8 Ιανουαρίου 2016 11:44 πμ
Στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου εκτίθενται τα γλυπτά του Ναού της Αφαίας.
Με κάποια ευκολία διάφορα ελληνικά δημοσιεύματα γράφουν και για τους «κλεμμένους» θησαυρούς της Αφαίας που εκτίθενται στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου, τα γλυπτά δηλαδή που είχαν ανακαλύψει και αγοράσει το 1811 στην Αίγινα μερικοί αρχαιολάτρες νεαροί από την Αγγλία και τη Γερμανία, παιδιά της εποχής τους, υπό τον Βρετανό αρχιτέκτονα Charles Robert Cockerell και τον Γερμανό ξεπεσμένο ευγενή Carl Haller von Hallerstein.
Ας ανατρέξουμε για λίγο στη δική τους εποχή, 205 χρόνια πριν, όταν τα αρχαία μάρμαρα χρησίμευαν για ποτίστρες των ζώων ή ρίχνονταν στα ασβεστοκάμινα για να δώσουν κονίαμα, όταν δεν υπήρχαν επί τόπου νόμοι περί αρχαιοτήτων αλλά ούτε και συνείδηση της πολιτιστικής τους αξίας παρά μόνο κάθε τόσο της οικονομικής, όταν το πλοίο έκανε τρεις ώρες για να φθάσει από τον Πειραιά στην Αίγινα. Ήταν η ίδια εποχή που τα μεγάλα ευρωπαϊκά έθνη ανακάλυπταν το ελληνικό παρελθόν, όταν στα πρωσικά σαλόνια ήταν της μόδας να απαγγέλλουν ομηρικούς στίχους και στα βρετανικά μπουντουάρ να καμαρώνουν ότι είχαν κάνει μπάνιο στα νερά του Ευρώτα.
Ο Ηρακλής πραγματοποίησε εκστρατεία κατά των Αμαζόνων, αλλά στην επιστροφή μαζί με τους φίλους του (ένας εκ των οποίων ήταν ο Τελαμώνας), κατέστρεψε ολοσχερώς την Τροία, σκότωσε τον Λαομέδοντα και όλους τους γιούς του, εκτός από τον Ποδάρκη τον οποίο αιχμαλώτισε, ενώ την Ησιόνη την έδωσε ως σύζυγο στον Τελαμώνα. Εκείνη τον παρακάλεσε να εξαγοράσει τον αδελφό της, δίνοντας ως αντάλλαγμα στον Ηρακλή την καλύπτρα της, όπως και έγινε. Γι' αυτό ο Ποδάρκης ονομάστηκε Πρίαμος (πρίαμαι = εξαγοράζω). Ο Τελαμώνας έζησε με την Ησιόνη στη Σαλαμίνα, αλλά ποτέ δεν έγινε νόμιμη σύζυγός του. Απέκτησαν έναν γιο, τον Τεύκρο, περίφημο τοξότη στον Τρωικό Πόλεμο. Αδελφός του Τεύκρου από άλλη μητέρα ήταν ο Αίαντας.
Διαβάστε περισσότερα ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΕΔΩ
Με κάποια ευκολία διάφορα ελληνικά δημοσιεύματα γράφουν και για τους «κλεμμένους» θησαυρούς της Αφαίας που εκτίθενται στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου, τα γλυπτά δηλαδή που είχαν ανακαλύψει και αγοράσει το 1811 στην Αίγινα μερικοί αρχαιολάτρες νεαροί από την Αγγλία και τη Γερμανία, παιδιά της εποχής τους, υπό τον Βρετανό αρχιτέκτονα Charles Robert Cockerell και τον Γερμανό ξεπεσμένο ευγενή Carl Haller von Hallerstein.
Ας ανατρέξουμε για λίγο στη δική τους εποχή, 205 χρόνια πριν, όταν τα αρχαία μάρμαρα χρησίμευαν για ποτίστρες των ζώων ή ρίχνονταν στα ασβεστοκάμινα για να δώσουν κονίαμα, όταν δεν υπήρχαν επί τόπου νόμοι περί αρχαιοτήτων αλλά ούτε και συνείδηση της πολιτιστικής τους αξίας παρά μόνο κάθε τόσο της οικονομικής, όταν το πλοίο έκανε τρεις ώρες για να φθάσει από τον Πειραιά στην Αίγινα. Ήταν η ίδια εποχή που τα μεγάλα ευρωπαϊκά έθνη ανακάλυπταν το ελληνικό παρελθόν, όταν στα πρωσικά σαλόνια ήταν της μόδας να απαγγέλλουν ομηρικούς στίχους και στα βρετανικά μπουντουάρ να καμαρώνουν ότι είχαν κάνει μπάνιο στα νερά του Ευρώτα.
