Από την Ολυμπιακή του Ωνάση στο …«παραπαίδι» της Aegean

 

Τo πιστεύω του Ωνάση: "Πάντα ήθελα να κάνω κάτι για την Ελλάδα. Ν' ακουστεί το όνομά της σ' όλο τον κόσμο".

O Αριστοτέλης Ωνάσης

17 Jun 2014

TOY ΧΡΗΣΤΟY ΦΑΚΙΝΟY

Το πιστεύω του Ωνάση: «Πάντα ήθελα να κάνω κάτι για την Ελλάδα. Ν' ακουστεί
το όνομά της σ' όλο τον κόσμο. Ήταν το όραμά μου...Αυτό ήταν που μ' έσπρωξε να κάνω την Ολυμπιακή. Της έδωσα ένα όνομα συνδεδεμένο με τον Όλυμπο, την κατοικία των θεών της αρχαίας πατρίδας μας. Νομίζω ότι η ονομασία αυτή της ταιριάζει. Εμείς οι Έλληνες της προσφυγιάς και της διασποράς έχουμε πολύ ανεπτυγμένο το πατριωτικό αίσθημα. Μοιάζουμε με τα ορφανά που στερήθηκαν την πραγματική τους μητέρα και λαχταρούν την αγκαλιά της. Η λέξη Ελλάδα σημαίνει κάτι ιερό για τον ξενιτεμένο Έλληνα. Προσπάθησα να εφοδιάσω την Ολυμπιακή με ό,τι καλύτερο μπορούσα. Ήθελα να ξεχωρίζει από τις άλλες αεροπορικές εταιρίες. Πολλές φορές αναγκάζομαι να της δίνω κέρδη από άλλες επιχειρήσεις, γιατί συχνά μου αφήνει παθητικό, μα δεν με ενδιαφέρει, θέλω να κρατηθεί ψηλά το γόητρό της».
Για να επιβεβαιωθεί η παγκόσμια φυσιογνωμία του γίνεται μνεία του παρακάτω παραδείγματος. Όταν η Ο.Α. άνοιξε γραμμή προς την Αυστραλία οι κοντρόλερ των Εμιράτων ρωτούσαν τα πληρώματα, ποιας εθνικότητας ήσαν. Τα πληρώματα απαντούσαν μεν «Ελληνική» πλην όμως, εκείνοι δεν καταλάβαιναν τίποτα και μόνο όταν πρόσθεταν ότι ο ιδιοκτήτης ήταν ο «Ωνάσης», όλοι εν χορώ απαντούσαν: «Ο... yes, Olympic I know Onasis... I know this wonderful man... «θαυμάσιο άντρα»!
Η ανάπτυξη, όμως, της ΟΑ, ουσιαστικά οφειλόταν και στους επιτελείς της. Όπως στον τομέα ιπταμένων (ΔΠΕ) οι: Ιωαννίδης, μετέπειτα γενικός διευθυντής, ο Χόνδρος, ο Κυρτάτος κά. Στην κεντρική διοίκηση, οι: Κονιαλίδης, Γιωργάκης, Ζαμπέλας, Μαυροκέφαλος, Παρασκευάς Ιωαννίδης, Δευτεραίος και ο σύμβουλος περί αερομεταφορών, Γάλλος τεχνοκράτης, Loubri.
Η μεγάλη, όμως, επανάσταση, συντελέστηκε στην «Τεχνική Διεύθυνση ΟΑ». Εκεί όπου έδρασαν ονομαστοί, τεχνικοί, όπως οι: Σαβουλίδης, Ντάνης, Γραμματικός, Βέργος, Αλάμαρας, και πολλοί άλλοι καταξιωμένοι τεχνικοί.
Ιδιαίτερα, στο «εργαστήρι του Δαιδάλου» συντελέστηκαν τρομερές αλλαγές. Μέθοδοι ελέγχου και συντήρησης αεροσκαφών μοναδικοί, όχι μόνο για τα αεροσκάφη της ΟΑ, αλλά και ξένων Εταιριών.
Κυρίως χωρών Μέσης Ανατολής και Βορείου Αφρικής, όπως είναι οι ΙΕRΑΝ. Αποτέλεσμα, μέγιστη προβολή της Ελλάδας, αλλά και μεγάλα έσοδα για την Εταιρία. Πέραν αυτών όμως, επιτεύχθηκε η ένταξη της ΟΑ, στο διεθνές σύστημα ΝDΤ (Non Destructive Testing). Μέγας τίτλος, αξιοπιστίας και διάκρισης!
Ο Ωνάσης αξιολογώντας την αξιοσύνη των Ελλήνων Τεχνικών, μέχρι εργοστάσιο κατασκευής κινητήρων, λέγεται ότι είχε κατά νου να στήσει εδώ στην Ελλάδα. Βέβαια κάποιοι αμφέβαλαν και μονολογούσαν...: «Μας ανέβασε ψηλά, πολύ ψηλά και ξαφνικά μας τράβηξε τη σκάλα.... Κι αυτός μεν δεν είχε ανάγκη γιατί το μυαλό του κάπου σε κείνα τα ύψη τριγυρνά, εμείς όμως θα τα καταφέρουμε ή θα μείνουμε μετέωροι;».
