Ελλαδάρα AE

Μου διηγήθηκαν μια ιστορία, την οποία και μεταφέρω αυτούσια.

Μια μέρα ένας συμπαθέστατος κύριος εμφανίζεται στο γκισέ μιας τράπεζας.

- Καλημέρα σας. Με λένε Γιάνννη (με τρία ν, παρακαλώ) και θέλω να μιλήσω με τον διοικητή της Τράπεζας.

- Με τον διοικητή; Μήπως θα μπορούσε να σας εξυπηρετήσει κάποιος άλλος;

- Οχι, όχι. Δεν υπάρχει περίπτωση. Μόνο με τον διοικητή συνομιλώ.

Οι υπάλληλοι είπαν ότι ο άνθρωπος  είναι κάποιος πολύ σημαντικός ή πολύ χιουμορίστας ή πολύ ψώνιο, αλλά προώθησαν το αίτημά του. Με τα πολλά ο Γιάνννης βρέθηκε απέναντι στον διοικητή.

- Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω, κύριε Γιάνννη - με τρία ν, αν δεν κάνω λάθος...

- Ναι, πολύ σωστά. Λοιπόν, είμαι ο οικονομικός διευθυντής της εταιρείας Ελλαδάρα AE.

- Μάλιστα.

- Οπως ίσως ξέρετε, η εταιρεία μας έχει χρεοκοπήσει, χρωστάει τα μαλλιοκέφαλά της και δεν έχουμε λεφτά ούτε για καφέ.

- Το γνωρίζω.

- Ε, λοιπόν, η γενική συνέλευση των εργαζομένων της εταιρείας υπό τον πρόεδρό της Αλέξη αποφάσισε να μας δώσετε ένα δάνειο για να πληρωθούμε.

- Πολύ ωραία. Συμπληρώστε την αίτηση και διαβάστε τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη χορήγηση του δανείου.

- Δεν καταλάβατε. Η γενική συνέλευση των εργαζομένων της εταιρείας υπό τον πρόεδρο Αλέξη αποφάσισε να μας δώσετε δάνειο αλλά χωρίς όρους και προϋποθέσεις ή τέλος πάντων μόνο με ό,τι δεν ενοχλεί τη γενική συνέλευση και δεν παραβιάζει τις «κόκκινες γραμμές» της.

Ο διοικητής κοντοστάθηκε. Ξανακοίταξε τον συνομιλητή του χωρίς να είναι βέβαιος αν έχει να κάνει με κάποιον πολύ σημαντικό, πολύ χιουμορίστα ή πολύ ψώνιο.

- Ξέρετε, εμείς τα δάνεια τα δίνουμε με μια ορισμένη διαδικασία. Δεν γίνεται διαφορετικά. Εχουμε ευθύνες απέναντι στους καταθέτες και στους μετόχους της τράπεζας.

- Ναι, αλλά κι εγώ έχω τη λαϊκή εντολή των εργαζομένων της Ελλαδάρας AE. Ψήφισαν να πάρετε μια προσωπική απόφαση να μας δώσετε τα λεφτά και τα υπόλοιπα θα τα βρούμε μετά. Μόνο έτσι δέχεται να πάρει δάνειο η γενική συνέλευση των εργαζομένων υπό τον πρόεδρο Αλέξη.

Και αμέσως αλλάζοντας τόνο:

- Αν όμως δεν δώσεις τα λεφτά που μας χρωστάς, θα είσαι ηθικά υπεύθυνος που δεν θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι της Ελλαδάρας ΑΕ.

- Μα δεν σας χρωστάω λεφτά!

- Πώς δεν μας χρωστάς! Τώρα είπες ότι θα δώσεις δάνειο.

- Ναι, αλλά με κάποιους όρους.

- Οχι, κύριε. Εμείς είμαστε υπερήφανοι. Αξιοπρεπείς. Ορθιοι. Τους όρους να τους βάλεις εκεί που ξέρεις. Μόνο με έντιμο συμβιβασμό.

- Δηλαδή;

- Εσύ θα συμβιβαστείς να δώσεις τα λεφτά και εγώ θα είμαι έντιμος.  

Ο διοικητής άρχισε να μην καταλαβαίνει.

- Ξέρετε, κύριε Γιάνννη, αυτό δεν γίνεται πουθενά. Ποιος δίνει λεφτά έτσι;

- Κακώς. Και γι' αυτό θα καταστραφεί η Ευρώπη, η ευρωζώνη, το Σένγκεν και ίσως το Τσάμπιονς Λιγκ.

- Μα είναι πάγια πολιτική.

- Να αλλάξετε πολιτική. Διότι μπορώ να σας εξηγήσω από την άποψη της νομισματικής αρχιτεκτονικής ότι η πολιτική αυτή είναι λάθος και να ξέρετε οτι διοικείτε εντελώς λανθασμένα την τράπεζά σας.

- Καλέ μου κύριε, δεν με ενδιαφέρουν οι απόψεις σας για τη νομισματική αρχιτεκτονική. Αν θυμάμαι καλά, εσείς ήλθατε να μας βρείτε για ένα δάνειο επειδή χρεοκοπήσατε, χρωστάτε τα μαλλιοκέφαλά σας και δεν έχετε μία!

Εκεί τελειώνει η ιστορία που μου διηγήθηκαν. Δεν ξέρω αν τελικά η Ελλαδάρα ΑΕ πήρε το δάνειο που αποφάσισε η γενική συνέλευση των εργαζομένων της ώστε να μπορέσουν να πληρωθούν.

Μου λένε όμως ότι ο διοικητής ακόμη προσπαθεί να καταλάβει αν συνάντησε κάποιον πολύ σημαντικό, πολύ χιουμορίστα ή πολύ ψώνιο.

Αν και έχει μερικές υποψίες...  

Γ.Πρετεντέρης-ΤΟ ΒΗΜΑ