Ο Θεός και η μονέδα
(μονέδα = η περιουσία σε μετρητά τα χρήματα, τα λεφτά, ...ετυμολογία πιθανώς από την αρχαία Ρώμη, όπου η παραγωγή κερμάτων γινόταν στο ναό της Ήρας Μονήτας - εξού και η αγγλική λέξη "money". )
Όταν λοιπόν εκείνη την άνοιξη του 1811 οι «μυλόρδοι» ανακάλυψαν τα πρώτα γλυπτά, το νέο έφθασε αμέσως στην Παλιαχώρα, την πρωτεύουσα του νησιού, το διαβάζουμε στα ημερολόγια και τις επιστολές τους.
Και τι έκανε η ελληνική δημογεροντία της Αίγινας;
Έστειλε εκπροσώπους της στον τόπο της ανασκαφής και διάβασαν ανακοίνωση του δήμου, με την οποία καλούσε τους αρχαιοδίφες να σταματήσουν την ανασκαφή γιατί μόνο ο Θεός ήξερε τι κακό θα έπεφτε πάνω στο νησί αν συνέχιζαν. Οι «μυλόρδοι» κατάλαβαν. Και έστειλαν τον διερμηνέα τους, το «Δημήτρη», να διαπραγματευθεί την αγορά των ευρημάτων. Η δημογεροντία συμφώνησε στο ποσόν, 800 τουρκικές πιάστρες, και ο Τούρκος συμβολαιογράφος έφτιαξε το συμβόλαιο και μπήκαν οι υπογραφές.
Παραδίδεται και μια λεπτομέρεια. Είχε παραλειφθεί ένα από τα ονόματα των αρχαιοδιφών στο έγγραφο κι όταν ο απεσταλμένος τους πήγε στην Παλιαχώρα για τη συμπλήρωση τούς βρήκε όλους, τους Έλληνες δημογέροντες και δυο Τούρκους, εν ευφορία και μέθη κάτω από την κληματαριά ενός καπηλειού. Γιόρταζαν το απρόσμενο κελεπούρι. Αυτά λένε οι πηγές, μιλούν για ένα νόμιμο αλισβερίσι. Κι εμείς, από πού αντλούμε το δικαίωμα, 205 χρόνια μετά, να ανακηρύξουμε τη μια πλευρά των συμβαλλομένων σε «κλεφτοκοτάδες»;
Σπύρος Μοσκόβου
Υπευθ.σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου
Ο Ηρακλής πραγματοποίησε εκστρατεία κατά των Αμαζόνων, αλλά στην επιστροφή μαζί με τους φίλους του (ένας εκ των οποίων ήταν ο Τελαμώνας), κατέστρεψε ολοσχερώς την Τροία, σκότωσε τον Λαομέδοντα και όλους τους γιούς του, εκτός από τον Ποδάρκη τον οποίο αιχμαλώτισε, ενώ την Ησιόνη την έδωσε ως σύζυγο στον Τελαμώνα. Εκείνη τον παρακάλεσε να εξαγοράσει τον αδελφό της, δίνοντας ως αντάλλαγμα στον Ηρακλή την καλύπτρα της, όπως και έγινε. Γι' αυτό ο Ποδάρκης ονομάστηκε Πρίαμος (πρίαμαι = εξαγοράζω). Ο Τελαμώνας έζησε με την Ησιόνη στη Σαλαμίνα, αλλά ποτέ δεν έγινε νόμιμη σύζυγός του. Απέκτησαν έναν γιο, τον Τεύκρο, περίφημο τοξότη στον Τρωικό Πόλεμο. Αδελφός του Τεύκρου από άλλη μητέρα ήταν ο Αίαντας.
Διαβάστε περισσότερα ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υποβάλλοντας το σχόλιο σου επιβεβαιώνεις ότι έχεις διαβάσει και αποδεχθεί τους όρους χρήσης και σχολιασμού του μπλογκ. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/08/blog-post_49.html