Δυστυχώς, όμως, ήρθε ο θάνατος του γιου του και όλα ανατράπηκαν. Ήταν η αρχή της πένθιμης μελωδίας της δυναστείας Ωνάση, με τον άμοιρο πατέρα να μοιρολογεί...
«Το παιδί χάθηκε. Είμαι κουρασμένος και υποφέρω... Αφήστε με, δεν έχω τίποτα πια...».
Θρήνος για τον Αλέξανδρό του, αεροπόρο της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας, που το απόγευμα της 22/1/1973 μετά την απογείωση μ' ένα αεροσκάφος τύπου Piaggio 136-L2, κατακρημνίστηκε και αφανίστηκε στο διάδρομο 33-15 του αεροδρομίου Ελληνικού.
Παρ' όλα αυτά, πάθος ακατάσχετο διακρίνει το επάγγελμα του ιπταμένου, κι ας είναι επικίνδυνο. Πάθος που ο Παύλος Ιωαννίδης, μετά την τελευταία του προσγείωση, λόγω ορίου ηλικίας, σε ερώτηση δημοσιογράφου πώς αισθάνεται; Απαντά:
«Σαν το μικρό παιδί, που του παίρνουν από τα χέρια, το πιο αγαπημένο του παιχνίδι»
Αλλά κάπου ήρθαν και τα χειρότερα, όταν κρατικοποιήθηκε η Ο.Α. Μια κρατικοποίηση που ας σημειωθεί έγινε, παρά τη θέληση του Ωνάση, αφού η ΟΑ όπως έλεγε, ήταν η «ερωμένη του». Την αγαπούσε με πάθος κι ας ήταν «παντρεμένος» με τη θάλασσα και τα καράβια του!
Τέλος πάντων έστω και έτσι, στην αρχή ως δημόσια, καλά ξεκίνησε και στα χνάρια του. Σε λίγο όμως όλα γίνανε μπάχαλο. Με τις συνεχείς συνδικαλιστικές διεκδικήσεις δικαιολογημένες ή μη, τις αμέτρητες πολιτικές παρεμβάσεις, τις αμέτρητες προσλήψεις προσωπικού, τις χαριστικές διευθυντικές θέσεις και άλλα πολλά... Όλα με μοναδικό στόχο την ψηφοθηρία των εκάστοτε κυβερνήσεων, ιδιαίτερα, ενόψει εκλογών.
Και για του λόγου το αληθές, ιδού κι ένας εκ των διοικούντων που είχε αν μη τι άλλο, είχε το σθένος να παραιτηθεί, δηλώνοντας συνάμα...: «Η ΟΑ είναι ένα θεριό, που μόνο του κερνάει, μόνο του πίνει, και κανέναν δεν υπολογίζει. Εγώ αδυνατώ να την διοικήσω και παραιτούμαι...».
Για ν' ακολουθήσει η παραίτηση κι ενός ακόμα Διευθυντή, επίσης, για λόγους ευθιξίας. Του Λάμπρου Κανελλόπουλου, που ας σημειωθεί μετά τις προηγούμενες συρρικνώσεις του δικτύου της Εταιρίας, ξανάνοιξε τις υπερπόντιες πτήσεις προς Αυστραλία και Β. Αμερική και ένωσε πάλι την Πατρίδα με τον Ελληνισμό της διασποράς!
Είναι, όμως, κρίμα και άδικο γι' αυτήν την πανίσχυρη κάποτε Αεροπορική Εταιρία των πέντε Ηπείρων, να καταλήξει αποπαίδι μιας κάποιας άλλης Αεροπορικής Επιχείρησης.
Υ.Γ. Μετά τα όσα ανωτέρω αναφέρθηκαν αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη αξία τα όσα αναφέρει ο Παύλος Ιωαννίδης στο εξαίρετο βιβλίο του «ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ», για τις αξίες των ανθρώπων:
«Δεν πρέπει κανείς να είναι εγωιστής ή να γίνεται υπερφίαλος στη συμπεριφορά του. Είναι ύβρης. Όσο περισσότερο προοδεύει ο άνθρωπος κοινωνικά και οικονομικά και αποκτά υπεροχή και δύναμη επιρροής έναντι των άλλων, τόσο περισσότερο σεμνή και δίκαια πρέπει να είναι η συμπεριφορά του και να μην επιδιώκει την προσωπική του προβολή. Το αντίθετο είναι αλαζονεία!»
Για να συμπληρώσουμε και εμείς: «Ιδιαίτερα όταν αναλαμβάνουν εξουσία και ιδίως διαχείριση Δημόσιας περιουσίας, που αν μη τι άλλο, ανήκει σ' όλους τους Έλληνες».
ΤΑ ΓΑΛΟΝΙΑ