους επειδή παρασύρθηκαν από νεοτερισμούς και μαγεία και λάτρεψαν ξένους θεούς και είδωλα και ήταν εκείνοι που σκότωσαν τον Χριστό». Φυσικά ξεχνά ότι και ο Αβραάμ, ο Δαβίδ και οι άλλοι που αναφέρονται στην Βίβλο ήταν Εβραίοι, αλλά αυτός τους θεωρεί Χριστιανούς!!! Ο Αυγουστίνος πιστεύει ότι «αυτός ο εγκληματικός λαός επικρατεί παντού». Δεν θα γίνουν αυτοί χριστιανοί αλλά θα κάνουν εμάς εβραίους. Τα έθιμά τους είναι επικίνδυνα για τους χριστιανούς και θανάσιμα. Όποιος τα σέβεται και τα ασπάζεται είναι Εβραίος ή ειδωλολάτρης και γκρεμίζεται για αυτό στην άβυσσο του διαβόλου. Χαρακτηρίζει δε τα όσα μύρια κακά έχουν κάνει οι χριστιανοί στους Εβραίους σαν «πράξεις ύψιστης δικαιοσύνης και ορισμένες σφαγές των Εβραίων σαν «θεοδικία» (Ρωμαϊκή κατοχή, καταστροφή της Ιερουσαλήμ). Ο Αυγουστίνος ήταν ένθερμος υποστηρικτής του πολέμου κατά των αιρετικών και εβραίων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣΥΝΕΧΊΖΕΤΑΙ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ επίσκοπος Κλαύδιος του Τορίνο αναφέρει για τον Αυγουστίνο «αυτός ο στύλος της τριαδικότητας, ο αγαπημένος του κυρίου,….. θεμελιώνει όπως κανείς άλλος πριν την συμβατότητα του πολέμου με το δόγμα του Ιησού»! Ο Αυγουστίνος πίστευε ότι «ο άνθρωπος όχι απλώς επιτρέπεται, αλλά πρέπει να σκοτώνει τους ομοίους του, είτε όταν το προστάζει η πηγή κάθε δικαιοσύνης (ο θεός), είτε ένας δίκαιος νόμος. Έτσι επιτρέπεται ο θάνατος εκείνων που με προτροπή του θεού διεξάγουν πολέμους και τιμωρούν εγκληματίες με την θανατική ποινή. Ο εξαναγκασμός και η τρομοκρατία είναι απαραίτητες για τον προσηλυτισμό, την τάξη και την υποταγή. Κήρυξη πολέμου σε όλα τα μέτωπα. Ο προσηλυτισμός είναι θέμα θείας βούλησης. Ήταν σκληρός και ανηλεής στους εχθρούς του και ενέκρινε τα βασανιστήρια. Σύμφωνα με την φιλοσοφία του, οι καθολικοί μπορούσαν να βασανίζουν κάποιον όσο ήθελαν γιατί τα βασανιστήρια αυτά δεν ήταν τίποτα μπροστά στα αντίστοιχα της κόλασης που θα τιμωρούσε ο καλός θεούλης της αγάπης τους «αμαρτωλούς». Η βία είναι μια τακτική εξασθένησης των αντιπάλων. Πίστευε ότι η ανθρωπότητα είναι ένα σύνολο αμαρτωλών εξαπατημένων από το φίδι και από την Εύα το κατώτερο μέλος του ανθρώπινου ζεύγους που βασανίζεται από το προπατορικό αμάρτημα. «Ο Θεός απολαμβάνει την δικαιοσύνη της εκδίκησής του»! Ολοι είναι διεφθαρμένοι από την εποχή του Αδάμ, το προπατορικό αμάρτημα μεταδίδεται μέσω της αναπαραγωγής, το βάπτισμα συντελεί στην συγχώρηση των αμαρτωλών ακόμα και βρεφών, η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από την χάρη του θεού και μόνο, η βούληση δεν έχει σημασία, είναι πλάνη και η πλάνη πρέπει να πειθαρχήσει στους κανόνες του θεού». (Δηλαδή τελικά ο άνθρωπος είναι μια άβουλη μαριονέτα του θεού!!!! Ευτυχώς που αυτό ισχύει μόνο στους εβραιοχριστιανούς)
Ο Αυγουστίνος συνεχίζει τις διώξεις του κατά των ειδωλολατρών και των πολυθεϊστών, «τις βλάσφημες λατρείες, το συρφετό των θεών, τους μιαρούς, τα απεχθή πνεύματα που μολύνουν τους ουρανούς με τις ντροπή και το έγκλημα» (αναφέρεται στους 12 θεούς του Ολύμπου), αλλά επικροτεί όπως και ο Θωμάς Ακινάτης την πορνεία «για να μην καταστρέψει τα πάντα η βία των παθών». Αλλωστε όπως και ο πάπας Σίξτος Δ (1471-1484), μονές ηγουμένων συντηρούσαν επικερδείς οίκους ανοχής!!!
Όπως αναφέρει ο Στράτμαν για τον Αυγουστίνο, «ένα επίγειο πάθος τον παρέσυρε να κατασπαταλήσει τη δύναμή του στην ακολασία και την πορνεία, σε ύποπτες ερωτικές απολαύσεις, στην αμαρτία, ως μοιχός, παιδεραστής και με δύο ερωμένες, ώσπου επιτέλους η ύβρις (nulla salus extra ecclesiam) που υπέβοσκε ξέσπασε σαν οργή ενάντια στους αιρετικούς, τους ειδωλολάτρες, του Εβραίους αλλά και ενάντια στους εχθρούς του κράτους» (Karlheinz Deschner Πρ.Χ.666). H διεξαγωγή πολέμου και η επέκταση των αυτοκρατοριών εις βάρος κάποιων λαών χαρακτηρίζεται από τους καλούς ως εξαναγκασμός και από τους κακούς ως ευτυχία! Αλλά επειδή θα ήταν χειρότερο να υπερισχύουν οι άδικοι επί των δικαίων, έτσι θεωρούμε σωστά και τη δεύτερη περίπτωση ως ευτυχή συγκυρία. Επομένως ένας επεκτατικός πόλεμος θεωρείται και μπορεί να χαρακτηριστεί πράγματι ως ευτυχία!!
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ!!!!! ΘΕΙΚΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ!!!!
Αυγουστίνος: «Οι γυναίκες δεν πρέπει να έχουν απολύτως καμιά διαφώτιση ή παιδεία. Αλλά πραγματικά πρέπει να απομονώνονται γιατί είναι η αιτία των μισητών και ακουσίων στύσεων στους αγίους άνδρες».
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αυγουστίνος υποστηρίζει ότι τα είδωλα δεν προστατεύουν τους ανθρώπους στον πόλεμο!! Οι άγιοι των χριστιανών μήπως τους προστατεύουν;;;