Θαύμα – θαύμα!
Ο Άγιος Γεώργιος και ο καταραμένος δράκος, πέταξαν σε υψόμετρο 1.100 μέτρων στην ορεινή Κορινθία…
Όπου βρέθηκε και η γιαγιά Ιωάννα που πρόλαβε και φίλησε τον κώλο του αλόγου…
Μου πρότειναν αντί για δεύτερο καφέ στο σπίτι, να πάμε μια βόλτα σε μια λίμνη.
Μια και η γειτονιά είχε αδειάσει λόγω του τριημέρου του αγίου πνεύματος, και αισθανόμουν μοναξιά, είπα να πάω μαζί τους!
Σκέφτηκα ότι δεν θα μου τη σκάσουν κι αυτή τη φορά όπως πριν δυο εβδομάδες που μου είπαν ξανά για λίμνη και τελικά ήταν μια καφετερια με μια πισίνα σε μορφή λίμνης, μισό μέτρο βάθος, στο όρος Ελικώνας του νομού Βοιωτίας.
Αυτή τη φορά βρεθήκαμε στην ορεινή Κορινθία…
Περάσαμε την πάλαι ποτέ λίμνη της Στυμφαλίας, όπου τώρα δεν υπάρχουν εκείνες οι μυθικές όρνιθες άλλα κάποια βατράχια που σε λίγο ούτε κι αυτά θα έχουν το λίγο νερό που χρειάζονται…
Και φτάσαμε εκεί, στην κανονική λίμνη να πούμε. Περιοχή Αρχαία Φενεός.
Μιλάμε για την τεχνητή λίμνη Δόξας, με 50 μέτρα βάθος στο κέντρο της, εκεί που καταλήγει ένας τεχνητός δρόμος, όπου και ένα κουκλίστικο εκκλησάκι του αγίου Φανουρίου!
Έχουμε λοιπόν το εκκλησάκι, έχουμε δίπλα τα έλατα, και όλα αυτά κολλητά στο νερό της λίμνης με κυπρίνους να κολυμπάνε στα κατακάθαρα νερά της.
Μια κατασκευή –ένα φράγμα, που αρχικά είχε λέει αρδευτικούς σκοπούς που ποτέ όμως δεν ολοκληρώθηκαν, κι έτσι έμεινε όλο αυτό σαν τουριστικός προορισμός. 1. Χρήματα για το παγκάρι, και 2. ντόπιοι κατά μήκος του δρόμου αυτού, που πουλούσαν βαζάκια με τοπικό μελί και άλλα προϊόντα.
Σε ένα ψήλο σημείο, πάνω από τη λίμνη, δέσποζε ένα κτήριο.Υποψιάστηκα ότι θα είναι κάποιο μοναστήρι, και τότε άκουσα με έκπληξη ότι τώρα θα πάμε όλη η παρέα εκεί, και ότι θα μας κεράσουν οι μοναχοί γλυκό του κουταλιού δικής τους παραγωγής από τοπικά τριαντάφυλλα. Άντε πάλι, την πάτησα ξανά, σκέφτηκα –ότι δηλαδη μου την είχαν για μια ακόμα φορά στημένη τη δουλειά!
Σε λίγο βρισκόμασταν εκεί, στο μοναστήρι του αγίου Γεωργίου, σε υψόμετρο 1.100 μέτρα. Ένα μοναστήρι τουριστικός προορισμός και αυτό, με τους ντόπιους να έχουν στήσει και εκεί (από έξω) τους πάγκους τους με τοπικά προϊόντα, όπως το μέλι κυρίως, και το γλυκό τριαντάφυλλο.
Τουριστικό και εμπορικό, και, το μοναστήρι, το οποίο φαίνεται ότι ανοίγει αυτήν τη εποχή για να εισπράξει στο παγκάρι, και για να πουλήσει το γλυκό του κουταλιού «δικής του παραγωγής» τάχα, αν και εγώ είδα μόνο μια τριανταφυλλιά -όλη κι όλη, στην αυλή.
Δεν φαίνεται δηλαδη να έχει μοναχούς. Εκεί, μας ξενάγησε ένας γέροντας μοναχός, ο πάτερ Γεννάδιος, και έμαθα ότι υπάρχουν και δυο δόκιμοι μοναχοί. Εγώ είδα μόνον έναν… Ένα νεαρό κύριο -με λίγα γένια, που μας κέρασε από αυτό το γλυκό... Στο αρχονταρίκι, από το οποίο βλέπαμε κάτω μια ολοκληρωμένη άποψη της λίμνης.
Μπαίνοντας στο ναό, του 18ου αιώνα λέει, βλέπουμε στην ξύλινη πόρτα του μια σύγχρονη κατασκευή, μια ανάγλυφη μεταλλική παράσταση τουέφιππου αγίου Γεωργίου να σκοτώνει το δράκο. Το ακόντιο του μάλιστα, ήταν και τρισδιάστατο -ήταν πρόσθετο δηλαδη, σαν ξεχωριστό αντικείμενο.
Η 80 γιαγιά κ. Ιωάννα με την 8χρονη εγγονή της -που προπορευόταν από εμένα, πριν μπει, προσκύνησε την ανάγλυφη εικόνα, και (πόσο καλά έβλεπε δεν ξέρω) φίλησε τα καπούλια του αλόγου, λίγο πιο πάνω από τα πέταλα των πίσω ποδιών του, προς το μέρος του πισινού, και νόμισε ότι ασπάστηκε τον άγιο!
Ρώτησα τότε δημόσια τον γέροντα Γεννάδιο να μου πει, ποια ιστορία τον διασκεδάζει περισσότερο. "Ο Μέγας Αλέξανδρος και το καταραμένο φίδι", ή "ο Άγιος Γεώργιος σκοτώνει το δράκο" και σώζει τη βασιλοπούλα που ήταν η σειρά της να τη φάει εκείνη τη φορά… Αλλά ο πάτερ Γεννάδιος χαμογέλασε αμήχανα, και δεν απάντησε.
Είδα μετά και τη μικρή Ιωάννα (μαθήτρια δευτέρας τάξης του Δημοτικού σχολείου) να γράφει κάτι στο «βιβλίο εντυπώσεων» του μοναστηρίου, και έγραψα τότε κάτι κι εγώ.
Έγραψα:
«Όλα όμορφα εδώ, και η φύση, και το παλιό μοναστήρι. Καλός και ο γέροντας Γεννάδιος, καλό παιδί και ο δόκιμος...
Το μόνο κακό είναι αυτή η ιστορία με τον άγιο Γεώργιο και το δράκο.
Μας σκανδαλίζει, και μας κάνει να αναρωτιόμαστε αν είναι τελικά ένα ψέμα -μια απάτη, και όλη η θρησκεία μας… Ένα κατασκεύασμα δηλαδή -σαν αυτό το παραμύθι (κατάλληλο μόνο για κουτά -καθυστερημένα παιδιά), σαν αυτό με το τρίο: Με τον άγιο, με τον δράκο και με την πριγκίπισσα! Υπογραφή: Παναγιώτης Μιχαλόπουλος. Ξάνθου 66 – Ελληνικό –Αθήνα»
ΕΥΓΕ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ Αk
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html