Με αφορμή τους υποκριτικούς επετειακούς ύμνους στον Χουντόδουλο. [Αποκαλυπτικό άρθρο Γιανναρά στην Καθημερινή]

ε αφορμή τις χτεσινές επετειακές υμνολογίες, προς τιμήν της συμπλήρωσης 12ετίας από την αναχώρηση προς άγνωστη κατεύθυνση, του Αρχιφαρισαίου Χρήστου

Παρασκευαϊδη («Εκκλησία και λαός μαζί για τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο»), που είχε προσπαθήσει, με αποκορύφωμα την μάχη των αστυνομικών ταυτοτήτων,  να εμφυσήσει στην κοινωνία ρατσιστικό μίσος, φασιστικές αντιλήψεις και αφόρητη υποκρισία, υπονομεύοντας τον ήδη αδύναμο κοσμικό χαρακτήρα του πολιτεύματος, υπενθυμίζουμε, υλοποιώντας έτσι το χρέος μας προς την αλήθεια, αποκαλυπτικό άρθρο του ευσεβέστατου καθηγητή Γιανναρά στην «Καθημερινή» (27.02.2005), στο οποίο κανένας από τους αυλικούς και τους παρακοιμώμενους δεν τόλμησε να απαντήσει:
«Εγγυητής «κάθαρσης» ο κυρίως υπόλογος». «Σε κοινωνίες προχωρημένης παρακμής χάνεται η αίσθηση του κωμικού και η επίγνωση του παραλόγου. Γι’ αυτό και η θεατρική παράσταση «αυτοκάθαρσης» στη γενική σύνοδο των μητροπολιτών της ελλαδικής εκκλησίας (τη λεγόμενη Σύνοδο της Ιεραρχίας), πριν από μια εβδομάδα, δεν προκάλεσε ούτε ηχηρό καγχασμό για το κωμικό θέαμα, ούτε φόβο για τον παραλογισμό. Γιατί κωμική και γιατί παράλογη η συμπεριφορά των κορυφαίων λειτουργών της «επικρατούσας θρησκείας»; Μα, επειδή τόσοι ενήλικοι ή υπερήλικοι άνδρες δέχθηκαν πειθήνια να θυσιάσουν τη λογική τους και τη σοβαρότητά τους έκθετοι στα βλέμματα του πανελληνίου: Ψήφισαν να παραμείνει στη θέση του, να προεδρεύει και να χειριστεί την «κάθαρση» του κλήρου, ο μεταξύ τους πρώτος σε αιτιώδη ευθύνη για τα καταγγελλόμενα. Εκείνος στον οποίο ευθέως παραπέμπει κάθε πρόσωπο που η δημοσιογραφική έρευνα ανέσυρε ως εμπλεκόμενο στους δαιδάλους της διαφθοράς.
Συνέχεια →