Ιταλία: «Συγγνώμη» για την εκτέλεση μιας μάγισας μετά από 300 χρόνια

«Θέλαμε να αποδοθεί δικαιοσύνη και να αποκατασταθεί η ιστορική αλήθεια και η ηθική και δημόσια αξιοπρέπεια της καταδικασμένης γυναίκας». Αυτά δηλώνει ο Κρίστιαν Περεντσόνι, δήμαρχος του Μπρεντονίκο, μιας κωμόπολης στην περιφέρεια του Τρεντίνο - Άλτο Άντιτζε στη Βόρεια Ιταλία, επιδιώκοντας να αιτιολογήσει τις προσπάθειες που καταβάλει για την επανεξέταση μιας εκτέλεσης που σημειώθηκε στην κοινότητά του πριν από σχεδόν 300 χρόνια.

Στις 10 Μαρτίου του 1716, ένα τοπικό δικαστήριο καταδίκασε σε θάνατο την 60χρονη Μπερτολέτι Τολντίνι η οποία είχε κριθεί ένοχη για μαγεία, ιεροσυλία, μοιχεία και σοδομία καθώς επίσης και για τη δολοφονία ενός πεντάχρονου παιδιού το οποίο έριξε - σύμφωνα τουλάχιστον με το κατηγορητήριο - μέσα σε ένα καζάνι με βραστό τυρί.

Οχτώ ημέρες μετά την καταδίκη της, η «μάγισσα» μεταφέρθηκε σε ένα πάρκο της περιοχής και αποκεφαλίστηκε δημοσίως ενώ το άψυχο σώμα της κατέληξε στην πυρά. Σύμφωνα, μάλιστα, με τα πρακτικά της δίκης, ο εκτελεστής της άτυχης «Τολντίνα», όπως ήταν γνωστή, ανταμείφθηκε για τις υπηρεσίες του με 75 γερμανικά φιορίνια.

Σήμερα, ωστόσο, ο νυν δήμαρχος του Μπρεντονίκο, αποφάσισε να καταφύγει στο εφετείο του Τρέντο, την πρωτεύουσα της περιφέρειας, ζητώντας την επανεξέταση της υπόθεσης, ώστε να μπορέσει η κοινότητά του να επανορθώσει για «την υπερβολή που περιέβαλε τις δικές και τις δολοφονίες των αποκαλούμενων μαγισσών».

Η Βόρεια Ιταλία είναι μία από τις περιοχές με την χειρότερη παράδοση σε ολόκληρη την Ευρώπη όσον αφορά τις καταδίκες και τις εκτελέσεις μαγισσών με αρκετούς ειδικούς να υποστηρίζουν πως το φαινόμενο της δίωξης μαγισσών εξαπλώθηκε στην κεντρική Ευρώπη (στις αρχές του 15^ου αιώνα) από περιοχές της Βόρειας Ιταλίας.

Εκτιμάται πως κατά τη διάρκεια τεσσάρων αιώνων, από το 1400 έως και το 1800, στην Ευρώπη εκτελέστηκαν έως και 50.000 γυναίκες που κατηγορούνταν για μαγεία. Το μίσος για τις «μάγισσες»  που καλλιεργήθηκε τόσο από προτεστάντες όσο και από καθολικούς «κυνηγούς μαγισσών» ήταν τόσο ισχυρό που οι ελάχιστες ασφαλιστικές, νομικής φύσης, δικλείδες που ίσχυαν για τους υπόλοιπους κατηγορούμενους, στην περίπτωση των «μαγισσών» δεν λαμβάνονταν ποτέ υπόψη. Ο διαπρεπής προτεστάντης στοχαστής Ζαν Μποντέν για παράδειγμα, γνωστός και ως «ο Αριστοτέλης του 16^ου αιώνα», υποστήριζε πως η μαγεία ήταν ένα τόσο αξιοκατάκριτο αδίκημα που όλοι όσοι το διέπρατταν δεν άξιζαν κανένα νομικό δικαίωμα.

ΤΟ ΒΗΜΑ