Μετανάστες

Η Μεσόγειος μετατρέπεται σε νεκροταφείο”, είπε κάποτε ο Τζόσεφ Μουσκάτ, Πρωθυπουργός της Μάλτας. Έτσι, ωμά και σταράτα. Εμείς όμως, εδώ στην Ελλάδα, στα νησιά, το ξέρουμε χρόνια τώρα. Χρόνια τώρα οι θάλασσές μας ξεβράζουν ανθρώπινα ναυάγια, πτώματα θαλασσοτσακισμένα σε ερημικές ακτές και ξερονήσια. Πέντε εδώ, δώδεκα εκεί, ένα παιδάκι παραπέρα. Μα άσχετα απο αριθμούς, ο θάνατος έστω και ενός ανθρώπου κάτω απο τέτοιες συνθήκες είναι απαράδεκτος σε έναν κόσμο που θέλει να θεωρείται πολιτισμένος. Και μιλάω φυσικά για την Ευρώπη που ή έχει σπρώξει το πρόβλημα κάτω απο το χαλί ή το φορτώνει στους ώμους άλλων -της Ελλάδας, ας πούμε- και αρνείται να το κοιτάξει κατάματα και να αντιμετωπίσει τα βαθύτερα αίτια που δημιουργούν τα κύματα των μεταναστών. Κι εδώ εννοώ την οικονομική εκμετάλλευση και τους πολέμους που η ίδια η Δύση δημιουργεί τις περισσότερες φορές. Όπως αποφεύγει να πιέσει, να έλθει σε σχετικές διπλωματικές συμφωνίες ελέγχου με τις χώρες προέλευσης ή και διέλευσης των μεταναστών, στον βαθμό πάντα που αυτό είναι δυνατόν. Στην καλύτερη περίπτωση, άντε να δώσει η Ευρώπη κάποια χρήματα, ψίχουλα μπροστά στο μέγεθος του προβλήματος.

Είναι απόλυτα κατανοητός ο σκεπτικισμός πάνω στον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος στον Περισσότερα στην πηγή